ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Αρθρα

Δελτια Τυπου

Ανακοινωσεις

Εκδηλωσεις

Σάββατο 21 Ιουλίου 2018

Στόχος υποκρινόμενων "δημοκρατών" έγινε η σελίδα μας στο Facebook.


Πίσω από τη μάσκα του δημοκράτη μερικών, κρύβεται ένα πρόσωπο βουτηγμένο στη βρώμα και τη διαφθορά της σημερινής κοινωνίας. Τους χαλά το σχέδιο η πατριωτική μας φωνή και η ελληνόψυχή μας συνείδηση. Μας συνέλαβαν οι άβουλοι ένστολοι, μας συκοφάντησαν τα κομματικά κατάλοιπα, μας λασπολόγησαν τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης αλλά εμείς ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ. Απέναντι στους  δήθεν δημοκράτες και τους μισέλληνες, απαντάμε με ΠΙΣΤΗ και ΑΓΩΝΑ. Διατρανώνουμε στη μειονότητα των απάτριδων, ότι εμείς οι πολλοί ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ.

Όπως αναφέραμε και σε ένα από τα ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ μας δελτία τύπου: "Σε μια περίοδο που οι νέοι έχουν ρίξει την ασπίδα της εθνικής μνήμης και σήκωσαν αυτήν της υποταγής, υπάρχουν κάποιοι ξύπνιοι που διεκδικούν ακόμη τα αυτονόητα."

Κηρύξατε πόλεμο υποκριτές και ανθέλληνες. ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΟΠΛΟΙ! Όπλα μας η καθαρή εθνική συνείδηση και η αγάπη για τούτον τον τόπο, τα δικά σας το ψέμα, το ψέμα και το ψέμα. Στο τέλος, το δικό μας στρατόπεδο θα επικρατήσει.

Η σελίδα μας εν τέλει επανήλθε. Τα άδικα ουκ ευλογούνται!

ΜΙΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΕΝΔΟΞΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ
Περισσότερα ...

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2018

44 χρόνια εισβολής και παράνομης κατοχής


44 χρόνια από τη μαύρη μέρα εκείνου του Ιούλη. Μα ο αριθμός δεν αλλάζει το αίσθημα ακούσματος των σειρήνων. Είναι το ίδιο ανατριχιαστικό αίσθημα που σου καίει τα σωθικά όσα χρόνια και αν περάσουν. Δεν είμαστε από τις γενιές που έζησαν τον πόλεμο των όπλων και του αίματος, είμαστε όμως από τις γενιές που ζουν τον πόλεμο της ψυχής και της συνείδησης. 44 χρόνια και η προσπάθεια τους να μας κάνουν να ξεχάσουμε  συνεχίζεται.

Εισέβαλαν, βίασαν, σκότωσαν, βεβήλωσαν και για 44 ολόκληρα χρόνια το γιορτάζουν δίπλα μας ονοματίζοντας τα γεγονότα του 1974 «ειρηνική επέμβαση».  Αυτός είναι ο Τούρκος, δεν άλλαξε και ούτε θα αλλάξει. Αιώνιος πολέμιος του Ελληνισμού! Για αυτόν το χύσιμο ελληνικού αίματος θεωρείται «ειρηνική επέμβαση». Οι βιασμοί 14χρονων κοριτσιών θεωρούνται «ειρηνική επέμβαση».  Η βεβήλωση πολιτικών μνημείων και μετατροπή των εκκλησιών σε στάβλους θεωρείται «ειρηνική επέμβαση». Η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θεωρείται «ειρηνική επέμβαση». Είναι ο ίδιος Τούρκος που σε συνεργασία με τις πολιτικές μας ηγεσίες πλασάρουν κάθε λίγο καιρό το ίδιο σχέδιο ξεπουλήματος άλλοτε ως Σχέδιο Ανάν, άλλοτε ως Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και άλλοτε ως «μόνη λύση είναι η επανένωση και η ειρηνική συμβίωση». Και ιδού η απορία... «Αν το 1974 για την Τουρκία ήταν μια ειρηνική επέμβαση... το 2018 τι θα είναι για την ίδια αδιάλλακτη Τουρκία η ειρηνική συμβίωση;;»

H διενέργεια του πραξικοπήματος και η ανατροπή του Προέδρου Μακαρίου από την αμερικανοκινούμενη Χούντα των συνταγματαρχών έδωσε την αφορμή για την παράνομη τουρκική επέμβαση της 20ης Ιουλίου. Βέβαια η πραγματική αιτία, αναζητάτε αλλού, στους μακροχρόνιους στόχους της Τουρκίας, όπως αυτοί αναλύονται στο Σχέδιο Επανάκτησης Κύπρου το 1958 και επικυρώθηκαν με τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου και το έκτρωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960, όπου η Τουρκία κατέστη Εγγυήτρια Δύναμη. Από τότε, επενέβη στρατιωτικά στο νησί μας το 1964 και το 1967, με σκοπό τη δημιουργία του εδαφικού και πληθυσμιακού διαχωρισμού. Για τη νομιμοποίηση της τουρκικής βίας μεθοδεύτηκε η ομοσπονδοποίηση της Κύπρου, δια των «δικοινοτικών συνομιλιών», που άρχισαν το 1968.

Έχουν μετατρέψει στα τραπεζώματα τους το πρόβλημα εισβολής και κατοχής σε δικοινοτικό και από θύμα θέλουν να μας κάνουν θύτη. Τα τραπεζώματα της κοροϊδίας και του εθνικού μας εξευτελισμού δεν λένε να κοπάσουν. Ούτε όμως ο πόθος μας για επιστροφή και δικαίωση. Δεν είμαστε αυτοί που θα κοιτάξουν τις μάνες των πεσόντων ηρώων μας και θα τους πουν ο «γιος σας θυσιάστηκε για μια Κύπρο Ομοσπονδιακή». Δεν είμαστε αυτοί που θα κοιτάξουν τους εν ζωή ήρωες μας εγκλωβισμένους και θα τους πουν «αφού δεν κατάφερε ο Τούρκος να σας διώξει θα σας διώξουμε εμείς γιατί εδώ πλέον είναι Τουρκοκυπριακό μόνιμο κράτος»! Είμαστε αυτοί που θα συνεχίσουν να αντιστέκονται σε κάθε ξεπούλημα της πατρίδας μας. Αυτοί που δεν θα ξεχάσουν όσα χρόνια και αν περάσουν. Αυτοί που δεν θα σωπάσουν μέχρι να  ΄ρθεί η πολυπόθητη λευτεριά

Ως Ε.K.Φ. ΔΡΑΣΙΣ – Κ.Ε.Σ.  θεωρούμε πως η Κύπρος μας  είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού και παραμένει ανοικτή πληγή του έθνους. Η ελληνική μεγαλόνησος, ξεχασμένη από τη Μάνα της και  από παιδιά της, συνεχίζει το ρου της Ιστορίας, λαβωμένη και μόνη! Καλούμε λοιπόν όλους τους υγιώς σκεπτόμενους φοιτητές και πολίτες να αγωνιστούν μαζί μας σε ένα αγώνα έτσι ώστε να περάσουμε το μήνυμα πως οι σημερινοί νέοι δεν ξεχνούν και αντιστέκονται στα προδοτικά σχέδια της πολιτικής μας ηγεσίας. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της πατρίδας μας.

"Η γης δεν έχει κρικέλια
για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν
μήτε μπορούν, όσο κι αν είναι διψασμένοι
να γλυκάνουν το πέλαγο με νερό μισό δράμι.
Και τούτα τα κορμιά
πλασμένα από έvα χώμα που δεν ξέρουν,
έχουν ψυχές.
Μαζεύουν σύνεργα για να τις αλλάξουν,
δε Θα μπορέσουν~ μόνο θα τις ξεκάμουν
αν ξεγίνουνται οι ψυχές.»

Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Τρίτη 10 Ιουλίου 2018

7 χρόνια από την φονική έκρηξη στο Μαρί


Συμπληρώνονται σήμερα 7 χρόνια από εκείνο το μαύρο χάραμα της 11ης Ιουλίου του 2011. Εκείνης  της θλιβερής  μέρας  που το σαθρό σύστημα, υπό την Προεδρία Δημήτρη Χριστόφια σκόρπισε τον όλεθρο και την καταστροφή με την έκρηξη στη ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» και  έντυσε στα μαύρα 12 οικογένειες συμπατριωτών μας. 

 Ήτανε χαράματα, ώρα 5:30 το πρωί, όταν η φονική έκρηξη στο Μαρί, ταρακούνησε ολόκληρη την περιοχή. Μια έκρηξη που άφησε πίσω της πόνο, δυστυχία και αμέτρητα ερωτηματικά.  Μια έκρηξη  που σκόρπισε  τον θάνατο σε 13 συμπατριώτες μας βυθίζοντας την Κύπρο μας για ένα ακόμα Ιούλιο στο πένθος. Λες και το νησί μας είναι καταραμένο εδώ και χρόνια κάθε Ιούλη να ντύνεται στα μαύρα…

Πέρα από τις ανθρώπινες ζωές, η φονική έκρηξη διέλυσε τα πάντα στο διάβα της. Αμέτρητες ήταν οι υλικές ζημιές με μεγαλύτερη την καταστροφή του ηλεκτροπαραγωγικού σταθμού του Βασιλικού. Ανεπανόρθωτη επίσης  πληγή υπέστη και το κύρος του κράτους  το οποίο απόδειξε περίτρανα  πως υπολειτουργούσε. Κανένας όμως δεν τολμούσε να το διορθώσει.

Η απώλεια των 13 συνανθρώπων μας, συγκλονίζει μέχρι σήμερα τον κάθε ένα από εμάς. Για πρώτη φορά ο λαός βγήκε στους δρόμους και φώναζε να αποδοθεί δικαιοσύνη και να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Αντιθέτως όμως αντί να οδηγηθούν οι ένοχοι στο σκαμνί και να λογοδοτήσουν, το ίδιο καρκινωματώδες σύστημα φρόντισε με την απόφασή του να αποδείξει πως Κυπριακή Δημοκρατία και κράτος δικαιοσύνης δεν συνάδουν. Αθώωσε αρκετούς από τους ενόχους και συνέβαλε στο να συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθερα οι κύριοι υπαίτιοι.

Μπορεί να έχουν περάσει 7 χρόνια όμως οι συγγενείς των δεκατριών ηρώων αναμένουν ακόμη την δικαίωση. Τι και αν το πόρισμα  της ερευνητικής επιτροπής και η απόφαση του Δικαστηρίου κατεδείκνυαν τους πραγματικούς ενόχους. Τι και εάν ο κόσμος κάθε Δευτέρα βρισκόταν έξω από το προεδρικό και απαιτούσε δικαιοσύνη, τίποτα  δεν συγκίνησε τους ένοχους, με πρώτο από όλους τον πρώην πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρη Χριστόφια ο οποίος αποποιείτο την κάθε ευθύνη  που αναλογιζόταν προς στο πρόσωπο του και παρέμεινε στην διακυβέρνηση της χώρας αντί να παραιτηθεί.

Ως Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ – Κ.Ε.Σ. θεωρούμε πως ακόμη και σήμερα οι ένοχοι πρέπει να οδηγηθούν πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Ακόμη και σήμερα εάν έχουν λίγη ευθιξία για το πώς οδηγηθήκαμε στην τραγωδία της 11ης Ιουλίου, θα πρέπει να λογοδοτήσουν μπροστά στις οικογένειες των 13 συνανθρώπων μας.  Απαιτούμε την παραδειγματική τιμωρία όλων των εμπλεκομένων σε αυτή την τραγωδία.

Πλοίαρχος Ιωαννίδης Ανδρέας
Αντιπλοίαρχος Λάμπρου  Λάμπρος
Αρχικελευστής Κλεάνθους Κλεάνθης
ΕΠΥ Κελευστής Ηρακλέους Μιχάλης
Ναύτης Χριστοφόρου Μιλτιάδης
Ναύτης Χριστοφόρου Χριστάκης
Ναύτης Χαραλάμπους Αντώνης
Αρχιλοχίας Πυρ. Παπαδόπουλος Ανδρέας
Πυροσβέστης Κρόκος Βασίλης
Πυροσβέστης Τταντής Σπύρος
Πυροσβέστης Θεοφίλου Παναγιώτης
Αρχιπυροσβέστης Γιακουμή Γιώργος
Πυροσβέστης Αδάμου Αδάμος

ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
Αιωνία τους η μνήμη!!!

Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Κυριακή 8 Ιουλίου 2018

Ο Εθνομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός


Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός γεννήθηκε το 1756 στον Στρόβολο. Σε μικρή ηλικία μπήκε δόκιμος στο μοναστήρι του Μαχαιρά, όπου έμαθε τα πρώτα γράμματα. Αργότερα μετακινήθηκε στο μετόχι του μοναστηριού στον Στρόβολο και έτσι είχε την ευκαιρία να φοιτά στην «Σχολή Ελληνικών Γραμμάτων Και Μουσικής», στην Λευκωσία. Το 1781 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1783 πήγε μαζί με άλλο ιερωμένο του Μοναστηριού στην Μολδοβλαχία για έρανο υπέρ της μονής Μαχαιρά. Στις παραδουνάβιες ηγεμονίες παρέμεινε συνολικά 19 χρόνια, χειροτονήθηκε ιερομόναχος και φοίτησε σε ελληνική σχολή του Ιασίου.

Επέστρεψε στην Κύπρο το 1802, όπου μετά από σύντομη διαμονή στο μοναστήρι του Μαχαιρά και στο μετόχι του στον Στρόβολο, έγινε Οικονόμος στην Αρχιεπισκοπή. Το 1810 χειροτονήθηκε Αρχιεπίσκοπος Κύπρου και ανέλαβε το δύσκολο έργο της εξόφλησης των υπέρογκων χρεών της Αρχιεπισκοπής. Εν τούτοις δεν δίστασε να δαπανήσει για την ίδρυση «Ελληνικής Σχολής» (στα ανατολικά του κτηρίου της Αρχιεπισκοπής), η οποία εξελίχθηκε αργότερα στο Παγκύπριο Γυμνάσιο. Ταυτόχρονα, ενίσχυσε τα μοναστήρια, φρόντισε την καταπολέμηση της ακρίδας και συνέβαλε στην είσπραξη των φορών των οθωμανικών αρχών κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αποφεύγονται οι βιαιότητες τους εις βάρος των Χριστιανών. Επίσης κατόρθωσε να βελτιώσει τα οικονομικά της αρχιεπισκοπής.

Δεν είναι γνωστό πότε μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και από ποιόν. Όμως το 1820 έδωσε στο Φιλικό Δημήτριο Ίπατρο, που τον επισκέφθηκε, υπόσχεση για οικονομική βοήθεια. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, ο Υψηλάντης έστειλε το συνεργάτη του Αντώνιο Πελοπίδα να παραλάβει τη «γενναία εισφορά» του Αρχιεπισκόπου, στέλνοντάς του μαζί με τις ευχαριστίες του, και το συνθηματικό μήνυμα ότι «η έναρξη του σχολείου εγγίζει», υπονοώντας τον επικείμενο ξεσηκωμό. Η Φιλική Εταιρεία είχε αποφασίσει, αυτή καθ´ εαυτή η Κύπρος, να μην αναλάβει ένοπλο αγώνα, λόγω κυρίως της γεωγραφικής της θέσης, αλλά να περιοριστεί σε υλική βοήθεια. Ταυτόχρονα κάλεσε τον Αρχιεπίσκοπο «να σκεφθεί πώς να διαφυλάξει το ποίμνιο του από τους κατοίκους εκεί εχθρούς».

Ένα μήνα μετά την έναρξη της επανάστασης, εκδόθηκε σουλτανικό διάταγμα για τον αφοπλισμό των χριστιανών της Κύπρου, που εκτελέστηκε χωρίς αντίσταση. Ο Αρχιεπίσκοπος με εγκύκλιο του, που θυμίζει ανάλογη ενέργεια του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε´, καλούσε τους Έλληνες να υπακούσουν και να παραμείνουν ήρεμοι και αδρανείς. Πέραν της εγκυκλίου, έδωσε και διαβεβαιώσεις στον κυβερνήτη της Κύπρου Κιουτσούκ Μεχμέτ για τη νομιμοφροσύνη των Ελλήνων.

Παρά τις προσπάθειες του Αρχιεπισκόπου να διαφυλάξει την ειρήνη στο νησί, οι τουρκικές αρχές ήταν αποφασισμένες να προχωρήσουν σε ενέργειες εκφοβισμού του λαού. Με αφορμή προκηρύξεις που διένειμε στη Λάρνακα ο Αρχιμανδρίτης Θεοφύλακτος Θησέας, ο Κιουτσούκ κατήγγειλε στην Υψηλή Πύλη ότι οι Έλληνες Κύπριοι ετοίμαζαν επανάσταση, υποβάλλοντας ταυτόχρονα και κατάλογο προγραφών επιφανών προσώπων. Μετά την έγκριση του αιτήματός του, ο Κυβερνήτης προχώρησε σε συλλήψεις, δημεύσεις περιουσιών και εκτελέσεις. Την 9η Ιουλίου άρχισε η μεγάλη σφαγή των αρχιερέων και των προκρίτων του νησιού. Πρώτος απαγχονίστηκε ο Αρχιεπίσκοπος και ακολούθησε ο αποκεφαλισμός των Μητροπολιτών Πάφου, Κιτίου και Κυρηνείας. Τον επόμενο χρόνο ο Σουηδός επισκέπτης Μπέργκρεν έγραψε ότι «η Παναγία ντύθηκε παντού στα μαύρα, πολλά σπίτια ήταν πιτσιλισμένα με αίμα».

Tις τελευταίες συγκλονιστικές στιγμές του Kύπριου Aρχιεπισκόπου περιέγραψε ο Άγγλος περιηγητής Tζων Kάρνε, ο οποίος τον επισκέφθηκε μερικές ημέρες πριν από την εκτέλεσή του. Όπως σημειώνει, όταν τον ρώτησε, γιατί δεν μεριμνούσε για τη σωτηρία του, αφού η πολιτική κατάσταση ήταν τεταμένη και η ζωή του απειλείτο, ο μάρτυρας Αρχιεπίσκοπος του δήλωσε ότι θα παρέμενε για να προσφέρει κάθε δυνατή προστασία στους κινδυνεύοντες Χριστιανούς και πως είχε αποφασίσει, αν χρειαζόταν, να θυσιασθεί μαζί τους. Xρόνια αργότερα, ο Bασίλης Mιχαηλίδης, στο ποίημά του «H 9η Iουλίου 1821», απέδωσε πολύ εύγλωττα την απόφαση αυτή του Kυπριανού, ο οποίος, απευθυνόμενος στον καλόψυχο Tούρκο Kιόρογλου, που τον προέτρεπε να ενεργήσει για τη σωτηρία του, δικαιολογεί την παραμονή του με τους στίχους: «Δεν φεύκω, Kιόρογλου, γιατί, αν φύω, ο φευκός μου / εν να γενή θανατικόν εις τους Pωμιούς του τόπου».

Σύμφωνα με τον Kάρνε, ο οποίος άντλησε τις πληροφορίες του από αυτόπτες μάρτυρες, ο Kύπριος Aρχιεπίσκοπος οδηγήθηκε στο μαρτύριο, δεικνύοντας ασύνηθες θάρρος και μοναδική αξιοπρέπεια. Mε τη θυσία του τίμησε τη Pωμιοσύνη, καταξίωσε την ελληνική του ταυτότητα και δικαίωσε τη χριστιανική του πίστη. Σεμνά, ταπεινά και με αξιοπρέπεια, χωρίς να επιδιώξει τον οίκτο κανενός, προχώρησε γαλήνιος προς τον θάνατο και την αθανασία.

Ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός γνώριζε τον επικείμενο θάνατό του. Ο άγγλος περιηγητής επίσης αναφέρει ότι ο Αρχιεπίσκοπος του είπε: «Ο θάνατός μου δεν είναι μακριά. Ξέρω πως μόνο ευκαιρία περιμένουν, για να με θανατώσουν». Και ενώ γνωρίζει την επικείμενη θανάτωσή του, εκούσια αποφασίζει να παραμείνει στην έπαλξή του, διασώζοντας την αξιοπρέπεια του Έλληνα και αντιμετωπίζοντας το θάνατο ως μια προσφορά προς το έθνος και το ποίμνιό του. Αρνήθηκε να φύγει από το νησί, για να σώσει τη ζωή του, λέγοντας ότι θα παρέμενε, για να προσφέρει κάθε δυνατή προστασία στο λαό του και να χαθεί μαζί του.

Ο ποιμενάρχης της Κύπρου Κυπριανός επεχείρησε να κρατήσει λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στο ευκταίο και το εφικτό, ανάμεσα στη φιλοπατρία και τα ποιμαντορικά του καθήκοντα, υποστηρίζοντας από τη μια την επανάσταση στην Ελλάδα, αλλά ταυτόχρονα αποφεύγοντας να αναμίξει την Κύπρο ενεργά σ´ αυτή. Όμως όποιες και να ήταν οι επιλογές του, οι περιστάσεις και τα πάθη δε θα του επέτρεπαν να αποτρέψει την καταστροφή για το νησί.

Πρώτο θύμα ήταν ο ίδιος. Αρνούμενος να εγκαταλείψει το ποίμνιό του, βάδισε συνειδητά προς την αγχόνη, κερδίζοντας την αθανασία στη συλλογική μνήμη του ελληνισμού. Σ´ αυτή του την απόφαση εκδηλώνεται η ελληνορθόδοξη παράδοση της Κύπρου και συμπυκνώνεται το υπεριστορικό πνεύμα του ελληνισμού στον αγώνα του για την πατρίδα και την ελευθερία. Αυτό το πνεύμα εκφράζει και η απάντηση που έδωσε στις απειλές του Τούρκου κυβερνήτη της Κύπρου περί αφανισμού των Ρωμιών, με την οποία διασώζει ταυτόχρονα και την εθνική μας αξιοπρέπεια:

"Η Ρωμιοσύνη έν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου
Κανένας δεν ευρέθηκε για να την ιξηλείψη
Κανένας γιατί σσιέπει την πού τάψη ο Θεός μου.
Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή όντας ο κόσμος λείψη."

Τα λείψανα του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού και των Μητροπολιτών Πάφου Χρύσανθου, Κιτίου Μελετίου, Κυρηνείας Λαυρεντίου, οι οποίοι εκτελέστηκαν μαζί με τον αρχιεπίσκοπο, φυλάσσονται σε μνημείο στο προαύλιο του ιερού ναού Φανερωμένης Λευκωσίας. Το μνημείο κατασκευάστηκε από μάρμαρο Πεντέλης το 1930.

Ως Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. τιμούμε σήμερα τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό, τους Μητροπολίτες Πάφου Χρύσανθο, Κιτίου Μελέτιο και Κυρήνειας Λαυρέντιο, καθώς και άλλους Μάρτυρες της 9ης Ιουλίου 1821, γιατί η διατήρηση της ιστορικής μνήμης ενδυναμώνει το Ελληνικό φρόνημα του λαού μας, στοιχείο απαραίτητο στον αγώνα για ανάκτηση του τουρκοκρατούμενου τμήματος του νησιού μας. Ας είναι αιωνία η μνήμη τους.

Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Αντικατοχική Πορεία Καταδίκης του Ψευδοκράτους 15/11/2019

Ένωση Κυπρίων Φοιτητών Αθήνας-Πειραιά ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.