ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Αρθρα

Δελτια Τυπου

Ανακοινωσεις

Εκδηλωσεις

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2020

Ο τραγικός θάνατος του υπολοχαγού Χαράλαμπου Χαραλάμπους

Η 5η Νοεμβρίου 2009 είναι μία από τις μελανές σελίδες της Εθνικής Φρουράς. Ένα μέλος της έπεσε εν ώρα καθήκοντος. Ο υπολοχαγός Χαράλαμπος (Πάμπος) Χαραλάμπους, 29 ετών τότε, έφυγε από τη ζωή τόσο ξαφνικά και αδόκητα, βυθίζοντας στο πένθος τους γονείς, την αδελφή και τη σύζυγο του. Ήταν πριν έντεκα χρόνια, αυτή την μέρα, στο φυλάκιο στην πρώτη γραμμή της Λευκωσίας, ακριβώς απέναντι από τους εισβολείς και τον προμαχώνα «Ρόκας», κοντά στην Πύλη Πάφου, στο γνωστό φυλάκιο της Cyta, όταν στις 10:50 το πρωί κατά την καταμέτρηση πολεμικού υλικού ακούστηκε μια εκκωφαντική έκρηξη στον χώρο των πυρομαχικών του φυλακίου. Το κακό είχε ήδη γίνει και ο 29χρονος υπολοχαγός έπεσε νεκρός, ακρωτηριασμένος στα δυο του χέρια και με ένα βαθύ τραύμα στην καρδιά. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, είχε στα χέρια του τη μοιραία οπλοβομβίδα όταν ακούστηκε ένα παράξενο κλικ στο εσωτερικό του χωνιού της. Κάτι σαν να όπλισε ο πυροκροτητής και η αντίστροφη μέτρηση άρχισε. Ο δόκιμος Αντρέας Χριστοδούλου στα 4 με 5 λεπτά που μεσολαβούν μόλις πρόλαβε να του πει «μήπως και εκραγεί, κύριε λοχαγέ». Έκανε τρία βήματα προς τα πίσω μαζί με άλλους δύο στρατιώτες την ίδια στιγμή που ο υπολοχαγός ίσως προσπαθούσε να κάνει κάτι. Σύμφωνα με ό,τι είπε στον πατέρα του Γιώργο Χριστοδούλου ο νεαρός δόκιμος, είδε τον υπολοχαγό να παίρνει τη χειροβομβίδα κοντά στο στήθος του και να την κρύβει με τα χέρια και το σώμα του. Είχε καταλάβει ότι η έκρηξη θα ακολουθούσε την επόμενη στιγμή και θέλησε να σώσει τους άλλους. Θέλησε να σώσει τα άλλα τρία παιδιά που ήταν μαζί του στο στενό και αποκλεισμένο χώρο των πυρομαχικών. Ακολούθησε η έκρηξη και ο δόκιμος με τους δύο στρατιώτες βρέθηκαν εκτός του χώρου που πνίγηκε μέσα σε καπνούς σκόνες και θραύσματα. Ο δόκιμος γύρισε μετά από λίγα δευτερόλεπτα πίσω και βρήκε διαμελισμένο το λοχαγό του σε μια λίμνη αίματος, πεσμένο μπρούμυτα. Αιωνία του η μνήμη!
Περισσότερα ...

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2020

Δύο χρόνια, αφότου ο Κωνσταντίνος Κατσίφας πέρασε στην Αθανασία.

Δύο χρόνια πέρασαν, αφότου ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, στην προσπάθειά του να τιμήσει το ΟΧΙ των Ελλήνων στους Βουλιαράτες, έγραψε ένα νέο ΟΧΙ. Το δικό του ΟΧΙ. ΟΧΙ στην άγνοια των Ελλήνων για τα σκλαβωμένα αδέρφια μας στη Βόρεια Ήπειρο. ΟΧΙ στον ξεπεσμό του Ελληνισμού και στις αλύτρωτες πατρίδες. Ο Κωνσταντής έπαψε να είναι θνητός. Κι ας λοιδωρήθηκε από τους γνωστούς απάτριδες, πέρασε στην Αθανασία. ΒΟΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ, ΘΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΡΕΜΕΙ Η ΓΗ.
Περισσότερα ...

ΖΗΤΩ ΤΟ ΟΧΙ! ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ!

Κατά τις πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου το 1940, ο Ιταλός πρέσβης Εμανουέλ Γκράτσι παρέδωσε στον εθνικό ηγέτη Ιωάννη Μεταξά, τελεσίγραφο για την παράδωση της Ελλάδας στην Ιταλία. Ο Μεταξάς αρνούμενος την υποταγή της Ελλάδας απάντησε στα γαλλικά "Alors c'est la guerre", δηλαδή "Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμος" που εν συντομία πλέον καθιερώθηκε ως η ιστορική φράση "ΟΧΙ"! Η ενωμένη κάτω από έναν ιερό σκοπό Ελλάς, με την απουσία φυσικά των κομμουνιστών λόγω του γερμανοσοβιετικού συμφώνου που βρισκόταν τότε σε ισχύ, κατάφερνε σιγά σιγά να απελευθερώνει τις ιστορικές περιοχές των Αγίων Σαράντα, του Αργυρόκαστρου, φτάνοντας μέχρι τη Χειμάρρα, και άλλες τόσες περιοχές που είχαν κάποτε δωθεί χωρίς καμία ελληνική συγκατάθεση στην Αλβανία. Οι άνδρες βρίσκονταν στα βουνά χωρίς να λογαριάζουν τον θάνατο και τις κακουχίες του χειμώνα, οι γυναίκες τους να ράβουν ρούχα και να στέλνουν προμήθειες δείχνοντας τι εστί ελληνική ψυχή! Αυτή είναι η Ελλάδα του έπους του '40, το αγνό έθνος που δεν έσκυψε το κεφάλι στον Μουσολίνι και απέδειξε ακόμα και στον Χίτλερ πως μόνο ο Έλληνας μπορεί να πολεμήσει τόσο ηρωικά! Η μικρή σε έκταση Ελλάδα πήγε κόντρα στο φασιστικό καθεστώς της Ιταλίας, εντάχθηκε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και η δράση της αποτέλεσε ύμνο ανδρείας και ηρωισμού για όλο τον κόσμο! ΖΗΤΩ ΤΟ ΟΧΙ! ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ!
Περισσότερα ...

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2020

Αγωνιστής της Ενώσεως Παναγιώτης Τουμάζου. Αθάνατος

 Στις 22 Οκτωβρίου 1958, αγκαλιάζει την Αθανασία ο Αγωνιστής της Ενώσεως, Παναγιώτης Τουμάζου.


Ο μαθητής Παναγιώτης εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ το 1955. Η δράση του, αρχικά, περιοριζόταν στην αναγραφή συνθημάτων και στη διανομή φυλλαδίων, ενώ αργότερα συμμετείχε σε ενέδρες μαζί με τις ομάδες κρούσεων. Άφησε την τελευταία του πνοή από σφαίρα Άγγλου που τον βρήκε στο κεφάλι. Χαραγμένα στην μνήμη μας θα μείνουν τα λόγια του, όταν λίγο πριν την ενέδρα εκείνη την ημέρα έκοψε ένα κλαδί ελιά και είπε σε συναγωνιστή του: «Αν πέσω, να το βρούνε οι Άγγλοι και να μάθουν ότι πολεμούμε για την ειρήνη.» Έτσι τον βρήκαν οι βάρβαροι. Με το κλαδί ελιάς. 

Κι εμείς Παναγιώτη Αθάνατε, ειρήνη ζητούμε. Ειρήνη σε αυτό το μαρτυρικό νησί που πέρασε τόσα δεινά. Την Ελλάδα μας θέλουμε. Τότε, θα αναστηθεί κι η ψυχή σου. Μαζί με τόσες άλλες.
Περισσότερα ...

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2020

Η Αμμόχωστος, η "Πόλη Φάντασμα"

 Η Αμμόχωστος, η "Πόλη Φάντασμα" όπως ονομάστηκε στο πέρασμα των δεκαετιών αντιμετωπίζει σήμερα τον ύψιστο κίνδυνο. 


Κατά τις απογευματινές ώρες της 6ης Οκτωβρίου, ο σουλτάνος της γειτονικής μας χώρας μαζί με τον “πρωθυπουργό” των κατεχομένων μας περιοχών, ανακοίνωσαν το άνοιγμα των Βαρωσίων μέχρι την Πέμπτη και μάλιστα ταυτόχρονα με την ανακοίνωση επετράπη σε μπουλντόζες και άλλα μηχανήματα να εισέλθουν στην πόλη για εργασίες. Σκοπός της ψευδο-ηγεσίας, που φυσικά κινείται με εντολές της μητέρας της πατρίδας, της Τουρκίας, δεν είναι μόνο η διάνοιξη της παραλίας της Αμμοχώστου αλλά και ολόκληρης της πόλης, αφού δηλώνουν με το γνωστό προκλητικό τους ύφος ότι "η Αμμόχωστος ανήκει στη ΤΔΒΚ". Αναφέροντας, πως η πόλη παρέμεινε εγκαταλελειμμένη μετά την εισβολή, τα αδέλφια μερικών παρουσιάζουν τη γνωστή καραμέλα "ειρηνευτικής παρέμβασης" όπως ονομάζουν τον Αττίλα και προσβάλουν την ιστορικότητα μιας περιοχής που περιτριγυρίζει την Σαλαμίνα του Τεύκρου και την Αρσινόη των Πτολεμαίων, ισχυριζόμενοι πως δικαιωματικά ανήκει στους τουρκοκυπρίους.

Ο Ερντογάν επιπλέον, αναφέρει πως οι τουρκοκύπριοι έκαναν αρκετή υπομονή μέχρι τωρά και πως είναι λογικό πως με την απόφαση αυτή, θα ενοχληθούν κάποιοι. Αλλά τι θα είναι αυτό που θα εμποδίσει την αχόρταγη επεκτατική πολιτική του; Η διεθνής κοινότητα και καλά, που ορισμένοι μάλιστα αναμένουν πως θα επιβάλουν και ποινές, την ίδια ώρα που η τελευταία απλά εκφράζει ανησυχίες; 

Στο άκουσμα αυτών των ανακοινώσεων, δηλώνει να οργίζεται ο πρόεδρος Αναστασιάδης, όμως παρ’ όλα αυτά η ελληνοκυπριακή πλευρά παρουσιάζεται έτοιμη να προβεί σε διάλογο, αποδεικνύοντας τον θεατρινισμό που διακατέχει τον πρόεδρο. Και μιλώντας για θεατρινισμούς, ξανά στο προσκήνιο επιστρέφει ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου, που σε επίσημη τηλεοπτική ανακοίνωση, είπε πως το Κυπριακό δεν αποτελεί πλέον θέμα Κύπρου-Τουρκίας αλλά ευρωπαϊκό και γεωπολιτικό θέμα. Αυτός είναι ο πρόεδρος του ψευτοπατριωτισμού, που ξέχασε πως το κυπριακό δεν ήταν ποτέ θέμα Κύπρου-Τουρκίας, αλλά πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Πότε αποφασίσαμε πως είναι δυνατή η διαπραγμάτευση με τους δολοφόνους των προγόνων μας; Πότε ξεχάσαμε πως η Τουρκία κατέχει παράνομα τα εδάφη μας; 

Μετά τις σχετικές ανακοινώσεις για διάνοιξη της Αμμοχώστου και της έλλειψης εθνικής και ιστορικής συνείδησης του κ. Αβέρωφ έχουμε να δηλώσουμε τα εξής: 
1. Με τους δολοφόνους των παππούδων μας δεν διαπραγματευόμαστε. 
2. ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΚΑΙ ΑΝ ΛΙΩΣΕΙ ΘΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΟ ΒΑΡΩΣΙ

Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ - Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2020

Μεγάλες συναντήσεις πρωτοετών φοιτητών

Η ΕΚΦ ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ σας προσκαλεί στις μεγαλύτερες συναντήσεις πρωτοετών φοιτητών που διεξάγει την Δευτέρα 5 Οκτωβρίου και Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2020.

🏛ΕΚΠΑ-ΕΜΠ: 📆Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2020 🕔17:00-20:00 📍Architecture Rock Cafe Ούλωφ Πάλμε 23, Ζωγράφου

🏛ΟΠΑ-ΠΑΔΑ-ΠΑΝΤΕΙΟ-ΓΠΑ-ΧΑΡΟΚΟΠΕΙΟ-ΠΑΠΕΙ 📆Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2020 🕔17:00-20:00 📍Moet Cafe Πανόρμου 27, Αμπελόκηποι

Εκεί θα έχετε την ευκαιρία να γνωρίσετε παλαιότερους φοιτητές της σχολής σας που θα σας συμβουλέψουν σε ό,τι σας απασχολεί στα πρώτα σας βήματα και να γνωρίσετε κι άλλους πρωτοετείς φοιτητές!
Περισσότερα ...

Δηλώσεις Άντρου Κυπριανού για 60χρονα Κυπριακής Ανεξαρτησίας

Σε επίσημη ανακοίνωση του ΑΚΕΛ, ο γενικός γραμματέας Άντρος Κυπριανού χαιρετίζει τα 60χρονα της Κυπριακής Ανεξαρτησίας.

Ο εν Κύπρω κύριος εκπρόσωπος των τουρκικών επιδιώξεων του 2020, μιλά για την φοβία του ότι η Κύπρος θα τουρκοποιηθεί αν δεν επανενωθεί, ενώ ο ίδιος πρωτοστατεί σε ευχές στα τούρκικα, σε ομιλίες σε τούρκικα κανάλια, μέχρι και τουρκοκύπριο ευρωβουλευτή έβγαλε το κόμμα του.

Δεν είναι όμως οξύμωρο το γεγονός πως το κόμμα που υποστηρίζει με τόσο σθένος τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία να δίνει μαθήματα ανησυχίας μήπως και διχοτομηθεί το νησί ή τουρκοποιηθεί; Πόσο ανόητο θεωρεί ο Άντρος Κυπριανού τον κυπριακό Ελληνισμό ώστε να του παρουσιάζει την ΔΔΟ ως λύση επανένωσης και δικαίωσης των αγώνων μας, μια "λύση" που ουσιαστικά θα σημάνει την νομιμότητα της τούρκικης κατοχής και θα μετατρέψει την Κύπρο σε ένα χωράφι όπου θα αλωνίζουν νόμιμα οι φιλικοί μας γείτονες και θα έχουν και περίσσια δικαιώματα;

Τα όρια όμως ο συγκεκριμένος, τα ξεπέρασε όταν τόλμησε να αναφέρει τις θυσίες των ηρώων μας και τους αγώνες του τόπου μας. Ένα κόμμα που διαλαλούσε πως ο αγώνας της ΕΟΚΑ ήταν αχρείαστος, ένα κόμμα που φώναζε πως μόνο κακά μπορούσε να προκαλέσει η σύγκρουση με τους Βρετανούς. Για τους δοξασμένους μας λοιπόν ήρωες ανησυχεί ο Κυπριανού, όταν οι περισσότεροι από αυτούς προδώθηκαν από το κόμμα του και από ομοιδεάτες του.

Εν τέλει, αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά πως αυτός ο άνθρωπος δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο και οι υποστηρικτές του είναι πολύ πιθανόν να μην έχουν και το ανώτερο νοητικό επίπεδο, αφού αγνοούν πως οι Ήρωές μας πέθαναν για Ένωση με την Ελλάδα και όχι για Ανεξαρτησία, πόσο μάλλον για ένα ομόσπονδο κράτος.

Το ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ καταδικάζει την συγκεκριμένη δήλωση των χαφιέδων και τουρκόφιλων της Κύπρου. Όσο υπάρχουν άτομα που διαστρεβλώνουν την ιστορία και ξεχνούν την προδοτική στάση του ΑΚΕΛ το 55-59, θα υπάρχουμε εμείς να τους το υπενθυμίζουμε όσο πιο ωμά μπορούμε!

Γραφείο Τύπου, Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ - Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2020

Μειοδοτικές δηλώσεις της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, κ. Αικατερίνη Σακελλαροπούλου

Σε μειοδοτικές δηλώσεις προέβη η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, κ. Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, επί του Κυπριακού προβλήματος. Συγκεκριμένα υπέδειξε πως η λύση που πρέπει να εξευρεθεί είναι αυτή της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Ακόμη, αντιφατικά ανέφερε πως η Ελλάδα και η Κύπρος, ουδέποτε πρόκειται να αποδεχθούν τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής ως τετελεσμένο στη Κύπρο. Εξηγήστε μας κ. Πρόεδρε πως είναι δυνατό να μη αποδεχθούμε τις συνέπειες της εισβολής ως τετελεσμένο όταν ταυτόχρονα διατυμπανίζετε πως είστε υπέρ της ΔΔΟ, δηλαδή της νομιμοποίησης των τετελεσμένων σε μία λύση καθόλα άδικη προς τον Ελληνισμό της Κύπρο. Τώρα λοιπόν ας πούμε τα πράγματα με το όνομα τους θέτοντάς τα επί μίας ορθής βάσης και ας μας απαντήσει η «αξιότιμη» κυρία Πρόεδρος, που παρουσιάζεται και ως υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μάλιστα δείχνει ανοικτά και τη στήριξή της στο πρόσωπο της Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ για τη πληθώρα μάλιστα των νομικών πράξεων και διεκδικήσεων της στο χώρο αυτό του δικαίου, που ξέχασε τη μάσκα του ανθρωπιστή και διεκδικητή των αναφαίρετων δικαιωμάτων του κάθε λαού για απελευθέρωση και αυτοδιάθεση. Ο Ελληνισμός της Κύπρου δεν είναι άξιος των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων του; Ο πρόσφυγας δεν δικαιούται να πάει σπίτι του, να καλλιεργήσει τη γη του, να ανάψει το καντήλι στους τάφους των προγόνων του; Το ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ για πέρα από μισό αιώνα στέκεται απέναντι σε κάθε μειοδότη ψευτοπατριώτη εκ των έσω. Για χάρη της θυσίας των αγωνιστών και των εθνομαρτύρων της Ελληνικής Κύπρου μας θα λέμε τα πράματα με το όνομά τους και θα διεκδικούμε διακαώς το αυτονόητο. Οι πολιτικοί Κύπρου και Ελλάδας είναι καιρός να αναφέρονται στο ζήτημα όπως οφείλουν, δηλαδή ότι το Κυπριακό αποτελεί πρόβλημα παράνομης εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας και ζήτημα καταπάτησης των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων από ένα ξένο κράτος-μέλος του ΟΗΕ, την Τουρκία. ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Η ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΗ ΛΥΣΗ
Περισσότερα ...

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020

Εγγραφές Πρωτοετών Φοιτητών 2020


Το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων ανακοινώνει ότι για την εγγραφή τους οι επιτυχόντες ή το νομίμως εξουσιοδοτημένο από αυτούς πρόσωπο, καταθέτουν στη Γραμματεία της Σχολής ή του Τμήματος τα δικαιολογητικά με φυσική παρουσία. 


Αναλυτική εγκύκλιος:
🌐 https://tinyurl.com/y6junvj8

Απαραίτητα Δικαιολογητικά για την Εγγραφή:
🌐 https://tinyurl.com/y2l5h7az
Περισσότερα ...

Ευρωπαϊκή Ένωση ή αλλιώς ένα τσίρκο καθοδηγούμενο από την ανέκαθεν τουρκόφιλη Γερμανία


Έπεσαν όλοι οι Γερμανοί να κατασπαράξουν την Κύπρο, η οποία έστω και την υστάτη βρήκε το θάρρος να υψώσει ανάστημα. Αυτό αποδεικνύει αυτό που λέγαμε εδώ και καιρό. Ότι δηλαδή, δεν έχουμε φίλους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εάν δεν συσχετίζονται τα συμφέροντά μας. Όλοι αυτοί που τόσο κόπτονται για τις κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας, αγνοούν εδώ και χρόνια επιδεικτικά το ότι ένα κράτος-μέλος της Ε.Ε. είναι ημικατεχόμενο, δεχόμενο απειλές και προκλήσεις καθημερινά από τον κατακτητή του. Έναν κατακτητή, που κάθε τόσο τον επιχορηγούν κι αυτόν και το μόρφωμα που συντηρεί στην Κύπρο.

Το βέτο μας, είναι το τελευταίο μας όπλο. Ελπίζουμε η κυβέρνηση Μητσοτάκη να ενώσει τις δυνάμεις της με την Κυπριακή Κυβέρνηση και να μην κάνει το χατίρι στους υποκριτές "εταίρους" μας, λόγω της αποχώρησης του Ορούτς Ρέις. Αλλιώς θα αποδειχθεί δειλή και αναξιόπιστη, προσθέτοντας ακόμη μια στιγμή εγκατάλειψης της Κύπρου μας στην ιστορία της.
Περισσότερα ...

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2020

21η Σεπτεμβρίου 1956 - Στέλιος Μαυρομμάτης, Μιχαήλ Κουτσόφτας, Ανδρέας Παναγίδης


Ξεχωριστό ήταν εκείνο το ξύπνημα της 21ης Σεπτεμβρίου του 1956. Ο ήλιος ήταν πιο φωτεινός από κάθε άλλο πρωινό. Άλλοι τρεις νέοι είχαν γίνει λαμπάδες στο βωμό της Απελευθέρωσης της Πατρίδας μας από τον Άγγλο κατακτητή. 

Ο 24χρονος Στέλιος Μαυρομμάτης, ο 22χρονος Μιχαήλ Κουτσόφτας και 22χρονος, πατέρας τριών παιδιών Ανδρέας Παναγίδης, έγραψαν με χρυσά γράμματα τα ονόματα τους στο πάνθεο των ηρωομαρτύρων αυτού του νησιού, προσφέροντας τη ζωή τους, για τον ανεκπλήρωτο πόθο του Ελληνισμού του νησιού. Την ΕΝΩΣΙΝ μετά της ΜΗΤΡΟΣ πατρίδος.

Όπως όλοι οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ και ιδιαίτερα όσοι γνώρισαν τον θάνατο μέσω της αγχόνης, έτσι και οι τρεις αυτοί ήρωες, αντιμετώπισαν τον θάνατο τους με ψυχραιμία, ανδρεία και περηφάνια. Ψυχραιμία που πήγαζε από την τεράστια πίστη που είχαν και οι τρεις στον Θεό. Ανδρεία για τα ιδανικά και τον σκοπό της ΕΟΚΑ που υπηρετούσαν και Περηφάνια για τα ονόματα, που θα άφηναν πίσω για τις οικογένειες τους.

Οι τρεις νέοι οδηγήθηκαν στην αγχόνη στις 00:45. Εκατοντάδες φυλακισμένοι έψελναν μαζί τους τον Εθνικό μας Ύμνο. Έφτασαν μπροστά στο ικρίωμα της Αγχόνης. Έψελναν ξανά και ξανά τον Εθνικό Ύμνο, μέχρι που ο γδούπος της καταπακτής πάγωσε για λίγο τις φυλακές. Αλλά αμέσως μέσα σε κλίμα συγκίνησης οι κρατούμενοι φώναζαν "ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ".

Περισσότερα ...

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2020

14 Σεπτεμβρίου - Ημέρα Μνήμης για την γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού


Σύμπας ο Ελληνισμός, περί τα τέλη κάθε καλοκαιριού, φέρει στη μνήμη του τα ιστορικά γεγονότα των μηνών Αυγούστου και Σεπτεμβρίου του 1922 που εκδηλώθηκαν στην Ιωνική γη της Μικράς Ασίας. Μία επέτειος τόσο θλιβερή που μπορεί να συγκριθεί ίσως μόνο με αυτήν της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης. Η 14η Σεπτεμβρίου σηματοδοτεί την Ημέρα Μνήμης για την γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού.

Η Μικρασιατική Καταστροφή χαράζει άλλη μία μαύρη σελίδα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αφού μετά την κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου και την ήττα του 1922, αφήνει πίσω της τον ξεριζωμό εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων «χαρίζοντάς» τους έναν αβάσταχτο πόνο που κουβαλά σύσσωμος ο Ελληνισμός μέχρι σήμερα 98 ολόκληρα χρόνια μετά. Χιλιάδες πρόσφυγες κατέκλυσαν τα μικρασιατικά στρώματα της Σμύρνης με σκοπό τη φυγή προς την Ελλάδα, την ίδια ώρα που τουρκικά στρατεύματα εισέβαλαν στην πόλη. Ο αναπόφευκτος θάνατος της Σμύρνης, η οποία μετατράπηκε σε τέφρα, κατεγράφη με την πυρπόλησή της, τις εν ψυχρώ δολοφονίες, τους βιασμούς, τις αιχμαλωσίες, καθώς και την απάνθρωπη αδιαφορία των Ξένων Δυνάμεων, πλοία των οποίων ήταν αγκυροβολημένα στο λιμάνι της Σμύρνης. Οι «πολιτισμένοι» εκ Δύσης σύμμαχοι, όχι μόνο δεν θέλησαν να σώσουν κάποιο τουλάχιστον μέρος του χριστιανικού πληθυσμού αλλά κτυπούσαν και έπειτα πετούσαν στη θάλασσα όσους προσπαθούσαν να πιαστούν από τα «σωτήρια» πλοία. 

Ένα από τα αναπόσπαστα χαρακτηριστικά της Τουρκίας ήταν ανέκαθεν η βαρβαρότητα που τους διακατέχει ως λαό, και το απαράμιλλο μίσος ως προς οτιδήποτε Ελληνικό και Χριστιανικό. Οι συνέπειες και η ιστορική αλήθεια της Μικρασιατικής καταστροφής οφείλουν να είναι γνωστές και να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της συλλογικής μνήμης του Ελληνικού Έθνους. Οι κακουχίες που υπέστη ο Ελληνισμός από τους βάρβαρους  διαχρονικά αποτελούν τον πιο λαμπρό φάρο, ο οποίος διαχύνει το φως του ως προς την απεμπόληση μέχρι και της τελευταίας ουτοπικής σκέψης περί ελληνοτουρκικής φιλίας. 


«Χαμένη γη και προσφυγιά, 

τα πόδια εδώ αλλού η καρδιά, 

κομμάτια μου ψάχνω να βρω, 

να κάνω ρίζα να ξανασταθώ 

και να φωνάξω με φωνή, 

που να ματώσουν οι ουρανοί,

όλοι μας σφάζαν και μας πνίγανε μαζί,

Εγγλέζοι, Γάλλοι κι Αμερικανοί...»


Γραφείο Τύπου

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2020

Νίκος Θεοφάνους - 10.09.1956


Σαν σήμερα το 1956, σε ηλικία μόλις 19 χρονών αφήνει την επίγεια ζωή οδεύοντας προς το Πάνθεον των Ηρώων μας, ο Εθνομάρτυρας Θεοφάνους Νίκος. 

Ο Νίκος Θεοφάνους γεννήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου στις 6 Δεκεμβρίου του 1936. Γονείς του ήταν ο Δημήτρης και η Αναστασία Θεοφάνους με καταγωγή από το χωριό Κρίτου Τέρα της επαρχίας Πάφου.

Ο Νίκος Θεοφάνους αρχικά διατέλεσε μαθητής της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Κάιρο, στη συνέχεια όμως οι γονείς του εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Κύπρο, όπου και συνέχισε τη φοίτησή του, αποφοιτώντας τελικά από την Εμπορική Σχολή Σαμουήλ στη Λευκωσία. Αργότερα άρχισε να εργάζεται στη Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Υπήρξε επίσης μέλος της φιλαρμονικής του ΓΣΠ.

Εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ από την απαρχή του αγώνος μέσα από τις μαθητικές ομάδες της Εμπορικής Σχολής Σαμουήλ. Σε πρώτο στάδιο οι δράσεις του περιελάμβαναν ρίψεις φυλλαδίων, διαφωτίσεις στις εκκλησίες, αναγραφές συνθημάτων και απάλειψη αγγλικών επιγραφών. Στη συνέχεια όμως αφού απέδειξε την αφοσίωσή του στον αγώνα, κατατάγηκε στις ομάδες κρούσεως της ΕΟΚΑ, λαμβάνοντας έτσι μέρος σε βομβιστικές επιθέσεις, εκτελέσεις και απόκρυψη οπλισμού στη Λευκωσίας και τα προάστιά της.

Ως φυσικό επακόλουθο της πλούσιας δράσης του και αφού δόθηκαν πληροφορίες εις βάρος του, οι Εγγλέζοι τον έθεσαν υπό παρακολούθηση, ενώ πολλές φορές τον ανέκοψαν για έρευνα χωρίς να καταφέρουν να τον ενοχοποιήσουν. Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1956, ενώ ο Νίκος Θεοφάνους κατευθυνόταν με την οικογένειά του στην Κερύνεια, αντιλήφθηκε ότι τον παρακολουθούσαν Εγγλέζοι, αυτός διέφυγε της προσοχής τους και κατάφερε να αποκρύψει περίστροφο που κουβαλούσε. 

Την επομένη, πήγε μετά συνοδείας συναγωνιστή του να παραλάβει το περίστροφο από το σημείο που το απέκρυψε. Κατά την επιστροφή τους, διασχίζοντας οδόφραγμα που έστησαν Εγγλέζοι στρατιώτες στην Αγίρδα μετά από προδοσία, τους συνέλαβαν. Στην κατοχή του Θεοφάνους βρήκαν το περίστροφο, που τότε, η κατοχή του συνεπαγόταν με θανατική ποινή. Ο Νίκος Θεοφάνους προσπάθησε να δραπετεύσει από τον ήδη βέβαιο θάνατο, οι Εγγλέζοι άρχισαν να πυροβολούν εναντίον του με αποτέλεσμα να τον σκοτώσουν. Τον «σύντροφο» που τον συνόδευσε στη «τελευταία αποστολή» του οι Άγγλοι τον φυγάδευσαν στην Αγγλία.

ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΝΙΚΟΣ - ΑΘΑΝΑΤΟΣ


Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ - Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2020

Υποψήφιος στο ψευδοκράτος, δολοφόνος του Τάσου Ισαάκ


Το πραγματικό πρόσωπο των κατεχομένων και της πάστας των ψευδοπολιτικών που το αποτελούν, έλαμψε για ακόμη μία φορά μέσα από μία ενέργεια που προκαλεί εφιάλτες σε κάθε τουρκολάγνο επαναπροσεγγιστή.

Είναι τόσο απεχθές που κανείς από αυτό το σινάφι δεν μπορεί να το «εξευμενίσει», δεν μπορεί να το παρουσιάσει προπαγανδιστικά για τους αντεθνικούς σκοπούς του.

Ο λόγος για την υποψηφιότητα ενός εκ των μαινόμενων δολοφόνων του Τάσου Ισαάκ, τον Ερχάν Αρικλί. Ο άνανδρος δολοφόνος, διότι μονάχα αυτή η ιδιότητα του ταιριάζει, εξήγγειλε την υποψηφιότητά του στις παράνομες εκλογές που πρόκειται να πραγματοποιηθούν την 11η Οκτωβρίου στα κατεχόμενα για τη θέση του κατοχικού ηγέτη. 

Εναντίον του Αρικλί, ο οποίος μέχρι σήμερα είναι μέλος της ψευδοβουλής λαμβάνοντας μάλιστα ενεργό μέρος στην πολιτική ζωή του κατοχικού καθεστώτος, είχε εκδοθεί διεθνές ένταλμα σύλληψης από την Ιντερπόλ για τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ στις 11 Αυγούστου 1996. Η Κυπριακή Δημοκρατία συμπεριλαμβανομένων όλων των ηγεσιών της από το 1996 δηλαδή για σχεδόν 25 χρόνια άφησαν την υπόθεση στα ράφια των αρχών, με σκοπό φυσικά τη διατήρηση του «καλού κλίματος» των συζητήσεων. 

Παρόμοια συμπεριφορά επέδειξε η ΚΔ και ως προς την υπόθεση του δολοφόνου του Σολωμού Σολωμού, Κενάν Ακίν του οποίου τα χνάρια ακολουθεί με ακόμη μεγαλύτερες βλέψεις ο Ερχάν Αρικλί, ο ένας ως ψευδοϋπουργός και ο άλλος με στόχο τη θέση του κατοχικού ηγέτη αντίστοιχα. Αυτοί ήταν και είναι οι εγκληματίες που απαρτίζουν το κατοχικό καθεστώς, είναι οι ίδιοι που «συνομιλούν» με τους δικούς μας πολιτικάντηδες για εξεύρεση «βιώσιμης λύσης».

Το ΔΡΑΣΙΣ – ΚΕΣ, καλεί τις αρμόδιες αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας προς επανεκκίνηση και αποπεράτωση αυτή τη φορά των διαδικασιών σύλληψης και έκδοσης όλων των δολοφόνων των Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού. Το κράτος οφείλει να λυτρώσει τις οικογένειες των μαρτύρων μας με συνεχή καταδίωξη αυτών και εν τέλει μέσα από την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. 

Ήταν γραμμένο στη μπλούζα του. ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ η ΜΟΝΗ λύση.

Περισσότερα ...

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2020

Σεπτεμβριανά 1955


Τα γεγονότα της 6ης και 7ης Σεπτεμβρίου του 1955 που διαδραματίστηκαν σε Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη συναποτελούν με τις υπόλοιπες τουρκικές θηριωδίες το εγκληματικό πρόσωπο των Τούρκων. 

Αφορμή για το ξέσπασμα της τουρκικής αγριότητας, αυτή τη φορά, υπήρξε η προβοκατόρικη έκρηξη ενός αυτοσχέδιου μηχανισμού στο Τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης, όπου στεγάζεται μέχρι και σήμερα το σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ. Η προμελετημένη δράση για το «πογκρόμ» κατά των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη σχετίζεται από τη μια με τον διακαή πόθο των Τούρκων για εκδίωξη του Ελληνικού στοιχείου από τις πατρογονικές του εστίες και από την άλλη με το Κυπριακό ζήτημα, όπου ο ένοπλος Αγώνας των Ελλήνων του νησιού υπό το λάβαρο της ΕΟΚΑ αριθμούσε, επισήμως, πέντε μήνες ζωής από τον Απρίλιο του 1955.

Αναντίρρητα, τα όσα εξελίχθηκαν καταμαρτυρούν το υπερβεβαρυμένο ποινικό μητρώο των Τούρκων. Από το 1914 με την έναρξη της εκδίωξης των Ελλήνων από τη γη της Ιωνίας, μέχρι το 1919 και τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και από εκεί στο 1922 με τη γενοκτονία εις βάρος των Μικρασιατών ως το 1955 με τα Σεπτεμβριανά και τις απελάσεις των Κωνσταντινουπολιτών το 1964. 

Οι εξοντώσεις, οι βιασμοί, οι λεηλασίες των Ελληνικών περιουσιών και εν ολίγοις, οι τραγικές συνέπειες, που άφησαν στο πέρασμά τους τα Σεπτεμβριανά, για τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης είναι πολύ εύκολο να εντοπιστούν, τόσο από έγγραφα, όσο ακόμα και από φωτογραφικό υλικό. Η στάση των Ελληνικών κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια, η απάθεια και η μηδενική αντίδραση εκ μέρους του Ελλαδικού κράτους, αποτελεί δυστυχώς κίνητρο στους εχθρούς να επιβουλεύονται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Η ιστορία δεν ξεγράφεται. Δεν γίνεται φιλία ελληνοτουρκική!



Γραφείο Τύπου 

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2020

Το «Χάνι της Γραβιάς» του 1955-1959

 




Η Ελληνική ιστορία ήταν καταδικασμένη να γεννά και να καταγράφει μαρτυρικούς αγώνες ηρωικών παλικαριών, οι οποίοι θυσιάστηκαν για την Ελευθερία της Πατρίδας μας από τους εκάστοτε δυνάστες. Η μάχη στον Αχυρώνα Λιοπετρίου το 1958, το σύγχρονο Χάνι της Γραβιάς του Οδυσσέα Ανδρούτσου, έμελλε να καταστεί ευρέως γνωστή ως μια από τις επικότερες μάχες που έδωσε η Ε.Ο.Κ.Α. κατά τον τετραετή εθνικοαπελευθερωτικό και ενωτικό της Αγώνα.

«Είναι πολύ δύσκολο εις εμέ να ξεχωρίσω των τεσσάρων αυτών παλικαριών ποιός ήταν ο γενναίος των γενναίων, διότι και οι τέσσαρες συνηγωνίσθησαν την στιγμήν εκείνη ποίος θα πέθαινε γενναιότερος. Ο ηρωικός θάνατος των με συνεκίνησε βαθύτατα υφ’ ας συνθήκας συνετελέσθη, αλλά και με υπερηφάνειαν, ως αρχηγός, τον κατεχώρησα εις τας σελίδας της ιστορίας της ηρωικής ΕΟΚΑ, διότι έδειξε ποία στοιχεία περικλείει η Οργάνωσις... “των τρομοκρατών!!!” και από ποιά υψηλά ιδεώδη ενεφορούντο οι αγωνιστές της».

Αυτά είναι τα λόγια που παραδίδει σε εμάς, μέσα από τα απομνημονεύματά του, ο Στρατηγός Διγενής για τους τέσσερις ηρωομάρτυρες του Λιοπετρίου, Ανδρέα Κάρυο, Φώτη Πίττα, Ηλία Παπακυριακού και Χρήστο Σαμάρα. Οι ήρωες της Ενώσεως έφτασαν στο χωριό Λιοπέτρι στις 30 Αυγούστου 1958 με σκοπό να εκπαιδεύσουν τα εκεί μέλη της Ε.Ο.Κ.Α. σε θέματα που αφορούσαν τις ενέδρες. Ωστόσο, Άγγλοι αποικιοκράτες έκαναν την εμφάνισή τους στο χωριό, την 1η Σεπτεμβρίου, και παρά την προσπάθεια των αγωνιστών να διαφύγουν από το Λιοπέτρι, έγιναν αντιληπτοί και εγκλωβίστηκαν στο χωριό. Τα τέσσερα παλικάρια του κυπριακού έπους αναγκάστηκαν να κρυφτούν στον αχυρώνα του Παναγιώτη Καλλή και παρ’ όλο που οι Βρετανοί έψαξαν σπιθαμή προς σπιθαμή ολόκληρο το χωριό, ακόμα και τον αχυρώνα, δεν εντοπίστηκαν. Εντούτοις, μετά από προδοσία οι Άγγλοι αποικιοκράτες επανήλθαν στο κρησφύγετο των ηρώων και περικυκλώνοντας τον αχυρώνα κάλεσαν τους μαχητές να παραδοθούν.

Οι τέσσερις ηρωομάρτυρες απάντησαν στην πρόκληση των Βρετανών πυροβολώντας και εν συνεχεία, ακολούθησε σφοδρή μάχη ανταλλαγής πυρός. Έτσι, ανίκανος για ακόμη μια φορά ο δυνάστης του τόπου μπροστά στην λεβεντοσύνη των αγωνιστών, πυρπόλησε τον αχυρώνα, μετατρέποντάς τον σε πυρακτωμένη κόλαση. Οι ήρωές μας εξήλθαν από τον αχυρώνα πυροβολώντας εναντίον των αποικιοκρατών μέχρι που έπεσαν νεκροί στην αυλή του θυσιαστηρίου. Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα ποιος έπεσε πρώτος και ποιος τελευταίος. Μέσα από τις ανακρίσεις των Εγγλέζων λέχθηκε ότι οι σφαίρες σκότωσαν πρώτα τον Κάρυο, έπειτα τον Σαμάρα και ακολούθησαν οι Πίττας και Παπακυριακού. Μετά το θάνατο των τεσσάρων, οι θρασύδειλοι Άγγλοι προχώρησαν προς τα νεκρά σώματα και αφού τα λόγχισαν με λύσσα, πυροβόλησαν ξανά τα κορμιά τους! Αυτή υπήρξε η πραγματική εικόνα των «πολιτισμένων» Άγγλων, της ιμπεριαλιστικής δύναμης του τόπου, που σκότωσε, απαγχόνισε και κατέκαψε τους Έλληνες αγωνιστές της Κύπρου κατά το 1955-1959.

Οι τέσσερις αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. με τον ηρωικό τους θάνατο συγκίνησαν όλο τον κυπριακό λαό και προκάλεσαν παγκόσμιο θαυμασμό. Ο τόπος της θυσίας τους, στο χωριό Λιοπέτρι, εκεί όπου ορθώνονται περήφανοι οι ανδριάντες τους, αποτελεί Εθνικό προσκύνημα. Μπροστά στο μεγαλείο της Ε.Ο.Κ.Α. και σε όσους έδωσαν τη ζωή τους για την Ελευθερία της Κύπρου, είναι αδιανόητο να καταθέτουν στεφάνια σήμερα, είτε όσοι τους πρόδωσαν το ’55-’59, είτε όσοι τους προδίδουν σήμερα με τις διζωνικές και προδοτικές τους εμμονές. Οι ήρωες αυτού του τόπου έλαβαν δικαίως θέση στο Ελληνικό πάνθεον της δόξης και του σεβασμού και εκεί είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως δεν χωράνε ούτε οπαδοί της κόκκινης, ούτε της μπλε στάνης.



Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2020

Τάσος Μάρκου - 14/08/1974

 


Σαν σήμερα, επέτειο της βάρβαρης 2ης εισβολής του Αττίλα, περνά στο Πάνθεον της Αθανασίας ο Ηρωικός Υποστράτηγος Τάσος Μάρκου. Ο Υποστράτηγος Μάρκου γεννήθηκε στο Παραλίμνι στις 18 Σεπτεμβρίου 1936. Γονείς του ήταν ο Μελής Μάρκου και η Μαρίας Ξιούρου. Μεγάλωσε στο Βαρώσι όπου και φοίτησε στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου. 

Μεγάλο του όνειρο να φοιτήσει στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και να τιμήσει την στολή του ένδοξου Έλληνα Αξιωματικού. 

Ο Τάσος εντάσσεται στην Ε.Ο.Κ.Α. τον Μάιο του 1955 και προσφέρει στον ανιδιοτελή Αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου για Απελευθέρωση από τον Άγγλο Δυνάστη και Ένωση με την Μάνα Ελλάδα. Στις 18 Δεκεμβρίου 1955, η ομάδα του Τ. Μάρκου τραυματίζει σοβαρά δύο εγγλέζους αξιωματικούς σε ενέδρα. Οι αποικιοκράτες πληροφορούνται την συμμετοχή του Αγωνιστή από προδοσία και τον καταζητούν. Ο Ήρωας πετυχαίνει να διαφύγει της σύλληψης και μεταβαίνει με την βοήθεια της Οργάνωσης στην Αθήνα, όπου επιτυγχάνει την κάρπωση του μεγάλου του στόχου, την εισαγωγή του στην Ευελπίδων. Κατά την διάρκεια των σπουδών του ο Εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας μαίνεται στην Κύπρο, αναγκάζοντας τον ταγμένο στην Ελευθερία νέο να εγκαταλείψει την Σχολή και να επιστρέψει στην ιδιαίτερη του Πατρίδα για την συνέχιση του Αγώνα. Αναλαμβάνει ως ένας εκ των επικεφαλής του τομέα Κυθρέας και με το ψευδώνυμο “Γκούρας” συμβάλει τα μέγιστα στην αναδιοργάνωση του τομέα, στην εδραίωση του Αγώνα και την τελική επικράτηση της ΕΟΚΑ έναντι της Αγγλικής Αυτοκρατορίας. Με το πέρας του Αγώνα, ο Τάσος προσπαθεί να επιστρέψει στην Αθήνα, βρίσκεται όμως σε οικονομικό αδιέξοδο. Του προτείνεται να ζητήσει υποτροφία από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Ο ίδιος αρνείται και αποστομώνει τους συνομιλητές τους απαντώντας τους, “εγώ δεν ήρθα στην Κύπρο να αγωνιστώ και να πληρωθώ. Ήρθα να τιμήσω την πατρίδα μου”. Εν τέλει, δανειζόμενος χρήματα, πετυχαίνει την επάνοδο του στην Αθήνα, όπου και αποφοιτά από την ΣΣΕ. Εν τω μεταξύ, λαμβάνει επιστολή από τον Αρχηγό Διγενή, ο οποίος του ζητά να αποστείλει έκθεση της δράσης του κατά τον Αγώνα για να την συμπεριλάβει στα Απομνημονεύματα του. Ο αγνός και περήφανος Αγωνιστής απαντά στον Στρατηγό, “Ό,τι έκανα Αρχηγέ, ήταν μια υποχρέωση μου προς την πατρίδα. Επομένως, δεν έχω οτιδήποτε να πω για το εαυτό μου.” Μετά την αποφοίτηση του, υπηρετεί στα ακριτικά Ελληνοβουλγαρικά σύνορα με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού και έπειτα από πρόσκληση του Αρχιεπισκόπου επιστρέφει στην Κύπρο για να υπηρετήσει στον Κυπριακό στρατό με τον βαθμό του Λοχαγού. Κατά την τουρκοανταρσία ο τότε Λοχαγός Τ. Μάρκου ξεχωρίζει για τις ηγετικές και στρατιωτικές του αρετές και διαδραματίζει καίριο ρόλο στην επιτυχία του σχεδίου “ΑΚΡΙΤΑΣ” και πρωτοστατεί στην άμυνα της Λευκωσίας. Κομβικής σημασίας υπήρξε άλλωστε η συμμετοχή του στην δημιουργία αμυντικής γραμμής στα υψώματα Προφήτη Ηλία στον Πενταδάκτυλο, όπως και στην αποστολή διάσωσης εθνοφυλάκων από την περιοχή αλευρόμυλου Σεβέρη.

Καθ’όλη την διάρκεια της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας αναλαμβάνει αποστολές υψίστης σημασίας και το 1971 προάγεται σε Ταγματάρχη. Γνωστός για τα βαθιά Δημοκρατικά του αισθήματα εναντιώνεται στην χούντα των Συνταγματαρχών. Το ΓΕΕΦ ενοχλείται και προσπαθεί να αποδομήσει τον Μύθο του Ταγματάρχη, αποτυγχάνοντας όμως παταγωδώς εξαιτίας του ακέραιου και αδαμάντινου χαρακτήρα του. Το 1972, ως πρότυπο Έλλην Δημοκράτη συμμετέχει στην αποτροπή πραξικοπήματος υποκινούμενου από την χούντα. Κατά την πρώτη εισβολή του Αττίλα στις 20 Ιουλίου, ο Τάσος Μάρκου βρίσκεται σε επιτελική θέση στο 12ο Τακτικό Συγκρότημα στην Κυθρέα. Οργανώνει γραμμή άμυνας στην περιοχή Χαμίτ Μάνδρες με ολιγομελή ομάδα εφέδρων και την ίδια μέρα αναλαμβάνει ως επικεφαλής την εξουδετέρωση του θύλακα Μπέκκιογιου. Έως την συμφωνία κατάπαυσης του πυρός συνεχίζει να ξεχωρίζει στα πεδία των μαχών, επιδυκνείοντας θάρρος ισάξιο της βαριάς Ελληνικής κληρονομιάς. Κατά την “εκεχειρία” αναλαμβάνει την αμυντική θωράκιση της περιοχής Μιας Μηλιάς - Κουτσοβέντη. Τίθεται επικεφαλής του 315 ΤΠ και με πενιχρό αριθμό στρατιωτών αναλαμβάνει την υπεράσπιση των δικών του “Θερμοπυλών”, καθώς παρά τις εκκλήσεις του για έμψυχες και υλικές ενισχύσεις το ΓΕΕΦ τον αγνοεί προδοτικά. Στις 14 Αυγούστου ξεσπά η 2η φάση της τουρκικής εισβολής. Ο ταγματάρχης Μάρκου ρίχνεται μαζί με τα παλληκάρια του στην μάχη, παρά την φανερή υπεροπλία του εχθρού. Το ΓΕΕΦ διατηρεί ξανά σιγή ασυρμάτου στις εκκλήσεις του Ταγματάρχη. Αντί ενισχύσεων τον διατάζουν να οπισθοχωρήσει. Η απάντηση του Ήρωα, αντάξια του “Μολών Λαβέ” του Λεωνίδα και του Γρ. Αυξεντίου, “Μόνο πάνω από τα πτώματά μας, θα περάσει ο εχθρός. Ο Τάσος Μάρκου δεν πρόκειται να οπισθοχωρήσει. Εδώ θα μείνει.” Με την κατάρρευση του μετώπου, εξαιτίας της έλλειψης οπλισμού, πυρομαχικών και ανδρών, εξαλείφεται κάθε πιθανότητα επιτυχούς άμυνας. Ο ταγματάρχης, φροντίζει για την οπισθοχώρηση των ανδρών του και βαδίζει μόνος προς τα βόρεια της Κυθρέας, ακολουθόντας το δόγμα των Σπαρτιατών “‘Η ΤΑΝ, Ή ΕΠΙ ΤΑΣ”. Έκτοτε, παραμένει αγνοούμενος. Ο Τάσος Μάρκου προήχθη σε Υποστράτηγο μετά θάνατον. 

Ο Υποστράτηγος Τάσος Μάρκου αποτελεί αναντίρρητα πρότυπο Έλλην Αξιωματικού και Ανδρός. Υπάκουσε σε κάθε κάλεσμα της Πατρίδος και βρισκόταν “μπροστάρης” στις Επάλξεις κάθε Εθνικού Αγώνος. Η Ύπαρξη του αντάξια της Ελληνικής Ιστορίας. Το όνομα του, θα αντηχεί ανά τους αιώνες ως παράδειγμα ανδρείας, θάρρους και ανιδιοτέλειας. Eνώ η Κύπρος μας συνεχίζει να είναι σκλαβωμένη από το 1974 και εντεύθεν, η θυσία του δεν ήταν εις μάτην. Ο αντιομοσπονδιακός και Απελευθερωτικός Αγώνας συνεχίζει να μαίνεται και δεν πρόκειται να πάψει όσο στην μνήμη μας κυριαρχούν Ηρωικές κι Αθάνατες μορφές όπως του Τάσου Μάρκου. Το αντίκρυσμα της κληρονομιάς του λεβέντη Στρατηγού πετυχαίνει να συνοψίσει ο μεγάλος μας ποιητής, Κώστας Μόντης: 

«Νὰ πάρουμε μιὰ σταγόνα ἀπ᾽ τὸ αἷμα σου νὰ καθαρίσουμε τὸ δικό μας, 
νὰ πάρουμε μιὰ σταγόνα ἀπ᾽ τὸ αἷμα σου νὰ μπολιάσουμε το δικό μας,
 νὰ πάρουμε μιὰ σταγόνα ἀπ᾽ τὸ αἷμα σου νὰ βάψουμε τὸ δικό μας
 νὰ μὴν μπορέση πιὰ ποτὲς νὰ τὸ ξεθωριάση ὁ φόβος. 
Νὰ πάρουμε τὸ τελευταῖο σου βλέμμα νὰ μᾶς κυτάζη μὴν ξεστρατίσουμε,
 νὰ πάρουμε τὴν τελευταία σου ἐκπνοὴ νἄχουμε ὀξυγόνο ν᾽ ἀναπνέουμε χιλιάδες χρόνια,
 νὰ πάρουμε τὶς τελευταῖες σου λέξεις νἄχουμε νὰ τραγουδᾶμε 
ἀνεξάντλητα ἐμβατήρια γιὰ τὴ Λευτεριά.»



Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

"Αττίλας 2": Η ολοκλήρωση του εγκλήματος του 1974

 


Παραμονές Δεκαπενταύγουστου 1974 και το μαρτυρικό καλοκαίρι για τον Κυπριακό Ελληνισμό, δεν λέει να τελειώσει. Μετά την πλήρη αποτυχία και την λήξη των τριμερών διαπραγματεύσεων, για την κατάσταση στην Κύπρο, στην Γενεύη, η Τουρκία, τα χαράματα της 14ης Αυγούστου, θέτει σε εφαρμογή το σχέδιο «Αττίλας 2». Πριν ακόμα ξημερώσει, τουρκικά μαχητικά αερ
οσκάφη βομβαρδίζουν την Λευκωσία και την Αμμόχωστο. Ο τρόμος και ο πανικός ξανά σκορπάτε στον ήδη τρομαγμένο λαό.

Πριν από το μεσημέρι της 14ης Αυγούστου, τουρκικά τεθωρακισμένα άρματα και ισχυρό πεζικό ξεκινούν την προέλαση τους από την Λευκωσία, ανατολικά προς την Αμμόχωστο και δυτικά προς την Λεύκα. Η αντίσταση που θα αντιμετωπίσουν ελάχιστη και περιορίζεται σε μεμονωμένες ηρωικές προσπάθειες αντίστασης, όπως του αείμνηστου Ταγματάρχη Τάσου Μάρκου με τους στρατιώτες του στην Μια Μηλιά. Η ανίκανη πολιτική μάστιγα που βασανίζει αιώνια τον τόπο μας, επιβεβαιώθηκε με το χειρότερο τρόπο το ξημέρωμα της 14ης Αυγούστου. Οι νέες κυβερνήσεις που ανέλαβαν σε Ελλάδα και Κύπρο μετά την πρώτη φάση της εισβολής (24 Ιουλίου), φάνηκαν και αυτές εγκληματικά ανεπαρκείς, αφού δεν προετοιμάστηκαν καθόλου για την αναμενόμενη δεύτερη επέλαση των τούρκων.

Στις 15 του Αυγούστου, τα στρατεύματα του «Αττίλα» μπαίνουν στην Αμμόχωστο, στις 16 του Αυγούστου ο «Αττίλας 2» ολοκληρώνεται με την κατάληψη της Μόρφου, ενώ η Λευκωσία παραμένει ελεύθερη μετά από τις επικές μάχες στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, στην περιοχή του αεροδρομίου. Οι Τούρκοι, έχοντας πετύχει τους στρατιωτικούς τους σκοπούς, δέχονται κατάπαυση του πυρός στις 6 το απόγευμα της 16ης του Αυγούστου 1974. Με την κατάπαυση του πυρός, ο Κυπριακός Ελληνισμός μετρά τις πληγές του. 37% του κυπριακού εδάφους, υπό τουρκική κατοχή. Περίπου 4,000 Έλληνες στρατιώτες και άμαχοι πολίτες νεκροί. 1619 αγνοούμενοι και 200,000 ξεριζώνονται και γίνονται πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα. Τεράστιες ήταν και οι ζημιές στην οικονομία, αφού οι τούρκοι κατακτούν το μεγαλύτερο μέρος του ορυκτού πλούτου και της καλλιεργήσιμης γης του νησιού.

Με το πέρας της δεύτερης φάσης της εισβολής, ολοκληρώνεται το προμελετημένο έγκλημα της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου. Η ίδια η Τουρκία καταργεί τον μύθο περί «ειρηνικής επέμβασης για την προστασία των τουρκοκυπρίων» με την δεύτερη φάση, αφού ο πραγματικός της στόχος ήταν η κατάληψη των εδαφών μας. Εδώ και 45 τώρα χρόνια, η υπό ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Τουρκία, αγνοεί τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ αλλά και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που απαιτούν το σεβασμό της κυριαρχίας, της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Από την άλλη, το 1983 ο Ντενκτάς ανακήρυξε το ψευδοκράτος («Τ.Δ.Β.Κ.») και από τότε συνεχίζεται ο εποικισμός των κατεχόμενων εδαφών, με προφανή στόχο την αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα της Κύπρου και την εδραίωση της διχοτόμησης.

Ακάθεκτοι οι τούρκοι, αφού τελείωσαν και με την δεύτερη φάση του σχεδίου τους, προχώρησαν στην τρίτη (δεύτερη ουσιαστικά) φάση του, για ομοσπονδοποίηση της Κύπρου και έλεγχο ολόκληρου του νησιού. Με αξιόπιστους σύμμαχους τους, τα πιόνια των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην πολιτική ηγεσία του τόπου, έχουν επιτύχει την επιβολή της διχοτομικής, Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, ως βάση λύσης για το κυπριακό, μετατοπίζοντας το πρόβλημα από παράνομη εισβολή και κατοχή σε δικοινοτικό, αποενοχοποιώντας έτσι την Τουρκία από τα διαχρονικά της εγκλήματα κατά της Πατρίδα μας. Είναι αδιανόητο η πολιτική μας ηγεσία να αποδέχεται τα τετελεσμένα της εισβολής και της κατοχής και να συμμερίζεται την άποψη πως το Κυπριακό είναι πρόβλημα δύο κοινοτήτων συνομιλώντας με τον δήθεν κατοχικό ηγέτη και όχι απευθείας με την Άγκυρα.

Η Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. προειδοποιεί για άλλη μια φορά ότι, τα ομοσπονδιακά σχέδια λύσης νομιμοποιούν την παράνομη συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία, ενώ παραχωρεί νομική υπόσταση στο ψευδοκράτος. Ζητούμε την επανατοποθέτηση του Κυπριακού ως προβλήματος παράνομης εισβολής, συνεχιζόμενης κατοχής και εποικισμού. Τονίζουμε την αναγκαιότητα για άμεση αποχώρηση από τις δικοινοτικές συνομιλίες και το τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τον παράνομα εκλεκλεγμένο κατοχικό ηγέτη. Απαιτούμε την καταδίκη της Τουρκίας για τα εγκλήματά της στην Κύπρο και την αποκατάσταση της δικαιοσύνης στην πατρίδα μας, την επιστροφή των Ελλήνων προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες , την αποχώρηση όλων των τουρκικών στρατευμάτων και την εκδίωξη όλων των Τούρκων εποίκων – εγκληματιών πολέμου.

Η Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ θα συνεχίζει τον αγώνα διαφώτισης που διεξάγει εδώ και 52 χρόνια στην Αθήνα και στην Κύπρο με μόνο σκοπό την Απελευθέρωση της Κύπρου.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ – ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ



Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Σολωμέ - Αναστάση, το οδόφραγμα θα σπάσει!

 


Ήταν ένα ακόμα μαύρο καλοκαίρι, μια ακόμη αποφράδα μέρα είχε ξημερώσει όταν ελληνικό αίμα πότισε για μια ακόμα φορά τα χώματα του κατεχόμενου μέρους της μεγαλονήσου. Μία ακόμα θυσία στο βωμό της απελευθέρωσης της μαρτυρικής μας Κύπρου…

Το 1996 η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσικλετιστών οργάνωσε αντικατοχική πορεία που ξεκινούσε από το Βερολίνο με προορισμό την κατεχόμενη Κερύνεια, με κεντρικό σύνθημα «Απελευθέρωση, η μόνη λύση». Ανάμεσα στους 12 χιλιάδες μοτοσικλετιστές συμμετείχαν και 200 ξένοι που ξεκίνησαν από το Βερολίνο.

Ήταν στις 11 Αυγούστου 1996 όταν οι μοτοσικλετιστές προσπάθησαν να κατευθυνθούν προς την Κερύνεια που ήταν και ο τελικός προορισμός τους. Ο στόχος δεν κατέστη δυνατόν να επιτευχθεί αφού η πορεία σταμάτησε στο οδόφραγμα της Δερύνειας. Ο κατοχικός στρατός οπλισμένος μαζί με Τουρκοκύπριους και ομάδες των «Γκρίζων Λύκων» τους ανέκοψαν. Οι Τούρκοι πίσω από τα συρματοπλέγματα καραδοκούσαν οπλισμένοι με ξύλα, πέτρες, σιδερολοστούς. 

Ο πετροπόλεμος με τους βάρβαρους εισβολείς ξεκινά. Όσο περνούσε η ώρα τα επεισόδια κλιμακώνονταν. Τα μέλη των «Γκρίζων Λύκων» χτυπούσαν τους διαδηλωτές με στυλιάρια και πέτρες, τη στιγμή που οι ειρηνευτικές δυνάμεις κοιτούσαν το σκηνικό τρόμου ανίκανες να αντιδράσουν. Δεν άργησε και το ελληνικό αίμα πότισε για μία ακόμα φορά τα χώματα του κατεχόμενου μέρους της Μεγαλονήσου. Μία ακόμα θυσία, σπονδή στον Θεό του «πολέμου», που μαίνεται στη μαρτυρική Κύπρο. Αυτή, του Τάσου Ισαάκ. 

Ο Τάσος Ισαάκ αψηφώντας τον κίνδυνο στην προσπάθεια του να βοηθήσει έναν άλλο Ελληνοκύπριο, τον οποίο κτυπούσαν ανελέητα οι Τούρκοι, δέχθηκε επίθεση και έπεσε στο χώμα. Γύρω του μαζεύτηκε ασκέρι μανιασμένων «Γκρίζων Λύκων» και μέλη της λεγόμενης αστυνομίας του ψευδοκράτους και άρχισαν να τον κτυπούν επανειλημμένα με πέτρες και διάφορα αλλά δολοφονικά αντικείμενα. Μέλη της Ειρηνευτικής Δύναμης παρακολουθούσαν αμέτοχοι. Τον κτυπούσαν και τον κλοτσούσαν στο κεφάλι μέχρι που άφησε την τελευταία του πνοή, λίγα μέτρα από την πολυαγαπημένη του Αμμόχωστο. Ο Τάσος Ισαάκ περνά στο πάνθεον των αθανάτων, γίνεται ήρωας και άξιο τέκνο της πατρίδας του. 

Είχαν περάσει μόλις τρεις μέρες από τότε που ο Τάσος Ισαάκ έπεφτε νεκρός στα χώματα της κατεχόμενης μεγαλονήσου. Ήταν στις 14 Αυγούστου, ημέρα μνήμης της κατάληψης της Αμμοχώστου, μετά την κηδεία του Ισαάκ μία ομάδα από διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για να εναποθέσουν στεφάνια και λουλούδια μυρωμένα για να αποδώσουν φόρο τιμής στον χαμένο τους σύντροφο. Η σκηνή μετατράπηκε σε πεδίο μάχης όταν από το πουθενά έκαναν την εμφάνισή τους στο σημείο οι… συνήθεις ύποπτοι «Γκρίζοι λύκοι» και άρχισε ο πετροπόλεμος. Ξαφνικά ένας από τους συγκεντρωμένους διαδηλωτές πετάχτηκε μπροστά. Ήταν ο Σολωμός Σολωμού, ξάδερφος του νεκρού Τάσου, μην μπορώντας να δεχθεί άλλο το άδικο του κατακτητή στο πολύπαθο νησί παίρνει την απόφαση πως η σημαία με το κόκκινο πανί, που του ήταν εμμονή πρέπει να κατεβεί, γνωρίζοντας την κατάληξη που θα είχε. Οι Κυανόκρανοι των Ηνωμένων Εθνών ήταν πολύ αδύναμοι για να συγκρατήσουν το άξιο παλικάρι που πήρε την απόφαση να θυσιαστεί. Με αστραπιαίες κινήσεις και με το τσιγάρο να καίει στο στόμα, κατευθύνθηκε προς τον ιστό που ανέμιζε η τουρκική σημαία. Άρχισε να σκαρφαλώνει στον ιστό, όμως οι Τούρκοι ελεύθεροι σκοπευτές από απέναντι άρχισαν τους πυροβολισμούς εναντίον του ήρωά μας, με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό του.

Από εκείνη την μέρα αυτά τα δύο νέα παλληκάρια πέρασαν στην αιωνιότητα και γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στην μακροσκελή λίστα των ηρώων της Ελληνικής Κύπρου, δίπλα στον Αυξεντίου, τον Παλληκαρίδη, τον Μάτση και τόσους άλλους που θυσιάστηκαν για μια Κύπρο Ελεύθερη και Ελληνική.

Είσαστε οι τελευταίοι ήρωες της Ελληνικής ιστορίας. Η θυσία σας, φάρος για εμάς και αλίμονο μας αν σας ξεχάσουμε. Να είστε σίγουροι από εκεί πάνω που μας βλέπετε ότι θα κάνουμε τα αδύνατα δυνατά και δίνουμε όρκο ιερό και απαράβατο πως η θυσία σας δεν πήγε χαμένη και θα έρθει η μέρα που όλοι θα αντικρίσουμε ελεύθερη και ενωμένη την γη μας με την μάνα Ελλάδα. Αιωνία σας η μνήμη λεβέντες.

«Αν δεν κάνεις θυσίες για τις ιδέες σου ή
Εσύ δεν αξίζεις ή οι ιδέες σου»


Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2020

Αριστοτέλης Γκούμας: 10 χρόνια από την ειδεχθή δολοφονία του



Πέρασαν 10 χρόνια από την ειδεχθή δολοφονία του Αριστοτέλη Γκούμα στην ιδιαίτερη Πατρίδα του, την Χειμάρρα της Βορείου Ηπείρου, από τιποτένιους Αλβανούς. 

Το "έγκλημα" του Αριστοτέλη ήταν ότι μιλούσε ελληνικά μέσα σε μια ΕΛΛΗΝΙΚΗ περιοχή. Το κτηνώδες μένος των Αλβανών κατά του Ελληνισμού είναι διαχρονικό και τεκμαρτό. Ήταν πριν λίγα χρόνια όταν το παρακράτος Ράμα έδωσε εντολή να γκρεμιστούν κτήρια της ελληνικής μειονότητας, με σκοπό τον άμεσο εξαλβανισμό των ελληνικών μας αλύτρωτων περιοχών. Δεν πέρασε ούτε πολύς καιρός από την άνανδρη δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα από τους Αλβανούς αστυνομικούς. 


Οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις έδειξαν προκλητική αδιαφορία για τα αδέλφια μας που, διά στόματος του Αριστοτέλη Γκούμα και του Κωνσταντίνου Κατσίφα, ζητούν λευτεριά από τους κατσαπιάδες. Οι φοιτητές του ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ δεν λησμονούν τους αγώνες και τις θυσίες των Βορειοηπειρωτών αδελφών μας και φωνάζουν μαζί τους ότι:

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΩΣ ΤΗΝ ΚΟΡΥΤΣΑ, 
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!


Γραφείο Τύπου

ΔΡΑΣΙΣ - Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...

Τρίτη 11 Αυγούστου 2020

Το χρονικό της θυσίας των Ισαάκ και Σολωμού

 


Στις αρχές του 1996 η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσικλετιστών (KOM) ανακοίνωσε την απόφασή της να οργανώσει τον Αύγουστο μεγαλειώδη αντικατοχική πορεία από το Bερολίνο στην Kερύνεια. Σύνθημα της πορείας ήταν «Απελευθέρωση η μόνη λύση».

H πορεία ξεκίνησε στις 2 Aυγούστου του 1996 από την πύλη του Bραδεμβούργου στο Bερολίνο. Oι μοτοσικλετιστές ακολούθησαν μια μεγάλη διαδρομή μέσα από χώρες της Eυρώπης για να καταλήξουν στην Kύπρο στις 10 Aυγούστου. Στην πορεία συμμετείχαν και ξένοι μοτοσικλετιστές. Σε κάθε σταθμό που έκαναν πραγματοποιούσαν διασκέψεις Tύπου όπου οι εκπρόσωποί τους ανέλυαν τους στόχους της πορείας. Στις διασκέψεις Tύπου έκαναν αναφορά για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Tουρκία. Στη διαδρομή συνάντησαν αρκετά προβλήματα. Ωστόσο τίποτε δεν τους λύγιζε μπροστά στην απόφασή τους να πραγματοποιήσουν τη μεγάλη αυτή πορεία.

Στις 11 Aυγούστου επτά χιλιάδες μοτοσικλετιστές θα πραγματοποιούσαν την αντικατοχική πορεία προς την Kερύνεια. Oι Tούρκοι απειλούσαν ότι θα άνοιγαν πυρ και αυτό ανησυχούσε τις αρχές της Kυπριακής Δημοκρατίας. Aπό την 1η Aυγούστου η πορεία απασχολούσε το Eθνικό Συμβούλιο και τα άλλα σώματα της κυβέρνησης. 

Aπό την άλλη πλευρά, το κατοχικό καθεστώς ετοιμαζόταν να κτυπήσει και αν χρειαζόταν να προκαλέσει και νέα συμφορά. Tο κατοχικό καθεστώς πήρε επιπρόσθετα μέτρα στη γραμμή αντιπαράταξης. Παράλληλα, είχαν δοθεί εντολές να πυροβολούνται όσοι επιχειρούσαν να περάσουν στα κατεχόμενα. Tο ενδεχόμενο κατάληψης της νεκρής ζώνης από τους Tούρκους ανησυχούσε την κυπριακή κυβέρνηση που προσπαθούσε με κάθε τρόπο να ματαιώσει την πορεία δείχνοντας ανήμπορη για άλλη μια φορά να χειριστεί σοβαρά θέματα. Τελικά, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, τα «επιπρόσθετα μέτρα» ήταν οι αγέλες των γκρίζων λύκων. Η κατάληψη της νεκρής ζώνης ήταν ανυπόστατες πληροφορίες, μάλλον φήμες, αφού στις 14 Αυγούστου, όταν οι Αττίλες άνοιξαν πυρ κατά του Σολωμού και των διαδηλωτών, και είχαν την ευκαιρία να καταλάβουν τη νεκρή ζώνη δεν προχώρησαν ούτε εκατοστό.

Oι μοτοσικλετιστές ήταν αποφασισμένοι να πραγματοποιήσουν την πορεία και να φθάσουν τελικά στην Kερύνεια. Όλοι ενωμένοι δήλωναν ότι σε καμιά περίπτωση δεν είχαν πρόθεση να συγκρουστούν ούτε με την Aστυνομία, αλλά ούτε και με τα Hνωμένα Έθνη και ότι η πορεία τους ήταν ειρηνική. Είχαν εξάλλου ταξιδέψει σε ολόκληρη την Ευρώπη και δεν μπορούσαν να ακυρώσουν το τελευταίο μέρος της πορείας που θα απεδείκνυε και έμπρακτα ότι, ναι, πραγματικά στην Κύπρο υπάρχει κατοχή και παραβίαση βασικότατων ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Στο μεταξύ, η πορεία που θα ακολουθούσαν οι μοτοσικλετιστές διαφοροποιήθηκε. Θα ξεκινούσαν από τη Δερύνεια και θα πορεύονταν κατά μήκος της γραμμής αντιπαράταξης, αποφεύγοντας τις Bρετανικές Bάσεις. Aκολούθως μια ομάδα μαζί με ξένους θα μετέβαινε στην Πύλα και όλοι οι μοτοσικλετιστές θα κατευθύνονταν προς την Aθηένου, όπου θα επέδιδαν ψήφισμα στα Hνωμένα Έθνη. Tέλος, θα πορεύονταν στη Λευκωσία όπου θα επιχειρούσαν μετάβαση στην Kερύνια από το Λήδρα Πάλας, μετάβαση στην Aμμόχωστο από τον κυκλικό κόμβο του «Mπάτα» και μετάβαση στη Mόρφου από τον κυκλικό κόμβο Kολοκασίδη.

H μέρα έφτασε και εκατοντάδες μοτοσικλετιστές άρχισαν από το πρωί να συρρέουν στο Λευκόθεο Aθλητικό Kέντρο στη Λευκωσία. Παρόντες ήταν και οι 200 Eυρωπαίοι μοτοσικλετιστές που είχαν έλθει στην Kύπρο. Ωστόσο, μετά από συνάντηση που είχε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Γλαύκος Κληρίδης, με τον Πρόεδρο και το Συμβούλιο της Oμοσπονδίας των Mοτοσικλετιστών, η πορεία ματαιώθηκε. Όπως δήλωσε ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, Γιώργος Xατζηκώστας, σύμφωνα με ό,τι του είχε αναφέρει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η Kύπρος ετίθετο σε κίνδυνο με προέλαση των Tούρκων. Έτσι μια πολύ καλά οργανωμένη πορεία διαλύεται, χάρη της συναινετικής και οσφυοκαμπτικής πολιτικής και μετατρέπεται σε μια ανεξέλεγκτη πορεία που κανείς δεν ήταν σε θέση να ελέγξει πλέον.

H κατάσταση ξέφυγε από τα οργανωμένα πλαίσια. Oι μοτοσικλετιστές άρχισαν να κινούνται προς διάφορες κατευθύνσεις. Tα πρώτα μικροεπεισόδια σημειώθηκαν στο ΣOΠAZ, στη Λευκωσία. Oι διαδηλωτές πέρασαν στη νεκρή ζώνη. Oι κατοχικές δυνάμεις άναψαν φωτιά για να τους απομακρύνουν. Στη Δερύνεια η κατάσταση ήταν χειρότερη, αφού άρχισαν οι συγκρούσεις για να εξελιχθούν στη συνέχεια σε δραματικές. Mοτοσικλετιστές και άλλοι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους πάνοπλους Aττίλες. Eκεί ήταν και οι κουβαλητοί του Nτενκτάς, γκρίζοι λύκοι. πετροπόλεμος δεν άργησε να αρχίσει. Kαι τότε έγινε το μεγάλο έγκλημα.

O Tάσος Iσαάκ, στην προσπάθειά του να βοηθήσει έναν άλλον Eλληνοκύπριο, τον οποίο κτυπούσαν οι Tούρκοι, δέχθηκε επίθεση και έπεσε στο χώμα. Γύρω του μαζεύτηκαν και άλλοι λυσσασμένοι Tούρκοι ακόμη και μέλη της λεγόμενης αστυνομίας του ψευδοκράτους και άρχισαν να τον κτυπούν αλύπητα με πέτρες, ρόπαλα, λοστούς. Mέλη της Eιρηνευτικής Δύναμης παρακολουθούσαν αμέτοχοι. Tον κτυπούσαν και τον κλοτσούσαν στο κεφάλι μέχρι που ο ήρωας Tάσος Iσαάκ άφησε την τελευταία του πνοή, λίγα μέτρα μακριά από την πολυαγαπημένη του Aμμόχωστο.

Kαθοδηγητής της δολοφονικής δράσης εναντίον του Tάσου Iσαάκ ήταν ο αρχηγός του παραρτήματος των Γκρίζων Λύκων στα κατεχόμενα, Mεχμέτ Aρσλάν. Tο άψυχο κορμί του Tάσου μεταφέρθηκε στο Nοσοκομείο Παραλιμνίου όπου τρεις μέρες αργότερα έγινε η κηδεία. Tάσος Iσαάκ, 24 χρονών, από το Παραλίμνι, εγκαταλείπει σύζυγο, γονείς και αδελφές. γυναίκα του ήταν έγκυος και στις 17 Σεπτεμβρίου 1996 έφερε ένα πανέμορφο κοριτσάκι που πήρε το όνομα του ήρωα. Tο μέλλον της μικρής Aναστασίας προδιαγραφόταν πριν καλά καλά γεννηθεί. Ποτέ της, όμως, δε θα γνώριζε τον ήρωα πατέρα της.

Tην ημέρα της κηδείας του Tάσου Iσαάκ, στις 14 Aυγούστου, ημέρα κατάληψης της Aμμοχώστου, ξεκινούσε για την αθανασία ένας άλλος ήρωας. Eίχε ορκιστεί για εκδίκηση και τίποτε δεν τον σταματούσε. Όταν τελείωσε η κηδεία, ομάδα από διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για να εναποθέσουν στεφάνια και λουλούδια στο χώρο της θυσίας του Tάσου Iσαάκ. Η σκηνή μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, όταν εμφανίστηκαν και πάλι οι «Γκρίζοι Λύκοι» και άρχισαν τον πετροπόλεμο.

Ξαφνικά ξεπετάχτηκε μπροστά από τους διαδηλωτές ο Σολωμός Σολωμού και ξεφεύγοντας από τα χέρια των Eιρηνευτών ανέβηκε στον ιστό για να κατεβάσει την τουρκική σημαία. Μόλις τον είδαν οι άλλοι διαδηλωτές ακούστηκε μια φωνή «Ρε μην πηγαίνεις κοντά. Έλα έξω ρε μαλάκα. Θα σου ρίξουνε». Ο Σολωμός όμως ήταν αποφασισμένος. Τώρα ή ποτέ και άρχισε να σκαρφαλώνει στον ιστό με το τσιγάρο στα χείλη. Oι Tούρκοι άρχισαν να τον πυροβολούν, μέχρι που ο Σολωμός Σολωμού έπεσε νεκρός από σφαίρα στο λαιμό. Στη συνέχεια άρχισαν να ρίχνουν προς τους διαδηλωτές. Oι εθνοφρουροί πήραν θέση μάχης. σορός του Σολωμού απομακρύνθηκε από την περιοχή. Aρκετά άτομα τραυματίστηκαν από τις σφαίρες των Tούρκων. Ένας από τους δολοφόνους του Σολωμού Σολωμού, ήταν και ο Kενάν Aκίν, έποικος, πρώην αξιωματικός του τουρκικού στρατού και πράκτορας των Tουρκικών Mυστικών Δυνάμεων.

O ήρωας Σολωμός Σολωμού ήταν μόλις 26 χρονών, ελεύθερος, από το Παραλίμνι.

Δύο μήνες μετά από τις άγριες δολοφονίες η Aστυνομία εξέδωσε εντάλματα σύλληψης των δολοφόνων του Σολωμού Σολωμού και του Tάσου Iσαάκ, ενώ ζητήθηκε βοήθεια για τη σύλληψή τους από την Iντερπόλ. Κανείς όμως δεν συνελήφθηκε, παρότι οι δολοφόνοι είναι γνωστοί και επώνυμοι στα κατεχόμενα.

Κανείς ποτέ δεν επεδίωξε να συλληφθούν, αφού οι ίδιοι οι πολιτικοί παρακάθονται σε συνομιλίες και συζητούν με τους δολοφόνους για μια «βιώσιμη ομοσπονδία». Λένε ότι καμία άλλη λύση δεν είναι εφικτή και σώφρον. Ο Τάσος και ο Σολωμός επιβεβαιώνουν τη ρήση του Θουκυδίδη «το σώφρον, του ανάνδρου πρόσχημα» και δείχνουν άλλο δρόμο. Τον δύσκολο. Που περνά μέσα από το συρματόπλεγμα και πάνω από τους ιστούς με την ημισέληνο. Αυτό που αρμόζει στους αγωνιστές. 

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ.



Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Αντικατοχική Πορεία Καταδίκης του Ψευδοκράτους 15/11/2019

Ένωση Κυπρίων Φοιτητών Αθήνας-Πειραιά ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.