Το ολοκαύτωμα στο Κούρδαλι - 20/06/1958

Σαν σήμερα πριν 62 χρόνια στο Κούρδαλι, σκοτώθηκαν από έκρηξη νάρκης, οι ήρωες του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, Γεωργιάδης Παναγιώτης, Ανδρέας Πατσαλίδης, Αλέκος Κωνσταντίνου και Κώστας Αναξαγόρα. Τα 4 αυτά παλικάρια θυσίασαν την ζωή τους για ένα και μόνο σκοπό, την ΕΝΩΣΗ της μεγαλονήσου μας με την μητέρα ΕΛΛΑΔΑ.

Ο Παναγιώτης Γεωργιάδης γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1929 στο χωριό Λειβάδια. Εντάχθηκε στον Αγώνα μέσω της ΟΧΕΝ της οποίας αποτελούσε μέλος. Με την έναρξη του Αγώνα λειτουργούσε ως σύνδεσμος του Αρχηγού Διγενή, με το ψευδώνυμο Ίκαρος. Υπήρξε ενεργό μέλος της οργάνωσης αναπτύσσοντας πολύπλευρη δράση. Βοηθούσε καταζητούμενα πρόσωπα συνεργαζόμενος στενά με τα αδέλφια του, μεταφέροντάς τα και αποκρύβοντάς τα στο κρησφύγετο στο σπίτι τους. Τον Οκτώβριο του 1956 κατέφυγε στα βουνά όπου ενώθηκε με την ομάδα του Στυλιανού Λένα, όπου κατασκεύαζε εκρηκτικούς μηχανισμούς. Μετά τη σύλληψη του Στυλιανού Λένα και το θάνατο του Δημητράκη Χριστοδούλου, στις 17 Φεβρουαρίου 1957, ο Παναγιώτης Γεωργιάδης κατέφυγε στη Λεμεσό και επανήλθε στο χωριό του στα μέσα Νοεμβρίου 1957, όπου επιδόθηκε στην αναδιοργάνωση της περιοχής, που είχε υποστεί βαρύ πλήγμα λόγω μεγάλου αριθμού συλλήψεων.

Ο Ανδρέας Πατσαλίδης γεννήθηκε στο χωριό Καννάβια, της επαρχίας Λευκωσίας, στις 14 Αυγούστου 1930. Υπήρξε από τους πρώτους μαχητές της ΕΟΚΑ και έλαβε μέρος στην επιχείρηση "Προς τη Νίκη" στις 23 Νοεμβρίου 1955 με την ομάδα του ήρωα Χρίστου Τσιάρτα, στην ενέδρα στο δρόμο Κακοπετριάς - Σπηλιών. Συνεργαζόταν με τους τοπικούς υπεύθυνους της Οργάνωσης της γύρω περιοχής. Πήρε μέρος στην αφαίρεση ασυρμάτων από το δασικό σταθμό Πλατανιών και στην επίθεση εναντίον του σταθμού αυτού. Απέκρυπτε οπλισμό και πολεμοφόδια, τα οποία διοχέτευε στις περιοχές Πιτσιλιάς, Μαραθάσας και Τροόδους. Φιλοξενούσε αντάρτες στο σπίτι του και προσπάθησε να φτιάξει κρησφύγετο.

Ο Αλέκος Κωνσταντίνου γεννήθηκε στην Κακοπετριά, της επαρχίας Λευκωσίας, στις 6 Οκτωβρίου 1936 και έζησε στην Αμμόχωστο. Με την έναρξη του αγώνα εντάχθηκε σε ομάδα του εκτελεστικού της Αμμοχώστου. Στο σπίτι του γίνονταν οι συγκεντρώσεις της ομάδας και εκεί, έκρυβε και τον οπλισμό της. Λόγω της θέσης στο στρατό, έκανε παρέα με Άγγλους στρατιώτες, τους φίλευε στο σπίτι του και έτσι δεν κινούσε την υποψία ότι ήταν μέλος της ΕΟΚΑ. Στις 14 Απριλίου 1958, μαζί με συναγωνιστή του, είχαν το θάρρος να εμφανιστούν μπροστά στον σκληρό Άγγλο ανακριτή Ντίαρ και να τον πυροβολήσουν θανάσιμα, κοντά στον κινηματογράφο Ηραίο. Οι συνοδοί του Ντίαρ, δυο στρατιώτες της στρατιωτικής αστυνομίας, καταδίωξαν τους δυο αγωνιστές, οι οποίοι κατόρθωσαν να διαφύγουν. Στη συνέχεια κατέφυγαν στο αντάρτικο, επειδή ο Ντίαρ πρόλαβε να δώσει περιγραφή τους προτού πεθάνει.

Ο Αναξαγόρας Κώστα γεννήθηκε στο χωριό Σπήλια, της επαρχίας Λευκωσίας, στις 20 Ιουνίου 1935.Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της ΣΕΚ και του Αθλητικού Συλλόγου "Άρης" Σπηλιών, σωματεία τα οποία ανέδειξε σε εστία εθνικών εξορμήσεων. Διακρινόταν για τον άδολο πατριωτισμό του ο οποίος χαρακτήριζε και όλη του την οικογένεια. "Όλοι μας στην οικογένεια είχαμε βαθιά ριζωμένη μέσα μας την πίστη, ότι Κύπρος θα πει Ελλάδα", αναφέρει χαρακτηριστικά ο πατέρας του. Ήταν από τους πρώτους που πύκνωσαν τη στρατιά της θρυλικής ΕΟΚΑ, μετά την ιστορική μάχη των Σπηλιών, το Δεκέμβριο του 1955. Διατέλεσε σύνδεσμος των ομάδων της ΕΟΚΑ και διατηρούσε κρύπτες για την απόκρυψη οπλισμού της Οργάνωσης. Έλαβε μέρος σε ενέδρες και άλλες αποστολές της οργάνωσης. Χαρακτηριστική είναι η φράση του πατέρα του, όταν άκουσε τον θάνατο του γιου του: "Έχασα τον πρώτο. Έχω αμέσως άλλον, έτοιμο να πάρει τη θέση του στον αγώνα".

Στις 20 Ιουνίου 1958 οι ήρωες σκοτώνονται όταν μια νάρκη, η οποία προοριζόταν για ενέδρα εναντίον των Άγγλων, εξερράγη στα χέρια τους.

Ως Ε.Κ.Φ ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ τιμούμε σήμερα τους 4 αυτούς ήρωες από τους οποίους παραδειγματιζόμαστε και λαμβάνουμε σθένος και δύναμη για να συνεχίσουμε τον αγώνα τον οποίο αυτοί άρχισαν πριν από τόσα χρόνια. Για αυτούς και για όλους όσους θυσιάστηκαν θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, γιατί αυτή είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΛΥΣΗ.

Γραφείο Τύπου

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...

20 Ιουνίου: Παγκόσμια Μέρα Προσφύγων

Από το 2001 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, όρισε την 20η Ιουνίου ως την Παγκόσμια Μέρα Προσφύγων. Μια μέρα που δεν θα μπορούσε να μην αφορά και τους συμπατριώτες μας ξεριζωμένους από τα σπίτια τους τον μαύρο Ιούλιο του 1974.

Η Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. εκφράζει την συμπαράσταση της σε όλες τις οικογένειες των Ελλήνων Προσφύγων της Κύπρου, που μετά το 1974, εκδιώχθηκαν με την βία από τις πατρογονικές τους εστίες και σήμερα, 45 χρόνια μετά περιμένουν ακόμα να επιστρέψουν πίσω. Άλλοι έφυγαν με τη λησμονιά της επιστροφής, άλλοι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν μέσα στην προσφυγιά.

Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, πρόσφυγες είναι οι άνθρωποι που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να επιστρέψουν στις χώρες τους, εξαιτίας βάσιμου φόβου δίωξης, με βάση τη φυλή, το θρήσκευμα, τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, την εθνικότητά τους ή τη συμμετοχή τους σε μία ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα. Στην Κύπρο μας περισσότεροι από 300 χιλιάδες άτομα σήμερα είναι πρόσφυγες στην ίδια τους την Πατρίδα.

Σαράντα πέντε χρόνια μετά περιμένουν ακόμη την δικαίωση και την επιστροφή στις περιουσίες τους. Η πολιτική μας ηγεσία με δικτατορικό τρόπο, στερεί το δικαίωμα της επιστροφής στο μεγαλύτερο αριθμό των προσφύγων, αφού εμμένει στην επίλυση του κυπριακού προβλήματος βάση της ρατσιστικής, απάνθρωπης λύσης της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Οι πρόνοιες της λύσης αυτής, δεν προνοούν την επιστροφή όλων των εκτοπισμένων στα σπίτια τους.

Ως Ε.Κ.Φ ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ., εναντιωνόμαστε για άλλη μια φορά στη διχοτομική λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και καλούμε την πολιτική μας ηγεσία όπως πράξει το ίδιο. Απαιτούμε, όπως επιστρέψουν όλοι οι πρόσφυγες στις πατρογονικές τους εστίες και όπως αποχωρήσουν όλοι οι σημερινοί παράνομοι σφετεριστές των περιουσιών μας στα κατεχόμενα, έποικοι, μαζί με τα τουρκικά στρατεύματα.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

Γραφείο Τύπου

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...