ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Αρθρα

Δελτια Τυπου

Ανακοινωσεις

Εκδηλωσεις

Δευτέρα 29 Μαΐου 2017

29η Μαϊου 1453: Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης


«Τα έθνη που ξαγοράζουνε κάθε ώρα της ζωής τους με αίμα και μ’ αγωνία, πλουτίζουνται με πνευματικές χάρες που δεν τις γνωρίζουνε οι καλοπερασμένοι λαοί. Αυτοί απομένουνε φτωχοί από πνευματικούς θησαυρούς κι από ανθρωπιά, γιατί η καλοπέραση κάνει χοντροειδή τον μέσα άνθρωπο. Ενώ ο πόνος κατεργάζεται τους λαούς και τους καθαρίζει, όπως καθαρίζεται το χρυσάφι με φωτιά μέσα στο χωνευτήρι. Για τούτο η δυστυχισμένη Ρωμιοσύνη στολίστηκε με κάποια αμάραντα άνθη, που δεν τ’ αξιωθήκανε οι μεγάλοι κι οι τρανοί λαοί της γης...»
Φώτης Κόντογλου

Καμία άλλη ημερομηνία δεν έχει εκχαρακτεί με τέτοιο τρόπο στις καρδιές και στις μνήμες του, εν τω συνόλω, Ελληνισμού όσο η 29η Μαϊου. Στο συλλογικό υποσυνείδητο των Ελλήνων η αποφράς αυτή ημέρα υποδηλοί την Άλωση της βασιλίς Πόλης των πόλεων «που όμοιά της δεν υπήρξε, ούτε θα υπάρξει, γι’ αυτό και την προσκύνησαν όλοι οι λαοί της γης».

Μια τέτοια μέρα δεν είναι απαραιτήτως αναγκαίο να εξιστορήσει κανείς τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των αντιμαχόμενων πλευρών. Γνωρίζουμε, άλλωστε, πως ενώ η επίσημη πολιορκία της Κωνσταντινούπολης ξεκίνησε στις 5 Απριλίου 1453, η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μόνο κατ’ όνομα υφίστατο ως τέτοια, μετά και τον 13ο αι. Η σύγκριση ανάμεσα στις δυνάμεις του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου από τη μια και του Μωάμεθ Β’ από την άλλη, ήταν 1 προς 15, αντίστοιχα. Όπως, ταυτόχρονα, είναι ιστορικώς γνωστό ότι οι σταυροφορίες, οι εμφύλιες διαμάχες και αναντίρρητα, οι θρησκευτικές έριδες ανάμεσα σε ενωτικούς και ανθενωτικούς που κορυφώθηκαν μετά και τη Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας, κατέστησαν την πάλαι ποτέ αυτοκρατορία ένα φάντασμα του ένδοξου παρελθόντος της. Μετά την πτώση του εκχριστιανισθέντος Ρωμαϊκού κράτους του Ελληνικού Έθνους, κατά το Διονύσιο Ζακυνθηνό, και κάτω από Οθωμανική, πλέον, διοίκηση το Γένος των Ελλήνων εισήλθε στο δικό του Μεσαίωνα.

Ωστόσο, το ιστορικό γεγονός της Αλώσεως της πόλης των αυτοκρατόρων, των Αγίων και των λαϊκών θρύλων, φέρει τα δικά του διαχρονικά μηνύματα και σήμερα. Οι ηρωικώς πεσόντες, εν τη μάχη, αξίζουν ες αεί το θαυμασμό μας, όπως επίσης οφείλουμε να μνημονεύουμε και τα περήφανα λόγια που απάντησε ο άκαμπτος και ευγενής μορφής, αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος στον Πορθητή: «Τί γρ οδας, ε θαῤῥῶν κερδναι ερεθς κερδανθείς; Τ δ τν πόλιν σοι δοναι, οτ' μόν στιν οτ' λλου τν κατοικούντων ν ταύτ• κοιν γρ γνώμ πάντες ατοπροαιρέτως αποθανούμεν και ού φεισόμεθα τς ζως μν». Βεβαίως, ουδεμία σύγκριση με τους σημερινούς πολιτικούς δεν μπορεί να γίνει, διότι οι τωρινοί ηγετίσκοι έχουν ανοίξει τις Κερκόπορτες της χώρας αμαχητί.

Το όχι για υποταγή του Παλαιολόγου συνδέεται άρρηκτα με τον παιάνα των Σαλαμινομάχων «Ω παίδες Ελλήνων, ίτε» του Αισχύλου, με το «Μάχου υπέρ πίστεως και Πατρίδος» της Εθνικής Παλιγγενεσίας του 1821, με το «ΟΧΙ» του 1940 και τέλος, με τον αγώνα της ΕΟΚΑ το 1955 στην Κύπρο. Αυτά μαρτυρούν την ιστορική ελληνική συνέχεια στο πέρασμα των αιώνων και τις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού στην ολότητά του. Έτσι, λοιπόν, όλα τα πιο πάνω συγκλίνουν ευστόχως στην επεξήγηση του συλλογικού παρελθόντος των Ελλήνων, μέσα από τα λόγια του Ο. Ελύτη: «η συνείδηση του πλούτου που ένας κρυφός αγωγός αιώνων εκχύνει αδιάκοπα μέσα μας...»

Παρά την πολιορκία και την επικράτηση των Οθωμανών, το αίμα και οι θυσίες που έρραναν τα χώματα της γης μας δώρισαν την ελπίδα στους υπόδουλους ραγιάδες να ξεσηκωθούν, να διατηρήσουν την εθνική ιδέα της απελευθέρωσης και με ειλικρινή συγκίνηση έδωσαν την έμπνευση στους μεγάλους Έλληνες του τόπου μας να υμνήσουν τα πάθη και τους καημούς της Ρωμιοσύνης. Οδήγησαν τον Ίων Δραγούμη να καταγράψει πως «Πρέπει να νοιώθω την Πόλη, όπως πρέπει να νοιώθω και την αρχαία και τη μακεδονική Ελλάδα [...] είναι ανάγκη να ξέρω την περασμένη μου ζωή, να μη λησμονώ τα παλιά καλούπια που μπόρεσε ναυρή ο Ελληνισμός για να γίνη κράτος ανάμεσα στα κράτη», τον Κωστή Παλαμά να δηλώσει «και των Ελλάδων μια η Ρωμιοσύνη», τον Μαρκορά να ονομάσει την Κωνσταντινούπολη «γη του πόθου μας», τον Ρίτσο να υμνήσει τη Ρωμιοσύνη ποιητικά, τον Σεφέρη να εξηγήσει ως «πανελλήνιο συναίσθημα» τον καημό της και τον Βασίλη Μιχαηλίδη να γράψει «Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου [...], η Ρωμιοσύνη εν να χαθεί όντας ο κόσμος λείψη!» Το μεγαλύτερο μήνυμα της σημερινής ημέρας σχετίζεται με την συλλογική συνέχεια του Γένους των Ελλήνων και την σταυροαναστάσιμη ιστορική παράδοσή μας.



«Η Ρωμιοσύνη είναι η πονεμένη Ελλάδα. Η αρχαία Ελλάδα μπορεί να ‘τανε δοξασμένη κι αντρειωμένη, αλλά η καινούργια, η χριστιανική, είναι πιο βαθειά επειδή ο πόνος είναι ένα πράγμα πιο βαθύ κι από τη δόξα κι από τη χαρά κι από κάθε τι. Οι λαοί που ζούνε με πόνο και με πίστη τυπώνουνε πιο βαθιά τον χαρακτήρα στο σκληρό βράχο της ζωής και σφραγίζουνται με μιά σφραγίδα που δεν σβήνει από τις συμφορές και από τις αβάσταχτες καταδρομές, αλλά γίνεται πιο άσβηστη. Με μια τέτοια σφραγίδα είναι σφραγισμένη η Ρωμιοσύνη...»
Φώτης Κόντογλου


Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.





Περισσότερα ...

Τρίτη 23 Μαΐου 2017

Το μόνιμο αδιέξοδο της ΔΔΟ


Άλλο ένα διάγγελμα αδιεξόδου από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, άλλη μια παραδοχή πως η ακολουθούμενη πορεία διαιωνίζει την κατοχή. Ξανά οι θιασώτες της ομοσπονδιακής «λύσης» αποδέχονται μόνοι τους πως η πολιτική του ενδοτισμού και των υποχωρήσεων δεν οδηγεί πουθενά.
Παράνοια είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα. Αλήθεια, σε πόση ουτοπία είναι βουτηγμένα τα μυαλά όσων πιστεύουν πως η Τουρκία θα αλλάξει στάση, χωρίς να της δημιουργούμε το ελάχιστο κόστος; Η Τουρκία δεσμεύει περιοχές της Κυπριακής ΑΟΖ και κάνει ασκήσεις με πραγματικά πυρά σε αυτήν, εμείς απαντούμε με «δικοινοτικά» πανηγύρια και δείπνα με τον εγκάθετό της. Και όλα αυτά στο βωμό της ομοσπονδίας και του ψευτοσυμβιβασμού.

Δεν υπάρχει «καλή» και «κακή» ομοσπονδία. Η ομοσπονδοποίηση της Κύπρου είναι η υπογραφή και η νομιμοποίηση των τετελεσμένων της κατοχής. Είναι η εκπλήρωση των τουρκικών στόχων και η τουρκοποίηση της Κύπρου. Είναι ο τερματισμός του Ελληνισμού στην πατρίδα μας. Η ΔΔΟ στην πλήρη μορφή της εκφράστηκε με το Σχέδιο Ανάν. Απορρίφθηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας, διότι φάνηκαν οι ρατσιστικές, αντιδημοκρατικές πρόνοιές της.
Τα όπλα υπάρχουν. Απουσιάζει όμως η βούληση και το θάρρος. Διότι μερικοί ελληνόφωνοι πολιτικάντηδες αποφάσισαν να συμβιβαστούν, αρνούμενοι να αντλήσουν μια στάλα γενναιότητας από τον ωκεανό της Ελληνικής ιστορίας.

Μπορεί το Κυπριακό να τυγχάνει άθλιας εκμετάλλευσης από τους «πολιτικούς», για εμάς όμως θα παραμείνει η ουσία και η ταυτότητα του αγώνα μας. Δε θα σταματήσουμε στιγμή να παλεύουμε, παραμένοντας μακριά από τις δικές τους σκοπιμότητες. Εμείς όρθιοι στη δική μας μάχη. Στη μάχη της διαφώτισης και της αφύπνισης των φοιτητών, στη μάχη για ένα γενναίο αντικατοχικό αγώνα.  Δε θα γίνουμε η γενιά που θα ξεπουλήσει τον τόπο, δε θα είμαστε αυτοί που θα υπογράψουν τον αφελληνισμό της Κύπρου μας.  

Η Κύπρος θα ελευθερωθεί, μα για να γίνει αυτό χρειάζεται αγώνας με «αρετή και τόλμη», όπως προστάζει ο ορθολογισμός της καθάριας Ελληνικής ψυχής μας, όπως προστάζουν οι Ήρωες και η Ιστορία μας.


ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ – ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ 
Περισσότερα ...

Παρασκευή 19 Μαΐου 2017

19η Μαϊου: Ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου

ΑΜΕΣΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ

«Οι Τούρκοι μου οφείλουν μια πολύ μεγάλη, πραγματικά μεγάλη συγγνώμη. Ούτε καν μια μικρή συγγνώμη, αλλά μια μεγάλη συγγνώμη, που πήραν μακριά μου όλους όσους αγαπούσα. Ό,τι είχα...»
(90χρονη Ελληνίδα του Πόντου)

Συμπληρώνονται σήμερα 97 χρόνια από το ξεριζωμό και τη  γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και θεωρώντας ότι η λήθη αποτελεί την μεγαλύτερη ύβρη στην ιστορία, οφείλουμε να επαναφέρουμε στις μνήμες μας τα τραγικά γεγονότα της δεύτερης δεκαετίας του 20ού αι. Τα εγκλήματα της Τουρκίας εις βάρος των ελληνικών και χριστιανικών πληθυσμών της περιοχής ξεκίνησαν από το 1914 με τις διώξεις των Ελλήνων της Ιωνίας και της Θράκης, προχώρησαν το 1915 με τη γενοκτονία των Αρμενίων και αιματόβαψαν το βάρβαρο κύκλο των πληθυσμιακών εξοντώσεων το 1916 με τον Πόντο. 

Ο μαρτυρικός Γολγοθάς των Ελλήνων του Πόντου ξεκίνησε την πρώτη του φάση με την επιστράτευση ανδρών -ηλικίας 15 μέχρι 45- και την αποστολή αυτών στα Τάγματα Εργασίας («Αmele Taburu»). Αξίζει να σημειωθεί ότι τα Τάγματα Εργασίας θεωρήθηκαν τότε, σε διεθνές επίπεδο, ως η πιο μεθοδευμένη μαζική εξόντωση πληθυσμού στην ανθρωπότητα. Έτσι, ουσιαστικά, ήταν η ευκαιρία για τις εξαγριωμένες ορδές των Τούρκων να επιτεθούν στα απομονωμένα ελληνικά χωριά, λεηλατώντας, κλέβοντας, σκοτώνοντας και αρπάζοντας γυναίκες νεαρής ηλικίας. Άλλωστε, από έγγραφα της εποχής θεωρείται πλέον γνωστή «η βουλιμία των Τούρκων για την πλούσια ελληνική περιουσία». Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησαν κατά των Ελλήνων του Πόντου, όπως οι εκτοπίσεις μέσα στο χειμώνα  που εκρίζωσαν ολόκληρες οικογένειες και οι ειδικοί «λουτρώνες», εκτός από πρωτοφανείς, δημιούργησαν τέτοια ένταση και έκταση αθλιότητας που οδήγησαν αρκετούς από τους συμμάχους των Τούρκων να παραθέσουν τις αντιρρήσεις τους.

Η ηθικά ειδεχθής δολοφονία του Ποντιακού Ελληνισμού ολοκληρώθηκε επί Μουσταφά Κεμάλ με το κίνημα των Νεοτούρκων και τη ληστοσυμμορία των Τσετών. Κύριο μέλημά τους αποτέλεσε η κάθαρση της Μικράς Ασίας από τις διάφορες εθνότητες και ο πλήρης έλεγχος της περιοχής από τους «εκδημοκρατισμένους» Νεότουρκους. Τα σχέδια για αφανισμό των Ελλήνων ολοκληρώθηκαν στις 19 Μαϊου 1919 όταν ο Κεμάλ αποβιβάστηκε στην Σαμψούντα και διέταξε τους Τσέτες για την τελική εξόντωση και εθνολογική κάθαραση των περιοχών. Μετά και το 1922 με την καταστροφή της Σμύρνης ο αριθμός των θυμάτων κατέγραφε 353.000 δολοφονημένους Έλληνες.

Ο Ελληνισμός του Πόντου αποτέλεσε ένα από τα πλέον ζωντανά τμήματα της οικουμενικής διάστασης και δυναμικής του Έθνους με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του στα ήθη και στα έθιμα. Όλοι ανεξαιρέτως οι Έλληνες οφείλουμε να τιμήσουμε με ευλάβεια και σεβασμό τα θύματα της γενοκτονίας εάν θέλουμε να διατηρήσουμε τον εθνικό αυτοσεβασμό και την συλλογική μας αξιοπρέπεια. Απαιτούμε, πρωτίστως, την άμεση διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας και την ποινικοποίηση της Τουρκίας. Επίσης, χαιρετίζουμε όσες χώρες και κοινοβούλια έχουν αναγνωρίσει τα γεγονότα, με πιο πρόσφατη την Ολομέλεια της Εθνοσυνέλευσης της Δημοκρατίας της Αρμενίας (24η Μαρτίου 2015).

Ως Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. υπερασπιζόμαστε ακράδαντα ότι η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου πρέπει να αποτελέσει αναπόσπαστο τμήμα της διδακτέας σχολικής ύλης. Παρά την αδικαιολόγητη, σε ιστορικά πλαίσια, αχλή που χαρακτηρίζει τους πλείστους σημερινούς νεο-Έλληνες και αρκετούς από τους δουλοπρεπείς πολιτικούς μας, θεωρούμε ντροπιαστικό να απουσιάζει ένα τέτοιο ιστορικό γεγονός από τα σχολικά εγχειρίδια. Παράλληλα, καταδικάζουμε την συμπεριφορά όλων αυτών που -εκουσίως- αγνοώντας τα ιστορικά γεγονότα, φαίνονται αμετανόητοι εθνομηδενιστές, είτε χαρακτηρίζοντας τις σφαγές και τον πυρπολισμό της Σμύρνης το ’22 ως «συνωστισμό στην προκυμαία», είτε απουσιάζοντας από το ελληνικό κοινοβούλιο κατά την μονόλεπτη σιγή που πραγματοποιήθηκε ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στους χιλιάδες νεκρούς του Πόντου.

Οι πληγές που ενσαρκώνει το ελληνικό έθνος στην αιματοβαμένη ιστορία του δεν έχουν επουλωθεί ακόμη. Δεν μποροούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι η Τουρκία αρνείται διεθνώς τα εγκλήματά της και την ίδια ώρα οι δικοί μας πολιτικοί, είτε χορεύοντας ζεϊμπέκικα, είτε παραγράφοντας την ιστορική αλήθεια στα σχολικά εγχειρίδια, είτε αγνοώντας τις παραβιάσεις που γίνονται καθημερινά σε Θράκη, Αιγαίο και Κύπρο, την αφήνουν ατιμώρητη, επιτρέποντάς της μάλιστα να διεκδικεί με άπλετη ευκολία το ρόλο της περιφερειακής δύναμης της περιοχής. Η ιστορική και η εθνική μνήμη δεν θα θυσιαστούν ποτέ στο βωμό των συμφερόντων και των σκοπιμοτήτων. Πλέον, αποτελούν βασικό όρο της επιβίωσης του έθνους μας...

Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Δευτέρα 15 Μαΐου 2017

Όλη η Αθήνα με τα ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΆ - Εκλογές ΕΦΕΚ Αθήνας 2017

Χθες οι φοιτητές της Αθήνας με 221 ψήφους, ποσοστό 23,2% και 2 έδρες στην ΕΦΕΚ ισχυροποίησαν το ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ και έδωσαν ένα ισχυρό χαστούκι στις κομματικές παρατάξεις. Έδωσαν το μήνυμα πως τα κόμματα τους, η ομοσπονδία τους και ο μισελληνισμός τους δεν έχουν θέση στην ιστορική ΕΦΕΚ Αθήνας. Η Αυτόνομη, Αντιομοσπονδιακή φωνή στην Αθήνα γιγαντώνεται.


Αυτοί που γελoιοποιήθηκαν μόνοι τους με την αστεία και απελπισμένη ψηφοθηρική τους προπαγάνδα, είδαν τους φοιτητές να τους φτύνουν στα μούτρα.  Οι φοιτητές συμπορεύτηκαν με τη μοναδική εθνικόφρωνα παράταξη της Αθήνας και γύρισαν την πλάτη στους πατριδοκάπηλους και τους ψεύτες.
Αυτοί ακόμα που παριστάνουν τους "φοιτητοπατέρες" είδαν τους φοιτητές να ενισχύουν τη μοναδική παράταξη, που παλέυει για τους φοιτητές, χωρίς μικροκομματικά συμφέροντα.

Η Αθήνα βάφτηκε ξανά Ενωτική και στις καρδιές όλων των Δρασιτών χτυπά ο παλμός της Ιστορίας. Ένα χρόνο πριν τα 50χρονα του κινήματός μας η συγκίνηση και η περηφάνια όλων μας είναι τεράστια.

Ως ΕΚΦ ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ ευχαριστούμε όλους όσους βρίσκονται δίπλα μας στη μάχη για την Απελευθέρωση. Ο αγώνας μας δεν ξεκινά ούτε σταμάτα σε μια εκλογική αναμέτρηση. Ο αγώνας ο δικός μας είναι αγώνας επιβίωσης στη μαρτυρική μας γη. Απευθύνουμε αγωνιστικό κάλεσμα στους φοιτητές της Αθήνας να πυκνώσουν τις τάξεις μας και να πορευθούν μαζί μας στις δύσκολες μέρες που έρχονται.

Ευχαριστούμε επίσης τους παλαιούς συναγωνιστές, που ακόμα ζουν με την ιδέα του ΔΡΑΣΙΣ στην ψυχή.
Αυτή η νίκη είναι ειδικά αφιερωμένη στον παλαιό συναγωνιστή και αιώνιο ΔΡΑΣΙΤΗ Ανδρέα Μυλωνά, που μας άφησε φέτος πρόωρα για να ανταμώσει με τους υπόλοιπους συναγωνιστές του Παραδείσου. Του υποσχόμαστε πως το κίνημα μας θα συνεχίσει τον αγώνα μέχρι την επιστροφή στην αγαπημένη του Κερύνεια.

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΖΕΙ - ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΡΑΣΙΣ ΚΕΣ
Περισσότερα ...

Παρασκευή 12 Μαΐου 2017

Απάντηση στις λασπολογίες της ΦΠΚ Πρωτοπορίας Αθήνας



Πόσο περηφάνος νιώθεις πρωτοπόρε που στηρίζεσαι μια ζωή στο ψέμα και στην προπαγάνδα;

Ως ΕΚΦ ΔΡΑΣΙΣ - ΚΕΣ, ακόμη διερωτόμαστε για την ευρηματικότητα και την κουτοπονηρία των ανδρείκελων της ΦΠΚ Πρωτοπορίας Αθήνας. Δεχτήκαμε τηλέφωνα από φοιτητές της Αθήνας που μας ειδοποίησαν για μία “ανακοίνωση” που κυκλοφορεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από την παράταξη του Δημοκρατικού Συναγερμού. Διαβάζοντας την ανακοίνωση με τις λασπολογίες τους κατά της παράταξής μας δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε στα μάτια μας για το τόσο ψέμα που αντικρίσαμε.

Τα αδέρφια του Πινόκιο, ενόψει εκλογών και βλέποντας τους παραδοσιακούς τους ψηφοφόρους να τους γυρίζουν την πλάτη, μιας και κατάλαβαν επιτέλους το ποιόν τους και το ποιόν του κόμματός τους, σκέφτηκαν να πλάσουν μια ιστορία για να κτυπήσουν την πιο ΑΓΝΗ και ΚΑΘΑΡΗ παράταξη της Αθήνας.

Η παράταξή μας, όπως και να ‘χει, οφείλει να τοποθετηθεί για να ξεκαθαρίσει τη θέση της. ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕ ΤΥΧΟΝ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΞΕΝΑ ΟΙΚΗΜΑΤΑ.

Παράλληλα, ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ την προπαγάνδα της Πρωτοπορίας, που στερείται πολιτικών επιχειρημάτων και επιδιώκει με αθέμιτα μέσα να βρει μια σανίδα σωτηρίας.

Τέλος, παραθέτουμε και σχετικό φωτογραφικό υλικό με τα στελέχη της Πρωτοπορίας να διασκεδάζουν ψες την νύχτα στο οίκημά τους… Πότε έγιναν οι υλικές ζημιές και τα συναφή;


«Ειπώθηκαν ψέματα που ντράπηκαν και τα ίδια μια και δε ντρέπονταν τα στόματα που τα ‘λεγαν»
Περισσότερα ...

Τετάρτη 10 Μαΐου 2017

10 Μαΐου 1956: Καραολής και Δημητρίου - Οι πρώτοι της αγχόνης


Σαν σήμερα 10/05/1956 η Κύπρος παγώνει από το γδούπο της καταπακτής της αγχόνης. Απαγχονίζονται οι πρώτοι αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. Δημητρίου Ανδρέας και Καραολής Μιχαλάκης.

Καραολής Μιχαλάκης
Γεννήθηκε στο Παλαιχώρι, της επαρχίας Λευκωσίας, στις 13 Φεβρουαρίου 1933.
Γονείς : Σάββας και Παναγιώτα Καραολή
Αδέλφια : Ανδρέας, Ελένη, Μαρούλα, Νίκη

Ο Μιχαλάκης Καραολής τελείωσε το δημοτικό σχολείο Παλαιχωρίου και αποφοίτησε από την Αγγλική Σχολή Λευκωσίας. Ήταν κυβερνητικός υπάλληλος και εργαζόταν στο Τμήμα του Φόρου Εισοδήματος. Εντάχθηκε στις τάξεις της ΕΟΚΑ πριν από την 1η Απριλίου 1955, στην ομάδα του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη και προσέφερε ποικίλες υπηρεσίες στον αγώνα. Έλαβε μέρος στη διανομή της πρώτης προκήρυξης του Διγενή. Δούλεψε στο τμήμα πληροφοριών της Οργάνωσης, στη μεταφορά και απόκρυψη οπλισμού και ανέλαβε βομβιστικές επιθέσεις εναντίον του εχθρού σε καίρια σημεία της Λευκωσίας. Στη συνέχεια κατατάγηκε στην πρώτη ομάδα εκτελεστικού Λευκωσίας. Ως απόφοιτος της Αγγλικής Σχολής έκανε παρέα με αγγλόπαιδες, έπαιζε μαζί τους και δεν κινούσε σε κανένα την υποψία ότι ήταν μέλος της ΕΟΚΑ.

Στις 28 Αυγούστου 1955 ανέλαβε με το συναγωνιστή του Ανδρέα Παναγιώτου την εκτέλεση του αστυνομικού Ηρόδοτου Πουλλή, στενού συνεργάτη των Άγγλων. Ο Παναγιώτου διέφυγε, ενώ ο Καραολής καταζητήθηκε και συνελήφθη, καθώς μεταφερόταν στην περιοχή Κερύνειας, για να ενωθεί με την ομάδα του Γρηγόρη Αυξεντίου. Προσήχθη στο δικαστήριο και καταδικάστηκε σε θάνατο στις 28 Οκτωβρίου 1955, παρόλο που η σφαίρα που σκότωσε τον Πουλλή προερχόταν από το όπλο του Παναγιώτου. Και αυτό το γνώριζαν οι Άγγλοι.

Προσπάθειες για οργάνωση δραπέτευσής του, πριν την εκτέλεσή του, δεν τελεσφόρησαν και ο Μιχαλάκης Καραολής οδηγήθηκε στην αγχόνη μαζί με τον Ανδρέα Δημητρίου στις 10 Μαΐου 1956. Με τις εκτελέσεις αυτές ο νέος Άγγλος κυβερνήτης της Κύπρου Χάρντιγκ ήθελε να δείξει ότι η Βρετανία ήταν αποφασισμένη να διατηρήσει την κυριαρχία της στην Κύπρο, πατάσσοντας κάθε αντίσταση του Κυπριακού λαού.

Το ψυχικό σθένος και η ελληνική παλληκαριά που επέδειξαν οι Μιχαλάκης Καραολής και Ανδρέας Δημητρίου, ανεβαίνοντας απτόητοι στο ικρίωμα της αγχόνης, ανύψωσε το γόητρο της ΕΟΚΑ και δημιούργησε ηρωικό προηγούμενο για τους αγωνιστές.

Δημητρίου Ανδρέας
Γεννήθηκε στο χωριό Άγιος Μάμας, της επαρχίας Λεμεσού, στις 18 Σεπτεμβρίου 1934.
Γονείς : Δημήτρης και Ευδοκία Βασιλείου
Αδέλφια : Σάββας και Ελένη
Ετεροθαλή αδέλφια : Αγγέλα και Σούλα

Ο Ανδρέας Δημητρίου αποφοίτησε από το δημοτικό σχολείο Αγίου Μάμαντος και φοίτησε για τρία χρόνια στο Νυκτερινό Γυμνάσιο Αμμοχώστου. Εργάστηκε αρχικά σε κατάστημα εκρηκτικών υλών και κυνηγετικών ειδών και αργότερα στον αγγλικό στρατό. Υπήρξε Γραμματέας της Συντεχνίας των Αχθοφόρων της ΣΕΚ στην Αμμόχωστο. Διακρινόταν για την εργατικότητα, την πρωτοβουλία και την ευσυνειδησία του. Εντάχθηκε από τους πρώτους στη δύναμη της ΕΟΚΑ και έδρασε με τις ομάδες Αμμοχώστου, επεκτείνοντας τη συμμετοχή του και στο εκτελεστικό.

Το μυαλό του συνεχώς μηχανευόταν τρόπους να αναπτύξει δραστηριότητα. Επιστέγασμα της δράσης του ήταν η αρπαγή των όπλων μέσα από τις στρατιωτικές αποθήκες του λιμανιού της Αμμοχώστου, στις αρχές Δεκεμβρίου 1955, αμέσως μετά την εκφόρτωσή τους και προτού μεταφερθούν και τακτοποιηθούν. Τα όπλα προωθήθηκαν σε διάφορες ανταρτικές ομάδες, οι οποίες μέχρι τότε ήταν εφοδιασμένες σχεδόν μόνο με κυνηγετικά. Ο Διγενής εξέφρασε την πλήρη ικανοποίησή του για τη δράση του αυτή.

Μετά από απόπειρά του να εκτελέσει τον Άγγλο πράκτορα Τέυλορ, τον οποίο και τραυμάτισε, ο Ανδρέας βρέθηκε αντιμέτωπος με ένοπλους στρατιώτες που φρουρούσαν τον Τέυλορ. Πρόταξε εναντίον τους το όπλο του, το οποίο όμως έπαθε εμπλοκή και οι στρατιώτες τον συνέλαβαν, αφού τον πλήγωσαν. Καταδικάστηκε σε θάνατο και μαζί με το Μιχαλάκη Καραολή ήταν οι πρώτοι που απαγχονίστηκαν.

"Το μόνο που λυπούμαι είναι που δεν θα προλάβω να δω την Κύπρο μας ελεύθερη", ήταν τα τελευταία του λόγια προς τη μάνα του, λίγες ώρες πριν από τον απαγχονισμό του. "Στο καλό, γιε μου και να έχεις θάρρος ως το τέλος", ήταν η απάντησή της.


Τόσο μικρό νησί και γέννησε τόσο μεγάλους ήρωες. Τόσο πολύ θάρρος και περισσή τόλμη. Δεν ήταν τυχαίο όμως. Τα παλληκάρια αυτά διψούσαν για αέρα Λευτεριάς, για εθνική δικαίωση. Σήμερα; Σε μια επίσης σκλαβωμένη πατρίδα, η πλειοψηφία του λαού δεν είναι άξια ούτε να κοιτάξει στα μάτια, τους ήρωες στα κάδρα τους που κοσμούν τα σχολεία μας.


Τότε οι αγωνιστές πέθαιναν για την Λευτεριά κι ας μην την γεύονταν στιγμή. Σήμερα, οι ηγέτες μας, ξεπουλούν χωρίς ντροπή τα Άγια Χώματά μας. Συνομιλούν με τον ίδιο τον κατακτητή και προσπαθούν με μανία να μας πείσουν, πως μέσω διαπραγματεύσεων και παζαρεμάτων θα… μας φέρουν την Ελευθερία και την Επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους. Προσπαθούν να κάνουν τον Καραολή και τον Δημητρίου να νιώθουν ντροπή για τους απογόνους τους. Αυτοί όμως δεν νιώθουν ντροπή. Έκαναν τα πάντα για την Κύπρο. Ντροπή πρέπει να νιώθουν οι πολιτικάντηδες αυτού του τόπου για τον εθνικό εξευτελισμό που μας προσφέρουν απλόχερα!

Γραφείο Τύπου
ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Κυριακή 7 Μαΐου 2017

Δελτίο τύπου για την Γενική Συνέλευση ΕΦΕΚ Αθήνας 07/05/2017





Ως ΕΚΦ ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ παρουσιαστήκαμε ξανά ισχυροί στη Γενική Συνέλευση της ΕΦΕΚ Αθήνας. Με κρυστάλλινες θέσεις και προτάσεις, δείξαμε ξανά πως μόνο οι ελεύθεροι και οι αυτόνομοι μπορούν να εκπροσωπήσουν το φοιτητή. Εκπροσωπώντας την πιο αγνή ιδεολογία δείξαμε ξανά σε όλους πως ο αγώνας ο δικός μας μέρα με τη μέρα φουντώνει – πως το ποτάμι της αυτονομίας έγινε χείμαρρος και δε γυρίζει πίσω.

Στην ψηφοφορία της εφορευτικής επιτροπής, η παράταξή μας ανέδειξε 2 εκπροσώπους και η δεύτερη έδρα της επιστρέφει ξανά σε χέρια ΕΝΩΤΙΚΑ
Ευχαριστούμε τους φοιτητές που στηρίζουν την προσπάθεια του ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ να απαλλαγεί ο Σύλλογος από την κομματοκρατία και να στραφούν οι φοιτητές ξανά μαζικά στον αντικατοχικό αγώνα.
Την επόμενη Κυριακή στηρίζουμε ΕΛΛΑΔΑ, στηρίζουμε ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ.
Περισσότερα ...

Αντικατοχική Πορεία Καταδίκης του Ψευδοκράτους 15/11/2019

Ένωση Κυπρίων Φοιτητών Αθήνας-Πειραιά ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.