40 χρόνια από τη μαύρη
μέρα εκείνου του Ιούλη. Μα ο αριθμός δεν αλλάζει το αίσθημα ακούσματος των
σειρήνων. Είναι το ίδιο ανατριχιαστικό αίσθημα που σου καίει τα σωθικά όσα
χρόνια και αν περάσουν. Δεν είμαστε από
τις γενιές που έζησαν τον πόλεμο των όπλων και του αίματος, είμαστε όμως από
τις γενιές που ζουν τον πόλεμο της ψυχής και της συνείδησης. 40 χρόνια και
η προσπάθεια τους να μας κάνουν να ξεχάσουμε
συνεχίζεται.
Εισέβαλαν,
βίασαν, σκότωσαν, βεβήλωσαν και για 40 ολόκληρα χρόνια το γιορτάζουν δίπλα μας
ονοματίζοντας τα γεγονότα του 1974 «ειρηνική επέμβαση». Αυτός είναι ο Τούρκος, δεν άλλαξε και ούτε θα
αλλάξει. Αιώνιος πολέμιος του Ελληνισμού! Για αυτό το χύσιμο ελληνικού αίματος
θεωρείται «ειρηνική επέμβαση». Οι βιασμοί 14χρονων κοριτσιών θεωρούνται
«ειρηνική επέμβαση». Η βεβήλωση
πολιτικών μνημείων και μετατροπή των εκκλησιών σε στάβλους θεωρείται «ειρηνική
επέμβαση». Η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θεωρείται «ειρηνική
επέμβαση». Είναι ο ίδιος Τούρκος που σε συνεργασία με τις πολιτικές μας ηγεσίες
πλασάρουν κάθε λίγο καιρό το ίδιο σχέδιο ξεπουλήματος άλλοτε ως Σχέδιο Ανάν,
άλλοτε ως Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και άλλοτε ως «μόνη λύση είναι η
επανένωση και η ειρηνική συμβίωση». Και ιδού η απορία... «Αν το 1974 για την Τουρκία ήταν μια ειρηνική επέμβαση... το 2014 τι θα
είναι για την ίδια αδιάλλακτη Τουρκία η ειρηνική συμβίωση;;»
H διενέργεια του πραξικοπήματος και η ανατροπή
του Προέδρου Μακαρίου από την αμερικανοκινούμενη Χούντα των συνταγματαρχών
έδωσε την αφορμή για την παράνομη τουρκική επέμβαση της 20ης Ιουλίου. Βέβαια η πραγματική αιτία, αναζητάτε αλλού,
στους μακροχρόνιους στόχους της Τουρκίας, όπως αυτοί αναλύονται στο Σχέδιο
Επανάκτησης Κύπρου το 1958 και επικυρώθηκαν με τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου
και το έκτρωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960, όπου η Τουρκία κατέστη
Εγγυήτρια Δύναμη. Από τότε, επενέβη στρατιωτικά στο νησί μας το 1964 και το 1967,
με σκοπό τη δημιουργία του εδαφικού και πληθυσμιακού διαχωρισμού. Για τη
νομιμοποίηση της τουρκικής βίας μεθοδεύτηκε η ομοσπονδοποίηση της Κύπρου, δια
των «δικοινοτικών συνομιλιών», που άρχισαν το 1968.
Έχουν
μετατρέψει στα τραπεζώματα τους το πρόβλημα εισβολής και κατοχής σε δικοινοτικό
και από θύμα θέλουν να μας κάνουν θύτη. Τα τραπεζώματα της κοροϊδίας και του
εθνικού μας εξευτελισμού δεν λένε να κοπάσουν. Ούτε όμως ο πόθος μας για
επιστροφή και δικαίωση. Δεν είμαστε αυτοί που θα κοιτάξουν τις μάνες των
πεσόντων ηρώων μας και θα τους πουν ο «γιος σας θυσιάστηκε για μια Κύπρο
Ομοσπονδιακή». Δεν είμαστε αυτοί που θα κοιτάξουν τους εν ζωή ήρωες μας
εγκλωβισμένους και θα τους πουν «αφού δεν κατάφερε ο Τούρκος να σας διώξει θα
σας διώξουμε εμείς γιατί εδώ πλέον είναι Τουρκοκυπριακό μόνιμο κράτος»! Είμαστε
αυτοί που θα συνεχίσουν να αντιστέκονται σε κάθε ξεπούλημα της πατρίδας μας.
Αυτοί που δεν θα ξεχάσουν όσα χρόνια και αν περάσουν. Αυτοί που δεν θα σωπάσουν
μέχρι να ΄ρθεί η πολυπόθητη λευτεριά
Ως Ε.K.Φ. ΔΡΑΣΙΣ – Κ.Ε.Σ. θεωρούμε πως η Κύπρος μας είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού
και παραμένει ανοικτή πληγή του έθνους. Η ελληνική μεγαλόνησος, ξεχασμένη από
τη Μάνα της και από παιδιά της,
συνεχίζει το ρου της Ιστορίας, λαβωμένη και μόνη! Καλούμε λοιπόν όλους τους
υγιώς σκεπτόμενους φοιτητές και πολίτες να αγωνιστούν μαζί μας σε ένα αγώνα
έτσι ώστε να περάσουμε το μήνυμα πως οι σημερινοί νέοι δεν ξεχνούν και
αντιστέκονται στα προδοτικά σχέδια της πολιτικής μας ηγεσίας. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της πατρίδας
μας.
"Η γης
δεν έχει κρικέλια
για να την
πάρουν στον ώμο και να φύγουν
μήτε μπορούν,
όσο κι αν είναι διψασμένοι
να γλυκάνουν
το πέλαγο με νερό μισό δράμι.
Και τούτα τα
κορμιά
πλασμένα από
έvα χώμα που δεν ξέρουν,
έχουν ψυχές.
Μαζεύουν
σύνεργα για να τις αλλάξουν,
δε Θα
μπορέσουν~ μόνο θα τις ξεκάμουν
αν ξεγίνουνται
οι ψυχές.»
Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.