ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Αρθρα

Δελτια Τυπου

Ανακοινωσεις

Εκδηλωσεις

Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

Ακατάρτιστος ο Σύλλογος της ΕΦΕΚ Αθήνας


Ακατάρτιστος παραμένει ο Σύλλογος της ΕΦΕΚ Αθήνας εξαιτίας της ανευθυνότητας των κομματικών παρατάξεων. Από την μια η Πρωτοπορία συνεχίζει να αρνείται με αστείες δικαιολογίες τον καταρτισμό του Συλλόγου. Οι υπάλληλοι του ΔΗΣΥ θέλουν κλειστή την ΕΦΕΚ, χωρίς φωνή και δράση, ενόψει της νέας προδοσίας που ετοιμάζει ο Πρόεδρός τους στη Γενεύη. Είναι φυσικό επακόλουθο η παράταξη του εθνοπροδοτικού ΔΗΣΥ να φοβάται τους φοιτητές που αναθεματίζουν τις ομοσπονδιακές της θέσεις και να προσπαθεί ξανά να κρυφτεί.
Από την άλλη η Προοδευτική αδυνατεί να καθορίσει μια συνεδρία και παρουσιάζεται ξανά ανίκανη να εκπροσωπήσει τους φοιτητές. Ας πάψουν επιτέλους οι εγκάθετοι των κομμάτων να παριστάνουν τους φοιτητές. Όχι δεν είναι φοιτητές και ούτε νοιάζονται για τους φοιτητές. Είναι καθοδηγούμενα πιόνια με μόνο σκοπό την εξυπηρέτηση των αφεντικών τους.
Ως ΕΚΦ ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ επιθυμούμε άμεσα τον καταρτισμό του Συλλόγου. Εκφράζουμε τη δυσφορία μας για την κατάσταση και καταδικάζουμε τις απαράδεκτες συμπεριφορές των κομματικών παρατάξεων. Προκαλούμε τις παρατάξεις που αρνούνται να εκπροσωπήσουν τους φοιτητές να παραδώσουν τις έδρες τους στο ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ και να πάρουν δρόμο από το Σύλλογο. Τα κόμματα και τα αφεντικά τους μπορούν να τα εκπροσωπήσουν όπως αλλιώς θέλουν. Το να χρησιμοποιούν όμως τους φοιτητές της Αθήνας και τον ιστορικό μας Σύλλογο, για τις δικές τους σκοπιμότητες, ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ.
Στεκόμαστε με  σεβασμό απέναντι στους φοιτητές και με ευθύνη απέναντι στην ιστορία του Συλλόγου. Απαιτούμε μια ΕΦΕΚ ΑΥΤΟΝΟΜΗ και ΙΣΧΥΡΗ - μια ΕΦΕΚ των φοιτητών και όχι των κομμάτων. Μια ΕΦΕΚ που θα μάχεται για την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της Κύπρου μας και θα αντιστέκεται στην λήθη, την υποταγή και το εθνικό ξεπούλημα.

Περισσότερα ...

Τρίτη 20 Ιουνίου 2017

Το ολοκαύτωμα στο Κούρδαλι


Σαν σήμερα πριν 59 χρόνια στο Κούρδαλι σκοτώθηκαν, από έκρηξη νάρκης, οι ήρωες του απελευθερωτικού αγώνα, Γεωργιάδης Παναγιώτης, Ανδρέας Πατσαλίδης, Αλέκος Κωνσταντίνου και Κώστας Αναξαγόρα. Τα 4 αυτά παλικάρια θυσίασαν την ζωή τους για ένα και μόνο σκοπό, για την ΕΝΩΣΗ της μεγαλονήσου μας με την μητέρα πατρίδα, με την ΕΛΛΑΔΑ.
Ο Παναγιώτης Γεωργιάδης γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1929 στο χωριό Λειβάδια. Εντάχθηκε στον Αγώνα μέσω της ΟΧΕΝ της οποίας αποτελούσε μέλος. Με την έναρξη του Αγώνα λειτουργούσε ως σύνδεσμος του Αρχηγού Διγενή, με το ψευδώνυμο Ίκαρος. Υπήρξε ενεργό μέλος της οργάνωσης αναπτύσσοντας πολύπλευρη δράση. Βοηθούσε καταζητούμενα πρόσωπα συνεργαζόμενος στενά με τα αδέλφια του, μεταφέροντας τα και αποκρύβοντας τα στο κρησφύγετο στο σπίτι τους. Τον Οκτώβριο του 1956 κατέφυγε στα βουνά όπου ενώθηκε με την ομάδα του Στυλιανού Λένα, όπου κατασκεύαζε εκρηκτικούς μηχανισμούς. Μετά τη σύλληψη του Στυλιανού Λένα και το θάνατο του Δημητράκη Χριστοδούλου, στις 17 Φεβρουαρίου 1957, ο Παναγιώτης Γεωργιάδης κατέφυγε στη Λεμεσό και επανήλθε στο χωριό του στα μέσα Νοεμβρίου 1957, όπου επιδόθηκε στην αναδιοργάνωση της περιοχής, που είχε υποστεί βαρύ πλήγμα λόγω μεγάλου αριθμού συλλήψεων.
Ο Ανδρέας Πατσαλίδης γεννήθηκε στο χωριό Καννάβια, της επαρχίας Λευκωσίας, στις 14 Αυγούστου 1930. Υπήρξε από τους πρώτους μαχητές της ΕΟΚΑ και έλαβε μέρος στην επιχείρηση "Προς τη Νίκη" στις 23 Νοεμβρίου 1955 με την ομάδα του ήρωα Χρίστου Τσιάρτα, στην ενέδρα στο δρόμο Κακοπετριάς - Σπηλιών. Συνεργαζόταν με τους τοπικούς υπεύθυνους της Οργάνωσης της γύρω περιοχής. Πήρε μέρος στην αφαίρεση ασυρμάτων από το δασικό σταθμό Πλατανιών και στην επίθεση εναντίον του σταθμού αυτού. Απέκρυπτε οπλισμό και πολεμοφόδια, τα οποία διοχέτευε στις περιοχές Πιτσιλιάς, Μαραθάσας και Τροόδους. Φιλοξενούσε αντάρτες στο σπίτι του και προσπάθησε να φτιάξει κρησφύγετο.
Ο Αλέκος Κωνσταντίνου γεννήθηκε στην Κακοπετριά, της επαρχίας Λευκωσίας, στις 6 Οκτωβρίου 1936 και έζησε στην Αμμόχωστο. Με την έναρξη του αγώνα εντάχθηκε σε ομάδα του εκτελεστικού της Αμμοχώστου. Στο σπίτι του γίνονταν οι συγκεντρώσεις της ομάδας και εκεί, έκρυβε και τον οπλισμό της. Λόγω της θέσης στο στρατό, έκανε παρέα με Άγγλους στρατιώτες, τους φίλευε στο σπίτι του και έτσι δεν κινούσε την υποψία ότι ήταν μέλος της ΕΟΚΑ. Στις 14 Απριλίου 1958, μαζί με συναγωνιστή του, είχαν το θάρρος να εμφανιστούν μπροστά στον σκληρό Άγγλο ανακριτή Ντίαρ και να τον πυροβολήσουν θανάσιμα, κοντά στον κινηματογράφο Ηραίο. Οι συνοδοί του Ντίαρ, δυο στρατιώτες της στρατιωτικής αστυνομίας, καταδίωξαν τους δυο αγωνιστές, οι οποίοι κατόρθωσαν να διαφύγουν. Στη συνέχεια κατέφυγαν στο αντάρτικο, επειδή ο Ντίαρ πρόλαβε να δώσει περιγραφή τους προτού πεθάνει.
Ο Αναξαγόρας Κώστα γεννήθηκε στο χωριό Σπήλια, της επαρχίας Λευκωσίας, στις 20 Ιουνίου 1935.Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της ΣΕΚ και του Αθλητικού Συλλόγου "Άρης" Σπηλιών, σωματεία τα οποία ανέδειξε σε εστία εθνικών εξορμήσεων. Διακρινόταν για τον άδολο πατριωτισμό του ο οποίος χαρακτήριζε και όλη του την οικογένεια. "Όλοι μας στην οικογένεια είχαμε βαθιά ριζωμένη μέσα μας την πίστη, ότι Κύπρος θα πει Ελλάδα", αναφέρει χαρακτηριστικά ο πατέρας του. Ήταν από τους πρώτους που πύκνωσαν τη στρατιά της θρυλικής ΕΟΚΑ, μετά την ιστορική μάχη των Σπηλιών, το Δεκέμβριο του 1955. Διατέλεσε σύνδεσμος των ομάδων της ΕΟΚΑ και διατηρούσε κρύπτες για την απόκρυψη οπλισμού της Οργάνωσης. Έλαβε μέρος σε ενέδρες και άλλες αποστολές της οργάνωσης. Χαρακτηριστική είναι η φράση του πατέρα του, όταν άκουσε τον θάνατο του γιου του: "Έχασα τον πρώτο. Έχω αμέσως άλλον, έτοιμο να πάρει τη θέση του στον αγώνα".
Στις 20 Ιουνίου 1958 οι ήρωες σκοτώνονται όταν μια νάρκη, η οποία προοριζόταν για ενέδρα εναντίον των Άγγλων, εξερράγη στα χέρια τους.
Ως Ε.Κ.Φ ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ τιμούμε σήμερα τους 4 αυτούς ήρωες από τους οποίους παραδειγματιζόμαστε και λαμβάνουμε σθένος και δύναμη για να συνεχίσουμε τον αγώνα τον οποίο αυτοί άρχισαν πριν από τόσα χρόνια. Για αυτούς και για όλους όσους θυσιάστηκαν θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, γιατί αυτή είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΛΥΣΗ.


Περισσότερα ...

20 Ιουνίου: Παγκόσμια Μέρα Προσφύγων



Από το 2001 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, όρισε την 20 Ιουνίου ως την Παγκόσμια Μέρα Προσφύγων, με αφορμή τα 50 χρόνια από την υπογραφή της «Συνθήκης για το καθεστώς των προσφύγων». Μια μέρα που δεν θα μπορούσε να μην αφορά και τους συμπατριώτες μας ξεριζωμένους από τα σπίτια τους τον μαύρο Ιούλιο του 1974

Η Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. εκφράζει την συμπαράσταση της σε όλες τις οικογένειες των Ελλήνων Προσφύγων της Κύπρου, που μετά το 1974, εκδιώχθηκαν με την βία από τις πατρογονικές τους εστίες και σήμερα, 43 χρόνια μετά περιμένουν ακόμα να επιστρέψουν πίσω. Άλλοι έφυγαν με την λησμονιά της επιστροφής, άλλοι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν μέσα στην προσφυγιά.

Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, πρόσφυγες είναι οι άνθρωποι που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να επιστρέψουν στις χώρες τους, εξαιτίας βάσιμου φόβου δίωξης, με βάση τη φυλή, το θρήσκευμα, τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, την εθνικότητά τους ή τη συμμετοχή τους σε μία ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα. Στην Κύπρο μας περισσότεροι από 300 χιλιάδες άτομα σήμερα είναι πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα.

Σαράντα τρία χρόνια μετά περιμένουν ακόμη την δικαίωση και την επιστροφή στις περιουσίες τους. Η πολιτική μας ηγεσία με δικτατορικό τρόπο, στερεί το δικαίωμα της επιστροφής στο μεγαλύτερο αριθμό τον προσφύγων, αφού εμμένει στην επίλυση του κυπριακού προβλήματος βάση τις ρατσιστικής, απάνθρωπης λύσης της Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Η πρόνοιες της λύσης αυτής, δεν προνοούν την επιστροφή όλων των εκτοπισμένων στα σπίτια τους.

Ως Ε.Κ.Φ ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. , εναντιωνόμαστε για άλλη μια φορά στη διχοτομική λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και καλούμε την πολιτική μας ηγεσία όπως πράξει το ίδιο. Απαιτούμε, όπως επιστρέψουν όλοι οι πρόσφυγες στις πατρογονικές τους εστίες και όπως αποχωρήσουν όλοι οι σημερινοί παράνομοι σφετεριστές των περιουσιών μας στα κατεχόμενα, έποικοι, μαζί με τα τουρκικά στρατεύματα.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Δευτέρα 12 Ιουνίου 2017

Η σφαγή των 8 Κοντεμενιωτών στο χωριό Κιόνελι


Συμπληρώνονται σήμερα 59 χρόνια από το φρικιαστικό έγκλημα στο κατεχόμενο σήμερα χωριό, τον Κοντεμένο. Οκτώ νέα παλληκάρια ηλικίας 17 μέχρι 34 ετών, σφαγιάζονται από αδίστακτους τούρκους εξτρεμιστές, μετά από καλοστημένη παγίδα με την αποικιοκρατική δύναμη του Νησιού. Ήταν τότε 12 Ιουνίου 1958, όταν η ιστορία έγραψε το πραγματικό πρόσωπο της "ελληνοτουρκικής φιλίας". 

Το μήνυμα έφτασε στον Κοντεμένο γύρω στο μεσημέρι της 12ης Ιουνίου.: «Τρέξτε και βοηθήστε τους κατοίκους της Σκυλούρας, σφαγιάζονται από τους Τούρκους!». Η Σκυλούρα, ένα μικτό χωριό, μερικά χιλιόμετρα από τον Κοντεμένο. Οι λεβέντες δεν δίστασαν. Αρκετοί από αυτούς, κάπου 40 άτομα κυρίως νέοι, άρπαξαν ότι βρήκαν μπροστά τους, ξύλα και σίδερα, μπήκαν στα αυτοκίνητα και ξεκίνησαν για τη Σκυλούρα. Πριν όμως φτάσουν στο χωριό, συνελήφθησαν από αγγλικές δυνάμεις ασφαλείας οι οποίες αφού τους είπαν πως δεν συμβαίνει τίποτε εις βάρος των Ελλήνων της Σκυλούρας, τους οδήγησαν στον αστυνομικό σταθμό Αγ. Δομετίου για ανάκριση. Στη συνέχεια και αντί να τους αφήσουν να επιστρέψουν στο χωριό τους, με τη συνοδεία αγγλικού στρατού τους οδήγησαν στον Κοντεμένο μέσω του «τουρκοκυπριακού» χωριού Κιόνελι.

Φτάνοντας στο χωριό Κιόνελι, έγινε η μεγάλη σφαγή. Μέσα στα χωράφια είχαν κρυφτεί 200 ειδοποιημένοι από τους Άγγλους αιμοβόροι τουρκομόγγολοι, οπλισμένοι άλλοι με όπλα και άλλοι με χασαπομάχαιρα , διψασμένοι για αίμα Ελληνικό. Με το που έφτασαν τα αυτοκίνητα με τους Κοντεμενιώτες, άρχισαν να πυροβολούν και να σφάζουν. Πανικόβλητοι και ανυπεράσπιστοι οι Κοντεμενιώτες άρχισαν να τρέχουν μέσα στα χωράφια για να διαφύγουν. Άλλοι τα κατάφεραν, άλλοι όχι. Οκτώ νέοι Κοντεμενιώτες σφάχτηκαν και αποκεφαλίστηκαν. Οι Βρετανοί συνεργάστηκαν στο να γίνει το φρικιαστικό αυτό έγκλημα. Παρακολουθούσαν απαθείς. Ήταν η εποχή που σηματοδότησε την έμπρακτη συνεργασία των τούρκων εξτρεμιστών με την αγγλική αποικιακή κυβέρνηση, με στόχο να καταπνίξουν τον Αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού για αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την πολυπόθητη Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα.

Αυτά είναι τα «αδέλφια» των σύγχρονων εφιαλτών στην Κύπρο. Η ιστορία έχει καταγράψει την αληθινή «ελληνοτουρκική» σχέση και πουθενά σε αυτήν δεν υπάρχει η φιλία. Υπάρχει το μίσος, η βία και ο θάνατος. Πως μας καλούν σήμερα να ξεχάσουμε το παρελθόν και να ζήσουμε σε μια κοινή πατρίδα κάτω από την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.

Οι οκτώ Κοντεμενιώτες που κατακρεουργήθηκαν από τους "Τουρκοκύπριους" εξτρεμιστές του Κιόνελι είναι:
1. Χριστόδουλος Σταύρου, 34 χρόνων
2. Πέτρος Σταύρου, 21 χρόνων
3. Ιωάννης Σταύρου, 31 χρόνων
4. Γεώργιος Σταύρου, 17 χρόνων
5. Χαράλαμπος Σταύρου, 34 χρόνων
6. Ευριπίδης Κυριάκου, 24 χρόνων
7. Κώστας Μουρρή, 34 χρόνων
8. Σωτήρης Χατζηβασίλη, 17 χρόνων.

Το πρόσωπο του τούρκου δεν έχει αλλάξει ποτέ. Το ίδιο πρόσωπο του 1958, με την σφαγή των Κοντεμενιωτών, έκανε την εμφάνιση του ξανά και ξανά στο πέρασμα της ιστορίας μέχρι σήμερα. 1963-64, 1967, 1974. Τρανότερο παράδειγμα οι άνανδρες δολοφονίες των Ισαακ και Σολωμού το καλοκαίρι του 1996. Είδαμε ξανά τους τούρκους εξτρεμιστές (για κάποιους «συμπατριώτες μας») να επιδεικνύουν το "φιλικό" τους πρόσωπο. 

Η Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. δεν ξεχνά και τιμά την μνήμη των 8 Κοντεμενιωτών και όλων όσων χάθηκαν από την τουρκική βαρβαρότητα. Οι τούρκοι μας απέδειξαν μέσα από το πέρασμα των χρόνων ότι δεν μπορούν να συνυπάρξουν μαζί μας. Κέρδισαν το μίσος μας. Και τους υποσχόμαστε ότι μια μέρα θα εκδικηθούμε το αίμα των χιλιάδων ηρώων μας που πότισαν την ελληνική μας γη, χάριν της ανύπαρκτης Ελληνοτουρκικής φιλίας.


ΤΟΥΡΚΟΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΘΑ ΕΚΔΙΚΗΘΩ


Γραφείο Τύπου 
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Κυριακή 11 Ιουνίου 2017

Ταξίαρχος εν Αποστρατεία Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος: Ταξίδι στον Παράδεισο να βρει τα παλληκάρια του



Έφυγε σήμερα τα ξημερώματα από κοντά μας ο Ταξίαρχος εν αποστρατεία Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος. Ήταν ο τελευταίος στρατοπεδάρχης της ΕΛΔΥΚ 1974 και επικεφαλής των Δυνάμεων Αμύνης του Στρατοπέδου το 3ήμερο 14/8/1974-16/8/1974. Μια επική μάχη που θύμιζε τη «Μάχη των Θερμοπυλών». Αφού έζησαν την προδοσία, στάθηκαν στο ύψος τους και σαν άλλοι σύγχρονοι Σπαρτιάτες πολέμησαν σε μια άνιση, αριθμητικά, μάχη που αποσόβησαν  την πλήρη κατοχή της Λευκωσίας.
Το κίνημά μας, είχε την τιμή και την τύχη να ακούσει λεπτομερώς τη μάχη αυτή δια στόματος του Ταξίαρχου. Αυτό που είχε κάνει εντύπωση σε όλους μας ήταν το πόσο αγνός και ταπεινός άνθρωπος ήταν, διότι δεν θεώρησε ποτέ τον εαυτό του ήρωα, λέγοντάς μας πως απλά έκανε το καθήκον του. Έκανε πράξη  τα λόγια του Αρχαίου Σπαρτιάτη Βασιλιά και νομοθέτη Λυκούργου «Ουκ αν είη ατείχιστος πόλις άτις άνδρεσσι, και ου πλίνθοις εστεφάνωται.»

Καλό Παράδεισο Ταξίαρχε! Σ’ ευχαριστούμε μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας για τα όσα προσέφερες στην πατρίδα. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ τις συμβουλές που μας έδωσες!
Από σήμερα πλέον το όνομά σου, επάξια, θα κοσμεί το Εικονοστάσι Ηρώων και Μαρτύρων του Γένους.
Περισσότερα ...

Σάββατο 3 Ιουνίου 2017

Σαν σήμερα 3 Ιουνίου 1996 δολοφονείται στην Πράσινη Γραμμή ο Στέλιος Παναγή



Γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 14 Αυγούστου 1977. Γονείς του η Αντρούλα Καλλή-Χατζηαντώνη και ο Καλλής Παναγή από την Κυθραία. Μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο Παλλουριώτισσας κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά. Υπηρετούσε στο 211 Τάγμα Πεζικού, που είναι υπεύθυνο για τα φυλάκια της πράσινης γραμμής στη δυτική περιοχή της Λευκωσίας.

Στις 3 Ιουνίου 1996, ενώ υπηρετούσε σε προκεχωρημένο φυλάκιο στην πράσινη γραμμή, εισήλθε στη νεκρή ζώνη και εντελώς απρόκλητα πυροβολήθηκε άνανδρα από Τούρκο στρατιωτικό. Ενώ σφάδαζε από τους πόνους έτρεξαν προς βοήθειά του οι συνάδελφοί του. Όμως, οι Τούρκοι άρχισαν να πυροβολούν και εναντίον τους παρεμποδίζοντας τους να τον πλησιάσουν. Αφού πέρασαν 25 λεπτά, που ήταν μοιραία για τον άτυχο Στέλιο, άνδρες της Ειρηνευτικής Δύναμης τον πλησίασαν και τον μετέφεραν με ασθενοφόρο στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας.

Δυστυχώς η καθυστέρηση στη μεταφορά του ήταν μοιραία. Σύμφωνα με τους ιατρούς αν μεταφερόταν έγκαιρα είχε πολλές πιθανότητες να ζήσει. Από δημοσιεύματα του Τύπου φαίνεται ότι οι Τούρκοι είχαν στήσει παγίδα στον άτυχο Στέλιο, ο οποίος ανταποκρίθηκε σε πρόσκληση Τ/Κ σκοπού να μεταβεί στην αντίπερα όχθη. Δεν πρόλαβε να τον πλησιάσει και δέχθηκε εν ψυχρώ τις δολοφονικές σφαίρες.

Οι γονείς του προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ασκώντας αγωγή εναντίον της Τουρκίας για τη δολοφονία του γιου τους. Τον Σεπτέμβριο του 2009 το ΕΔΑΔ με απόφασή του καταδίκασε την Τουρκία για τη δολοφονία του Στέλιου υποστηρίζοντας ότι η Τουρκία παρέβη το άρθρο 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που αναφέρεται στην προστασία της ζωής. Η Τουρκία καταδικάστηκε σε πρόστιμο 70.000 ευρώ και στην πληρωμή όλων των δικαστικών εξόδων.

Πηγή

Ως Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. τιμούμε τον αδικοχαμένο νέο που δολοφονήθηκε από τα κατοχικά στρατεύματα. Η ιστορία μας υπάρχει εκεί για να μας θυμίζει συνεχώς ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο του εχθρού και πως όσα χρόνια και αν περάσουν ο τούρκος, άνθρωπος δεν γίνεται. Τη θυσία του Στέλιου καθώς και τον άλλων παλικαριών που δολοφονήθηκαν στην Πράσινη Γραμμή, έντεχνα τις έχουν εξαφανίσει οι κυβερνήσεις στο νησί, αφού θέλουν να μας πλασάρουν την επαναπροσέγγιση με τον βάρβαρο κατακτητή, ξεγράφοντας το παρελθόν. Εμείς όμως δεν ξεχνάμε ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της τουρκίας και δεν εθελοτυφλούμε, με συμπαραστάσεις και αλληλεγγύη στον "αγωνιζόμενο τουρκικό λαό". Η Ιστορία μας έχει διδάξει ποιος είναι ο τούρκος και αυτό δεν αλλάζει. 

Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Αντικατοχική Πορεία Καταδίκης του Ψευδοκράτους 15/11/2019

Ένωση Κυπρίων Φοιτητών Αθήνας-Πειραιά ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.