ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2020
Μειοδοτικές δηλώσεις της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, κ. Αικατερίνη Σακελλαροπούλου
Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020
Εγγραφές Πρωτοετών Φοιτητών 2020
Το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων ανακοινώνει ότι για την εγγραφή τους οι επιτυχόντες ή το νομίμως εξουσιοδοτημένο από αυτούς πρόσωπο, καταθέτουν στη Γραμματεία της Σχολής ή του Τμήματος τα δικαιολογητικά με φυσική παρουσία.
Αναλυτική εγκύκλιος:
🌐 https://tinyurl.com/
Απαραίτητα Δικαιολογητικά για την Εγγραφή:
🌐 https://tinyurl.com/
Ευρωπαϊκή Ένωση ή αλλιώς ένα τσίρκο καθοδηγούμενο από την ανέκαθεν τουρκόφιλη Γερμανία
Έπεσαν όλοι οι Γερμανοί να κατασπαράξουν την Κύπρο, η οποία έστω και την υστάτη βρήκε το θάρρος να υψώσει ανάστημα. Αυτό αποδεικνύει αυτό που λέγαμε εδώ και καιρό. Ότι δηλαδή, δεν έχουμε φίλους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εάν δεν συσχετίζονται τα συμφέροντά μας. Όλοι αυτοί που τόσο κόπτονται για τις κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας, αγνοούν εδώ και χρόνια επιδεικτικά το ότι ένα κράτος-μέλος της Ε.Ε. είναι ημικατεχόμενο, δεχόμενο απειλές και προκλήσεις καθημερινά από τον κατακτητή του. Έναν κατακτητή, που κάθε τόσο τον επιχορηγούν κι αυτόν και το μόρφωμα που συντηρεί στην Κύπρο.
Το βέτο μας, είναι το τελευταίο μας όπλο. Ελπίζουμε η κυβέρνηση Μητσοτάκη να ενώσει τις δυνάμεις της με την Κυπριακή Κυβέρνηση και να μην κάνει το χατίρι στους υποκριτές "εταίρους" μας, λόγω της αποχώρησης του Ορούτς Ρέις. Αλλιώς θα αποδειχθεί δειλή και αναξιόπιστη, προσθέτοντας ακόμη μια στιγμή εγκατάλειψης της Κύπρου μας στην ιστορία της.
Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2020
21η Σεπτεμβρίου 1956 - Στέλιος Μαυρομμάτης, Μιχαήλ Κουτσόφτας, Ανδρέας Παναγίδης
Ξεχωριστό ήταν εκείνο το ξύπνημα της 21ης Σεπτεμβρίου του 1956. Ο ήλιος ήταν πιο φωτεινός από κάθε άλλο πρωινό. Άλλοι τρεις νέοι είχαν γίνει λαμπάδες στο βωμό της Απελευθέρωσης της Πατρίδας μας από τον Άγγλο κατακτητή.
Ο 24χρονος Στέλιος Μαυρομμάτης, ο 22χρονος Μιχαήλ Κουτσόφτας και 22χρονος, πατέρας τριών παιδιών Ανδρέας Παναγίδης, έγραψαν με χρυσά γράμματα τα ονόματα τους στο πάνθεο των ηρωομαρτύρων αυτού του νησιού, προσφέροντας τη ζωή τους, για τον ανεκπλήρωτο πόθο του Ελληνισμού του νησιού. Την ΕΝΩΣΙΝ μετά της ΜΗΤΡΟΣ πατρίδος.
Όπως όλοι οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ και ιδιαίτερα όσοι γνώρισαν τον θάνατο μέσω της αγχόνης, έτσι και οι τρεις αυτοί ήρωες, αντιμετώπισαν τον θάνατο τους με ψυχραιμία, ανδρεία και περηφάνια. Ψυχραιμία που πήγαζε από την τεράστια πίστη που είχαν και οι τρεις στον Θεό. Ανδρεία για τα ιδανικά και τον σκοπό της ΕΟΚΑ που υπηρετούσαν και Περηφάνια για τα ονόματα, που θα άφηναν πίσω για τις οικογένειες τους.
Οι τρεις νέοι οδηγήθηκαν στην αγχόνη στις 00:45. Εκατοντάδες φυλακισμένοι έψελναν μαζί τους τον Εθνικό μας Ύμνο. Έφτασαν μπροστά στο ικρίωμα της Αγχόνης. Έψελναν ξανά και ξανά τον Εθνικό Ύμνο, μέχρι που ο γδούπος της καταπακτής πάγωσε για λίγο τις φυλακές. Αλλά αμέσως μέσα σε κλίμα συγκίνησης οι κρατούμενοι φώναζαν "ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ".
Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2020
14 Σεπτεμβρίου - Ημέρα Μνήμης για την γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού
Σύμπας ο Ελληνισμός, περί τα τέλη κάθε καλοκαιριού, φέρει στη μνήμη του τα ιστορικά γεγονότα των μηνών Αυγούστου και Σεπτεμβρίου του 1922 που εκδηλώθηκαν στην Ιωνική γη της Μικράς Ασίας. Μία επέτειος τόσο θλιβερή που μπορεί να συγκριθεί ίσως μόνο με αυτήν της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης. Η 14η Σεπτεμβρίου σηματοδοτεί την Ημέρα Μνήμης για την γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού.
Η Μικρασιατική Καταστροφή χαράζει άλλη μία μαύρη σελίδα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αφού μετά την κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου και την ήττα του 1922, αφήνει πίσω της τον ξεριζωμό εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων «χαρίζοντάς» τους έναν αβάσταχτο πόνο που κουβαλά σύσσωμος ο Ελληνισμός μέχρι σήμερα 98 ολόκληρα χρόνια μετά. Χιλιάδες πρόσφυγες κατέκλυσαν τα μικρασιατικά στρώματα της Σμύρνης με σκοπό τη φυγή προς την Ελλάδα, την ίδια ώρα που τουρκικά στρατεύματα εισέβαλαν στην πόλη. Ο αναπόφευκτος θάνατος της Σμύρνης, η οποία μετατράπηκε σε τέφρα, κατεγράφη με την πυρπόλησή της, τις εν ψυχρώ δολοφονίες, τους βιασμούς, τις αιχμαλωσίες, καθώς και την απάνθρωπη αδιαφορία των Ξένων Δυνάμεων, πλοία των οποίων ήταν αγκυροβολημένα στο λιμάνι της Σμύρνης. Οι «πολιτισμένοι» εκ Δύσης σύμμαχοι, όχι μόνο δεν θέλησαν να σώσουν κάποιο τουλάχιστον μέρος του χριστιανικού πληθυσμού αλλά κτυπούσαν και έπειτα πετούσαν στη θάλασσα όσους προσπαθούσαν να πιαστούν από τα «σωτήρια» πλοία.
Ένα από τα αναπόσπαστα χαρακτηριστικά της Τουρκίας ήταν ανέκαθεν η βαρβαρότητα που τους διακατέχει ως λαό, και το απαράμιλλο μίσος ως προς οτιδήποτε Ελληνικό και Χριστιανικό. Οι συνέπειες και η ιστορική αλήθεια της Μικρασιατικής καταστροφής οφείλουν να είναι γνωστές και να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της συλλογικής μνήμης του Ελληνικού Έθνους. Οι κακουχίες που υπέστη ο Ελληνισμός από τους βάρβαρους διαχρονικά αποτελούν τον πιο λαμπρό φάρο, ο οποίος διαχύνει το φως του ως προς την απεμπόληση μέχρι και της τελευταίας ουτοπικής σκέψης περί ελληνοτουρκικής φιλίας.
«Χαμένη γη και προσφυγιά,
τα πόδια εδώ αλλού η καρδιά,
κομμάτια μου ψάχνω να βρω,
να κάνω ρίζα να ξανασταθώ
και να φωνάξω με φωνή,
που να ματώσουν οι ουρανοί,
όλοι μας σφάζαν και μας πνίγανε μαζί,
Εγγλέζοι, Γάλλοι κι Αμερικανοί...»
Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2020
Νίκος Θεοφάνους - 10.09.1956
Σαν σήμερα το 1956, σε ηλικία μόλις 19 χρονών αφήνει την επίγεια ζωή οδεύοντας προς το Πάνθεον των Ηρώων μας, ο Εθνομάρτυρας Θεοφάνους Νίκος.
Ο Νίκος Θεοφάνους γεννήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου στις 6 Δεκεμβρίου του 1936. Γονείς του ήταν ο Δημήτρης και η Αναστασία Θεοφάνους με καταγωγή από το χωριό Κρίτου Τέρα της επαρχίας Πάφου.
Ο Νίκος Θεοφάνους αρχικά διατέλεσε μαθητής της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Κάιρο, στη συνέχεια όμως οι γονείς του εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Κύπρο, όπου και συνέχισε τη φοίτησή του, αποφοιτώντας τελικά από την Εμπορική Σχολή Σαμουήλ στη Λευκωσία. Αργότερα άρχισε να εργάζεται στη Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Υπήρξε επίσης μέλος της φιλαρμονικής του ΓΣΠ.
Εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ από την απαρχή του αγώνος μέσα από τις μαθητικές ομάδες της Εμπορικής Σχολής Σαμουήλ. Σε πρώτο στάδιο οι δράσεις του περιελάμβαναν ρίψεις φυλλαδίων, διαφωτίσεις στις εκκλησίες, αναγραφές συνθημάτων και απάλειψη αγγλικών επιγραφών. Στη συνέχεια όμως αφού απέδειξε την αφοσίωσή του στον αγώνα, κατατάγηκε στις ομάδες κρούσεως της ΕΟΚΑ, λαμβάνοντας έτσι μέρος σε βομβιστικές επιθέσεις, εκτελέσεις και απόκρυψη οπλισμού στη Λευκωσίας και τα προάστιά της.
Ως φυσικό επακόλουθο της πλούσιας δράσης του και αφού δόθηκαν πληροφορίες εις βάρος του, οι Εγγλέζοι τον έθεσαν υπό παρακολούθηση, ενώ πολλές φορές τον ανέκοψαν για έρευνα χωρίς να καταφέρουν να τον ενοχοποιήσουν. Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1956, ενώ ο Νίκος Θεοφάνους κατευθυνόταν με την οικογένειά του στην Κερύνεια, αντιλήφθηκε ότι τον παρακολουθούσαν Εγγλέζοι, αυτός διέφυγε της προσοχής τους και κατάφερε να αποκρύψει περίστροφο που κουβαλούσε.
Την επομένη, πήγε μετά συνοδείας συναγωνιστή του να παραλάβει το περίστροφο από το σημείο που το απέκρυψε. Κατά την επιστροφή τους, διασχίζοντας οδόφραγμα που έστησαν Εγγλέζοι στρατιώτες στην Αγίρδα μετά από προδοσία, τους συνέλαβαν. Στην κατοχή του Θεοφάνους βρήκαν το περίστροφο, που τότε, η κατοχή του συνεπαγόταν με θανατική ποινή. Ο Νίκος Θεοφάνους προσπάθησε να δραπετεύσει από τον ήδη βέβαιο θάνατο, οι Εγγλέζοι άρχισαν να πυροβολούν εναντίον του με αποτέλεσμα να τον σκοτώσουν. Τον «σύντροφο» που τον συνόδευσε στη «τελευταία αποστολή» του οι Άγγλοι τον φυγάδευσαν στην Αγγλία.
ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΝΙΚΟΣ - ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ - Κ.Ε.Σ.
Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2020
Υποψήφιος στο ψευδοκράτος, δολοφόνος του Τάσου Ισαάκ
Το πραγματικό πρόσωπο των κατεχομένων και της πάστας των ψευδοπολιτικών που το αποτελούν, έλαμψε για ακόμη μία φορά μέσα από μία ενέργεια που προκαλεί εφιάλτες σε κάθε τουρκολάγνο επαναπροσεγγιστή.
Είναι τόσο απεχθές που κανείς από αυτό το σινάφι δεν μπορεί να το «εξευμενίσει», δεν μπορεί να το παρουσιάσει προπαγανδιστικά για τους αντεθνικούς σκοπούς του.
Ο λόγος για την υποψηφιότητα ενός εκ των μαινόμενων δολοφόνων του Τάσου Ισαάκ, τον Ερχάν Αρικλί. Ο άνανδρος δολοφόνος, διότι μονάχα αυτή η ιδιότητα του ταιριάζει, εξήγγειλε την υποψηφιότητά του στις παράνομες εκλογές που πρόκειται να πραγματοποιηθούν την 11η Οκτωβρίου στα κατεχόμενα για τη θέση του κατοχικού ηγέτη.
Εναντίον του Αρικλί, ο οποίος μέχρι σήμερα είναι μέλος της ψευδοβουλής λαμβάνοντας μάλιστα ενεργό μέρος στην πολιτική ζωή του κατοχικού καθεστώτος, είχε εκδοθεί διεθνές ένταλμα σύλληψης από την Ιντερπόλ για τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ στις 11 Αυγούστου 1996. Η Κυπριακή Δημοκρατία συμπεριλαμβανομένων όλων των ηγεσιών της από το 1996 δηλαδή για σχεδόν 25 χρόνια άφησαν την υπόθεση στα ράφια των αρχών, με σκοπό φυσικά τη διατήρηση του «καλού κλίματος» των συζητήσεων.
Παρόμοια συμπεριφορά επέδειξε η ΚΔ και ως προς την υπόθεση του δολοφόνου του Σολωμού Σολωμού, Κενάν Ακίν του οποίου τα χνάρια ακολουθεί με ακόμη μεγαλύτερες βλέψεις ο Ερχάν Αρικλί, ο ένας ως ψευδοϋπουργός και ο άλλος με στόχο τη θέση του κατοχικού ηγέτη αντίστοιχα. Αυτοί ήταν και είναι οι εγκληματίες που απαρτίζουν το κατοχικό καθεστώς, είναι οι ίδιοι που «συνομιλούν» με τους δικούς μας πολιτικάντηδες για εξεύρεση «βιώσιμης λύσης».
Το ΔΡΑΣΙΣ – ΚΕΣ, καλεί τις αρμόδιες αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας προς επανεκκίνηση και αποπεράτωση αυτή τη φορά των διαδικασιών σύλληψης και έκδοσης όλων των δολοφόνων των Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού. Το κράτος οφείλει να λυτρώσει τις οικογένειες των μαρτύρων μας με συνεχή καταδίωξη αυτών και εν τέλει μέσα από την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.
Ήταν γραμμένο στη μπλούζα του. ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ η ΜΟΝΗ λύση.
Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2020
Σεπτεμβριανά 1955
Τα γεγονότα της 6ης και 7ης Σεπτεμβρίου του 1955 που διαδραματίστηκαν σε Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη συναποτελούν με τις υπόλοιπες τουρκικές θηριωδίες το εγκληματικό πρόσωπο των Τούρκων.
Αφορμή για το ξέσπασμα της τουρκικής αγριότητας, αυτή τη φορά, υπήρξε η προβοκατόρικη έκρηξη ενός αυτοσχέδιου μηχανισμού στο Τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης, όπου στεγάζεται μέχρι και σήμερα το σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ. Η προμελετημένη δράση για το «πογκρόμ» κατά των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη σχετίζεται από τη μια με τον διακαή πόθο των Τούρκων για εκδίωξη του Ελληνικού στοιχείου από τις πατρογονικές του εστίες και από την άλλη με το Κυπριακό ζήτημα, όπου ο ένοπλος Αγώνας των Ελλήνων του νησιού υπό το λάβαρο της ΕΟΚΑ αριθμούσε, επισήμως, πέντε μήνες ζωής από τον Απρίλιο του 1955.
Αναντίρρητα, τα όσα εξελίχθηκαν καταμαρτυρούν το υπερβεβαρυμένο ποινικό μητρώο των Τούρκων. Από το 1914 με την έναρξη της εκδίωξης των Ελλήνων από τη γη της Ιωνίας, μέχρι το 1919 και τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και από εκεί στο 1922 με τη γενοκτονία εις βάρος των Μικρασιατών ως το 1955 με τα Σεπτεμβριανά και τις απελάσεις των Κωνσταντινουπολιτών το 1964.
Οι εξοντώσεις, οι βιασμοί, οι λεηλασίες των Ελληνικών περιουσιών και εν ολίγοις, οι τραγικές συνέπειες, που άφησαν στο πέρασμά τους τα Σεπτεμβριανά, για τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης είναι πολύ εύκολο να εντοπιστούν, τόσο από έγγραφα, όσο ακόμα και από φωτογραφικό υλικό. Η στάση των Ελληνικών κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια, η απάθεια και η μηδενική αντίδραση εκ μέρους του Ελλαδικού κράτους, αποτελεί δυστυχώς κίνητρο στους εχθρούς να επιβουλεύονται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Η ιστορία δεν ξεγράφεται. Δεν γίνεται φιλία ελληνοτουρκική!
Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2020
Το «Χάνι της Γραβιάς» του 1955-1959
Η Ελληνική ιστορία ήταν καταδικασμένη να γεννά και να καταγράφει μαρτυρικούς αγώνες ηρωικών παλικαριών, οι οποίοι θυσιάστηκαν για την Ελευθερία της Πατρίδας μας από τους εκάστοτε δυνάστες. Η μάχη στον Αχυρώνα Λιοπετρίου το 1958, το σύγχρονο Χάνι της Γραβιάς του Οδυσσέα Ανδρούτσου, έμελλε να καταστεί ευρέως γνωστή ως μια από τις επικότερες μάχες που έδωσε η Ε.Ο.Κ.Α. κατά τον τετραετή εθνικοαπελευθερωτικό και ενωτικό της Αγώνα.
«Είναι πολύ δύσκολο εις εμέ να ξεχωρίσω των τεσσάρων αυτών παλικαριών ποιός ήταν ο γενναίος των γενναίων, διότι και οι τέσσαρες συνηγωνίσθησαν την στιγμήν εκείνη ποίος θα πέθαινε γενναιότερος. Ο ηρωικός θάνατος των με συνεκίνησε βαθύτατα υφ’ ας συνθήκας συνετελέσθη, αλλά και με υπερηφάνειαν, ως αρχηγός, τον κατεχώρησα εις τας σελίδας της ιστορίας της ηρωικής ΕΟΚΑ, διότι έδειξε ποία στοιχεία περικλείει η Οργάνωσις... “των τρομοκρατών!!!” και από ποιά υψηλά ιδεώδη ενεφορούντο οι αγωνιστές της».
Αυτά είναι τα λόγια που παραδίδει σε εμάς, μέσα από τα απομνημονεύματά του, ο Στρατηγός Διγενής για τους τέσσερις ηρωομάρτυρες του Λιοπετρίου, Ανδρέα Κάρυο, Φώτη Πίττα, Ηλία Παπακυριακού και Χρήστο Σαμάρα. Οι ήρωες της Ενώσεως έφτασαν στο χωριό Λιοπέτρι στις 30 Αυγούστου 1958 με σκοπό να εκπαιδεύσουν τα εκεί μέλη της Ε.Ο.Κ.Α. σε θέματα που αφορούσαν τις ενέδρες. Ωστόσο, Άγγλοι αποικιοκράτες έκαναν την εμφάνισή τους στο χωριό, την 1η Σεπτεμβρίου, και παρά την προσπάθεια των αγωνιστών να διαφύγουν από το Λιοπέτρι, έγιναν αντιληπτοί και εγκλωβίστηκαν στο χωριό. Τα τέσσερα παλικάρια του κυπριακού έπους αναγκάστηκαν να κρυφτούν στον αχυρώνα του Παναγιώτη Καλλή και παρ’ όλο που οι Βρετανοί έψαξαν σπιθαμή προς σπιθαμή ολόκληρο το χωριό, ακόμα και τον αχυρώνα, δεν εντοπίστηκαν. Εντούτοις, μετά από προδοσία οι Άγγλοι αποικιοκράτες επανήλθαν στο κρησφύγετο των ηρώων και περικυκλώνοντας τον αχυρώνα κάλεσαν τους μαχητές να παραδοθούν.
Οι τέσσερις ηρωομάρτυρες απάντησαν στην πρόκληση των Βρετανών πυροβολώντας και εν συνεχεία, ακολούθησε σφοδρή μάχη ανταλλαγής πυρός. Έτσι, ανίκανος για ακόμη μια φορά ο δυνάστης του τόπου μπροστά στην λεβεντοσύνη των αγωνιστών, πυρπόλησε τον αχυρώνα, μετατρέποντάς τον σε πυρακτωμένη κόλαση. Οι ήρωές μας εξήλθαν από τον αχυρώνα πυροβολώντας εναντίον των αποικιοκρατών μέχρι που έπεσαν νεκροί στην αυλή του θυσιαστηρίου. Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα ποιος έπεσε πρώτος και ποιος τελευταίος. Μέσα από τις ανακρίσεις των Εγγλέζων λέχθηκε ότι οι σφαίρες σκότωσαν πρώτα τον Κάρυο, έπειτα τον Σαμάρα και ακολούθησαν οι Πίττας και Παπακυριακού. Μετά το θάνατο των τεσσάρων, οι θρασύδειλοι Άγγλοι προχώρησαν προς τα νεκρά σώματα και αφού τα λόγχισαν με λύσσα, πυροβόλησαν ξανά τα κορμιά τους! Αυτή υπήρξε η πραγματική εικόνα των «πολιτισμένων» Άγγλων, της ιμπεριαλιστικής δύναμης του τόπου, που σκότωσε, απαγχόνισε και κατέκαψε τους Έλληνες αγωνιστές της Κύπρου κατά το 1955-1959.
Οι τέσσερις αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. με τον ηρωικό τους θάνατο συγκίνησαν όλο τον κυπριακό λαό και προκάλεσαν παγκόσμιο θαυμασμό. Ο τόπος της θυσίας τους, στο χωριό Λιοπέτρι, εκεί όπου ορθώνονται περήφανοι οι ανδριάντες τους, αποτελεί Εθνικό προσκύνημα. Μπροστά στο μεγαλείο της Ε.Ο.Κ.Α. και σε όσους έδωσαν τη ζωή τους για την Ελευθερία της Κύπρου, είναι αδιανόητο να καταθέτουν στεφάνια σήμερα, είτε όσοι τους πρόδωσαν το ’55-’59, είτε όσοι τους προδίδουν σήμερα με τις διζωνικές και προδοτικές τους εμμονές. Οι ήρωες αυτού του τόπου έλαβαν δικαίως θέση στο Ελληνικό πάνθεον της δόξης και του σεβασμού και εκεί είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως δεν χωράνε ούτε οπαδοί της κόκκινης, ούτε της μπλε στάνης.
Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)