ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Αρθρα

Δελτια Τυπου

Ανακοινωσεις

Εκδηλωσεις

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

Το χρονικό της κρίσης στα Ίμια



25 Δεκεμβρίου 1995: Το τουρκικό φορτηγό πλοίο «Φιγκέν Ακάτ» προσαράζει σε αβαθή ύδατα κοντά στην Ανατολική Ίμια και εκπέμπει σήμα κινδύνου. Ο πλοίαρχός του αρνείται βοήθεια από το Λιμενικό, υποστηρίζοντας ότι βρισκόταν σε τουρκική περιοχή και ότι οι μόνες αρμόδιες είναι οι αρχές της χώρας του.

26 Δεκεμβρίου 1995: Το Λιμεναρχείο Καλύμνου ενημερώνει το Υπουργείο Εξωτερικών και αυτό με τη σειρά του το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών ότι αν δεν παρέμβει ρυμουλκό, το τουρκικό πλοίο θα κινδυνεύσει.

27 Δεκεμβρίου 1995: Το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών ενημερώνει την ελληνική πρεσβεία ότι, ανεξαρτήτως του ποιος θα ανελάμβανε τη διάσωση του πλοίου, υπήρχε θέμα γενικότερα.

28 Δεκεμβρίου 1995: Δύο ελληνικά ρυμουλκά αποκολλούν το τουρκικό φορτηγό και το οδηγούν στο λιμάνι Κιουλούκ της Τουρκίας. Το πρωί της ίδιας μέρας ένα τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος συντρίβεται στα ελληνικά χωρικά ύδατα, στην περιοχή της Λέσβου, ύστερα από εμπλοκή με ελληνικά μαχητικά. Με ελληνική βοήθεια, ο τούρκος πιλότος διασώζεται.

29 Δεκεμβρίου 1995: Το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών εκμεταλλεύεται την κατάσταση και επιδίδει ρηματική διακοίνωση στο αντίστοιχο ελληνικό, στην οποία αναφέρεται ότι οι βραχονησίδες Ίμια είναι καταχωρισμένες στο κτηματολόγιο Μουγκλά του νομού Μπουντρούμ (Αλικαρνασσού) και ανήκουν στην Τουρκία.

9 Ιανουαρίου 1996: Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών απαντά με καθυστέρηση, απορρίπτοντας τη διακοίνωση. 

15 Ιανουαρίου 1996: Παραιτείται ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, που νοσηλεύεται στο «Ωνάσειο».

16 Ιανουαρίου 1996: Το Υπουργείο Εξωτερικών αντιλαμβανόμενο το παιγνίδι των Τούρκων και ζητά αυξημένα μέτρα επαγρύπνησης στην περιοχή των Ιμίων από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

19 Ιανουαρίου 1996: Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ εκλέγει νέο πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Σημίτη. 

26 Ιανουαρίου 1996: Ο δήμαρχος Καλύμνου, Δημήτρης Διακομιχάλης, θορυβημένος από το γεγονός της αμφισβήτησης της ελληνικότητας των Ιμίων, υψώνει την ελληνική σημαία σε ένα από τα δύο νησιά, συνοδευόμενος από τον αστυνομικό διευθυντή Καλύμνου, τον ιερέα και δύο κατοίκους του νησιού. Θα κατηγορηθεί αργότερα από τους συντρόφους του στο ΠΑΣΟΚ ότι ήταν αυτός που έριξε λάδι στη φωτιά.

27 Ιανουαρίου 1996: Δύο δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Χουριέτ» στη Σμύρνη μεταβαίνουν με ελικόπτερο στη Μεγάλη Ίμια. Υποστέλλουν την ελληνική σημαία και υψώνουν την τουρκική. Η όλη επιχείρηση βιντεοσκοπείται και προβάλλεται από το τηλεοπτικό κανάλι της «Χουριέτ».

28 Ιανουαρίου 1996: Το περιπολικό του Πολεμικού Ναυτικού «Αντωνίου» κατεβάζει την τουρκική σημαία και υψώνει την ελληνική. Το βράδυ έλληνες βατραχάνθρωποι αποβιβάζονται στη Μεγάλη Ίμια, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τα παραπλέοντα εκεί τουρκικά πολεμικά. Η πολιτική εντολή προς τους έλληνες στρατιωτικούς είναι να αποφευχθεί κάθε κλιμάκωση της έντασης.

29 Ιανουαρίου 1996: Ο νέος πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, στις προγραμματικές του δηλώσεις στη Βουλή, στέλνει μήνυμα προς τη Τουρκία, ότι σε οποιαδήποτε πρόκληση η Ελλάδα θα αντιδράσει άμεσα και δυναμικά. Η πρωθυπουργός της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ ζητά διαπραγματεύσεις για το καθεστώς των βραχονησίδων του Αιγαίου. Τουρκικά πολεμικά παραβιάζουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα και πλησιάζουν τα Ίμια. Γίνονται διαβήματα από την Ελλάδα σε Ε.Ε. και ΗΠΑ.

30 Ιανουαρίου 1996: Ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης έχει τηλεφωνική επικοινωνία με τον αμερικανό πρόεδρο Μπιλ Κλίντον. Του εκφράζει την ελληνική θέση ότι η χώρα μας δεν επιθυμεί την ένταση, αλλά εφόσον προκληθεί θα αντιδράσει δυναμικά. Η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να αποσύρει το άγημα, όχι όμως και την ελληνική σημαία. Στα Ίμια σπεύδουν τα πολεμικά πλοία «Ναυαρίνο» και «Θεμιστοκλής». Ο τούρκος Υπουργός Εξωτερικών δηλώνει ότι υπάρχουν και άλλα νησιά του Αιγαίου με ασαφές νομικό καθεστώς και δεν αποδέχεται την ελληνική πρόταση (αποχώρηση του αγήματος, όχι και της σημαίας).

31 Ιανουαρίου 1996

– 00:00 Συγκαλείται σύσκεψη στο γραφείο του Πρωθυπουργού. Ο Υπουργός Εξωτερικών, Θεόδωρος Πάγκαλος, φθάνει καθυστερημένα, επειδή παίρνει μέρος σε τηλεοπτική εκπομπή.

– 01:40 Στο ΓΕΕΘΑ καταφθάνουν πληροφορίες ότι τούρκοι κομάντος αποβιβάζονται στη Μικρή Ίμια.

– 04:30 Ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού απογειώνεται από τη φρεγάτα «Ναυαρίνο» για να επιβεβαιώσει την πληροφορία. Επικρατούν άσχημες καιρικές συνθήκες.

– 04:50 Το πλήρωμα του ελικοπτέρου αναφέρει ότι εντόπισε περί τους 10 τούρκους κομάντος με τη σημαία τους. Δίνεται εντολή να επιστρέψει στη βάση του κι ενώ πετά μεταξύ των βραχονησίδων Πίτα και Καλόλιμνος αναφέρει βλάβη και χάνεται από τα ραντάρ. Αργότερα θα ανασυρθούν νεκρά και τα τρία μέλη του πληρώματος, ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, σκοτώθηκαν. Σχετικά με τις αιτίες πτώσης του ελικοπτέρου έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις. Η επίσημη άποψη του ελληνικού κράτους ήταν ότι το σκάφος κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού του πιλότου. Ωστόσο, στην Ελλάδα υπάρχει ευρέως διαδεδομένη η άποψη ότι το ελικόπτερο καταρρίφθηκε είτε από το Τουρκικό Ναυτικό είτε από τους τούρκους καταδρομείς που υπήρχαν πάνω στο νησί και ότι το γεγονός αποκρύφθηκε, προκειμένου να λήξει η κρίση και να μην οδηγηθούν οι δύο χώρες σε γενικευμένη σύρραξη ή ακόμα και σε πόλεμο.

– 06:00 Οι αμερικανοί διά του Υφυπουργού Εξωτερικών Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ επιβάλλουν και στις δύο πλευρές τη θέληση τους. «No ships, no troops, no flags» διαμηνύουν ή σε πιο κομψή διπλωματική γλώσσα να ισχύσει το status quo ante. Μέχρι το μεσημέρι της 31ης Ιανουαρίου 1996 τα πλοία, οι στρατιώτες και οι σημαίες είχαν αποσυρθεί από τα Ίμια.

Η Κρίση των Ιμίων δεν είχε συνέπειες ως προς το καθεστώς των νησιών. Ωστόσο, έδωσε αφορμή στην Τουρκία να θέσει ζήτημα «Γκρίζων Ζωνών» στο Αιγαίο, αμφισβητώντας την κυριαρχία της Ελλάδας σε αρκετά νησιά και να θέσει ένα ακόμη θέμα στην ατζέντα των ελληνοτουρκικών διαφορών. Παρόλα αυτά, η ελληνική πλευρά δεν αποδέχτηκε ποτέ την ύπαρξη τέτοιου θέματος, επικαλούμενη τις διεθνείς συνθήκες.

Τα γεγονότα στα Ίμια κλόνισαν την αξιοπιστία της ελληνικής κυβέρνησης, ειδικά όταν ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ευχαρίστησε από το βήμα της Βουλής τους Αμερικανούς για τον καταλυτικό τους ρόλο στην αποκλιμάκωση της έντασης.


Περισσότερα ...

"Νικάς όταν κατεβάζεις τα σύμβολα και φεύγεις; "



21 χρόνια μετά από την εθνική ταπείνωση στα Ίμια.
21 χρόνια από τα θλιβερά γεγονότα που οδήγησαν στο θάνατο τριών αξιωματικών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
21 χρόνια μετά την ντροπιαστική, διαχείριση της κρίσης από την Ελληνική πλευρά.

"Θέλω να ευχαριστήσω την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών…"

Με αυτή την δήλωση από τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδος, Κώστα Σημίτη, ολοκληρώθηκε με τον πιο ταπεινωτικό τρόπο η "κρίση στα Ίμια". Η ιστορία του Ελληνικού Έθνους επαναλαμβάνεται. Από την μία, τρία νέα παλληκάρια πέφτουν ηρωικός μαχόμενοι για την πατρίδα και από την άλλη καταγράφεται άλλη μια νέα προδοσία. 

«No ships, no troops, no flags» Η αμερικάνικη εντολή.
«Πείτε ότι την πήρε ο άνεμος...» Η ελληνική εκτέλεση δια στόματος του ΥΠΕΞ Θεόδωρου Πάγκαλου.

21 χρόνια μετά και η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο ακόμα συνεχίζεται με την ανοχή της Ελληνικής κυβέρνησης αλλά και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Τότε ήταν η αμφισβήτηση της τουρκικής κυβέρνησης για τη κυριαρχία της Ελλάδας στο Αιγαίο. Σήμερα, ακόμα, συνεχίζεται αυτή η αμφισβήτηση, από τουρκικής πλευράς, που οι ορέξεις της δεν περιορίζονται μόνο στο Αιγαίο, αλλά έχουν εξαπλωθεί σε ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια. Με τη κρίση στα Ίμια, η Ελληνική κυβέρνηση έδωσε τα δικαιώματα στη τουρκική πλευρά να μιλά ακόμη και σήμερα για «γκρίζες ζώνες».

Επί καθημερινής βάσης γινόμαστε μάρτυρες, τις τουρκικής προκλητικότητας τόσο στο Αιγαίο, όσο και στην ανατολική μεσόγειο ανοικτά της Κύπρου. Πλέον αφού έχουν μυριστεί τον πλούτο που είναι έτοιμη να εκμεταλλευτεί η Κυπριακή Δημοκρατία, προσπαθούν με κάθε τρόπο να στήσουν ένα νέο σκηνικό Ιμίων για την αμφισβητήσιμη και των ελληνικών εδαφών της Κύπρου.

Μπροστά στην Τουρκική προκλητικότητα, οι Ελληνικές κυβερνήσεις (αν μπορούμε να τις ονομάσουμε Ελληνικές), σε Ελλάδα και Κύπρο, αδυνατούν να αντισταθούν, και συνεχώς υποκύπτουν σε νέες υποχωρήσεις. Ας ξυπνήσουν λοιπόν οι πολιτικοί μας ηγέτες, πριν να είναι αργά και να δώσουν ένα τέλος στη τουρκική προκλητικότητα. Άμεση είναι η ανάγκη για ενίσχυση του ενιαίου αμυντικού δόγματος (Θράκη-Αιγαίο-Κύπρος), αλλά και η άσκηση πραγματικής πίεσης προς την Άγκυρα, για τα ελληνοτουρκικά θέματα, με αντίκτυπο στην ενταξιακή τους πορεία στην Ε.Ε.

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ των ΗΡΩΩΝ που έφυγαν για την υπεράσπιση των Ελληνικών εδαφών.

Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης , ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος, ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Αρχικελευστής Έκτωρ Γιαλοψός, ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Έπεσαν ηρωικώς μαχόμενοι υπέρ πίστεως και πατρίδος!

"...Γέμισαν τάφοι με κορμιά πιλοτών… γιατί έχουμε ειρήνη!!!!
Γέμισε και η βουλή ελληνόφωνους απ’ την ελληνοτουρκική φιλία…"
Χαρά Νικοπούλου


Γραφειο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017

Γεώργιος Γρίβας "Διγενής" - Το Άξιον Τέκνον της Πατρίδος


Γεννήθηκε στη Χρυσαλινιώτισσα, στη Λευκωσία της Κύπρου, στις 5 Ιουλίου 1897 και μεγάλωσε στο χωριό Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου. Αφού τελείωσε το σχολείο του Τρικώμου, πήγε στη Λευκωσία όπου φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο (1909-1915), διαμένοντας στην οικία της γιαγιάς του. Έπειτα ο ΔΙΓΕΝΗΣ της Κύπρου παίρνει θέση στην Στρατιωτική σχολή Ευελπίδων από την οποία και αποφοιτεί το 1919.

Ο Γεώργιος Γρίβας από τις αρχές της Στρατιωτικής του Καριέρας είχε δείξει και αποδείξει ότι δεν ήταν ένας τυχαίος στρατιωτικός, αλλά ένας απαράμιλλου σθένους σπουδαίος πατριώτης και μαχητής. Έτσι όταν τον καλεί η πατρίδα να πολεμήσει στην μικρασιατική εκστρατεία αυτός δίνει τα άπαντα των δυνάμεων του, όπου και παρασημοφορείται και προάγεται σε υπολοχαγό. Λίγα χρόνια μετά επιλέγετε να φοιτήσει στην Γαλλική ακαδημία πολέμου. Το 1925 προάγεται σε λοχαγό, και το 1935 σε ταγματάρχη. Το 1937 παντρεύεται στην Αθήνα, την Βορειοηπειρώτισσα Βασιλική Ντέκα.

Με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μετατέθηκε στη διεύθυνση επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού, όπου και αναλαμβάνει διοικητής της ΙΙ μεραρχίας πεζικού. Η επόμενη του αποστολή είναι να πολεμήσει τον Άξονα στα βουνά της Ηπείρου και μαζί με τα άλλα παλικάρια να γράψουν μια από τις πιο ένδοξες σελίδες της ιστορίας του Νεότερου Ελληνισμού.

Ο αντισυνταγματάρχης Γρίβας μετά την ήττα των ελληνικών στρατευμάτων και την επέλαση των Γερμανών στην ηπειρωτική Ελλάδα δημιουργεί την αντιστασιακή οργάνωση «Χ». Ο αγώνας της οργάνωσης του εναντίον της κομουνιστικής ανταρσίας τον Δεκέμβριο του 1944 στο Θησείο και στου Μακρυγιάννη, έγινε η αφορμή ώστε τόσο ο ίδιος προσωπικά όσο και τα μέλη της οργάνωσης του να δεχτούν πόλεμο λάσπης από τους ηττημένους συμμορίτες, στους οποίους θρυμμάτισε το όνειρα για μετατροπή της Ελλάδας σε λαϊκή Δημοκρατία

Στο μεταξύ ως Κύπριος, ο Γεώργιος Γρίβας παρακολουθούσε τα γεγονότα στην ιδιαίτερή του πατρίδα. Μετά το Ενωτικό Δημοψήφισμα τον Ιανουάριο του 1950 και την άρνηση των Άγγλων να παραχωρήσουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης στον Κυπριακό λαό ήταν φανερό ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή στους Κυπρίους παρά ο ένοπλος αγώνας.

Το 1951 επισκέπτεται την Κύπρο και μελετά επί τόπου την όλη κατάσταση. Στις 3 Οκτωβρίου 1952 επισκέπτεται ξανά την Κύπρο, κάνει αρκετές επαφές και θέτει τα θεμέλια της οργάνωσης της ΕΟΚΑ με βάση την οργάνωση Νεολαίας Π.Ε.Ο.Ν. (Παγκύπρια Εθνική Οργάνωση Νεολαίας) και την Ο.Χ.Ε.Ν. (Ορθόδοξος Χριστιανική Ένωση Νέων). Στις 7 Μαρτίου 1953, στην Αθήνα, μαζί με τα άλλα 11 μέλη της Δωδεκαμελούς Επιτροπής, μεταξύ των οποίων και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄, δίνει τον όρκο για αγώνα απελευθέρωσης της Κύπρου, που είναι γνωστός ως ο «Όρκος των Δώδεκα».

Στις 10 Νοεμβρίου 1954, το ιστιοφόρο «Σειρήν», ύστερα από ένα περιπετειώδες ταξίδι φτάνει στην Κύπρο μεταφέροντας τον Γρίβα. Από τούτη τη στιγμή ο Γεώργιος Γρίβας αναλαμβάνει Αρχηγός της μυστικής Οργάνωσης Ε.Ο.Κ.Α., με το ψευδώνυμο «Διγενής».

Ο αρχηγός Διγενής κινήθηκε συνωμοτικά εφαρμόζοντας τακτική που ζήλευαν και οι εχθροί του. Ο Γεώργιος Γρίβας θεωρήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους ηγέτες ανταρτικών αγώνων όλων των εποχών.

Η ΕΟΚΑ δυστυχώς, δεν ολοκληρώνει το στόχο της, τον οποίο επιτυγχάνει κατά ήμισυ. Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄ αθετεί τον όρκο του για Ένωση και μόνο Ένωση, υποκύπτει και καταλήγει στις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, οι οποίες βάζουν οριστικό τέλος στον επικό αγώνα των Κυπρίων Αγωνιστών, και καταλήγουν στην ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο Γρίβας, αναγκάζεται να φύγει από την Κύπρο. Στις 17 Μαρτίου 1959 φτάνει στην Αθήνα όπου τον περιμένει πλήθος επισήμων και λαού. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος στεφανώνει τον Διγενή με χρυσό στεφάνι. Την επομένη η Βουλή των Ελλήνων τιμά τον Γρίβα. Η Βουλή των Ελλήνων κηρύσσει τον ένδοξο και ηρωικό αξιωματικό του Ελληνικού στρατού Γεώργιο Γρίβα (Διγενή), ΑΞΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ"

Στις 12 Ιουνίου 1964 ο Διγενής φθάνει στην Κύπρο και αναλαμβάνει Αρχηγός της Ανωτάτης Στρατιωτικής Διοίκησης Αμύνης Κύπρου (Α.Σ.Δ.Α.Κ.), η οποία είχε δημιουργηθεί τότε. Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967, και την κατάληψη της εξουσίας από το στρατό, οι τούρκοι στη Κύπρο αποθρασύνονται. Το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών και η Κυπριακή Κυβέρνηση, αναγκάζουν τον Διγενή να κτυπήσει τουρκικές θέσεις. Η τουρκία αντιδρά με τελεσίγραφο, και αξιώνει από τις κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας, να αποσύρουν από το νησί την Ελληνική μεραρχία, και να απομακρυνθεί ο Διγενής. Με την αποχώρηση της Μεραρχίας από το νησί η Κύπρος απογυμνώνεται αμυντικά και διευκολύνεται η επίτευξη των τουρκικών επεκτατικών σχεδίων σε βάρος της Κύπρου. Ο Διγενής επιστρέφει στην Αθήνα και τίθεται από το Στρατιωτικό Καθεστώς υπό παρακολούθηση και περιορισμό στο σπίτι του στο Χαλάνδρι.

Οι κίνδυνοι για το μέλλον της Κύπρου είναι εμφανείς. Η Ελληνική Χούντα είχε διαβουλεύσεις με την Τουρκία στη Λισσαβόνα, τον Απρίλιο του 1971, και από τις πληροφορίες που υπήρχαν τότε προδιαγραφόταν απαράδεκτη λύση για το Κυπριακό. Παράλληλα οι σχέσεις των Κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου βρίσκονταν σε ένταση. Οι πληροφορίες αυτές ανησυχούν τον Διγενή, ο οποίος νιώθει την ανάγκη να αντιδράσει. Έτσι, την 1η Σεπτεμβρίου 1971 ο Διγενής έφθασε μυστικά στην Κύπρο, διαφεύγοντας από την επιτήρηση της Χούντας. Στην Κύπρο ο Διγενής ίδρυσε την ΕΟΚΑ Β΄.

Στις 25 Μαρτίου 1972 είχε συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, στην οποία, σε πνεύμα κατανόησης, κατέληξαν σε κάποιες συμφωνίες. Δυστυχώς, όμως, δεν προχώρησε η υλοποίηση των συμφωνηθέντων και τα γεγονότα οδήγησαν σε μια μετωπική σύγκρουση των δύο. Η Κύπρος μπήκε στη δίνη μιας εμφύλιας διαμάχης με πράξεις βίας και αντιβίας, με ανατινάξεις Αστυνομικών Σταθμών και αυτοκινήτων.

Μέσα σε αυτό το κλίμα ο Διγενής εξαντλημένος και ταλαιπωρημένος απεβίωσε στο κρησφύγετο του στη Λεμεσό στις 27 Ιανουαρίου 1974. Τάφηκε στην αυλή του σπιτιού που ήταν το κρησφύγετο του. Στην κηδεία του Αρχηγού της ΕΟΚΑ παρέστησαν χιλιάδες πρόσωπα.

Η Βουλή των Αντιπροσώπων, σε ειδική συνεδρία της στις 31 Ιανουαρίου 1974, ανακήρυξε τον Διγενή «άξιον τέκνον της Κύπρου διά τας εξαιρέτους υπηρεσίας τας οποίας προσέφερε προς την ιδιαιτέραν του Πατρίδα», ενώ η Ακαδημία Αθηνών απέδωσε τις οφειλόμενες τιμές.

Μπορεί, ο μεγάλος αυτός ηγέτης, για πολλούς ιστορικούς να αποτελεί μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αλλά για μας όχι, όπως και οι πλείστες ηρωικές μορφές της χιλιετούς ιστορίας του ελληνισμού. Έτσι και ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής υποσκάφτηκε, προδόθηκε, πολεμήθηκε αλλά παρέμεινε πιστός στον όρκο του και στο έργο που κλήθηκε να επιτελέσει. Θα παραμείνει πάντα στις καρδιές μας, ως ο μοναδικός μας Αρχηγός.

Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017

Πρόκληση από νεοσύλλεκτους σε στρατόπεδο


Τον «αετό της μεγάλης Αλβανίας» σχημάτισαν σε δύο διαφορετικά περιστατικά στρατιώτες Αλβανικής καταγωγής που υπηρετούν στον Ελληνικό Στρατό.

Η πρώτη περίπτωση συνέβη στο Κ.Ε. Μεσολογγίου, ενώ η δεύτερη σε στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στην Κύπρο. Οι ένοπλες δυνάμεις είναι απαράδεκτο να εξευτελίζονται με τέτοιο τρόπο.

Ως ΕΚΦ Δράσις ΚΕΣ, καλούμε όλους τους αρμόδιους να τιμωρήσουν παραδειγματικά τα εν λόγω άτομα, αναλογιζόμενοι τους κινδύνους που απορρέουν από τέτοια περιστατικά. Απαιτούμε ακόμα να εξεταστεί και να αναθεωρηθεί η ευκολία με την οποία δίδεται σε κάποιους η τιμημένη στολή του Έλληνα στρατιώτη.

Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

Παντελής Κατελάρης


Σαν σήμερα 18/1/1958, σκοτώνεται από έκρηξη βόμβας που κατασκεύαζε, ο αγωνιστής της ελευθερίας Κατελάρης Παντελής.

Γεννήθηκε στο χωριό Επισκοπειό, της επαρχίας Λευκωσίας, στις 24 Δεκεμβρίου 1932.

Γονείς : Θεόδουλος και Ειρήνη Κατελάρη
Αδέλφια : Θεοδώρα, Λεωνίδας, Κώστας, Νίκη, Ανδρέας, Φρόσω, Τομάζος

Ο Παντελής Κατελάρης τελείωσε το σχολείο Επισκοπειού και εργαζόταν ως ξυλουργός στο τμήμα Δημοσίων Έργων. Ήταν αθλητής του ΓΣΠ στα 800μ. και στα 1500μ.
Έγινε μέλος της ΕΟΚΑ το Σεπτέμβριο του 1955 και σύντομα ανέλαβε την αρχηγία επταμελούς ομάδας στην περιοχή του, με την οποία ανέπτυξε μεγάλη δράση στη συγκέντρωση των κυνηγετικών και άλλων όπλων από τα χωριά της Ορεινής, στην κατασκευή ναρκών, χειροβομβίδων και άλλων εκρηκτικών μηχανισμών. Διακρίθηκε επίσης σε επιθέσεις εναντίον του εχθρού και απόσπαση όπλων από Άγγλους στρατιωτικούς. Παράλληλα ήταν μέλος ομάδας κρούσεως στη Λευκωσία, με την οποία πήρε μέρος σε βομβιστικές επιθέσεις και σε απόπειρες εκτελέσεων, μια από τις οποίες ήταν και εναντίον του Άγγλου δικαστή Σιω. Ήταν σύνδεσμος στον τομέα Ορεινής Λευκωσίας. Από το Μάρτιο του 1957 ανέλαβε και ως σύνδεσμος του υποτομεάρχη της περιοχής Ορεινής, Σταύρου Στυλιανίδη, με τον τομεάρχη του τομέα Ορεινής Λευκωσίας. Τα πολλαπλά του καθήκοντα τον υποχρέωσαν να σταματήσει από τη δουλειά του και να αφοσιωθεί αποκλειστικά στον Αγώνα.

Στις 27 Οκτωβρίου 1957 συνελήφθη μαζί με τη μητέρα του και μερικά από τα αδέλφια του, ενώ προσπαθούσαν να αποκρύψουν χειροβομβίδες, τις οποίες είχαν κατασκευάσει με άλλα μέλη της ΕΟΚΑ στο χωριό του. Κατόρθωσε να δραπετεύσει και να καταφύγει στο αντάρτικο.

Στις 18 Ιανουαρίου 1958 σκοτώθηκε από έκρηξη μέσα στο κρησφύγετό του στον Άγιο Ιωάννη Μαλούντας, ενώ κατασκεύαζε βόμβες και τάφηκε μυστικά από συναγωνιστές του. Ο θάνατός του παρέμεινε μυστικός μέχρι το τέλος του αγώνα, οπότε έγινε η μετακομιδή των οστών του στη γενέτειρά του.


Περισσότερα ...

Μάρκος Δράκος



Γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 24 Σεπτεμβρίου 1932. Ήταν γιος του Κυριάκου και της Δέσποινας Δράκου από τη Λεύκα. Είχε ακόμα δύο αδερφές την Μεγαλήνη και την Μαρία. Έπεσε τα μεσάνυχτα της 18ης Ιανουαρίου 1957 κοντά στην Ευρύχου, σε σύγκρουση με τους Άγγλους.


Ο Μάρκος Δράκος φοίτησε στο δημοτικό σχολείο των χωριών Καλοπαναγιώτη, Βατιλής και Λεύκας και αποφοίτησε από την Εμπορική Σχολή Σαμουήλ. Ήταν λογιστής στην Ελληνική Εταιρεία. Διετέλεσε μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΣΕΚ. Το 1952, ως μέλος της επιτροπής της οργάνωσης ΠΕΟΝ, εργάστηκε στην οργάνωση της νεολαίας, συμβάλλοντας αποτελεσματικά στην καλλιέργεια των εθνικοθρησκευτικών ιδεωδών.

Την πρώτη Απριλίου 1955 ηγήθηκε της ομάδας του στην επίθεση εναντίον της τότε Κυπριακής Ραδιοφωνικής Υπηρεσίας και στις 19 Ιουνίου 1955 οργάνωσε βομβιστική επίθεση εναντίον του αστυνομικού σταθμού της Πύλης Κερύνειας στη Λευκωσία. Στις 25 Μαΐου 1955 ηγήθηκε απόπειρας εναντίον του Άγγλου Κυβερνήτη Άρμιτεϊτζ στο κινηματοθέατρο Παλλάς. Συνελήφθη από τους Άγγλους στις 30 Ιουνίου 1955 και κρατήθηκε στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας μέχρι τις 15 Ιουλίου, οπότε μεταφέρθηκε στο Φρούριο της Κερύνειας με βάση το νέο νόμο περί κρατήσεως προσώπων άνευ δίκης. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1955 δραπέτευσε μαζί με άλλους αγωνιστές και επικηρύχτηκε με το ποσό των 5.000 λιρών. Κατέφυγε στα βουνά του Κύκκου, όπου σχημάτισε την πρώτη ανταρτική ομάδα της περιοχής με την επωνυμία "Ουρανός" και διηύθυνε πολλές επιχειρήσεις εναντίον του εχθρού, μεταξύ των οποίων και την ενέδρα στις 15 Δεκεμβρίου 1955 στο Μερσινάκι, όπου έπεσε ο ήρωας Χαράλαμπος Μούσκος και συνελήφθησαν οι ήρωες Χαρίλαος Μιχαήλ και Ανδρέας Ζάκος. Ο Δράκος κατόρθωσε να διαφύγει τραυματισμένος στο κεφάλι. Στις 12 Νοεμβρίου 1956 μαζί με τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη ηγήθηκαν επίθεσης στην Ξεραρκάκα εναντίον φάλαγγας στρατιωτικών οχημάτων στο δρόμο Λεύκας - Καλοπαναγιώτη.

Στις 15 με 16 Ιανουαρίου 1957 ο Μάρκος Δράκος και τέσσερις αντάρτες του είχαν υποχρεωθεί να εγκαταλείψουν το κρησφύγετο τους στην περιοχή Τρουλινός του χωριού Καλοπαναγιώτης, κατόπιν εκτεταμένων ερευνών που άρχισαν εκεί οι Άγγλοι, μετά από προδοσία, και να καταφύγουν στον τομέα Σολέας. Τη νύχτα της 18ης Ιανουαρίου 1957, ενώ προσπαθούσε, επικεφαλής της ομάδας του, να διασπάσει τον κλοιό των Άγγλων, που επεκτείνοντας τις έρευνές τους είχαν ασφυκτικά περικυκλώσει ολόκληρη την περιοχή Σολέας και να οδηγήσει τους άνδρες του σε ασφαλέστερο μέρος, ενέπεσε σε ενεδρεύοντες Άγγλους στρατιώτες. "Στην προσπάθειά μας αυτή", αφηγείται ο συναγωνιστής του Τεύκρος Λοΐζου, "πέσαμε τρεις κατά συνέχεια φορές πάνω σε Άγγλους στρατιώτες. Την πρώτη ανταλλάξαμε πυροβολισμούς, τη δεύτερη όχι. Επικρατούσε σφοδρή κακοκαιρία. Στη λάμψη μιας αστραπής ο Μάρκος Δράκος και ένας Άγγλος στρατιώτης αλληλοεπισημάνθηκαν και αλληλοπυροβολήθηκαν. Ήμουν δίπλα του. Τον είδα να πέφτει και άκουσα το βρόγχο στο λαιμό του. Μου φάνηκε σαν να ήθελε να πει κάτι. Οι υπόλοιποι αλλάξαμε πορεία και καταφέραμε να διαφύγουμε".

Ο Διγενής έπλεξε το εγκώμιο του Μάρκου Δράκου με αυτά τα λόγια:
«Υπήρξεν αγνός, τίμιος, ανιδιοτελής και γενναίος μαχητής. Εκ των πρώτων προσέτρεξεν εις τας τάξεις της Οργανώσεως. Ο θάνατός του με απεστέρησε ενός αρίστου συμπολεμιστού, την δε Κύπρον ενός τέκνου της, το οποίον θα της ήτο λίαν χρήσιμον, όχι μόνον εις τον απελευθερωτικόν αγώνα, αλλά και εις την μετ’ αυτόν δημιουργικήν εργασίαν διά την πρόοδον και ευημερίαν της. Η θλίψις μου διά τούτο ήτο μέγιστη. Αλλά και όλη η Κύπρος εθλίβη και τον εθρήνησε δικαίως. Ήρωες, ως ο Δράκος, και θνήσκοντες δεν παύουν να ζουν. Παραμένουν φωτεινοί οδηγοί των επιζώντων, διά την εκπλήρωσιν της αποστολής των εις ωραίους ευγενείς αγώνας».

Σήμερα, το άγαλμα του Μάρκου Δράκου βρίσκεται σε ένα πολύ σημαδιακό σημείο της Λευκωσίας. Στον δρόμο που οδηγεί στο Λήδρα Πάλας, όπου κυματίζει η εμετική ημισέληνος. Ο Μάρκος Δράκος, με το χέρι υψωμένο δείχνει το δρόμο του αγώνα για την τελική δικαίωση των πόθων του λαού μας. Αυτό ζητά σήμερα το νεκρό παλληκάρι από όλους εμάς. Να αγωνιστούμε ενωμένοι για να απαλλάξουμε τα Ελληνικά χώματα της Κύπρου μας από κάθε ξένο κατακτητή. Για να ανατείλει και πάλι ο Ελληνικός ήλιος σε μια ελεύθερη πατρίδα. Στη βάση του ανδριάντα γράφει: "Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία".  Στον Δράκο όμως υπήρχαν και περίσσευαν και τα δύο. 

Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Η αποικιοκρατία δεν τέλειωσε ποτέ - 17/1/1975



Η αποικιοκρατία δεν τέλειωσε ποτέ στο νησί μας και με κάθε ευκαιρία που τους δίνεται μας το αποδεικνύουν. Τι και αν η Κύπρος μετά το 1960 είναι "ανεξάρτητη", οι αποικιοκράτες μετονομάστηκαν σε κυρίαρχες βάσεις και κατέχουν μέχρι και σήμερα Ελληνικό έδαφος.

Τον Ιανουάριο του 1975, μόλις πέντε μήνες μετά την ολοκλήρωση της τουρκικής εισβολής, ο Κυπριακός Ελληνισμός βρίσκεται σε αναβρασμό. Τούρκοι κάτοικοι της Κύπρου, μεταφέρονται μέσω της βρετανικής βάσης Ακρωτηρίου στην Τουρκία και από εκεί στα κατεχόμενα εδάφη μας. Τότε ολόκληρη η Κύπρος ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ την άμεση διάλυση και απομάκρυνση των παράνομων βάσεων από το νησί.

Στις 16/1/1975, η Ολομέλεια της Βουλής της Κύπρου, αποφάσισε ομόφωνο ψήφισμα ότι «η Βρετανία πλέον δεν είναι νοητό να διατηρεί και να νέμεται βάσεις και διευκολύνσεις εν Κύπρω». Την επόμενη μέρα όλες οι Κυπριακές εφημερίδες προβάλουν στην πρώτη τους σελίδα την απόφαση της Βουλής. Χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατούσε στην Κύπρο εκείνη την εποχή, το κύριο άρθρο της εφημερίδας "Χαραυγή", του "προοδευτικού" ΑΚΕΛ.

«Έξω ΑΜΕΣΩΣ οι Βρετανοί από την Κύπρο. Να φύγουν και αυτών αμέσως τα στρατεύματα. Να διαλυθούν οι βάσεις τους και να επιστρέψουν στον δικαιούχο λαό τα κυπριακά εδάφη, που διά της βίας κατακράτησαν και τα ονόμασαν κυρίαρχα...».

Την ίδια μέρα 17/1/1975, η μαχητική ακόμα τότε, νεολαία πρωτοστατεί σε δυναμική εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από την βάση των βρετανών στο Ακρωτήρι. Μαθητές 16-17 χρονών παιδιά, άοπλοι μπροστά στην πύλη της στρατιωτικής βάσης, απαιτούσαν το αυτονόητο. ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΧΙΚΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ. Τότε οι υπηρέτες του στέμματος μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν την λαϊκή οργή του Κυπριακού Ελληνισμού, έσυραν στην "μάχη" τεθωρακισμένο άρμα μάχης κατά των μαθητών.

Στην προέλαση του το βρετανικό τεθωρακισμένο, παρέσυρε στο πέρασμα του, και σκότωσε έναν διαδηλωτή. Τον Πανίκο Δημητρίου*. Έναν 17χρονο μαθητή, πρόσφυγα από τον σκλαβωμένο Άγιο Μέμνωνα Αμμοχώστου. Ένα νέο, που το μόνο που ζητούσε ήταν το δίκιο του. Το βάρβαρο βρετανικό καθεστώς παρέμεινε πιστό στις παραδώσεις του, σκοτώνοντας νέα αμούστακα παιδιά που το μόνο τους "όπλο" ήταν η γαλανόλευκη που υπηρετούσαν.

Σήμερα 42 χρόνια μετά την θυσία του ήρωα πλέον Πανίκου Δημητρίου, το θέμα των βάσεων έχει ξεχαστεί. Η πολιτική ηγεσία του τόπου, συμβιβασμένη με τις βρετανικές ορέξεις, παραμένει απαθής σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα. Το προσπάθησαν το 2004, με το σχέδιο Ανάν, να μετατρέψουν την Κύπρο μας σε τουρκο-βρετανικό προτεκτοράτο με τις βάσεις να χαρίζονταν για πάντα στου Βρετανούς.

Οι προσπάθειες τους συνεχίζονται και σήμερα, με τον ίδιο τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας – ο οποίος πριν 13 χρόνια στηρίζοντας το σχέδιο ΑΝΑΝ έλεγε ΝΑΙ  στο τσιμέντωμα του καθεστώτος των Βάσεων στην Κύπρο - να υπογράφει δήθεν ιστορικές συμφωνίες με την Βρετανία για εκμετάλλευση των εδαφών των βάσεων από τους ιδιοκτήτες τους. Αγνοώντας πως η θέληση και το δίκαιο του λαού είναι η αποχώρηση των Βρετανικών Βάσεων και όχι οι υπογραφές “ιστορικών” συμφωνιών ή αλλιώς συμβιβασμών με ένα από τους μεγαλύτερους εχθρούς της πατρίδας μας.

Δυστυχώς βλέπουμε πόσο εύκολα αλλάζουν οι καιροί χάριν του χρήματος. Τι και αν αυτός ο τόπος, "βιάστηκε" από άγγλους και τούρκους. Οι ξεπουλημένοι πολιτικοί ηγέτες του τόπου τους έχουν ανάγει σε καλύτερους τους φίλους, εις βάρος του κυπριακού Ελληνισμού.

Πάγια θέση μας στην Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. είναι η άμεση αποχώρηση των βρετανικών βάσεων από το νησί. Δεν ξεχνάμε τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξαν το 1974 και τον μαύρο Ιούλη οι βρετανοί, όπου βοηθούσαν τους τούρκους εισβολής, προδίνοντας τις θέσεις των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Δεν ξεχνάμε τα 80 χρόνια αγγλικής σκλαβιάς που πέρασε ο τόπος, με εκατοντάδες Έλληνες της Κύπρου, να σκοτώνονται από αγγλικό χέρι.

Πώς να ξεχάσουμε τις εκτελέσεις και τα βασανιστήρια αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Τα ολοκαυτώματα. Τους απαγχονισμούς. Που ποτέ η Βρετανία δεν ζήτησε, έστω ένα συγνώμη. Αν 'τα αυτού, η βασίλισσα Ελισάβετ, είναι κάτοχος του χρυσού κλειδιού της πρωτεύουσας μας. Η πλήρης ταπείνωση για τις ψυχές των ηρώων μας. Ντρέπονται για το χάλι μας σήμερα κι από τα μνήματα μας φωνάζουν: "ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ". Κι αν αυτό δεν το καταλαβαίνουν οι βρετανοί, πιο απλά "BRITISH GO HOME".

*Πανίκος Δημητρίου.
Ο Πανίκος Δημητρίου γεννήθηκε στην Αμμόχωστο στις 10 Φεβρουαρίου 1957. Οι γονείς του Γιώργος και Κωσταντία Δημητρίου κατοικούσαν, πριν από την τουρκική εισβολή και κατοχή, στον τον Άγιο Μέμνωνα Αμμοχώστου. Ο Πανίκος ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας και είχε άλλα 4 αδέλφια. Το σπίτι που πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του και τα πρώτα μαθητικά του χρόνια ήταν στην οδό Εσπερίδων 193 στον Άγιο Μέμνωνα.

Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο της ενορίας του με άριστα και μετά φοίτησε για 5 χρόνια στο Α' Γυμνάσιο Αρρένων Αμμοχώστου, στο πρακτικό τμήμα, γιατί το όνειρό του ήταν να σπουδάσει αρχιτέκτονας. Ήταν ένα ήσυχο παιδί που δεν δημιουργούσε ποτέ προβλήματα στην οικογένειά του και στο σχολείο του. Μόνη του έγνοια ήταν να είναι καλός μαθητής και να γίνει ένας έντιμος πολίτης και ένας καλός επιστήμονας.

Τα όνειρά του όμως σταμάτησαν με την Τουρκική εισβολή. Όπως όλοι οι άλλοι συμπολίτες Αμμοχωστιανοί έτσι και ο Πανίκος με την οικογένειά του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον αγαπημένο του Άγιο Μέμνωνα και την αγαπημένη του Αμμόχωστο και να εγκατασταθεί στην πόλη της Λεμεσού μαζί με την υπόλοιπη οικογένειά του. Στη Λεμεσό φοίτησε στην έκτη τάξη στο Λανίτειο Γυμνάσιο Λεμεσού μέχρι της 17/1/1975, ημέρα του Θανάτου του.

Το έθνος πια δεν παίζει, έξω από την Κύπρο τούρκοι και εγγλέζοι.

Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2017

Ενωτικό Δημοψήφισμα 1950



Το 1949 θα παραμείνει στην ιστορία σαν ένα έτος στο οποίο η κυπριακή 'δεξιά' και 'αριστερά' επιτυγχάνουν μια πλήρη ταύτιση απόψεων όσο αφορά το Εθνικό θέμα στο οποίο βούληση και διεκδίκηση και των δυο δυνάμεων του τόπου είναι η απαίτηση του αιτήματος για άμεση ΕΝΩΣΗ με την ΜΗΤΕΡΑ Πατρίδα των κυπρίων, την Ελλάδα, Έτσι ένα χρόνο μετά στις 15 Ιανουαρίου του 1950, λαμβάνει χώρα το ενωτικό Δημοψήφισμα.

Τον Δεκέμβριο του 1949 η Εθναρχία αποστέλλει πρόσκληση στην αποικιακή κυβέρνηση να αναλάβει αυτή την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος και η δεύτερη αρνείται. Έτσι η Εθναρχούσα Εκκλησία αναλαμβάνει την διοργάνωση του τον επόμενο μήνα. Μεταξύ ο άλλων αναφέρει η εγκύκλιος που κυκλοφόρησε από την Εθναρχία:

«Εμπρός Κύπριοι! Όλοι εις τας επάλξεις διά την μάχην του Δημοψηφίσματος διά την εθνικήν αποκατάστασίν μας. Δια την ένωσιν με την αθάνατον Μητέρα Ελλάδα. Ο δίκαιος Θεός, οστίς εδημιουργησε τον άνθρωπον διά να ζη ελεύθερος, είναι βοηθός και παραστάτης του αγώνος μας.
Ζήτω η Ένωσις»

Το πρωί της ιστορικής εκείνης μέρας η Κύπρος έπλεε στα εθνικά της χρώματα. Είχεν όψη γιορταστική. Και η υπογραφή του συνθήματος: ΑΞΙΟΥΜΕΝ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ άρχισε. Η 15η Ιανουαρίου 1950 ήταν η μεγαλειώδεστέρα εξόρμηση των Κυπρίων, ένα αληθινό ξεχείλισμα πατριωτισμού και αγάπης προς τη λευτεριά. Σύσσωμη η ύπαιθρος δονείται από πατριωτικό ενθουσιασμό. Άντρες και γυναίκες, νέοι και γέροι κατακλύζουν τους ναούς για την υπογραφή του Δημοψηφίσματος που ήταν για όλους έγγραφο τιμής.



Το ενωτικό δημοψήφισμα στέφετε με μεγάλη επιτυχία. Από τους 224,757 χιλιάδες εγγεγραμμένους ψηφοφόρους συλλέγονται 215, 108 υπογραφές με το εκπληκτικό ποσοστό του 95.7 % το οποίο δεν δίνει περιθώρια αμφισβήτησης του πόθου των Κυπρίων, που διατράνωσαν για ακόμη μια φορά την απαίτηση τους να απολαύουν του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης. Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος αποστέλλονται με αντιπροσωπία στην βρετανική κυβέρνηση και στην βουλή των Ελλήνων χωρίς να βρίσκουν ιδιαίτερο αντίκρισμα.

Δυστυχώς το δημοκρατικό δικαίωμα του κυπριακού ελληνισμού, για αυτοδιάθεση, δεν σεβάστηκε ούτε μετά το ενωτικό δημοψήφισμα, αλλά ούτε μετά τον απελευθερωτικό ενωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ του 1955-59 που ακολούθησε του δημοψηφίσματος. Αντί αυτού μας σερβιρίστηκε η «ανεξαρτησία», με την Τουρκία ξαφνικά στο παιχνίδι της διακυβέρνησης. Τα αποτελέσματα, γνωστά σε όλους μας, τα βιώνουμε ακόμη σήμερα, 43 χρόνια μετά από την βάρβαρη τούρκικη εισβολή του 1974, το βόρειο τμήμα του νησιού μας, παραμένει υπό κατοχή.

Η ιστορία μας αποδεικνύει ότι τα συμφέροντα αλλάζουν ριζικά συμπεριφορές, ιδανικά και αξίες, πρωτεργάτες και υπέρμαχοι της Ένωσης μετεξελίσσονται σε επίορκους. Οι πάλαι ποτέ μπροστάρηδες των διεκδικήσεων και της λαϊκής βούλησης έχουν καταντήσει οι πλέον ανίκανοι. Οι άνευρες μαριονέτες του ενδοτισμού και της ματαιοδοξίας. Η δεξιά' και η 'αριστερά' συστρατεύονται ξανά, μόνο που τώρα δεν εκφράζουν πλέον την λαϊκή κυριαρχία ούτε τις αξίες και τα ιδανικά των πατεράδων τους, δεν σέβονται την λαϊκή ετυμηγορία του 2004 αλλά προωθούν με τα πλέον ξεδιάντροπα μέσα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ξένων κέντρων αποφάσεων.

Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.





Περισσότερα ...

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2017

Δελτίο Τύπου Ε.Φ.Α.Ε.Φ.Π για Κυπριακό εν όψει Γενεύης




Παρά τα όσα εμπόδια έβαλε για άλλη μια φορά η αδιάλλακτη Τουρκική επεκτατικότητα στο τραπέζι των «δικοινοτικών» συνομιλιών, τελικά όλα τα αδιέξοδα ξεπεράστηκαν με συνεχόμενες υποχωρήσεις της δικής μας πλευράς και διολίσθησης μας για άλλη μια φορά στις Τουρκικές θέσεις. Οδηγούμαστε λοιπόν σε διεθνή διάσκεψη στη Γενεύη αποδεχόμενοι τους Τουρκικούς όρους με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αυτοαναιρείται συνεχώς.
 Ο Ενιαίος Φορέας Αυτόνομων Ενωτικών Φοιτητικών Παρατάξεων, με 30 χρόνια ενεργής παρουσίας στα φοιτητικά και πολιτικά δρώμενα, έχοντας στις τάξεις του τις ιστορικότερες και μοναδικές ακομμάτιστες φοιτητικές παρατάξεις των Ελλαδικών και Κυπριακών Πανεπιστημίων, παρακολουθώντας στενά και αυτή την προσπάθεια «λύσης» του Κυπριακού στη βάση Διζωνικής Δικοινοτική Ομοσπονδίας με τις επικίνδυνες υποχωρήσεις από πλευράς μας, αποφασίζει να εντατικοποιήσει την αντικατοχική και αντιομοσπονδιακή δράση του σε Κύπρο, Ελλάδα και εξωτερικό.

 Ως Ε.Φ.Α.Ε.Φ.Π, τασσόμαστε κάθετα ενάντια σε κάθε συμφωνία που: νομιμοποιεί τον γεωγραφικό διαχωρισμό που επιβλήθηκε βίαια από την Τουρκική εισβολή το 1974, δεν προνοεί την άμεση και πλήρη αποχώρηση των Τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και των παράνομων Τούρκων εποίκων ενώ ταυτόχρονα δεν προνοεί την πλήρη επιστροφή των προσφύγων στις νόμιμες εστίες τους. Αντιτασσόμαστε στην επιβολή καθεστώτος Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας όπου: εξυπηρετεί την πάγια Τουρκική στρατηγική για κυριαρχία στο βορρά και συγκυριαρχία στο νότο με κίνδυνο πλήρης Τουρκοποίησης του νησιού, διαχωρίζει ρατσιστικά το λαό σε καθαρά φυλετικές γεωγραφικές περιοχές, περιλαμβάνει αντιδημοκρατικές πρόνοιες όπως η στάθμιση ψήφου, τα μειωμένα πολιτικά δικαιώματα όσων κατοικήσουν στην «άλλη ζώνη» και τη συζητούμενη εκ περιτροπής προεδρία, είναι δυσλειτουργικό με την εφαρμογή κλήρωσης σε περίπτωση αδιεξόδου και τα υπερ-προνόμια σε Τουρκοκύπριους και εποίκους,. Αντιτασσόμαστε σε όποια συμφωνία επί της ουσίας υποβαθμίζει και διαλύει την Κυπριακή Δημοκρατία και ταυτόχρονα αναβαθμίζει το ψευδοκράτος σε «συνιστών κρατίδιο/πολιτεία». Τέλος αντιτασσόμαστε σε κάθε συμφωνία που αποτελεί μια τροποποιημένη έκδοση του Σχεδίου ΑΝΑΝ που απέρριψε το 76% του Κυπριακού Ελληνισμού. 

Ο μηχανισμός προπαγάνδας που τέθηκε σε εφαρμογή από τους οπαδούς της «ότι να΄ναι λύσης» και υποστηρίζεται από τα μεγάλα κόμματα προσπαθεί να δημιουργήσει στην κοινωνία το κλίμα ότι όποιος δεν αποδέχεται τις υποχωρήσεις και τις θέσεις του Νίκου Αναστασιάδη είναι «λυσοφοβικός», «απορριπτικός» και «δεν θέλει λύση». Ενώ για να καταστέλλουν κάθε φωνή διαμαρτυρίας ενάντια στις αισχρές υποχωρήσεις του Νίκου Αναστασιάδη, εφαρμόζουν την τακτική της τρομοκρατίας και του φόβου, χωρίς επιχειρήματα, όπως ακριβώς το 2004 μιλούσαν για «Μικρασιατική καταστροφή» σε περίπτωση απόρριψης το σχεδίου ΑΝΑΝ.

Ως Ε.Φ.Α.Ε.Φ.Π λοιπόν δηλώνουμε πως θέλουμε λύση. Λύση της οποίας κύριος στόχος είναι η απελευθέρωση των κατεχόμενων εδαφών μας από την Τουρκική κατοχή και τα παράγωγά της, λύση που να δικαιώνει το λαό μας, θα καλεί την  Τουρκία να αναλάβει τις ευθύνες της για την διατήρηση της κατοχής, λύση που να προνοεί πλήρη εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων χωρίς ρατσιστικές και αντιδημοκρατικές ρήτρες. Λύση που να προνοεί την διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας χωρίς καμιά αναγνώριση του ψευδοκράτους.

Για την επίτευξη των πιο πάνω χρειάζεται από την πλευρά μας η χάραξη μιας πραγματικά Εθνικής στρατηγικής για την Κύπρο ώστε να σταματήσει η διολίσθηση στις Τουρκικές θέσεις, χρειάζεται ενίσχυση των συμμαχιών μας, θέλουμε ενίσχυση της άμυνας και όχι υποβάθμιση της Εθνικής Φρουράς, επιβάλλεται κοινή γραμμή πολιτικής Αθηνών-Λευκωσίας, ενώ να γίνει σεβαστό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2004 όπου το 76% του Κυπριακού Ελληνισμού είπε ΟΧΙ σε λύση με βάση τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. 

Δεν θέλουμε να είμαστε επισκέπτες στα κατεχόμενα χωριά μας, για εμάς η Κερύνεια δεν είναι Τουριστικό θέρετρο! Θέλουμε να επιστρέψουμε ελεύθεροι στη γη που θάφτηκαν οι παππούδες μας, στις εκκλησίες που βαφτίστηκαν οι γονείς μας και βεβήλωσε ο Αττίλας. Δεν βαρεθήκαμε το Κυπριακό και βιαστήκαμε να το κλείσουμε όπως να΄ναι, συνεχίζουμε ακούραστα τον αγώνα μέχρι να δούμε την πατρίδα μας ελεύθερη όσο ακραία και αν ακούγεται στα αυτιά κάποιων η λέξη Ελευθερία.


Ενιαίος Φορέας Αυτόνομων Ενωτικών Φοιτητικών Παρατάξεων 
ΔΡΑΣΙΣ Κ.Ε.Σ Αθήνας,
Π.Ε.Ο.Φ Θεσσαλονίκης ,
Α.Φ.Κ ΤΟΛΜΗ Ιωαννίνων ,
Α.Φ ΕΠΑΛΞΗ Πανεπιστημίου Κύπρου

Περισσότερα ...

Αντικατοχική Πορεία Καταδίκης του Ψευδοκράτους 15/11/2019

Ένωση Κυπρίων Φοιτητών Αθήνας-Πειραιά ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.