«Χαμένη γη και προσφυγιά, τα πόδια εδώ αλλού η
καρδιά,
κομμάτια μου ψάχνω να βρω, να κάνω ρίζα να
ξανασταθώ
και να φωνάξω με φωνή που να ματώσουν οι
ουρανοί,
όλοι μας σφάζαν και μας πνίγανε μαζί,
Εγγλέζοι, Γάλλοι κι Αμερικανοί...»
(Ι. Καμπανέλλης, «Το Μεγάλο μας Τσίρκο»)
Σύμπας ο Ελληνισμός, περί τα τέλη κάθε καλοκαιριού, φέρει στη
μνήμη του τα ιστορικά γεγονότα των μηνών Αυγούστου και Σεπτεμβρίου του 1922 που
εκδηλώθηκαν στην ιωνική γη της Μικράς Ασίας. Από τις πλέον θλιβερές σελίδες της
σύγχρονης ελληνικής ιστορίας αποτελούν η κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου
και η ήττα του 1922, οι οποίες ενενήντα ένα χρόνια μετά μπορούν και συγκινούν
τον κάθε Έλληνα.