"Νικάς όταν κατεβάζεις τα σύμβολα και φεύγεις; "

22 χρόνια μετά από την εθνική ταπείνωση στα Ίμια.

22 χρόνια από τα θλιβερά γεγονότα που οδήγησαν στο θάνατο τριών αξιωματικών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

22 χρόνια μετά την ντροπιαστική, διαχείριση της κρίσης από την Ελληνική πλευρά.

"Θέλω να ευχαριστήσω την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών…"

Με αυτή την δήλωση από τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδος, Κώστα Σημίτη, ολοκληρώθηκε με τον πιο ταπεινωτικό τρόπο η "κρίση στα Ίμια". Η ιστορία του Ελληνικού Έθνους επαναλαμβάνεται. Από την μία, τρία νέα παλληκάρια πέφτουν ηρωικός μαχόμενοι για την πατρίδα και από την άλλη καταγράφεται άλλη μια νέα προδοσία. 

«No ships, no troops, no flags» Η αμερικάνικη εντολή.

«Πείτε ότι την πήρε ο άνεμος...» Η ελληνική εκτέλεση δια στόματος του ΥΠΕΞ Θεόδωρου Πάγκαλου.

22 χρόνια μετά και η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο ακόμα συνεχίζεται με την ανοχή της Ελληνικής κυβέρνησης αλλά και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Τότε ήταν η αμφισβήτηση της τουρκικής κυβέρνησης για τη κυριαρχία της Ελλάδας στο Αιγαίο. Σήμερα, ακόμα, συνεχίζεται αυτή η αμφισβήτηση, από τουρκικής πλευράς, που οι ορέξεις της δεν περιορίζονται μόνο στο Αιγαίο, αλλά έχουν εξαπλωθεί σε ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια. Με τη κρίση στα Ίμια, η Ελληνική κυβέρνηση έδωσε τα δικαιώματα στη τουρκική πλευρά να μιλά ακόμη και σήμερα για «γκρίζες ζώνες».

Επί καθημερινής βάσης γινόμαστε μάρτυρες, τις τουρκικής προκλητικότητας τόσο στο Αιγαίο, όσο και στην ανατολική μεσόγειο ανοικτά της Κύπρου. Πλέον αφού έχουν μυριστεί τον πλούτο που είναι έτοιμη να εκμεταλλευτεί η Κυπριακή Δημοκρατία, προσπαθούν με κάθε τρόπο να στήσουν ένα νέο σκηνικό Ιμίων για την αμφισβητήσιμη και των ελληνικών εδαφών της Κύπρου.

Μπροστά στην Τουρκική προκλητικότητα, οι Ελληνικές κυβερνήσεις (αν μπορούμε να τις ονομάσουμε Ελληνικές), σε Ελλάδα και Κύπρο, αδυνατούν να αντισταθούν, και συνεχώς υποκύπτουν σε νέες υποχωρήσεις. Ας ξυπνήσουν λοιπόν οι πολιτικοί μας ηγέτες, πριν να είναι αργά και να δώσουν ένα τέλος στη τουρκική προκλητικότητα. Άμεση είναι η ανάγκη για ενίσχυση του ενιαίου αμυντικού δόγματος (Θράκη-Αιγαίο-Κύπρος), αλλά και η άσκηση πραγματικής πίεσης προς την Άγκυρα, για τα ελληνοτουρκικά θέματα, με αντίκτυπο στην ενταξιακή τους πορεία στην Ε.Ε.

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ των ΗΡΩΩΝ που έφυγαν για την υπεράσπιση των Ελληνικών εδαφών.

Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης , ΑΘΑΝΑΤΟΣ

Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος, ΑΘΑΝΑΤΟΣ

Αρχικελευστής Έκτωρ Γιαλοψός, ΑΘΑΝΑΤΟΣ

Έπεσαν ηρωικώς μαχόμενοι υπέρ πίστεως και πατρίδος!

"...Γέμισαν τάφοι με κορμιά πιλοτών… γιατί έχουμε ειρήνη!!!!

Γέμισε και η βουλή ελληνόφωνους απ’ την ελληνοτουρκική φιλία…"

Χαρά Νικοπούλου

Το χρονικό της Κρίσης των Ιμίων

Γραφειο Τύπου

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...

Το χρονικό της κρίσης στα Ίμια

25 Δεκεμβρίου 1995: Το τουρκικό φορτηγό πλοίο «Φιγκέν Ακάτ» προσαράζει σε αβαθή ύδατα κοντά στην Ανατολική Ίμια και εκπέμπει σήμα κινδύνου. Ο πλοίαρχός του αρνείται βοήθεια από το Λιμενικό, υποστηρίζοντας ότι βρισκόταν σε τουρκική περιοχή και ότι οι μόνες αρμόδιες είναι οι αρχές της χώρας του.

26 Δεκεμβρίου 1995: Το Λιμεναρχείο Καλύμνου ενημερώνει το Υπουργείο Εξωτερικών και αυτό με τη σειρά του το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών ότι αν δεν παρέμβει ρυμουλκό, το τουρκικό πλοίο θα κινδυνεύσει.

27 Δεκεμβρίου 1995: Το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών ενημερώνει την ελληνική πρεσβεία ότι, ανεξαρτήτως του ποιος θα ανελάμβανε τη διάσωση του πλοίου, υπήρχε θέμα γενικότερα.

28 Δεκεμβρίου 1995: Δύο ελληνικά ρυμουλκά αποκολλούν το τουρκικό φορτηγό και το οδηγούν στο λιμάνι Κιουλούκ της Τουρκίας. Το πρωί της ίδιας μέρας ένα τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος συντρίβεται στα ελληνικά χωρικά ύδατα, στην περιοχή της Λέσβου, ύστερα από εμπλοκή με ελληνικά μαχητικά. Με ελληνική βοήθεια, ο τούρκος πιλότος διασώζεται.

29 Δεκεμβρίου 1995: Το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών εκμεταλλεύεται την κατάσταση και επιδίδει ρηματική διακοίνωση στο αντίστοιχο ελληνικό, στην οποία αναφέρεται ότι οι βραχονησίδες Ίμια είναι καταχωρισμένες στο κτηματολόγιο Μουγκλά του νομού Μπουντρούμ (Αλικαρνασσού) και ανήκουν στην Τουρκία.

9 Ιανουαρίου 1996: Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών απαντά με καθυστέρηση, απορρίπτοντας τη διακοίνωση. 

15 Ιανουαρίου 1996: Παραιτείται ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, που νοσηλεύεται στο «Ωνάσειο».

16 Ιανουαρίου 1996: Το Υπουργείο Εξωτερικών αντιλαμβανόμενο το παιγνίδι των Τούρκων και ζητά αυξημένα μέτρα επαγρύπνησης στην περιοχή των Ιμίων από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

19 Ιανουαρίου 1996: Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ εκλέγει νέο πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Σημίτη. 

26 Ιανουαρίου 1996: Ο δήμαρχος Καλύμνου, Δημήτρης Διακομιχάλης, θορυβημένος από το γεγονός της αμφισβήτησης της ελληνικότητας των Ιμίων, υψώνει την ελληνική σημαία σε ένα από τα δύο νησιά, συνοδευόμενος από τον αστυνομικό διευθυντή Καλύμνου, τον ιερέα και δύο κατοίκους του νησιού. Θα κατηγορηθεί αργότερα από τους συντρόφους του στο ΠΑΣΟΚ ότι ήταν αυτός που έριξε λάδι στη φωτιά.

27 Ιανουαρίου 1996: Δύο δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Χουριέτ» στη Σμύρνη μεταβαίνουν με ελικόπτερο στη Μεγάλη Ίμια. Υποστέλλουν την ελληνική σημαία και υψώνουν την τουρκική. Η όλη επιχείρηση βιντεοσκοπείται και προβάλλεται από το τηλεοπτικό κανάλι της «Χουριέτ».

28 Ιανουαρίου 1996: Το περιπολικό του Πολεμικού Ναυτικού «Αντωνίου» κατεβάζει την τουρκική σημαία και υψώνει την ελληνική. Το βράδυ έλληνες βατραχάνθρωποι αποβιβάζονται στη Μεγάλη Ίμια, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τα παραπλέοντα εκεί τουρκικά πολεμικά. Η πολιτική εντολή προς τους έλληνες στρατιωτικούς είναι να αποφευχθεί κάθε κλιμάκωση της έντασης.

29 Ιανουαρίου 1996: Ο νέος πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, στις προγραμματικές του δηλώσεις στη Βουλή, στέλνει μήνυμα προς τη Τουρκία, ότι σε οποιαδήποτε πρόκληση η Ελλάδα θα αντιδράσει άμεσα και δυναμικά. Η πρωθυπουργός της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ ζητά διαπραγματεύσεις για το καθεστώς των βραχονησίδων του Αιγαίου. Τουρκικά πολεμικά παραβιάζουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα και πλησιάζουν τα Ίμια. Γίνονται διαβήματα από την Ελλάδα σε Ε.Ε. και ΗΠΑ.

30 Ιανουαρίου 1996: Ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης έχει τηλεφωνική επικοινωνία με τον αμερικανό πρόεδρο Μπιλ Κλίντον. Του εκφράζει την ελληνική θέση ότι η χώρα μας δεν επιθυμεί την ένταση, αλλά εφόσον προκληθεί θα αντιδράσει δυναμικά. Η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να αποσύρει το άγημα, όχι όμως και την ελληνική σημαία. Στα Ίμια σπεύδουν τα πολεμικά πλοία «Ναυαρίνο» και «Θεμιστοκλής». Ο τούρκος Υπουργός Εξωτερικών δηλώνει ότι υπάρχουν και άλλα νησιά του Αιγαίου με ασαφές νομικό καθεστώς και δεν αποδέχεται την ελληνική πρόταση (αποχώρηση του αγήματος, όχι και της σημαίας).

31 Ιανουαρίου 1996

– 00:00 Συγκαλείται σύσκεψη στο γραφείο του Πρωθυπουργού. Ο Υπουργός Εξωτερικών, Θεόδωρος Πάγκαλος, φθάνει καθυστερημένα, επειδή παίρνει μέρος σε τηλεοπτική εκπομπή.

– 01:40 Στο ΓΕΕΘΑ καταφθάνουν πληροφορίες ότι τούρκοι κομάντος αποβιβάζονται στη Μικρή Ίμια.

– 04:30 Ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού απογειώνεται από τη φρεγάτα «Ναυαρίνο» για να επιβεβαιώσει την πληροφορία. Επικρατούν άσχημες καιρικές συνθήκες.

– 04:50 Το πλήρωμα του ελικοπτέρου αναφέρει ότι εντόπισε περί τους 10 τούρκους κομάντος με τη σημαία τους. Δίνεται εντολή να επιστρέψει στη βάση του κι ενώ πετά μεταξύ των βραχονησίδων Πίτα και Καλόλιμνος αναφέρει βλάβη και χάνεται από τα ραντάρ. Αργότερα θα ανασυρθούν νεκρά και τα τρία μέλη του πληρώματος, ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, σκοτώθηκαν. Σχετικά με τις αιτίες πτώσης του ελικοπτέρου έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις. Η επίσημη άποψη του ελληνικού κράτους ήταν ότι το σκάφος κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού του πιλότου. Ωστόσο, στην Ελλάδα υπάρχει ευρέως διαδεδομένη η άποψη ότι το ελικόπτερο καταρρίφθηκε είτε από το Τουρκικό Ναυτικό είτε από τους τούρκους καταδρομείς που υπήρχαν πάνω στο νησί και ότι το γεγονός αποκρύφθηκε, προκειμένου να λήξει η κρίση και να μην οδηγηθούν οι δύο χώρες σε γενικευμένη σύρραξη ή ακόμα και σε πόλεμο.

– 06:00 Οι αμερικανοί διά του Υφυπουργού Εξωτερικών Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ επιβάλλουν και στις δύο πλευρές τη θέληση τους. «No ships, no troops, no flags» διαμηνύουν ή σε πιο κομψή διπλωματική γλώσσα να ισχύσει το status quo ante. Μέχρι το μεσημέρι της 31ης Ιανουαρίου 1996 τα πλοία, οι στρατιώτες και οι σημαίες είχαν αποσυρθεί από τα Ίμια.

Η Κρίση των Ιμίων δεν είχε συνέπειες ως προς το καθεστώς των νησιών. Ωστόσο, έδωσε αφορμή στην Τουρκία να θέσει ζήτημα «Γκρίζων Ζωνών» στο Αιγαίο, αμφισβητώντας την κυριαρχία της Ελλάδας σε αρκετά νησιά και να θέσει ένα ακόμη θέμα στην ατζέντα των ελληνοτουρκικών διαφορών. Παρόλα αυτά, η ελληνική πλευρά δεν αποδέχτηκε ποτέ την ύπαρξη τέτοιου θέματος, επικαλούμενη τις διεθνείς συνθήκες.

Τα γεγονότα στα Ίμια κλόνισαν την αξιοπιστία της ελληνικής κυβέρνησης, ειδικά όταν ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ευχαρίστησε από το βήμα της Βουλής τους Αμερικανούς για τον καταλυτικό τους ρόλο στην αποκλιμάκωση της έντασης.

Δελτίο Τύπου από το ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. για τη σημερινή μέρα

Περισσότερα ...

Γεώργιος Γρίβας "Διγενής" - Το Άξιον Τέκνον της Πατρίδος

Γεννήθηκε στη Χρυσαλινιώτισσα, στη Λευκωσία της Κύπρου, στις 5 Ιουλίου 1897 και μεγάλωσε στο χωριό Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου. Αφού τελείωσε το σχολείο του Τρικώμου, πήγε στη Λευκωσία όπου φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο (1909-1915), διαμένοντας στην οικία της γιαγιάς του. Έπειτα ο ΔΙΓΕΝΗΣ της Κύπρου παίρνει θέση στην Στρατιωτική σχολή Ευελπίδων από την οποία και αποφοιτεί το 1919.

Ο Γεώργιος Γρίβας από τις αρχές της Στρατιωτικής του Καριέρας είχε δείξει και αποδείξει ότι δεν ήταν ένας τυχαίος στρατιωτικός, αλλά ένας απαράμιλλου σθένους σπουδαίος πατριώτης και μαχητής. Έτσι όταν τον καλεί η πατρίδα να πολεμήσει στην μικρασιατική εκστρατεία αυτός δίνει τα άπαντα των δυνάμεων του, όπου και παρασημοφορείται και προάγεται σε υπολοχαγό. Λίγα χρόνια μετά επιλέγετε να φοιτήσει στην Γαλλική ακαδημία πολέμου. Το 1925 προάγεται σε λοχαγό, και το 1935 σε ταγματάρχη. Το 1937 παντρεύεται στην Αθήνα, την Βορειοηπειρώτισσα Βασιλική Ντέκα.

Με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μετατέθηκε στη διεύθυνση επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού, όπου και αναλαμβάνει διοικητής της ΙΙ μεραρχίας πεζικού. Η επόμενη του αποστολή είναι να πολεμήσει τον Άξονα στα βουνά της Ηπείρου και μαζί με τα άλλα παλικάρια να γράψουν μια από τις πιο ένδοξες σελίδες της ιστορίας του Νεότερου Ελληνισμού.

Ο αντισυνταγματάρχης Γρίβας μετά την ήττα των ελληνικών στρατευμάτων και την επέλαση των Γερμανών στην ηπειρωτική Ελλάδα δημιουργεί την αντιστασιακή οργάνωση «Χ». Ο αγώνας της οργάνωσης του εναντίον της κομουνιστικής ανταρσίας τον Δεκέμβριο του 1944 στο Θησείο και στου Μακρυγιάννη, έγινε η αφορμή ώστε τόσο ο ίδιος προσωπικά όσο και τα μέλη της οργάνωσης του να δεχτούν πόλεμο λάσπης από τους ηττημένους συμμορίτες, στους οποίους θρυμμάτισε το όνειρα για μετατροπή της Ελλάδας σε λαϊκή Δημοκρατία

Στο μεταξύ ως Κύπριος, ο Γεώργιος Γρίβας παρακολουθούσε τα γεγονότα στην ιδιαίτερή του πατρίδα. Μετά το Ενωτικό Δημοψήφισμα τον Ιανουάριο του 1950 και την άρνηση των Άγγλων να παραχωρήσουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης στον Κυπριακό λαό ήταν φανερό ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή στους Κυπρίους παρά ο ένοπλος αγώνας.

Το 1951 επισκέπτεται την Κύπρο και μελετά επί τόπου την όλη κατάσταση. Στις 3 Οκτωβρίου 1952 επισκέπτεται ξανά την Κύπρο, κάνει αρκετές επαφές και θέτει τα θεμέλια της οργάνωσης της ΕΟΚΑ με βάση την οργάνωση Νεολαίας Π.Ε.Ο.Ν. (Παγκύπρια Εθνική Οργάνωση Νεολαίας) και την Ο.Χ.Ε.Ν. (Ορθόδοξος Χριστιανική Ένωση Νέων). Στις 7 Μαρτίου 1953, στην Αθήνα, μαζί με τα άλλα 11 μέλη της Δωδεκαμελούς Επιτροπής, μεταξύ των οποίων και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄, δίνει τον όρκο για αγώνα απελευθέρωσης της Κύπρου, που είναι γνωστός ως ο «Όρκος των Δώδεκα».

Στις 10 Νοεμβρίου 1954, το ιστιοφόρο «Σειρήν», ύστερα από ένα περιπετειώδες ταξίδι φτάνει στην Κύπρο μεταφέροντας τον Γρίβα. Από τούτη τη στιγμή ο Γεώργιος Γρίβας αναλαμβάνει Αρχηγός της μυστικής Οργάνωσης Ε.Ο.Κ.Α., με το ψευδώνυμο «Διγενής».

Ο αρχηγός Διγενής κινήθηκε συνωμοτικά εφαρμόζοντας τακτική που ζήλευαν και οι εχθροί του. Ο Γεώργιος Γρίβας θεωρήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους ηγέτες ανταρτικών αγώνων όλων των εποχών.

Η ΕΟΚΑ δυστυχώς, δεν ολοκληρώνει το στόχο της, τον οποίο επιτυγχάνει κατά ήμισυ. Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄ αθετεί τον όρκο του για Ένωση και μόνο Ένωση, υποκύπτει και καταλήγει στις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, οι οποίες βάζουν οριστικό τέλος στον επικό αγώνα των Κυπρίων Αγωνιστών, και καταλήγουν στην ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο Γρίβας, αναγκάζεται να φύγει από την Κύπρο. Στις 17 Μαρτίου 1959 φτάνει στην Αθήνα όπου τον περιμένει πλήθος επισήμων και λαού. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος στεφανώνει τον Διγενή με χρυσό στεφάνι. Την επομένη η Βουλή των Ελλήνων τιμά τον Γρίβα. Η Βουλή των Ελλήνων κηρύσσει τον ένδοξο και ηρωικό αξιωματικό του Ελληνικού στρατού Γεώργιο Γρίβα (Διγενή), ΑΞΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ"

Στις 12 Ιουνίου 1964 ο Διγενής φθάνει στην Κύπρο και αναλαμβάνει Αρχηγός της Ανωτάτης Στρατιωτικής Διοίκησης Αμύνης Κύπρου (Α.Σ.Δ.Α.Κ.), η οποία είχε δημιουργηθεί τότε. Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967, και την κατάληψη της εξουσίας από το στρατό, οι τούρκοι στη Κύπρο αποθρασύνονται. Το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών και η Κυπριακή Κυβέρνηση, αναγκάζουν τον Διγενή να κτυπήσει τουρκικές θέσεις. Η τουρκία αντιδρά με τελεσίγραφο, και αξιώνει από τις κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας, να αποσύρουν από το νησί την Ελληνική μεραρχία, και να απομακρυνθεί ο Διγενής. Με την αποχώρηση της Μεραρχίας από το νησί η Κύπρος απογυμνώνεται αμυντικά και διευκολύνεται η επίτευξη των τουρκικών επεκτατικών σχεδίων σε βάρος της Κύπρου. Ο Διγενής επιστρέφει στην Αθήνα και τίθεται από το Στρατιωτικό Καθεστώς υπό παρακολούθηση και περιορισμό στο σπίτι του στο Χαλάνδρι.

Οι κίνδυνοι για το μέλλον της Κύπρου είναι εμφανείς. Η Ελληνική Χούντα είχε διαβουλεύσεις με την Τουρκία στη Λισσαβόνα, τον Απρίλιο του 1971, και από τις πληροφορίες που υπήρχαν τότε προδιαγραφόταν απαράδεκτη λύση για το Κυπριακό. Παράλληλα οι σχέσεις των Κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου βρίσκονταν σε ένταση. Οι πληροφορίες αυτές ανησυχούν τον Διγενή, ο οποίος νιώθει την ανάγκη να αντιδράσει. Έτσι, την 1η Σεπτεμβρίου 1971 ο Διγενής έφθασε μυστικά στην Κύπρο, διαφεύγοντας από την επιτήρηση της Χούντας. Στην Κύπρο ο Διγενής ίδρυσε την ΕΟΚΑ Β΄.

Στις 25 Μαρτίου 1972 είχε συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, στην οποία, σε πνεύμα κατανόησης, κατέληξαν σε κάποιες συμφωνίες. Δυστυχώς, όμως, δεν προχώρησε η υλοποίηση των συμφωνηθέντων και τα γεγονότα οδήγησαν σε μια μετωπική σύγκρουση των δύο. Η Κύπρος μπήκε στη δίνη μιας εμφύλιας διαμάχης με πράξεις βίας και αντιβίας, με ανατινάξεις Αστυνομικών Σταθμών και αυτοκινήτων.

Μέσα σε αυτό το κλίμα ο Διγενής εξαντλημένος και ταλαιπωρημένος απεβίωσε στο κρησφύγετο του στη Λεμεσό στις 27 Ιανουαρίου 1974. Τάφηκε στην αυλή του σπιτιού που ήταν το κρησφύγετο του. Στην κηδεία του Αρχηγού της ΕΟΚΑ παρέστησαν χιλιάδες πρόσωπα.

Η Βουλή των Αντιπροσώπων, σε ειδική συνεδρία της στις 31 Ιανουαρίου 1974, ανακήρυξε τον Διγενή «άξιον τέκνον της Κύπρου διά τας εξαιρέτους υπηρεσίας τας οποίας προσέφερε προς την ιδιαιτέραν του Πατρίδα», ενώ η Ακαδημία Αθηνών απέδωσε τις οφειλόμενες τιμές.

Μπορεί, ο μεγάλος αυτός ηγέτης, για πολλούς ιστορικούς να αποτελεί μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αλλά για μας όχι, όπως και οι πλείστες ηρωικές μορφές της χιλιετούς ιστορίας του ελληνισμού. Έτσι και ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής υποσκάφτηκε, προδόθηκε, πολεμήθηκε αλλά παρέμεινε πιστός στον όρκο του και στο έργο που κλήθηκε να επιτελέσει. Θα παραμείνει πάντα στις καρδιές μας, ως ο μοναδικός μας Αρχηγός.

Γραφείο Τύπου

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...

Ανδρέας Καραολής. Ένας μεγάλος αγωνιστής της ΕΟΚΑ

Σαν σημερα 18.01.2013 έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών ένας από τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ, ο Αντρέας Καραολής από το Παλαιχώρι, που μαζί με την σύζυγο του Μαρίτσα πρόσφεραν ανεκτίμητες υπηρεσίες στον τετραετή Εθνικό-απελευθερωτικό Αγώνα, κατασκευάζοντας στο σπίτι τους δυο κρησφύγετα στα οποία φιλοξενήθηκαν κατ' επανάληψιν ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ και τομεάρχης Πιτσιλλίας Γρηγόρης Αυξεντίου με την ομάδα του.

Ο Αντρέας Καραολής είχε τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι αρχές Ιουνίου 2012 όταν έπεσε και χτύπησε στα σκαλιά του κρησφύγετου, ο χώρος του οποίου διατηρείται μέχρι σήμερα ως μουσείο.

Ο εκλιπών εκτός από τον Γρήγορη Αυξεντίου προσέφερε την φιλοξενία του και σε άλλους αγωνιστές όπως ο Κυριακός Μάτσης , ο Αντώνης Παπαδόπουλος , ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης και σε πολλούς άλλους. Υπήρξε παράλληλα ένας από τους βασικούς συνδέσμους και τροφοδότες της ομάδας Αυξεντίου. Το ψευδώνυμο του κατά την διάρκεια του Απελευθερωτικού Αγώνα ήταν Παγκράτιος.

Παρά τα φρικτά βασανιστήρια τα οποία υπέστη στα χέρια των ανακριτών κατά την σύλληψη και την παραμονή του στα κολαστήρια των αποικιοκρατών κράτησε το στόμα του κλειστό μέχρι τέλους .

Ο Αντρέας Καραολής διακρινόταν για την τιμιότητα, το ακέραιο του χαρακτήρα του και για την βαθειά του προσήλωση στα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη. Προσέφερε πολλές υπηρεσίες στην κοινότητα Παλαιχωρίου όπου ήταν ιδιαίτερα αγαπητό και σεβαστό πρόσωπο. Για 60 χρόνια υπήρξε ιεροψάλτης στον Ιερό Ναό Παναγίας Χρυσοπαντάνασσας .

Περισσότερα για τη δράση του εκλιπών κατά τη διάρκεια του Εθνικο-απελευθερωτικού Αγώνα μπορούν να παρακολουθήσουν το ντοκιμαντέρ «Ανδρέας και Μαρίτσα Καραολή: Ο δικός τους αγώνας » που έφτιαξαν και επιμελήθηκαν φοιτητές του τμήματος Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Εμείς σαν Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. οφείλουμε να τιμούμε αυτούς που αγωνίστηκαν για την ΕΝΩΣΗ με την μητέρα ΕΛΛΑΔΑ και άνθρωποι σαν τον κ. Καραολή πρέπει να αποτελούν πρότυπο για μας.

Σε τέτοιες δύσκολες εποχές που ζούμε οι νέοι χρειάζονται σωστά και υγιή πρότυπα. Πρότυπα αγωνιστές που πρόσφεραν τα πάντα στην πατρίδα τους αψηφώντας κάθε κίνδυνο και όχι πρότυπα πολιτικάντιδες ξεπουλημένους που βολεύονται από το σύστημα.

Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...

Επιστολή από τον Δρ. Νίκο Σωτηρίου για τα γεγονότα της 17ης Ιανουαρίου 1975 στην Αθήνα

 

Επιστολή από τον Δρ. Νίκο Σωτηρίου, παλαιό πρόεδρο του ΔΡΑΣΙΣ με αφορμή την επέτειο του θανάτου του Πανίκου Δημητρίου. Δημοσιεύουμε αυτούσια την επιστολή για να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουμε οι νεότεροι.

Αξιότιμε κύριε πρόεδρε της Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.,

Με την ευκαιρία της επετείου της δολοφονίας του Πανίκου Δημητρίου και το σχετικό άρθρο το οποίο αναρτήσατε στο διαδίκτυο, θα ήθελα να σας καταθέσω την δική μου εμπειρία, από τα γεγονότα τα οποία διαδραματίστηκαν στην Αθήνα την ίδια μέρα. Άθελα σας έχετε παραλείψει ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της εποχής. Το ότι εκείνες τις μέρες έγιναν εκδηλώσεις και διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στην Αθήνα πρωτοστατούντος του Δ.Σ. της Ε.Φ.Ε.Κ. Αθήνας, το οποίο αποτελείτο από μέλη του νεοσύστατου τότε ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ.

Προς γνώση των νέων και για να θυμηθούν οι παλιοί ΔΡΑΣΙΤΕΣ παρακαλώ όπως εκδώσετε την παρούσα επιστολή γιατί αυτή η εκδήλωση ήταν μεγάλης σημασίας και ήταν η αιτία που πιστεύω διατηρήθηκε το ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ  μέχρι και σήμερα.

Συγκεκριμένα με το που ακούσαμε τις ανακοινώσεις για τη μεταφορά των Τουρκοκυπρίων στα κατεχόμενα το συμβούλιο τότε της Ε.Φ.Ε.Κ. στις 16.1.1975 συνήλθε έκτακτα και αποφάσισε την εκδήλωση διαμαρτυρίας στην Αγγλική πρεσβεία η οποία θα γινόταν την επομένη. Όμως εμείς ως πραγματικοί πατριώτες και επειδή θέλαμε έμπρακτα να αποδείξουμε ότι τα αρχικά Κίνημα Ενότητας Σωτηρίας δεν τα προσθέσαμε μόνο στα λόγια, καλέσαμε τις φοιτητικές παρατάξεις να έρθουν σε συνεδρία με το Δ.Σ. της Ε.Φ.Ε.Κ. και να γίνει κοινή εκδήλωση για καταδίκη της μεταφοράς των Τουρκοκυπρίων. Επίσης προτείναμε όπως δημιουργηθεί μια συντονιστική επιτροπή για την εκδήλωση αυτή και να γίνει από όλες τις φοιτητικές παρατάξεις και να διατηρηθεί  και στο μέλλον, με σκοπό να γίνονται εκδηλώσεις από κοινού για το Κυπριακό.

Έγινε η συνάντηση και δημιουργήθηκε η συντονιστική επιτροπή η οποία αποτελείτο από τους Νίκο Σωτηρίου πρόεδρο του Δ.Σ. της Ε.Φ.Ε.Κ., Νίκο Κουτσού και Χριστόδουλο Γιαλλουρίδη, εκπροσώπους του ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ και Άρη Χ"Παναγιώτου και Αντρέα Δαμιανού εκπροσώπους της Δ.Ε.Κ.Φ.Α. (Έτσι ονομαζόταν η παράταξη τους τότε και μετά διασπάστηκαν σε Αγώνα, Προοδευτική και Παλμό την μετέπειτα Αναγέννηση).  Μετά τη συνεδρία όμως οι εκπρόσωποι της ΔΕΚΦΑ μας ειδοποίησαν ότι δεν θα συμμετέχουν στην διαμαρτυρία στην Αγγλική Πρεσβεία αλλά θα έκαναν εκδήλωση με τις Ελλαδικές φοιτητικές παρατάξεις στην Αμερικάνικη πρεσβεία.

Εμείς τότε προχωρήσαμε από μόνοι μας στην οργάνωση της εκδήλωσης . Τότε οι φοιτητές ούτε τηλέφωνα είχαν ούτε email, έτσι  ξεκίνησαν τα μιλίμετρα μας (έτσι λέγαμε τους οργανωτικούς κάθε περιοχής) για να ειδοποιήσουν όλους τους Κύπριους φοιτητές για την αυριανή διαδήλωση στην Αγγλική πρεσβεία με τόπο συγκέντρωσης το οίκημα της Ε.Φ.Ε.Κ. Έγινε μια πολύ καλή κινητοποίηση και δεν έμεινε διαμέρισμα φοιτητή στην Αθήνα που να μην του χτυπήσουμε την πόρτα. 

Παράλληλα και πριν να ξεκινήσουν τα μιλίμετρα για τις ειδοποιήσεις οργανώθηκαν οι ΚΟΥΡΔΟΙ (ήταν το δυναμικό τμήμα του ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ οι οποίοι έκαναν έντονη τη παρουσία τους όποτε χρειαζόταν για να παίρνουν θάρρος και οι υπόλοιποι). Λόγω του ότι παρακολουθούμαστε συνεχώς από την ασφάλεια, προετοιμαστήκαμε κατάλληλα για κάθε ενδεχόμενο, ενώ αγοράσαμε μπογιά με σκοπό να τη ρίξουμε στην πρεσβεία.

Το πρωί της 17.1.1975 μαζευτήκαμε στην ΕΦΕΚ (οδός Αμερικής 9), γύρω στα χίλια άτομα και ξεκινήσαμε στις 11.00 για την πρεσβεία .Όταν φτάσαμε εκεί μας περίμενε ισχυρή αστυνομική δύναμη με την οποία ήρθαμε σε σύγκρουση γιατί δεν μας άφηναν να προχωρήσουμε για να δώσουμε  το ψήφισμα στη πρεσβεία . Διασπάσαμε τον κλοιό και φτάσαμε στη πρεσβεία . Βάψαμε τον θυρεό της πρεσβείας κόκκινο και ρίξαμε και τις μολότοφ προκαλώντας αρκετές ζημιές στο κτίριο και καταστρέψαμε δύο αυτοκίνητα της πρεσβείας. Μερικοί εισήλθαν στον περίβολο της πρεσβείας πηδώντας πάνω από τη σιδηρόφρακτη πόρτα της πρεσβείας. Τους καλέσαμε να βγουν έξω και να μην σπάσουν τη είσοδο της πρεσβείας και να μπουν μέσα στο οίκημα διότι είχαμε πληροφορηθεί ότι μέσα στη πρεσβεία υπήρχαν ένοπλοι Άγγλοι στρατιώτες  έτοιμοι να χτυπήσουν στο ψαχνό. Αποχώρησαν από τη πρεσβεία και όλοι μαζί παραμέναμε έξω από τη πρεσβεία, αποκλείοντας τον δρόμο της που το όνομα του ήταν των δύο απαγχονισθέντων ηρώων της ΕΟΚΑ Καραολή και Δημητρίου. Δύο από μας είχαν συλληφθεί και οδηγήθηκαν στη ασφάλεια. Τα συνθήματα που κυριαρχούσαν στη διαμαρτυρία μας ήταν «ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΚΥΠΡΟ» , «ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ» και προς τους Έλληνες αδελφούς το «ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΑΣ ΟΠΛΑ» και «ΕΛΛΑΣ ΣΚΕΠΑΣΕ ΚΑΙ ΕΜΑΣ».

Κατά την διάρκεια της παραμονής μας εκεί πληροφορηθήκαμε τη δολοφονία του μαθητή Πανίκου Δημητρίου από τους Άγγλους στο Ακρωτήρι και τότε  κάναμε  νέα επίθεση στη πρεσβεία και συγκρουστήκαμε και πάλι με τη αστυνομία. Αρκετοί Έλληνες αδελφοί ακούγοντας τις ειδήσεις για το τι γινόταν στη πρεσβεία ήρθαν και ενώθηκαν μαζί μας και ένωσαν και τη δική τους φωνή μαζί με τους ΔΡΑΣΙΤΕΣ. Δεν έφευγε κανείς συνεχώς ο κόσμος αυξανόταν.

Ενώ η αρχική πρόθεσή μας ήταν μετά τη διαδήλωση να αποχωρούσαμε βλέποντας τον παλμό του κόσμου και την αγωνιστικότητα και με το γεγονός του θανάτου του Πανίκου αποφασίσαμε να παραμείνουμε εκεί μέχρι την Κυριακή αποκλείοντας τη πρεσβεία.

Το απόγευμα ξεκίνησε η πορεία που πραγματοποίησαν οι Κομματικές φοιτητικές παρατάξεις και η ΔΕΚΦΑ από το Πολυτεχνείο προς την Αμερικάνικη πρεσβεία. Εμείς παραμέναμε εκεί παρά τις προτροπές της αστυνομίας να αποχωρήσουμε για τον φόβο επεισοδίων όταν θα περνούσαν από εκεί. Εμείς δεν φύγαμε και ετοιμαστήκαμε για παν ενδεχόμενο.

Όταν πέρασε η πορεία τους από εκεί τους υποδεχθήκαμε με το «έξω οι Τούρκοι από τη Κύπρο» και «ελάτε μαζί μας για κοινό αγώνα». Αυτοί μας απαντούσαν με το γνωστό σύνθημα της εποχής «ΝΑΤΟ-ΣΙΑ-ΠΡΟΔΟΣΙΑ» και συνέχισαν τη πορεία τους προς την Αμερικάνικη πρεσβεία. Όμως αρκετοί Κύπριοι φοιτητές αποχώρησαν και ενώθηκαν μαζί μας.

Το βράδυ παραμείναμε αρκετοί παρά το τσουχτερό κρύο. Απέναντι υπήρχε τότε μια χωράφα της Ριζαρείου και μαζέψαμε ξύλα και να ανάψουμε φωτιά απέναντι από την είσοδο της πρεσβείας. Κατά τη διάρκεια της εκεί διανυκτέρευσης μας πέρασε αρκετός κόσμος από εκεί για να μας συμπαρασταθεί, να μας φέρει φαγητό και να ενημερωθεί για τη Κύπρο γιατί ήταν και η πρώτη εκδήλωση διαμαρτυρίας για τη Τούρκικη εισβολή που έγινε αποκλειστικά από Κύπριους στην Αθήνα. 

Το βράδυ το περάσαμε ήσυχα και προγραμματίσαμε τις επόμενες κινήσεις για τις προσεχείς ημέρες. Αποφασίσαμε η εκδήλωση να συνεχιστεί ειρηνικά να μην προκαλέσουμε επεισόδια για να έρχεται ο κόσμος που είδαμε να έρχεται τις τελευταίες ώρες ώστε να τον ενημερώνουμε σωστά για το Εθνικό θέμα , να κάνουμε την επόμενη νύχτα συναυλία με τον Κώστα Καμένο τον γνωστό τραγουδιστή ο οποίος αν και δεν ήταν Δρασίτης προσφέρθηκε αφιλοκερδώς εκτιμώντας τις ενέργειες μας. Επίσης μετά τη συναυλία να ζητούσαμε έγκριση ψηφίσματος από τους παρόντες προς τον Δήμαρχο Αθηναίων να μετονομαστεί η παράλληλη οδός της Καραολή και Δημητρίου η οποία ήταν το πίσω μέρος της Αγγλικής Πρεσβείας σε Πανίκου Δημητρίου ώστε να θυμούνται για πάντα οι Άγγλοι δολοφόνοι.

Τις εκδηλώσεις και τις διαμαρτυρίες μας τις κάλυψαν επαρκώς οι δύο τηλεοπτικοί σταθμοί που υπήρχαν τότε στην Ελλάδα η ΕΡΤ και η ΥΕΝΕΔ παράλληλα πήραν και δηλώσεις από στελέχη μας τις οποίες και μετέδωσαν.

Το πρωί του Σαββάτου  μας βρήκε όλους εκεί και αρκετοί που είχαν αποχωρήσει το βράδυ επανήλθαν δριμύτεροι. Κόσμος αρκετός περνούσε για συμπαράσταση και ένωναν τις φωνές τους μαζί μας και ταυτόχρονα τα στελέχη μας έκαναν την ενημέρωση . Επίσης άρχισαν να έρχονται τηλεγραφήματα συμπαράστασης από όλα τα μέρη της Ελλάδας τα οποία τα διαβάσαμε στη συναυλία που έγινε το βράδυ. Η συναυλία έγινε με αρκετό κόσμο και εκτός από τα τραγούδια του Καμένου ακούγονταν και συνθήματα κατά των Τούρκων. Εγκρίθηκε το ψήφισμα από τους παρόντες αλλά δυστυχώς δεν εισακούστηκε από το Δήμο Αθηναίων. Η συναυλία κράτησε ως τα μεσάνυχτα. 

Η πρεσβεία παρέμεινε για δεύτερη μέρα αποκλεισμένη. Για την επομένη είχαμε αποφασίσει να κάνουμε δέηση για τους ήρωες του 1974 την ανεύρεση των αγνοουμένων και για όλους τους ήρωες μας και θα αποχωρούσαμε ειρηνικά με τον Εθνικό μας Ύμνο. Για αυτό είχαμε ενημερώσει τον αστυνομικό διευθυντή Αθήνας τον Καραθανάση..

Το βράδυ παραμείναμε καμιά εικοσαριά μόνο γύρω από τη φωτιά ως ομάδα περιφρούρησης και περιμέναμε τους υπόλοιπους να έρθουν όταν ξημερώσει αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβαν. Παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις που είχαμε ότι θα άφηναν τη εκδήλωση να γίνει και το ότι δεν δημιουργήσαμε άλλα επεισόδια εκτός από τη πρώτη ημέρα η αστυνομία μας έκανε επίθεση χωρίς καμιά δικαιολογία. Πέραν των εκατό αστυνομικών προσπάθησαν να μας απομακρύνουν. Εμείς δεν χρησιμοποιήσαμε βία αλλά καθίσαμε στο δρόμο κάνοντας αλυσίδα ενώνοντας τους βραχίονες μας το αποτέλεσμα ήταν τους περισσότερους να μας πάρουν σηκωτούς στις κλούβες της αστυνομίας. Από εκεί μας πήραν στη ασφάλεια αλλά ούτε τα στοιχεία μας να πάρουν και να μας στείλουν στα σπίτια μας.

Έτσι έληξε η πολιορκία της πρεσβείας. Όμως οι πράξεις και οι όλες ενέργειες μας ανταμείφτηκαν από τους φοιτητές και στις εκλογές που έγιναν στις 23.2.1975 και εψήφισαν 2010 φοιτητές το ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ κέρδισε πανηγυρικά επί  1991 εγκύρων ψηφοδελτίων έλαβε 1058 εκλέγοντας και τους 9 υποψηφίους για το Δ.Σ. και τους 3 της εξελεγκτικής επιτροπής.

Αυτή η νίκη ήταν η σημαντικότερη στη ιστορία του ΔΡΑΣΙΣ τόσο σε δύναμη όσον και πολιτικής σημασίας γιατί ήταν ο μοναδικός σύλλογος στην Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση που δεν διοικείτο από κομμουνιστές και κατερρίφθησαν δύο μύθοι. Ο ένας ότι το ΔΡΑΣΙΣ ήταν χουντικό και ο δεύτερος ότι η Ενωτική παράταξη ήταν 3%.

Αυτά προς το παρόν για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί.

ΝΙΚΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ

Πρόεδρος ΕΦΕΚ από 6.12.1974-23.2.1975

Περισσότερα ...

Παντελής Κατελάρης

Σαν σήμερα 18/1/1958, σκοτώνεται από έκρηξη βόμβας που κατασκεύαζε, ο αγωνιστής της ελευθερίας Κατελάρης Παντελής.

Γεννήθηκε στο χωριό Επισκοπειό, της επαρχίας Λευκωσίας, στις 24 Δεκεμβρίου 1932.

Γονείς : Θεόδουλος και Ειρήνη Κατελάρη
Αδέλφια : Θεοδώρα, Λεωνίδας, Κώστας, Νίκη, Ανδρέας, Φρόσω, Τομάζος

Ο Παντελής Κατελάρης τελείωσε το σχολείο Επισκοπειού και εργαζόταν ως ξυλουργός στο τμήμα Δημοσίων Έργων. Ήταν αθλητής του ΓΣΠ στα 800μ. και στα 1500μ.
Έγινε μέλος της ΕΟΚΑ το Σεπτέμβριο του 1955 και σύντομα ανέλαβε την αρχηγία επταμελούς ομάδας στην περιοχή του, με την οποία ανέπτυξε μεγάλη δράση στη συγκέντρωση των κυνηγετικών και άλλων όπλων από τα χωριά της Ορεινής, στην κατασκευή ναρκών, χειροβομβίδων και άλλων εκρηκτικών μηχανισμών. Διακρίθηκε επίσης σε επιθέσεις εναντίον του εχθρού και απόσπαση όπλων από Άγγλους στρατιωτικούς. Παράλληλα ήταν μέλος ομάδας κρούσεως στη Λευκωσία, με την οποία πήρε μέρος σε βομβιστικές επιθέσεις και σε απόπειρες εκτελέσεων, μια από τις οποίες ήταν και εναντίον του Άγγλου δικαστή Σιω. Ήταν σύνδεσμος στον τομέα Ορεινής Λευκωσίας. Από το Μάρτιο του 1957 ανέλαβε και ως σύνδεσμος του υποτομεάρχη της περιοχής Ορεινής, Σταύρου Στυλιανίδη, με τον τομεάρχη του τομέα Ορεινής Λευκωσίας. Τα πολλαπλά του καθήκοντα τον υποχρέωσαν να σταματήσει από τη δουλειά του και να αφοσιωθεί αποκλειστικά στον Αγώνα.

Στις 27 Οκτωβρίου 1957 συνελήφθη μαζί με τη μητέρα του και μερικά από τα αδέλφια του, ενώ προσπαθούσαν να αποκρύψουν χειροβομβίδες, τις οποίες είχαν κατασκευάσει με άλλα μέλη της ΕΟΚΑ στο χωριό του. Κατόρθωσε να δραπετεύσει και να καταφύγει στο αντάρτικο.

Στις 18 Ιανουαρίου 1958 σκοτώθηκε από έκρηξη μέσα στο κρησφύγετό του στον Άγιο Ιωάννη Μαλούντας, ενώ κατασκεύαζε βόμβες και τάφηκε μυστικά από συναγωνιστές του. Ο θάνατός του παρέμεινε μυστικός μέχρι το τέλος του αγώνα, οπότε έγινε η μετακομιδή των οστών του στη γενέτειρά του.

Πηγή: Ιστορικές μνήμες ΕΟΚΑ.

Περισσότερα ...

Μάρκος Δράκος

Γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 24 Σεπτεμβρίου 1932. Ήταν γιος του Κυριάκου και της Δέσποινας Δράκου από τη Λεύκα. Είχε ακόμα δύο αδερφές την Μεγαλήνη και την Μαρία. Έπεσε τα μεσάνυχτα της 18ης Ιανουαρίου 1957 κοντά στην Ευρύχου, σε σύγκρουση με τους Άγγλους.

Ο Μάρκος Δράκος φοίτησε στο δημοτικό σχολείο των χωριών Καλοπαναγιώτη, Βατιλής και Λεύκας και αποφοίτησε από την Εμπορική Σχολή Σαμουήλ. Ήταν λογιστής στην Ελληνική Εταιρεία. Διετέλεσε μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΣΕΚ. Το 1952, ως μέλος της επιτροπής της οργάνωσης ΠΕΟΝ, εργάστηκε στην οργάνωση της νεολαίας, συμβάλλοντας αποτελεσματικά στην καλλιέργεια των εθνικοθρησκευτικών ιδεωδών.

Την πρώτη Απριλίου 1955 ηγήθηκε της ομάδας του στην επίθεση εναντίον της τότε Κυπριακής Ραδιοφωνικής Υπηρεσίας και στις 19 Ιουνίου 1955 οργάνωσε βομβιστική επίθεση εναντίον του αστυνομικού σταθμού της Πύλης Κερύνειας στη Λευκωσία. Στις 25 Μαΐου 1955 ηγήθηκε απόπειρας εναντίον του Άγγλου Κυβερνήτη Άρμιτεϊτζ στο κινηματοθέατρο Παλλάς. Συνελήφθη από τους Άγγλους στις 30 Ιουνίου 1955 και κρατήθηκε στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας μέχρι τις 15 Ιουλίου, οπότε μεταφέρθηκε στο Φρούριο της Κερύνειας με βάση το νέο νόμο περί κρατήσεως προσώπων άνευ δίκης. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1955 δραπέτευσε μαζί με άλλους αγωνιστές και επικηρύχτηκε με το ποσό των 5.000 λιρών. Κατέφυγε στα βουνά του Κύκκου, όπου σχημάτισε την πρώτη ανταρτική ομάδα της περιοχής με την επωνυμία "Ουρανός" και διηύθυνε πολλές επιχειρήσεις εναντίον του εχθρού, μεταξύ των οποίων και την ενέδρα στις 15 Δεκεμβρίου 1955 στο Μερσινάκι, όπου έπεσε ο ήρωας Χαράλαμπος Μούσκος και συνελήφθησαν οι ήρωες Χαρίλαος Μιχαήλ και Ανδρέας Ζάκος. Ο Δράκος κατόρθωσε να διαφύγει τραυματισμένος στο κεφάλι. Στις 12 Νοεμβρίου 1956 μαζί με τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη ηγήθηκαν επίθεσης στην Ξεραρκάκα εναντίον φάλαγγας στρατιωτικών οχημάτων στο δρόμο Λεύκας - Καλοπαναγιώτη.

Στις 15 με 16 Ιανουαρίου 1957 ο Μάρκος Δράκος και τέσσερις αντάρτες του είχαν υποχρεωθεί να εγκαταλείψουν το κρησφύγετο τους στην περιοχή Τρουλινός του χωριού Καλοπαναγιώτης, κατόπιν εκτεταμένων ερευνών που άρχισαν εκεί οι Άγγλοι, μετά από προδοσία, και να καταφύγουν στον τομέα Σολέας. Τη νύχτα της 18ης Ιανουαρίου 1957, ενώ προσπαθούσε, επικεφαλής της ομάδας του, να διασπάσει τον κλοιό των Άγγλων, που επεκτείνοντας τις έρευνές τους είχαν ασφυκτικά περικυκλώσει ολόκληρη την περιοχή Σολέας και να οδηγήσει τους άνδρες του σε ασφαλέστερο μέρος, ενέπεσε σε ενεδρεύοντες Άγγλους στρατιώτες. "Στην προσπάθειά μας αυτή", αφηγείται ο συναγωνιστής του Τεύκρος Λοΐζου, "πέσαμε τρεις κατά συνέχεια φορές πάνω σε Άγγλους στρατιώτες. Την πρώτη ανταλλάξαμε πυροβολισμούς, τη δεύτερη όχι. Επικρατούσε σφοδρή κακοκαιρία. Στη λάμψη μιας αστραπής ο Μάρκος Δράκος και ένας Άγγλος στρατιώτης αλληλοεπισημάνθηκαν και αλληλοπυροβολήθηκαν. Ήμουν δίπλα του. Τον είδα να πέφτει και άκουσα το βρόγχο στο λαιμό του. Μου φάνηκε σαν να ήθελε να πει κάτι. Οι υπόλοιποι αλλάξαμε πορεία και καταφέραμε να διαφύγουμε".

Ο Διγενής έπλεξε το εγκώμιο του Μάρκου Δράκου με αυτά τα λόγια:

«Υπήρξεν αγνός, τίμιος, ανιδιοτελής και γενναίος μαχητής. Εκ των πρώτων προσέτρεξεν εις τας τάξεις της Οργανώσεως. Ο θάνατός του με απεστέρησε ενός αρίστου συμπολεμιστού, την δε Κύπρον ενός τέκνου της, το οποίον θα της ήτο λίαν χρήσιμον, όχι μόνον εις τον απελευθερωτικόν αγώνα, αλλά και εις την μετ’ αυτόν δημιουργικήν εργασίαν διά την πρόοδον και ευημερίαν της. Η θλίψις μου διά τούτο ήτο μέγιστη. Αλλά και όλη η Κύπρος εθλίβη και τον εθρήνησε δικαίως. Ήρωες, ως ο Δράκος, και θνήσκοντες δεν παύουν να ζουν. Παραμένουν φωτεινοί οδηγοί των επιζώντων, διά την εκπλήρωσιν της αποστολής των εις ωραίους ευγενείς αγώνας».

Σήμερα, το άγαλμα του Μάρκου Δράκου βρίσκεται σε ένα πολύ σημαδιακό σημείο της Λευκωσίας. Στον δρόμο που οδηγεί στο Λήδρα Πάλας, όπου κυματίζει η εμετική ημισέληνος. Ο Μάρκος Δράκος, με το χέρι υψωμένο δείχνει το δρόμο του αγώνα για την τελική δικαίωση των πόθων του λαού μας. Αυτό ζητά σήμερα το νεκρό παλληκάρι από όλους εμάς. Να αγωνιστούμε ενωμένοι για να απαλλάξουμε τα Ελληνικά χώματα της Κύπρου μας από κάθε ξένο κατακτητή. Για να ανατείλει και πάλι ο Ελληνικός ήλιος σε μια ελεύθερη πατρίδα. Στη βάση του ανδριάντα γράφει: "Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία".  Στον Δράκο όμως υπήρχαν και περίσσευαν και τα δύο. 

Γραφείο Τύπου

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...

Η αποικιοκρατία δεν τέλειωσε ποτέ - 17/1/1975

Η αποικιοκρατία δεν τέλειωσε ποτέ στο νησί μας και με κάθε ευκαιρία που τους δίνεται μας το αποδεικνύουν. Τι και αν η Κύπρος μετά το 1960 είναι "ανεξάρτητη", οι αποικιοκράτες μετονομάστηκαν σε κυρίαρχες βάσεις και κατέχουν μέχρι και σήμερα Ελληνικό έδαφος.

Τον Ιανουάριο του 1975, μόλις πέντε μήνες μετά την ολοκλήρωση της τουρκικής εισβολής, ο Κυπριακός Ελληνισμός βρίσκεται σε αναβρασμό. Τούρκοι κάτοικοι της Κύπρου, μεταφέρονται μέσω της βρετανικής βάσης Ακρωτηρίου στην Τουρκία και από εκεί στα κατεχόμενα εδάφη μας. Τότε ολόκληρη η Κύπρος ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ την άμεση διάλυση και απομάκρυνση των παράνομων βάσεων από το νησί.

Στις 16/1/1975, η Ολομέλεια της Βουλής της Κύπρου, αποφάσισε ομόφωνο ψήφισμα ότι «η Βρετανία πλέον δεν είναι νοητό να διατηρεί και να νέμεται βάσεις και διευκολύνσεις εν Κύπρω». Την επόμενη μέρα όλες οι Κυπριακές εφημερίδες προβάλουν στην πρώτη τους σελίδα την απόφαση της Βουλής. Χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατούσε στην Κύπρο εκείνη την εποχή, το κύριο άρθρο της εφημερίδας "Χαραυγή", του "προοδευτικού" ΑΚΕΛ.

«Έξω ΑΜΕΣΩΣ οι Βρετανοί από την Κύπρο. Να φύγουν και αυτών αμέσως τα στρατεύματα. Να διαλυθούν οι βάσεις τους και να επιστρέψουν στον δικαιούχο λαό τα κυπριακά εδάφη, που διά της βίας κατακράτησαν και τα ονόμασαν κυρίαρχα...».

Την ίδια μέρα 17/1/1975, η μαχητική ακόμα τότε, νεολαία πρωτοστατεί σε δυναμική εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από την βάση των βρετανών στο Ακρωτήρι. Μαθητές 16-17 χρονών παιδιά, άοπλοι μπροστά στην πύλη της στρατιωτικής βάσης, απαιτούσαν το αυτονόητο. ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΧΙΚΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ. Τότε οι υπηρέτες του στέμματος μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν την λαϊκή οργή του Κυπριακού Ελληνισμού, έσυραν στην "μάχη" τεθωρακισμένο άρμα μάχης κατά των μαθητών.

Στην προέλαση του το βρετανικό τεθωρακισμένο, παρέσυρε στο πέρασμα του, και σκότωσε έναν διαδηλωτή. Τον Πανίκο Δημητρίου*. Έναν 17χρονο μαθητή, πρόσφυγα από τον σκλαβωμένο Άγιο Μέμνωνα Αμμοχώστου. Ένα νέο, που το μόνο που ζητούσε ήταν το δίκιο του. Το βάρβαρο βρετανικό καθεστώς παρέμεινε πιστό στις παραδώσεις του, σκοτώνοντας νέα αμούστακα παιδιά που το μόνο τους "όπλο" ήταν η γαλανόλευκη που υπηρετούσαν.

Σήμερα 43 χρόνια μετά την θυσία του ήρωα πλέον Πανίκου Δημητρίου, το θέμα των βάσεων έχει ξεχαστεί. Η πολιτική ηγεσία του τόπου, συμβιβασμένη με τις βρετανικές ορέξεις, παραμένει απαθής σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα. Το προσπάθησαν το 2004, με το σχέδιο Ανάν, να μετατρέψουν την Κύπρο μας σε τουρκο-βρετανικό προτεκτοράτο με τις βάσεις να χαρίζονταν για πάντα στου Βρετανούς.

Οι προσπάθειες τους συνεχίζονται και σήμερα, με τον ίδιο τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας – ο οποίος πριν 14 χρόνια στηρίζοντας το σχέδιο ΑΝΑΝ έλεγε ΝΑΙ  στο τσιμέντωμα του καθεστώτος των Βάσεων στην Κύπρο - να υπογράφει δήθεν ιστορικές συμφωνίες με την Βρετανία για εκμετάλλευση των εδαφών των βάσεων από τους ιδιοκτήτες τους. Αγνοώντας πως η θέληση και το δίκαιο του λαού είναι η αποχώρηση των Βρετανικών Βάσεων και όχι οι υπογραφές “ιστορικών” συμφωνιών ή αλλιώς συμβιβασμών με ένα από τους μεγαλύτερους εχθρούς της πατρίδας μας.

Δυστυχώς βλέπουμε πόσο εύκολα αλλάζουν οι καιροί χάριν του χρήματος. Τι και αν αυτός ο τόπος, "βιάστηκε" από άγγλους και τούρκους. Οι ξεπουλημένοι πολιτικοί ηγέτες του τόπου τους έχουν ανάγει σε καλύτερους τους φίλους, εις βάρος του κυπριακού Ελληνισμού.

Πάγια θέση μας στην Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. είναι η άμεση αποχώρηση των βρετανικών βάσεων από το νησί. Δεν ξεχνάμε τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξαν το 1974 και τον μαύρο Ιούλη οι βρετανοί, όπου βοηθούσαν τους τούρκους εισβολής, προδίνοντας τις θέσεις των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Δεν ξεχνάμε τα 80 χρόνια αγγλικής σκλαβιάς που πέρασε ο τόπος, με εκατοντάδες Έλληνες της Κύπρου, να σκοτώνονται από αγγλικό χέρι.

Πώς να ξεχάσουμε τις εκτελέσεις και τα βασανιστήρια αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Τα ολοκαυτώματα. Τους απαγχονισμούς. Που ποτέ η Βρετανία δεν ζήτησε, έστω ένα συγνώμη. Αν 'τα αυτού, η βασίλισσα Ελισάβετ, είναι κάτοχος του χρυσού κλειδιού της πρωτεύουσας μας. Η πλήρης ταπείνωση για τις ψυχές των ηρώων μας. Ντρέπονται για το χάλι μας σήμερα κι από τα μνήματα μας φωνάζουν: "ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ". Κι αν αυτό δεν το καταλαβαίνουν οι βρετανοί, πιο απλά "BRITISH GO HOME".

*Πανίκος Δημητρίου.

Ο Πανίκος Δημητρίου γεννήθηκε στην Αμμόχωστο στις 10 Φεβρουαρίου 1957. Οι γονείς του Γιώργος και Κωσταντία Δημητρίου κατοικούσαν, πριν από την τουρκική εισβολή και κατοχή, στον τον Άγιο Μέμνωνα Αμμοχώστου. Ο Πανίκος ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας και είχε άλλα 4 αδέλφια. Το σπίτι που πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του και τα πρώτα μαθητικά του χρόνια ήταν στην οδό Εσπερίδων 193 στον Άγιο Μέμνωνα.

Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο της ενορίας του με άριστα και μετά φοίτησε για 5 χρόνια στο Α' Γυμνάσιο Αρρένων Αμμοχώστου, στο πρακτικό τμήμα, γιατί το όνειρό του ήταν να σπουδάσει αρχιτέκτονας. Ήταν ένα ήσυχο παιδί που δεν δημιουργούσε ποτέ προβλήματα στην οικογένειά του και στο σχολείο του. Μόνη του έγνοια ήταν να είναι καλός μαθητής και να γίνει ένας έντιμος πολίτης και ένας καλός επιστήμονας.

Τα όνειρά του όμως σταμάτησαν με την Τουρκική εισβολή. Όπως όλοι οι άλλοι συμπολίτες Αμμοχωστιανοί έτσι και ο Πανίκος με την οικογένειά του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον αγαπημένο του Άγιο Μέμνωνα και την αγαπημένη του Αμμόχωστο και να εγκατασταθεί στην πόλη της Λεμεσού μαζί με την υπόλοιπη οικογένειά του. Στη Λεμεσό φοίτησε στην έκτη τάξη στο Λανίτειο Γυμνάσιο Λεμεσού μέχρι της 17/1/1975, ημέρα του Θανάτου του.

Το έθνος πια δεν παίζει, έξω από την Κύπρο τούρκοι και εγγλέζοι.

Γραφείο Τύπου

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...

Ενωτικό Δημοψήφισμα 1950

Το 1949 θα παραμείνει στην ιστορία σαν ένα έτος στο οποίο η κυπριακή 'δεξιά' και 'αριστερά' επιτυγχάνουν μια πλήρη ταύτιση απόψεων όσο αφορά το Εθνικό θέμα στο οποίο βούληση και διεκδίκηση και των δυο δυνάμεων του τόπου είναι η απαίτηση του αιτήματος για άμεση ΕΝΩΣΗ με την ΜΗΤΕΡΑ Πατρίδα των κυπρίων, την Ελλάδα, Έτσι ένα χρόνο μετά στις 15 Ιανουαρίου του 1950, λαμβάνει χώρα το ενωτικό Δημοψήφισμα.

Τον Δεκέμβριο του 1949 η Εθναρχία αποστέλλει πρόσκληση στην αποικιακή κυβέρνηση να αναλάβει αυτή την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος και η δεύτερη αρνείται. Έτσι η Εθναρχούσα Εκκλησία αναλαμβάνει την διοργάνωση του τον επόμενο μήνα. Μεταξύ ο άλλων αναφέρει η εγκύκλιος που κυκλοφόρησε από την Εθναρχία:

«Εμπρός Κύπριοι! Όλοι εις τας επάλξεις διά την μάχην του Δημοψηφίσματος διά την εθνικήν αποκατάστασίν μας. Δια την ένωσιν με την αθάνατον Μητέρα Ελλάδα. Ο δίκαιος Θεός, οστίς εδημιουργησε τον άνθρωπον διά να ζη ελεύθερος, είναι βοηθός και παραστάτης του αγώνος μας.

Ζήτω η Ένωσις»

Το πρωί της ιστορικής εκείνης μέρας η Κύπρος έπλεε στα εθνικά της χρώματα. Είχεν όψη γιορταστική. Και η υπογραφή του συνθήματος: ΑΞΙΟΥΜΕΝ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ άρχισε. Η 15η Ιανουαρίου 1950 ήταν η μεγαλειώδεστέρα εξόρμηση των Κυπρίων, ένα αληθινό ξεχείλισμα πατριωτισμού και αγάπης προς τη λευτεριά. Σύσσωμη η ύπαιθρος δονείται από πατριωτικό ενθουσιασμό. Άντρες και γυναίκες, νέοι και γέροι κατακλύζουν τους ναούς για την υπογραφή του Δημοψηφίσματος που ήταν για όλους έγγραφο τιμής.

Το ενωτικό δημοψήφισμα στέφετε με μεγάλη επιτυχία. Από τους 224,757 χιλιάδες εγγεγραμμένους ψηφοφόρους συλλέγονται 215, 108 υπογραφές με το εκπληκτικό ποσοστό του 95.7 % το οποίο δεν δίνει περιθώρια αμφισβήτησης του πόθου των Κυπρίων, που διατράνωσαν για ακόμη μια φορά την απαίτηση τους να απολαύουν του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης. Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος αποστέλλονται με αντιπροσωπία στην βρετανική κυβέρνηση και στην βουλή των Ελλήνων χωρίς να βρίσκουν ιδιαίτερο αντίκρισμα.

Δυστυχώς το δημοκρατικό δικαίωμα του κυπριακού ελληνισμού, για αυτοδιάθεση, δεν σεβάστηκε ούτε μετά το ενωτικό δημοψήφισμα, αλλά ούτε μετά τον απελευθερωτικό ενωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ του 1955-59 που ακολούθησε του δημοψηφίσματος. Αντί αυτού μας σερβιρίστηκε η «ανεξαρτησία», με την Τουρκία ξαφνικά στο παιχνίδι της διακυβέρνησης. Τα αποτελέσματα, γνωστά σε όλους μας, τα βιώνουμε ακόμη σήμερα, 44 χρόνια μετά από την βάρβαρη τούρκικη εισβολή του 1974, το βόρειο τμήμα του νησιού μας, παραμένει υπό κατοχή.

Η ιστορία μας αποδεικνύει ότι τα συμφέροντα αλλάζουν ριζικά συμπεριφορές, ιδανικά και αξίες, πρωτεργάτες και υπέρμαχοι της Ένωσης μετεξελίσσονται σε επίορκους. Οι πάλαι ποτέ μπροστάρηδες των διεκδικήσεων και της λαϊκής βούλησης έχουν καταντήσει οι πλέον ανίκανοι. Οι άνευρες μαριονέτες του ενδοτισμού και της ματαιοδοξίας. Η δεξιά' και η 'αριστερά' συστρατεύονται ξανά, μόνο που τώρα δεν εκφράζουν πλέον την λαϊκή κυριαρχία ούτε τις αξίες και τα ιδανικά των πατεράδων τους, δεν σέβονται την λαϊκή ετυμηγορία του 2004 αλλά προωθούν με τα πλέον ξεδιάντροπα μέσα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ξένων κέντρων αποφάσεων.

Γραφείο Τύπου

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...

Ομιλία Επίτιμου Προέδρου κύριου Κλεόβουλου Παπακώστα στην εκδήλωση εορτασμού 50 Χρόνων

Ο κ. Κλεόβουλος Παπακώστας είναι επίτιμος πρόεδρος του ΔΡΑΣΙΣ- ΚΕΣ. Κατάγεται από τη Χλώρακα και είναι υιός του Αείμνηστου Παπακώστα Λεωνίδα, πρώτου Ομαδάρχη της ΕΟΚΑ. Είναι μέλος του κινήματος από το 1975. Υπήρξε στέλεχος πρώτης γραμμής και κατ’ επανάληψη αρχηγός του προεκλογικού αγώνα. Είναι πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα. Είναι πρόεδρος της διαχειριστικής επιτροπής του Μνημείου και του μουσείου του ιστορικού πλοιαρίου «Άγιος Γεώργιος».

Συναγωνίστριες, συναγωνιστές, φίλες και φίλοι,

Θεωρώ μεγάλη τιμή την ανάθεση σε εμένα από την οργανωτική επιτροπή να μιλήσω απόψε στην εναρκτήρια εκδήλωση για την συμπλήρωση 50 χρόνων από την ίδρυση της φοιτητικής κίνησης ΔΡΑΣΙΣ το 1968. Η αποψινή συνεστίαση αποτελεί την πρώτη από μια σειρά εκδηλώσεων που προγραμματίζονται εντός του 2018. Αισθάνομαι αδύναμος να περιγράψω σε μια ομιλία την προσφορά προς τους φοιτητές αλλά ιδιαίτερα στην πατρίδα μας της φοιτητικής παράταξης ΔΡΑΣΙΣ ΚΕΣ η οποία βρίσκεται στην πρωτοπορία των εθνικών αγώνων για πενήντα ολόκληρα χρόνια. Η φοιτητική κίνηση ΔΡΑΣΙΣ ιδρύθηκε το 1968στην Αθήνα. Είχε προηγηθεί η στρατιωτική επιχείρηση τον Νοέμβριο του 67 στην Κοφίνου. Ακολούθησε η πρώτη προδοσία της χούντας με την απόσυρση από την Κύπρο της Ελληνικής Μεραρχίας που αποτελούσε την εγγύηση της ελευθερίας και της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.

Η προσπάθεια της χούντας να χειραγωγήσει το φοιτητικό κίνημα με διορισμό των Διοικητικών Συμβουλίων των φοιτητικών συλλόγων , δημιούργησε μια απαράδεκτη κατάσταση. Το φθινόπωρο του 1968 στην φοιτητική εστία των Πατησίων μια μικρή ομάδα από Κύπριους φοιτητές μετά από πολλές συσκέψεις και προβληματισμό λαμβάνουν ΔΡΑΣΗ με
- 2 -

στόχο την αποκατάσταση των δημοκρατικών αρχαιρεσιών για εκλογή Διοικητικού Συμβουλίου στην ΕΦΕΚ που διοριζόταν από την Χούντα. Την ολιγομελή αυτή ομάδα αποτελούσαν οι Στέλιος Χρηστίδης, Χρίστης Παπαδόπουλος, Θεόδωρος Παναγιώτου, Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης και Γιώργος Μιχαηλίδης.

Η απειλή εισδοχής Τουρκοκυπρίων σαν εκπροσώπων των Κυπρίων φοιτητώνστις διεθνείς φοιτητικές ενώσεις , ώθησε τους φοιτητές της κίνησης ΔΡΑΣΙΣ να απαιτήσουν εκλογές στους φοιτητικούς συλλόγους και να σταματήσει ο διορισμός συμβουλίων από την Χούντα.

Η απαίτηση της ΔΡΑΣΗΣ για διενέργεια φοιτητικών εκλογών και η ενημέρωση προς τούτο του τότε υπουργού Εξωτερικών Σπύρου Κυπριανού, ο οποίος μετέφερε το αίτημα στον υπουργό εξωτερικών της χουντικής κυβέρνησης Παναγιώτη Πιπινέλλη, είχε ως αποτέλεσμα να επιτραπούν εκλογές για ανάδειξη Δ.Σ στην ΕΦΕΚ. Η κίνηση ΔΡΑΣΙΣ θα διεκδικήσει τις εκλογές που διεξήχθησαν στις 16 Μαρτίου 1969, στην παρουσία κυβερνητικού εκπροσώπου, εκπροσώπων της Κυπριακής πρεσβείας και Κυπριακών φοιτητικών οργανώσεων από Δυτικές και Ανατολικές χώρες, ώστε να είναι αποδεκτές από όλους. Με υπερκομματικό συνδυασμό εξέλεξε τα 7 μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και τα τρία της εξελεγκτικής επιτροπής υπερνικώντας τους άλλους συνδυασμούς στους οποίους μάλιστα συμπεριλαμβανόταν και φιλοχουντικός συνδυασμός.
- 3 -

Τα εκλελεγμένα μέλη του Δ.Σ ήσαν οι Χριστίδης Στέλιος, πρόεδρος, Μιχαηλίδης Γιώργος, αντιπρόεδρος, Παπαδόπουλος Χρίστης, Γενικός Γραμματέας, Ρήγας Ανδρέας, ταμίας, Σάββα Σάββας, ειδικός γραμματέας, Τζιανάβαρος Νεόφυτος, μέλος και Μουστάκας Σάββας, μέλος. Μέλη της εξελεγκτικής επιτροπής εξελέγησαν οι Γεωργιάδης Γεώργιος, Κυριακίδης Χρίστος και Αριστείδου Αρίστος.

Αμέσως μετά τις εκλογές ανασυστάθηκε το Δευτεροβάθμιο όργανο των Κυπρίων Φοιτητών, η ομοσπονδία των ΕΦΕΚ (ΟΕΦΕΚ). Μέσα από την ΟΕΦΕΚ αρχίζει η σύγκρουση με την Χούντα. Αξίζει να αναφερθεί ότι την περίοδο αυτή φοιτητές που ανήκαν στον ευρύτερο Ενωτικό χώρο, σε αντιχουντικες ομάδες με εντολές του στρατηγού Γρίβα μετείχαν σε διάφορες αντιδικτατορικές ενέργειες.

Στις 5 Απριλίου 1970 η ΕΦΕΚ διοργάνωσε πανηγυρικό εορτασμό της εθνικής επετείου 1ης Απριλίου 1955 στο κινηματοθέατρο ΟΡΦΕΑΣ . Ο Διγενής που βρισκόταν υπο περιορισμό της Χούντας στο σπίτι του στο Χαλάνδρι κατάφερε να ξεγελάσει τους φρουρούς του και ήταν ο κύριος ομιλητής στην εκδήλωση. Στην ομιλία του κατάγγειλε δημόσια την δικτατορική κυβέρνηση αλλά και την κυβέρνηση Μακαρίου για την πορεία του εθνικού προβλήματος.

Το ίδιο ακριβώς επαναλήφθηκε και τον επόμενο χρόνο στις 4 Απριλίου 1971 και πάλι σε εορτασμό της ΕΦΕΚ για την 1η
- 4 -

Απριλίου στο κινηματοθέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ. Ο Διγενής καταφέρεται με δριμύτητα εναντίον της χούντας για παραβίαση των δημοκρατικών θεσμών και την απαγόρευση της ελεύθερης έκφρασης ιδεών στα εθνικά θέματα. «Μόνο οι βεζίρηδες της παλαιάς Οθωμανικής αυτοκρατορίας, τόνισε, δεν επέτρεπον την συζήτηση των κοινών, και απέτρεπαν τους πολίτας από του να αναμιγνύονται στα κοινά και να μαθαίνουν τι λένε για τους άρχοντας του Τουρκικού κράτους».

Στα αμέσως επόμενα χρόνια η σύγκρουση θα πάρει διαστάσεις. Στο 7ο και 11ο Πανσπουδαστικό συνέδριο η ΟΕΦΕΚ θα καταγγείλει το φασιστικό δικτατορικό καθεστώς της Ελλάδας και θα ζητήσει από το διεθνές φοιτητικό κίνημα συμπαράσταση για αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας. Στις 11 Μαίου 1972 με την ανάληψη των καθηκόντων του το νέο Δ.Σ της ΟΕΦΕΚ σε ανακοίνωση διακήρυξε μεταξύ άλλων « Ημείς οι Κύπριοι φοιτητές αξιούμεν την άμεσον διεξαγωγην εκλογών. Αναλαμβάνουμεν τον ανένδοτο αγώνα για αποκατάσταση των ακαδημαϊκών ελευθεριών …..».

Η χούντα αντέδρασε αμέσως και στις 13 Μαΐου 1972 απέλασε όλο το Δ.Σ της ΟΕΦΕΚ, συνολικά έξι άτομα,τους Κυριάκο Γιαννόπουλο, Χριστόδουλο Ιωάννου, Κυριάκο Βιολάρη, Γιάννη Κουλουντή, Σπύρο Καραολίδη και Λεωνίδα Λεωνίδα ενώ απαγορεύτηκε η είσοδος στην Ελλάδα του προέδρου της ΟΕΦΕΚ Χριστόδουλου Γιαλλουρίδη που βρισκόταν στην Κύπρο. Ολοι οι
- 5 -

απελαθέντες προέρχονταν από την Δράση. Η σύγκρουση Δρασιτών και χούντας τους μήνες που ακολούθησαν και τον επόμενο χρόνο θα συνεχιστεί με διάφορες ενέργειες, όπως ρίψη φυλλαδίων και αναγραφή συνθημάτων αλλά και αναγνώριση στόχων με διενέργεια εκρήξεων σε ανοικτούς χώρους με κάθε προφύλαξη ώστε να μην τεθούν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές. Ο Διγενής που βρισκόταν στην Κύπρο είχε ήδη διαμηνύσει στους φοιτητές να κτυπούν την χούντα παντού διότι προδίδει την Κύπρο. Στα γεγονότα στην Νομική Σχολή Αθηνών τον Φεβρουάριο και Μάρτιο 73 με τους φοιτητές να αξιώνουν δημοκρατικές ελευθερίες συμμετείχαν πολλοί Δρασιτες φοιτητές .Τον Νοέμβριο θα ακολουθήσουν τα γνωστά γεγονότα στο Πολυτεχνείο.

Το καλοκαίρι του 73 ολο σχεδόν το Δ.Σ της ΕΦΕΚ βρισκόταν στην
Κύπρο. Σε ψήφισμα που εκδόθηκε γινόταν αναφορά για την Βόρειο Ήπειρο. Το ψήφισμα αυτό ήταν η αφορμή που ζητούσε η Χούντα για να απαγορεύσει την επιστροφή στην Ελλάδα των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΦΕΚ με την δικαιολογία ότι διατάρασσαν με τις ενέργειες τους τις σχέσεις καλής γειτονίας με την Αλβανία. Τα μέλη του Δ.Σ της ΕΦΕΚ ησαν
οι Αβερκίου Χρίστος, Ζαμπυρίνης Παντελής, Χαραλάμπους Σταύρος, Οικονόμου Νίκος και Δημοσθένους Τάκης. Ο πρόεδρος Παπαχριστοφόρου Χριστόφορος και το μέλος Παπακλεοβούλου Νίκος παρέμειναν στην Ελλάδα λαμβάνοντας μέτρα ώστε να μην επισημανθούν και συλληφθούν.Επίσης συνελήφθη και

- 6 -

εκδιώχθηκε από την Ελλάδα το στέλεχος του ΔΡΑΣΙΣ Ιωσήφ Σαββίδης με την κατηγορία της κατοχής οπλισμού και οργάνωσης ενόπλων αντιστασιακών ομάδων στην Αθήνα. Απαγορεύτηκε ακόμα η είσοδος στην Ελλάδα του Νίκου Κουτσού. Η Κυπριακή εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στις 14 Μαΐου 1972 σε πρωτοσέλιδο τίτλο πάνω από την φωτογραφία των πρώτων απελαθέντων έγραφε με κεφαλαία γράμματα « ΑΠΗΛΑΘΗΣΑΝ ΕΞΙ ΚΥΠΡΙΟΙ. Είχον καταδικάσει τον σκοταδισμόν ο οποίος είχε επιβληθεί εις στα Πανεπιστήμια» . Ο ιστορικός Σόλων Γρηγοριάδης στην έκδοση του «Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας» στον 6ο τόμο στις σελίδες 366 και 367 γράφει για τα γεγονότα αυτά. «Το πρώτο ρήγμα στο τείχος που έκτιζε τοκαθεστώς γύρω από τον φοιτητικό κόσμο για να τον κρατεί απομονωμένο από την πολιτική πραγματικότητα το άνοιξαν οι Κύπριοι φοιτητές της ΕΦΕΚ….». Η φλόγα που πρώτοι άναψαν οι Δρασίτες φοιτητές θα ανάψει και θα φουντώσει.

Το πραξικόπημα και η Τουρκική εισβολή βρίσκει το Δ.Σ της ΕΦΕΚ στην Κύπρο. Μοναδικό μέλος του συμβουλίου που βρισκόταν στην Αθήνα ο Νίκος Παπακλεοβούλου. Χιλιάδες Κυπριοι φοιτητές κατακλύζουν καθημερινά τα γραφεία της ΕΦΕΚ με μοναδικό αίτημα να επιστρατευτούν και να σταλούν στηνΚύπρο. Ο Νίκος συγκροτεί και προεδρεύει 15μελούς προσωρινής επιτροπής τα μέλη της οποίας μεταβαίνουν στο Γενικό Επιτελείο Στρατού και απαιτούν την αποστολή των φοιτητών στην Κύπρο. Ταυτόχρονα διοργανώνουν κινητοποιήσεις και συλλαλητήρια για την ευαισθητοποίηση του
- 7 -

Ελληνικού λαού και την στήριξη των Ελλήνων Κυπρίων. Εκατοντάδες φοιτητές στην συντριπτική πλειοψηφία τους Δρασίτες επιβιβάζονται στις 22 Ιουλίου αργά το απόγευμαστο επιβατηγό πλοίο «ΡΕΘΥΜΝΟ» με προορισμό την Κύπρο. Μαζί τους και ένα τάγμα κληρωτών Ελλαδιτών στρατιωτών με τον οπλισμό τους. Οι φοιτητές τέθηκαν υπό τις διαταγές του διοικητή του τάγματος που τους ονόμασε «ΙΕΡΟ ΛΟΧΟ» . Αποστολή ήταν η αποβίβαση στην Λεμεσό, ο εξοπλισμός τους και η προώθηση στον Πενταδάκτυλο. Δυστυχώς όταν το πλοίο στις 23 Ιουλίου έφτασε στα ανοικτά της Πάφου δόθηκαν οδηγίες, άγνωστο από ποιους, να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα. Στις 25 Ιουλίου επέστρεψαν στον Πειραιά και βρήκαν την Ελλάδα να πανηγυρίζει για την πτώση της δικτατορίας. Τα γραφεία της ΕΦΕΚ εν τω μεταξύ είχαν διαρρηχθεί και καταληφθεί από φοιτητές που έμειναν στην Αθήνα κρυβόμενοι. Μόλις αντίκρυσαν τους Δρασίτες που επέστρεψαν πισω εγκατέλειψαν αμέσως το οίκημα. Οι φοιτητές του ΔΡΑΣΙΣ δεν εγκατέλειψαν όμως τις προσπάθειες να μεταβούν στην Κύπρο. Αυτό έγινε κατορθωτό στις 3 Αυγούστου όταν εκατοντάδες φοιτητές , οι ίδιοι σχεδόν με προηγουμένως, αναχώρησαν με το επιβατηγό πλοίο ΙΑΣΩΝ, έφτασαν στην μεγαλόνησο και εντάχθηκαν στις δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς λαμβάνονταςμέρος στις μάχες που ακολούθησαν εναντίον των Τούρκων εισβολέων. Κάποιοι από αυτούς έπεσαν στα πεδία των μαχών ενώ κάποιοι άλλοι είναι ακόμη αγνοούμενοι. ΑΙΩΝΙΑ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ. Βαριά η κληρονομιά που μας έχουν αφήσει.

- 8 -

Η επιστροφή των φοιτητών στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο βρήκε την ΕΦΕΚ κατειλημμένη και λεηλατημένη από άλλους φοιτητές που διέρρηξαν και πάλι τα γραφεία. Προτίμησαν αντί να μεταβούν στην Κύπρο να πολεμήσουν να παραμείνουν στην Ελλάδα και να οργανώσουν συναυλίες και εράνους υπέρ δήθεν της Κύπρου. Τα έσοδα βέβαια δεν έφτασαν ποτέ στην Κύπρο. Τα είχαν οι ίδιοι καταχραστεί.

Στις φοιτητικές εκλογές που ησαν προγραμματισμένες οι ούτω καλούμενες δημοκρατικές πατριωτικές δυνάμεις επιχείρησαν να αποκλείσουν και να απομονώσουν την παράταξη του ΔΡΑΣΙΣ. Κατάφεραν όμως να τσακωθούν μεταξύ τους με αποτέλεσμα οι εκλογές να μην ολοκληρωθούν ποτέ. Οι Δρασίτες προσέφυγαν στο Πρωτοδικείο που όρισε προσωρινό εκλογικό συμβούλιο το οποίο ανέλαβε την διεξαγωγή εκλογών. Νέοι αγώνες για την παράταξη η οποία κατέρχεται στις εκλογές τον Φεβρουάριο του 1975 ως ΔΡΑΣΙΣ – ΚΕΣ, αφού συνενώθηκε με το Κίνημα Ενότητας Σωτηρίας (ΚΕΣ) που προήλθε από ομάδα παλαιών στελεχών του ΔΡΑΣΙΣ. Στις εκλογές που διενεργήθηκαν με εποπτεία εκπροσώπων της Εισαγγελίας και του Υπουργείου Παιδείας το ΔΡΑΣΙΣ – ΚΕΣ θριαμβεύει. Στην Γενική Συνέλευση που προηγήθηκε των εκλογών το ΔΡΑΣΙΣ – ΚΕΣ κατάθεσε πρόταση η οποία εγκρίθηκε από όλες τις φοιτητικές παρατάξεις, για σύσταση επιτροπής διερεύνησης καταγγελιών εναντίον φοιτητών που συνεργάστηκαν με τις χουντικές κυβερνήσεις. Η σύσταση όμως της επιτροπής ποτέ δεν υλοποιήθηκε αφού
- 9 -

αρνήθηκαν τελικά να στείλουν εκπροσώπους οι αυτοαποκαλούμενες Δημοκρατικές παρατάξεις. Η μόνη παράταξη που ανταποκρίθηκε ήταν το ΔΡΑΣΙΣ – ΚΕΣ που πρότεινε τους Νικο Κουτσού και Νίκο Σωτηρίου. Οι πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες που επικράτησαν στην Κύπρο μετά την Τουρκική εισβολή μεταφέρθηκαν και στο φοιτητικό κίνημα. Παρά την αποδεδειγμένα με ντοκουμέντα και μαρτυρίες αντιδικτατορική δράση της παράταξης μας κάποιοι παραχαράκτες της ιστορικής αλήθειας επιμένουν μέχρι σήμερα να ενοχοποιούν το ΔΡΑΣΙΣ – ΚΕΣ ως αντιδημοκρατικό κίνημα που συνεργάστηκε με την χούντα. Ουδέν αναληθέστερο τούτου και περίτρανα αποδεικνύεται από τις απελάσεις στελεχών του κινήματος από την δικτατορία.

Το ΔΡΑΣΙΣ – ΚΕΣ πάντοτε είχε δημοκρατική δομή στην ιεραρχία του και ακολουθεί από την ίδρυση του δημοκρατικές και αξιοκρατικές διαδικασίες. Η συλλογικότητα στην λήψη αποφάσεων αποτελεί πάντοτε κανόνα. Σε σημαντικές αποφάσεις τα Διοικητικά Συμβούλια συγκαλούν συγκεντρώσεις στελεχών και Γενικές Συνελεύσεις όπου δημοκρατικά λαμβάνονται οι αποφάσεις. Αυτό γίνεται μέχρι σήμερα. Ουδέποτε υιοθετήθηκε αρχηγικό σύστημα και ο πρόεδρος του Δ.Σ θεωρείται πρώτος μεταξύ ίσων.

Στις εκλογές του 1976 και 77 το Δράσις Κές θα εκλέξει 5 από τα εφτά μέλη του Δ.Σ έναντι δύο των συνασπισμένων λαικομετωπικών παρατάξεων ενώ η ΔΕΝΕΚ (Δημοκρατική
- 10 -

Ένωση Νέων Κύπρου) που δημιουργήθηκε από στελέχη του Δράσις που διαφωνούσαν με την παράταξη δεν εξέλεξε κανένα.
Η ΕΦΕΚ στα χρόνια αυτά ανάπτυξε πλούσια δραστηριότητα , ιδιαίτερα στο εθνικό πρόβλημα της πατρίδας μας. Η οργανωμένη μετακίνηση των Τουρκοκυπρίων από τα χωριά και τις πόλεις τους στις Αγγλικές Βάσεις και από εκεί η μεταφορά τους από τους Άγγλους στα κατεχόμενα εδάφη μας, η δολοφονία του ήρωα μαθητή Πανίκου Δημητρίου σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στις Αγγλικές βάσεις,ήταν η αφορμή για νέες μαχητικές πολυήμερες διαδηλώσεις των φοιτητών μας έξω από την Αγγλική πρεσβεία στην Αθήνα. Οι συγκρούσεις με τα ΜΑΤ (ειδικές αντιτρομοκρατικές δυνάμεις της αστυνομίας) είναι καθημερινές με δεκάδες τραυματίες , συλλήψεις και προσαγωγές στην Γενική Ασφάλεια Αθηνών.

Το 1976 η Αμερικανική κυβέρνηση διέκοψε το εμπάρκο όπλων στην Τουρκία που είχε επιβληθεί λόγω της εισβολής στην Κύπρο. Και σε αυτή την περίπτωση οι φοιτητές του ΔΡΑΣΙΣ ΚΕΣ εκδηλώνουν δυναμικά την αντίδραση τους. Η ΕΦΕΚ πρωτοστατεί και οργανώνει δυναμική εκδήλωση στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου και στην συνέχεια πορεία προς την Αμερικανική πρεσβεία. Οι φοιτητές βρίσκονται αντιμέτωποι με απρόκλητη επίθεση από Αμερικανούς πεζοναύτες και φρουρούς της πρεσβείας. Οι συγκρούσεις εξω από το κτίριο της πρεσβείας και στους γύρω δρόμους είναι βίαιες και συνεχίζονται μέχρι τα μεσάνυκτα, με πολλούς Δρασίτες τραυματίες, ενώ άλλοι συλλαμβάνονται και
- 11 -

οδηγούνται ενώπιον των Δικαστηρίων. Πρέπει να πούμε ότι το οίκημα του Δράσις Κες αλλά και τα στελέχη του βρίσκονταν υπό την στενή και συνεχή παρακολούθηση του Τμήματος Αλλοδαπών αλλά και της Κρατικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΚΥΠ) . Οι Δρασίτες ξεχωρίζουν για τον δυναμισμό και την μαχητικότητα τους στα εθνικά προβλήματα και βρίσκονται συνεχώς στο στόχαστρο της αστυνομίας. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι μετά την δολοφονία στην Αθήνα του Αμερικανού πράκτορα Ρίτσαρτ Γουέλςστις 23 Δεκεμβρίου 1975 πολλοί φοιτητές του Δράσις Κες συνελήφθησαν από την αστυνομία και οδηγήθηκαν στα κρατητήρια όπου και ανακρίθηκαν.

Η υπογραφή των συμφωνιών υψηλού επιπέδου μεταξύ Μακαρίου και Ντενκτάς την 11ην Φεβρουαρίου 1977 και ουσιαστικά η αποδοχή της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας ως πλαίσιο λύσης του Κυπριακού βρίσκει αντίθετους τους Δρασίτες. Πρώτοι από όλους εκφράζουν την διαφωνία τους και οργανώνουν κινητοποιήσεις για διαφώτιση του Ελληνικού λαού. Ακολουθούν σειρά κινητοποιήσεων και δυναμικών εκδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας για την ποντιοπηλατική πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή έναντι της Κύπρου που εκφράζεται με το δόγμα «Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται» . Η προσπάθεια δημιουργίας Κυπριακής Συνείδησης επίσης βρίσκει αντίθετους τους Δρασίτες. Η επιβεβαίωση της εξεύρεσης λύσης στην βάση της διζωνικής με τις νέες συμφωνίες υψηλού επιπέδου Κυπριανού – Ντενκτάς το 1979 είναι η αφορμή για νέες εκδηλώσεις
- 12 -

διαμαρτυρίας από την παράταξη μας . Είχαμε από τότε προειδοποιήσει με ακλόνητα επιχειρήματα που θα οδηγούσε ο δρόμος της διζωνικής. Δεν εισακουσθήκαμε δυστυχώς. Τα αποτελέσματα της αδιέξοδης και επικίνδυνης αυτής πολιτικής που σήμερα βιώνουμε όλοι κατά τρόπο τραγικό επιβεβαιώνουν πόσο δίκαιο είχαμε τότε αλλά και σήμερα.

Τον Μάιο του 1979 με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 30 χρόνων από την ίδρυση της ΕΦΕΚ Αθηνών διοργανώθηκε μεγάλη εορταστική εκδήλωση στην παρουσία πολιτικών και θρησκευτικών Αρχών. Σε άλλη ειδική εκδήλωση στα γραφεία της ΕΦΕΚ τιμήσαμε με ανάρτηση αναμνηστικής πλάκας τον αείμνηστο πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου για την προσφορά του στην θωράκιση της Κύπρου με την αποστολή της Ελληνικής μεραρχίας.

Η αλλαγή του εκλογικού συστήματος το 1981 στις εκλογές της ΕΦΕΚ και η καθιέρωση της απλής αναλογικής συνδέθηκε από τις αντίθετες φοιτητικές παρατάξεις με μια προσπάθεια αφαίρεσης από το καταστατικό του σωματείου του κύριου σκοπού που είναι η επιδίωξη της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Φοιτητές του ΔΡΑΣΙΣ ΚΕΣ προσέφυγαν στο Δικαστήριο το οποίο
αποφάνθηκε ότι ήταν νομικά αδύνατη η αλλαγή του κύριου σκοπού της ΕΦΕΚ. Άλλη μια προσπάθεια των αριστερών και φιλοαριστερών δυνάμεων να πλήξουν το εθνικό φρόνημα κατέρρευσε. Τον ίδιο χρόνο διοργανώθηκε συγκέντρωση στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών με σκοπό την
- 13 -

προώθηση της αμυντικής θωράκισης και ένταξη της Κύπρου στον αμυντικό σχεδιασμό της Ελλάδας με κεντρικό σύνθημα «ΚΥΠΡΟΣ ΑΙΓΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΙΑΙΟ» . Εναντίον των φοιτητών του ΔΡΑΣΙΣ – ΚΕΣ επιτέθηκαν βίαια με λοστούς και κοντάρια πολλαπλάσιος αριθμός κουκουλοφόρων αναρχικών. Η θέση του ΔΡΑΣΙΣ – ΚΕΣ για την εθνική ανάγκη ενιαίας αμυντικής πολιτικής Κύπρου και Ελλάδας δικαιώθηκε στην πράξη πολύ αργότερα με την υλοποίηση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος από τις κυβερνήσεις Ανδρέα Παπανδρέου και Γλαύκου Κληρίδη. Μια σωστή πολιτική που δυστυχώς εγκαταλείφθηκε και περιθωριοποιήθηκε με επιστροφή στην ίδια λανθασμένη πορεία.

Τον Νοέμβριο του 1982 στις φοιτητικές εκλογές η παράταξη μας κατατάγηκε τρίτη σε αριθμό ψήφων. Στις αμέσως επόμενες εκλογές του 83 ανήλθε στην δεύτερη θέση. Κατά την διάρκεια του προεκλογικού αγώνα και ενώ η παράταξη μας βρισκόταν σε πλήρη οργάνωση εν όψει των εκλογών έγινε η ανακήρυξη του ψευδοκράτους στις 15 Νοεμβρίου. Ο επικεφαλής του προεκλογικού αγώνα διέκοψε την προεκλογικό, κάλεσε έκτακτη σύσκεψη στελεχών και λήφθηκε απόφαση για οργάνωση το βράδυ πορείας διαμαρτυρίας στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Πορεία οργανώθηκε και το επόμενο βράδυ υπό συνεχή ραγδαία βροχή. Τον επόμενο χρόνο το 1984 το ΔΡΑΣΙΣ – ΚΕΣ επανήλθε στην πρωτοπορία του φοιτητικού κινήματος και αναδείχθηκε στις εκλογές η πρώτη φοιτητική

- 14 -

δύναμη θέση που διατήρησε για τα επόμενα δέκα συνεχή χρόνια.

Οι φοιτητές αγκάλιασαν την παράταξη και εμπιστεύτηκαν το ΔΡΑΣΙΣ ΚΕΣ λόγω ακριβώς των ορθών και καθαρών θέσεων του, στα φοιτητικά, αλλά ιδιαίτερα στα εθνικά προβλήματα.Δεν θα αναφερθώ στις πολλές και ποικίλες εκδηλώσεις, ενέργειες και διαβήματα για την επίλυση των φοιτητικών προβλημάτων διότι θα σπαταλούσα πολύτιμο χρόνο.

Πρέπει όμως να κάνω μνεία στις διάφορες εθνικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες στις οποίες συμμετείχε η παράταξη μας η διοργάνωνε εξ ολοκλήρου. Αισθητή ήταν η παρουσία μας καθεχρονικά στις εκδηλώσεις της Πανελλήνιας Επιτροπής Αγνοουμένων και Αδηλώτων Αιχμαλώτων στην πλατεία Συντάγματος κάθε Μεγάλη Βδομάδα. Σημαντικός επίσης υπήρξε ο ρόλος της παράταξης στην προώθηση των δικαίων της Βορείου Ηπείρου. Μαζί με αδελφούς Βορειοηπειρώτες συνδιοργανώσαμε κοινές εκδηλώσεις. Χαρακτηριστική είναι η δυναμική εκδήλωση έξω από την Αλβανική πρεσβεία σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την καταπίεση μέχρι θανάτου των αδελφών Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου από το καθεστώς του Εμβέρ Χότζα. Εξω από την πρεσβεία και στους γύρω δρόμους υπήρξαν συγκρούσεις φοιτητών μας με την αστυνομία και τα ΜΑΤ.

- 15 -

Περιττό βέβαια να αναφέρω τις καθιερωμένες δημόσιες ετήσιες εκδηλώσεις για τον εορτασμό της εθνικής επετείου της 1ης Απριλίου 1955 , όπως και το εθνικό μνημόσυνο του Αρχηγού της ΕΟΚΑ Γεωργίου Γρίβα Διγενή στον μητροπολιτικό Ναό Αθηνών.
Επίσης στο οίκημα της παράταξης ήσαν καθιερωμένες εκδηλώσεις μνήμης και τιμής στους ήρωες του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 55 – 59.

Αξιοσημείωτη είναι επίσης η παρουσία του ΔΡΑΣΙΣ ΚΕΣ στα πολιτιστικά δρώμενα και η προβολή της Κυπριακής λαϊκής παράδοσης στην Ελλάδα. Μέσα στα πλαίσια αυτά δημιουργήσαμε θεατρικό τμήμα όπως και χορευτικό συγκρότημα το οποίο αξιοποιήθηκε πλείστες φορές σε εκδηλώσεις από την Κυπριακή Πρεσβεία.

Το καλοκαίρι του 1987 με πρωτοβουλία του ΔΡΑΣΙΣ ΚΕΣ ιδρύεται ο φορέας των Αυτόνομων Ενωτικών Φοιτητικών Παρατάξεων με την συμμετοχή της ΠΕΟΦ Θεσσαλονίκης και ΔΕΠ Αμερικής. Τα επόμενα χρόνια ο φορέας ενισχύθηκε με την συμμετοχή και άλλων νέων αξιόλογων φοιτητικών οργανώσεων από διάφορες χώρες και πόλεις.

Τον Νοέμβριο του 1987 στα πλαίσια εκδηλώσεων για καταδίκη του ψευδοκράτους οι Δρασίτες φοιτητές οργάνωσαν εκδηλώσεις έξω από την Τουρκική πρεσβεία με πολυήμερη

- 16 -

απεργία πείνας. Στον ίδιο χώρο πραγματοποιήθηκε και φιλολογικό μνημόσυνο του ήρωα Κυριάκου Ματση. Η βίαιη επίθεση της αστυνομίας για διάλυση της εκδήλωσης και απομάκρυνσης των απεργών που βρίσκονταν σε αντίσκηνο, εξαγρίωσε τους Δρασίτες που αντιστάθηκαν στις επιθέσεις. Ο συναγωνιστής Νικήτας Ιωάννου όρμησε προς την πρεσβεία και ξήλωσε τον θυρεό. Ακολούθησαν συγκρούσεις και συλλήψεις φοιτητών αλλά και των εξασθενημένων απεργών πείνας. Η απελευθέρωση τους επιτεύχθηκε μετά από κινητοποιήσεις των φοιτητών και παρέμβαση από την Κυπριακή πρεσβεία.

To 1988 σημαδεύτηκε με τις επισκέψεις Τούρκων επισήμων στην Αθήνα. Του δήμαρχου της Κωνσταντινούπολης Νταλάν και του πρωθυπουργού Οζαλ. Και στις δύο αυτές επισκέψεις έξω από το ξενοδοχείο Χίλτον, το Δημαρχείο και το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στο Σύνταγμα σημειώθηκαν δυναμικές εκδηλώσεις Δρασιτών και συγκρούσεις με τα ΜΑΤ με τραυματισμούς τεσσάρων φοιτητών μας και ένδεκα συλλήψεις. Το στεφάνι που κατάθεσε ο Νταλαν στον Άγνωστο Στρατιώτη ανερπάγη και πετάχθηκεμακριά από τον Δρασίτη Θεόδωρο Κυπριανού και τον Ελλαδίτη Γαρουφαηλ Κρανιδιώτη και ακολούθως κατατέθηκε στεφάνι από την Δρασίτισσα Φρυνη Μιχαηλίδου. Το ίδιο επιχειρήθηκε και στην κατάθεση στεφάνου από τον Τούρκο πρωθυπουργό Οζαλ πλην όμως δεν έγινε κατορθωτό λόγω των δρακόντειων μέτρων που έλαβε η

- 17 -

Αστυνομία. Οι Φοιτητές μας κρατήθηκαν μακριά διαμαρτυρόμενοι.

Τι να παραλείψω από τις εκδηλώσεις του ΔΡΑΣΙΣ ΚΕΣ τα χρόνια που ακολούθησαν; Το ολοκληρωμένο σχέδιο που πρότεινε το κίνημα για την δημιουργία Κυπριακού Πανεπιστημίου με ελληνοκεντρικό χαρακτήρα το 1989; Τις αντικατοχικές πορείες, την επέτειο της Τουρκικής εισβολής κάθε Ιούλιο; Την συμμετοχή στο συλλαλητήριο για την Μακεδονία το 1993; Την δημιουργία Πάρκου αγνοουμένων στην Πεντέλη το 1995; Την τέλεση του 40ήμερου εθνικού μνημοσύνου των ηρωομαρτύρων Σολομού και Ισαάκ το 1996; Την αντικατοχική αντιομοσπονδιακή συναυλία στην επέτειο της εισβολής το 1997 στο στάδιο Κερύνεια Επιστροφή της ΠΑΕΕΚ; Την δυναμική διαμαρτυρία για την ακύρωση της εγκατάστασης των πυραύλων S300 στην Κύπρο; Τις δυναμικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και την οργάνωση συζητήσεων ενάντια στο σχέδιο ΑΝΑΝ με τον ακαδημαϊκό Χριστο Γιανναρά και τον δημοσιογράφο Σταύρο Λυγερό; Ή την συνάντηση με τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χριστόδουλο για ενημέρωση των συνεπειών της αποδοχής του Σχέδιου ΑΝΑΝ, ο οποίος την επόμενη μέρα τάχθηκε εναντίον.

Η δόλια αγγλική πολιτική έναντι της Κύπρου η οποία αποτελεί και την πηγή των δεινών της πατρίδας μας είναι γνωστή στον Κυπριακό Ελληνισμό και ιδιαίτερα στους Δρασίτες. Με αναμμένους πυρσούς τους βρήκε το τέλος του 2005 έξω από τις
- 18 -

Αγγλικές βάσεις Ακρωτηρίου να διαμαρτύρονται για την ανάληψη από την δικηγόρο, σύζυγο του Βρετανού πρωθυπουργού Τσέρι Μπλερ , της υπεράσπισης των νομικών συμφερόντων Αγγλων σφετεριστών Ελληνικών περιουσίων στα κατεχόμενα εδάφη μας.

‘Εντονη υπήρξε η αντίδραση της παράταξης στην απομάκρυνση από την Κυπριακή κυβέρνηση τον Μάρτιοτου 2007 του φυλακίου της Εθνικής Φρουράς στην οδό Λήδρας σε ένδειξη καλής θέλησης προς την Τουρκία. Οργανώθηκε εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από την Κυπριακή πρεσβεία στην Αθήνα.

Τον Φεβρουάριο του 2008 οργανώθηκε εκδήλωση διαμαρτυρίας στις Αγγλικές βάσεις για την υπογραφή στρατηγικού συνεταιρισμού μεταξύ Τουρκίας και Βρετανίας. Με δρακόντεια μέτρα, συγκρούσεις και ξυλοδαρμούς Βρεττανοί στρατιώτες αντιμετώπισαν τους Δρασιτες.

Η χλευαστική αναφορά του τότε προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια τον Ιανουάριο του 2011 σε «ωραίους Έλληνες» για όσους αντιτίθενται στην διζωνική ομοσπονδία ώθησε τους Δρασίτες σε δυναμική συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το προεδρικό μέγαρο στην Λευκωσία.

Τον Ιούνιο του ιδίου έτους οι φοιτητές του Δράσις πραγματοποίησαν εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από τα

-19 -

γραφεία του τηλεοπτικού σταθμού ΑΝΤ 1 για την προβολή τουρκικής προπαγανδιστικής σειράς.

Με σειρά συγκεντρώσεων τον Σεπτέμβριο και Οκτώβριο του 2011 εξω από την Κυπριακή Πρεσβεία στην Αθήνα οι Δρασίτες απαιτούν την παραίτηση Χριστόφια και την παραπομπή παντός υπευθύνου ενώπιον της δικαιοσύνης για τα τραγικά γεγονότα στο Μαρί.

Τον Ιανουάριο του 2012 οι φοιτητές του ΔΡΑΣΙΣ και του Ενιαίου Φορέα Αυτόνομων Ενωτικών Φοιτητικών Παρατάξεων (ΕΦΑΕΦΠ) απαίτησαν την κατάργηση των Αγγλικών Βάσεων σε εκδήλωση διαμαρτυρίας στο Ακρωτήρι.

Στις 29 Δεκεμβρίου 2015 οι φοιτητές του Δράσις οργάνωσαν δυναμική εκδήλωση καταδίκης της διζωνικής ομοσπονδίας έξω από το προεδρικό μέγαρο στην Λευκωσία.

Πέρα από τα εθνικά προβλήματα οι Δρασίτες βρίσκονται με κάθε ευκαιρία στο πλευρό δυσπραγούντων και πληγέντων από θεομηνίες Ελλαδιτών αδελφών μας . Στις αλλεπάλληλες πυρκαγιές που έζωσαν την Ελλάδα το 2007 οι Δρασίτες πρόσφεραν κάθε είδους βοήθεια ενώ έθεσαν τους εαυτούς τους στηνδιάθεση του Ελληνικού κράτους ως εθελοντές.

Στις 5 και 11 Δεκεμβρίου του 2011 με σύνθημα « όχι άλλοι Έλληνες στους δρόμους να ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια»
-20 -

διοργανώθηκε έρανος και μαζεύτηκαν ρουχισμός και τρόφιμαγια τους αδελφούς Ελλαδίτες. Το ίδιο επαναλήφθηκε σε διάφορες ημερομηνίες μέχρι τον Απρίλιο του 2012 όπως και τα επόμενα χρόνια μέχρι και εφέτος.

Η ρύπανση της θάλασσας μετά την βύθιση δεξαμενοπλοίου έξω από την Σαλαμίνα ευαισθητοποίησε τους Δρασίτες οι οποίοι σε συνεργασία με την αδελφοποιημένη με τον Δήμο Σαλαμίνας Κοινότητα Χλώρακας βοήθησαν στην απορρύπανση των ακτών.

Οι οργανωμένες επιθέσεις του Αλβανικού κράτους εναντίον των Βορειοηπειρωτών αδελφών μας στην περιοχή της Χειμάρρας και οι κατεδαφίσεις Ελληνικών σπιτιών ώθησε τους Δρασίτες σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας έξω από την Αλβανική πρεσβεία στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 2017.

Στις 5 Δεκεμβρίου 2017 οργανώθηκε εκδήλωση διαμαρτυρίας εναντίον της επίσκεψης του προέδρου της Τουρκίας Ερτογαν στη Ελλάδα. Οι φοιτητές μας επιχείρησαν να πορευθούν προς την Τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα αλλά ανακόπηκαν βίαια από αντιτρομοκρατικές δυνάμεις της αστυνομίας . Συνελήφθησαν 57 Δρασίτες και οδηγήθηκαν στην αστυνομική διεύθυνση Αττικής. Αφέθηκαν μετά από πολύωρη κράτηση.

Εχω αναφερθεί στα κύρια ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την 50χρονη ιστορίας μας. Θα κλείσω την ομιλία μου με

- 21 -

αναφορά στις διαχρονικές, κρυστάλλινες και δικαιωμένες από τον χρόνο θέσεις της παράταξης στο εθνικό πρόβλημα.

To Κυπριακό είναι διεθνές θέμα εισβολής και κατοχής και η λύση του εξαρτάται από την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων. Το ΔΡΑΣΙΣ ΚΕΣ διαφώνησε με την πολιτική της εξεύρεσης λύσης με βάση τις συμφωνίες κορυφής του 1977 – 79 στην βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Δυστυχώς η αντίθεση μας έχει πλήρως δικαιωθεί από τα ίδια τα γεγονότα που μεσολάβησαν τα τελευταία 40 χρόνια. Οι συνεχείς κλιμακωτές υποχωρήσεις της δικής μας πλευράς μέχρι σημείου να πλησιάσουμε τις Τουρκικές θέσεις είναι το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της πολιτικής που ακολουθεί η πολιτική μας ηγεσία. Η λύση της διζωνικής εμπεριέχει την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την δημιουργία δυο νέων κρατιδίων με πολιτική ισότητα που θέτει σε άμεσο κίνδυνο την παρουσία του Ελληνισμού στην Κύπρο. Η λύση αυτή εξισώνει ρατσιστικά την πλειοψηφία με την μειοψηφία η οποία με τα ΒΕΤΟ που θα διαθέτει σε όλους τους θεσμούς θα μπορεί να διαλύει το κράτος εκεί που δεν θα μπορεί να επιβάλει τα θελήματα της. Η διζωνική είναι Τουρκικής εμπνεύσεως και επιβλήθηκε στην πλευρά μας μετά την εισβολή το 1974. Εκείνο που θα δημιουργηθεί με την διζωνική είναι ένα υδροκέφαλο μόρφωμα που θα συνιστά Τουρκικό προτεκτοράτο και μόνο. Θα καταπατά όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων . Θα είναι δυσλειτουργικό, οικονομικά μη βιώσιμο και θα καταρρεύσει σαν χάρτινος
- 22 -

πύργος σε σύντομο χρονικό διάστημα, παρασύροντας μας σε νέες τραγικές,περιπέτειες , όταν μάλιστα δεν θα έχουμε κράτος, αλλά θα μετατραπούμε σε μια αδύνατη, απροστάτευτη και φοβισμένη κοινότητα.

Συναγωνίστριες , συναγωνιστές, φίλες και φίλοι.

Ανάφερα ενδεικτικά πιο πάνω μερικές από τις θέσεις τις παράταξης μας. Τις θέσεις αυτές κάποιες κομματικές ηγεσίες φαίνεται ότι τις ασπάζονται σήμερα προς άγραν ψήφων.

Το ερώτημα που προβάλλει είναι που βρίσκεται το λάθος; Εχουμε δικαιωθεί σε όλες τις θέσεις μας αναφορικά με το εθνικό πρόβλημα. Από την ανάγκη ένταξης της Κύπρου στο ενιαίο εθνικό αμυντικό σχεδιασμό που οι ηγεσίες Κύπρου και Ελλάδας έχουν καταβαραθρώσει μέχρι την χάραξη επιτέλους πανεθνικής απελευθερωτικής πολιτικής αλλά και την επιβαλλόμενη καλλιέργεια κλίματος εθνικής ενότητας με σύνθημα «από αριστερά μέχρι δεξιά όλοι στον αγώνα για την Λευτεριά» .

Πάγια θέση του κινήματος υπήρξε η επανατοποθέτηση του εθνικού προβλήματος στην σωστή του βάση ως θέματος εισβολής και κατοχής. Αυτό πρέπει να γίνει άμεσα εάν θέλουμε
να δημιουργήσουμε προοπτικές επιβίωσης του Ελληνισμού σε αυτό τον τοπο. Η λανθασμένη πορεία 40 και πλέον ετών

- 23 -

υποδεικνύει ότι επιτέλους πρέπει να υπάρξει απαγκίστρωση από τις ολέθριες εκείνες συμφωνίες του 1977 και να χαραχθεί
πορεία προς την απελευθέρωση. Ολοι έχουν θέση στον αγώνα αυτό. Μακριά από πολιτικά, κομματικά και προσωπικά συμφέροντα. Πάνω από όλα είναι η πατρίδα. Οι δυνάμεις του έθνους είναι ανεξάντλητες. Πρέπει να αξιοποιηθούν με ένα και μόνο στόχο. Την εκδίωξη των Τούρκων εισβολέων από την Ελληνική Κύπρο και την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους νόμιμους κατοίκους της Κυπριακής Δημοκρατίας, ανεξαρτήτως εθνικότητας ή θρησκείας , σε ένα ελεύθερο, δημοκρατικό, ευρωπαϊκό κράτος.

Ας αφήσουμε επιτέλους στην άκρη το ΕΓΩ και ας εφαρμόσουμε το ΕΜΕΙΣ. Ας συστρατευτουμε ολοι γύρω από τα ιδανικά που εκφράζει το κίνημα μας .

Τελειώνοντας απευθύνομαι στους σημερινούς Δρασίτες και να τους πω τα εξής: Η παράταξη μας αποτελεί ένα εθνικό φυτώριο.
Πρέπει να συνεχίσετε στον δρόμο που χάραξαν οι προκάτοχοι σας. Να διαφυλάξετε την αυτονομία, την καθαρότητα των θέσεων και της ιδεολογίας της παράταξης ως κόρην οφθαλμού. Δεν έχετε πίσω σας κανένα κομμα ή οργάνωση να σας στηρίζει. Έχετε όμως πίσω σας μια στρατιά παλιών στελεχών και μελών που περήφανοι σας παρακολουθούν, σας καμαρώνουν και σας συμπαρίστανται. Βρίσκονται στην διάθεση σας και έχουν πατριωτικό καθήκον να σταθούν δίπλα σας. Οφείλετε να τους αξιοποιήσετε.

Περισσότερα ...