ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Αρθρα

Δελτια Τυπου

Ανακοινωσεις

Εκδηλωσεις

Τρίτη 24 Απριλίου 2018

24 Απριλίου: Ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του Αρμένικου λαού


Μικρά Ασία -  Kωνσταντινούπολη - Πόντος - Κύπρος - Αιγαίο - Θράκη - Αρμενία
και η τουρκική κτηνωδία ατιμώρητη

Στις 24 Απριλίου ο περήφανος -και όχι μόνο της Κύπρου- Ελληνισμός τιμά μια από τις ενδοξότερες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας του. Το συντριπτικό ΟΧΙ στο ξενόδουλο και ιταμό, για τους Έλληνες της Κύπρου, σχέδιο Ανάν του 2004 χάρισε μια λαμπρή ιστορική τομή εθνικής επιβίωσης και λαϊκής αντίστασης απέναντι στα προδοτικά σχέδια των χρηματοδοτούμενων ραγιάδων και υποστηρικτών του ΝΑΙ. Πλάι όμως στη σωτήρια επέτειο του ΟΧΙ είναι καταγεγραμμένη μια από τις μελανότερες σελίδες της ιστορίας της ανθρωπότητας.

Η θηριωδία που υπέστη ο αρμενικός λαός θεωρείται μία από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Ξεκίνησε τον 19ο αι. με τις εντολές εκκαθάρισης από τον αιμοσταγή σουλτάνο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας Αμπντούλ Χαμίτ Β’, συνεχίστηκε κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και κορυφώθηκε στα φρικτά γεγονότα σκαιότητας του κινήματος των Νεότουρκων από το 1908 και έπειτα. Το επίσημο σημείο εκκίνησης ενός εκ των πλέον αποτρόπαιων εγκλημάτων που διεπράχθησαν ποτέ εντάσσεται στο πλαίσιο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου όταν το κίνημα των Νεότουρκων προέβαλε ως άμεση αξίωσή του τον εκτουρκισμό της Αυτοκρατορίας και την ταυτόχρονη εξόντωση των Αρμενίων και των άλλων χριστιανικών πληθυσμών της περιοχής. Μέσα από συνεχιζόμενες και μεθοδευμένες κινήσεις, οι οποίες θυμίζουν κατά πολύ, σε θέματα τακτικής, τα γεγονότα πριν τα Σεπτεμβριανά του 1955 σε Θεσσαλονίκη και Κωνσταντινούπολη και εκείνα της δεκαετίας του 1960 στην Κύπρο, η τουρκική διακυβέρνηση κατέστρωσε το τελικό σχέδιο εξόντωσης των Αρμενίων. Ιδιαίτερα σημαντική χρονολογία, ο Μάιος του 1915 όταν ψηφίστηκε νόμος περί αναγκαστικών εκτοπίσεων βάσει του οποίου κάθε Οθωμανός υπήκοος που θεωρείτο απειλή για την εθνική ασφάλεια έπρεπε να μεταφερθεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και ακολούθησε ο δεύτερος, ο οποίος αφορούσε δήμευση των περιουσιών τους. Οι ωμότητες που ακολούθησαν το διωγμό του αρμενικού λαού από τα χώματα του άφησαν στο πέρασμά τους κατακόμβες νεκρών, αφού ο αριθμός των σφαγιασθέντων ξεπερνάει το 1.000.000.

Η τουρκική ωμότητα είχε τη δυνατότητα να παρουσιάσει άλλη μια εικόνα του βάναυσου χαρακτήρα της. Ενώ στη Σμύρνη το 1922 προτίμησε να αφανίσει το ελληνικό στοιχείο και να πυρπολήσει την πόλη, ενώ στην Κωνσταντινούπολη το 1955 επέλεξε να ρημάξει και να λεηλατήσει τις ελληνικές περιουσίες, ενώ στον Πόντο στοίβαξε τους ελληνικούς πληθυσμούς σε βάρκες και τους έπνιξε στα ανοικτά της Τραπεζούντας, στους Αρμενίους προτίμησε τα τοξικά αέρια και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μάλιστα, όπως αναφέρεται σε πηγή της εποχής «οι Τούρκοι αιχμάλωτοι τρελάθηκαν στη θέα των συγκεντρωμένων Αρμενίων που καίγονταν ζωντανοί» αφού η οσμή της καμένης ανθρώπινης σάρκας βρισκόταν στον αέρα για πολλές μέρες. (δίκη Νεότουρκων, Τραπεζούντα, 1918)  

Παρά τα όσα έχουν αφήσει στο πέρασμά τους η ιστορία και η συλλογική μνήμη, οι Τούρκοι μέχρι και σήμερα αρνούνται πεισματικά τον «αδόκιμο» κατά αυτούς όρο της γενοκτονίας. Βέβαια, είναι εντελώς παράλογο τα αρχεία και οι καταθέσεις των πρωταγωνιστών της εποχής να μαρτυρούν ότι η Οθωμανική αυτοκρατορία εκτέλεσε ένα οργανωμένο πρόγραμμα εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών και την ίδια ώρα να αρνούνται τη χρήση του όρου «γενοκτονία». Την ιστορική αλήθεια, λοιπόν, μπορεί να τη συναντήσει κανείς στο βιβλίο της Τουρκάλας ανθρωπολόγου, Pervin Erbil, με τίτλο «Η Νιόβη θρηνούσε για τη Μικρά Ασία» (εκδόσεις Τσουκάτου):

«Έλυσαν το πρόβλημα των Αρμενίων διαπράττοντας ομαδικές σφαγές και εκτοπισμούς το 1915. Με τον τρόπο αυτόν ουσιαστικά εξαφάνισαν μια μεγάλη εθνική ομάδα που δεν μπορούσαν να εκτουρκίσουν. Το πρόβλημα των Αρμενίων λύθηκε με τον εκτοπισμό των ανθρώπων αυτών έξω από τα σύνορα του νέου κράτους και τη σφαγή μεγάλου μέρους του πληθυσμού τους. […] Είχε έρθει η σειρά να εκκαθαριστούν οι Έλληνες…»

Ως Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ., πρωτίστως, τιμούμε την ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Αρμενίων και ακολούθως, καταδικάζουμε την απαράδεκτη στάση όλων όσων παραμένουν γονυπετείς δούλοι και πιόνια των νεο-οθωμανικών σχεδιασμών. Από τη μια ακούγεται δια στόματος του Τούρκου πρωθυπουργού το γνωστό πλέον «Μισώ τους Αρμένιους και τους Έλληνες» και από την άλλη οι πολιτικές μας ηγεσίες χαριεντίζονται γλεντώντας στα επαναπροσεγγιστικά πανηγύρια, νομίζοντας ότι Ελλάδα και Κύπρος δέχονται επιθέσεις φιλίας από την τουρκική πολιτική ηγεσία.

Κλείνοντας, υπενθυμίζουμε ότι η «δημοκρατική» Τουρκία δεν αποδέχεται τον όρο γενοκτονία και την ίδια στιγμή, στην πόλη Ιγκντίρ κοντά στα ανατολικά σύνορά της, υπάρχει το «Μουσείο Γενοκτονίας» ως φόρο τιμής στους Τούρκους νεκρούς του 1915. Σε ερώτηση δημοσιογράφου ο πρώην Τούρκος υπουργός για θέματα Ε.Ε., Εγκεμέν Μπαγίς, δεν απέκλεισε το γεγονός μετατροπής του εν λόγω μουσείου σε «μουσείο κοινού πόνου» ή «μουσείο συνυπάρξεως». Εάν δεν θέλουμε να συναντήσουμε στο κατεχόμενο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα, στην κατεχόμενη Αμμόχωστο και στο σκλαβωμένο κάστρο της Κερύνειας επιγραφές του ιδίου τύπου και με αυτό τον τρόπο τα εγκλήματα της Τουρκίας να ξεχαστούν για τα καλά, οφείλουμε να ορθώσουμε το ανάστημά μας σε όσες πολιτικές μας θέλουν «συνωστισμένους» και υπόδουλους ραγιάδες. Οι γενοκτονίες εις βάρος των Αρμενίων και των Ελλήνων ζητούν την ιστορική και ηθική τους δικαίωση.

Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

«ΟΧΙ» όσες φορές κι αν χρειαστεί!


Συμπληρώνονται σήμερα 14 χρόνια από την ημέρα που ο κυπριακός ελληνισμός απέρριψε το εκτρωματικό ''Σχέδιο Ανάν'' με το συντριπτικό 76% στέλνοντας ηχηρό μήνυμα στους πολιτικούς ηγέτες του τόπου και σε όσους ευελπιστούσαν στην τουρκοποιήση της γης των προγόνων μας, πως αυτή ΔΕΝ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ.  Μετά από χρόνια προετοιμασίας, εβδομάδες προπαγάνδας και κοινωνικού διχασμού και παρά τις απειλές και τους εκφοβισμούς για «μικρασιατικές καταστροφές», η συντριπτική πλειοψηφία του λαού απάντησε στους σύγχρονους νενέκους και τα αφεντικά τους ξεκάθαρα πως η λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας δεν είναι για  την πατρίδα μας.

Δεκατέσσερα χρόνια μετά το βροντερό ''ΟΧΙ'' των Ελλήνων της Κύπρου συνεχίζει να δικαιώνεται απέναντι στις απειλές των ΝΑΙνέκων περί απομόνωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, περί διχοτόμησης του τόπου και περί αναβάθμισης του ψευδοκράτους. Την 24η Απριλίου του 2004 ο Ελληνισμός ξεκάθαρα απέρριψε τη λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Μια λύση άδικη και ρατσιστική. Μια λύση καταλύτης του ελληνικού στοιχείου στην Κύπρο. Μια δοτή λύση που καθιστά την Τουρκία απόλυτη κυρίαρχο στο βόρειο κομμάτι του ελληνικού νησιού και συγκυρίαρχο στο νότο. Ένα τουρκο-βρεττανικό μόρφωμα που σχεδιάστηκε στα γραφεία του Φόρεϊν Όφις στην Αγγλία και με λύσσα εδώ και μια 50ετία προσπαθούν να μας το επιβάλλουν. Σε μια τέτοια λύση ο Έλληνας της Κύπρου βροντοφώναξε ''ΟΧΙ''.

Σήμερα υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης, του σάπιου πολιτικού συστήματος και της ακατάπαυστης προπαγάνδας από τα ΜΜΕ, βρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Τα ίδια άτομα που απειλούσαν τον λαό τότε, πιο οργανωμένα και με την δύναμη της εξουσίας που κατέχουν σήμερα, έρχονται με τις ίδιες απειλές να μας πλασάρουν και να μας επιβάλουν ένα νέο σχέδιο Ανάν. Με περίτεχνο τρόπο, κατάφεραν να πείσουν τους φανατικούς ακόλουθους τους ότι, η Διζωνική είναι η μόνη επιλογή και η τελευταία ευκαιρία για «απελευθέρωση» του τόπου μας. Δεν διστάζουν να χαρακτηρίζουν την επιλογή τους ακόμα και «πατριωτική». Το χειρότερο απ’ όλα όμως, είναι η χρησιμοποίηση, η εκμετάλλευση και ο διαχωρισμός των προσφύγων, στους Βαρωσιώτες, που και καλά θα επωφεληθούν της λύσης και θα επιστρέψουν στην Αμμόχωστο και στους υπόλοιπους πρόσφυγες, που θα πάψουν να είναι πρόσφυγες χωρίς να επιστρέψουν ποτέ στα σπίτια τους.

Τίποτα από όσα συμβαίνουν όμως  σήμερα δεν είναι τυχαίο. Με το σαθρό πολιτικό μας σύστημα να ζει και να βασιλεύει για μια 40ετία, φτάσαμε στην καταστροφική πενταετία Χριστόφια-ΑΚΕΛ, όπου με μαεστρία λύγισε και γονάτισε την κυπριακή οικονομία. Την σκυτάλη και το οικονομικά διαλυμένο κράτος, παρέλαβε ο εκλεκτός των ξένων και γνωστός χρηματιζόμενος από τα διεθνή κέντρα αποφάσεων, «ηγέτης της κρίσης» Νίκος Ανα(ν)στασιάδης, ο οποίος με συνοπτικές διαδικασίες, «λήστεψε» στην κυριολεξία τα κυπριακά νοικοκυριά. Με τον λαό μας οικονομικά υποταγμένο και με την πρωτοφανή στήριξη στη διαδικασία παζαρέματος της γης μας, από τον – κάποτε αντι-ομοσπονδιακό – επικεφαλή της Αρχιεπισκοπής, προβάλλεται για άλλη μια φορά το ψευτοδίλημμα «Διζωνική ή Διχοτόμηση», παρουσιάζοντας όσους απορρίπτουν την διζωνική ως υποστηρικτές της διχοτόμησης και εκμεταλλευόμενοι την οικονομική δυσπραγία προβάλλεται το ψεύτικο επιχείρημα πως μία λύση θα έχει οικονομικά οφέλη για τον τόπο.

Το ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ δεν ξεχνά και υπενθυμίζει στους σύγχρονους εφιάλτες πως όπως τότε έτσι και τώρα θα βρισκόμαστε στη πρώτη γραμμή. Γιατί ξέρουμε που θα οδηγήσει μια δια-«λύση» τύπου Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας τον Ελληνισμό και δεν πρόκειται να αφήσουμε να συμβεί. Θα τους φράξουμε τον δρόμο, όπως μας προστάζει η ιστορία. Έχουμε χρέος και καθήκον προς τους προγόνους μας, να αγωνιστούμε για τη διατήρηση της Ελληνικής μας ταυτότητας και για την Ελευθερία του τόπου μας.

Για άλλη μια φορά ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ από την πολιτική ηγεσία, αλλαγή στρατηγικής και πλεύσης στη διαδικασία επίλυσης του Εθνικού μας προβλήματος. Με την διαδικασία των δικοινοτικών συνομιλιών, τις συνεχείς υποχωρήσεις και το παζάρεμα της γης μας, το μόνο που πετυχαίνουμε με σταθερούς ρυθμούς είναι η αναβάθμιση και  η αναγνώριση του ψευδοκράτους και η υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ζητούμε να προβληθεί το πραγματικό πρόβλημα στην Κύπρο, που δε είναι δικοινοτικό αλλά η εισβολή και η κατοχή από την Τουρκία. Απαιτούμε ότι είναι δίκαιο, την πραγματική Απελευθέρωση της πατρίδας μας χωρίς κατοχικό στρατό και την επιστροφή και του τελευταίου πρόσφυγα στο σπίτι του. Μόνο τότε μπορούμε να νοιώσουμε Ελεύθεροι.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΟΙ – Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...

Κυριακή 1 Απριλίου 2018

ΖΗΤΩ Η 1η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955 – ΖΗΤΩ Η Ε.Ο.Κ.Α.


Ε.Ο.Κ.Α.
ΠΡΟΚΗΡΥΞΙΣ

            Με την βοήθειαν του θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου του Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων,

ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΙΝΑΞΙΝ ΤΟΥ ΑΓΓΛΙΚΟΥ ΖΥΓΟΥ,

με σύνθημα εκείνο το οποίο μας κατέλειπαν οι πρόγονοί μας «Ή Τ Α Ν   Ή   Ε Π Ι   Τ Α Σ».

ΑΔΕΛΦΟΙ  ΚΥΠΡΙΟΙ.
                                    Από τα βάθη των αιώνων μας ατενίζουν όλοι εκείνοι, οι οποίοι ελάμπρυναν την Ελληνικήν Ιστορίαν δια να διατηρήσουν την ελευθερίαν των: Οι Μαραθωνομάχοι, οι Σαλαμινομάχοι, οι Τριακόσιοι του Λεωνίδα και οι νεώτεροι του Αλβανικού έπους. Μας ατενίζουν οι αγωνισταί του 21, οι οποίοι μας εδίδαξαν ότι η απελευθέρωσις από τον ζυγόν του δυνάστου αποκτάται πάντοτε με το Α Ι Μ Α. Μας ατενίζει ακόμη σύμπας ο Ελληνισμός, ο οποίος και μας παρακολουθεί με αγωνίαν, αλλά και με εθνικήν υπερηφάνειαν.

Ας απαντήσωμεν με έργα, ότι θα γίνωμεν «πολλώ κάρρονες τούτων».

            Είναι καιρός να δείξωμεν εις τον κόσμον ότι εάν η διεθνής διπλωματία είναι άδικος και εν πολλοίς άνανδρος, η Κυπριακή ψυχή είναι γενναία. Εάν οι δυνάσται μας δεν θέλουν να αποδώσουν την λευτεριά μας, μπορούμε να την διεκδικήσωμε με τα ίδια μας τα χέρια και με το αίμα μας.

            Ας δείξωμεν εις τον κόσμον ακόμη μια φορά ότι και του σημερινού Έλληνος «ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει». Ο άγων θα είναι σκληρός. Ο δυνάστης διαθέτει τα μέσα και τον αριθμόν.

Ημείς διαθέτομεν την ψυχήν. Έχομεν και το δίκαιον με το μέρος μας. Γι' αυτό και θα Ν Ι Κ Η Σ Ω Μ Ε Ν.

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΑΙ.
                                             Ατενίσατε το έργον σας. Είναι αίσχος εν εικοστώ αιώνι οι λαοί να χύνουν το αίμα των για ν' αποκτήσουν την λευτεριά των, το θείον αυτό δώρο για το οποίον και εμείς επολεμήσαμεν παρά το πλευρόν των λαών σας και για το οποίον σεις τουλάχιστον διατείνεσθε ότι επολεμήσατε εναντίον του ναζισμού και του φασισμού.

ΈΛΛΗΝΕΣ,
Όπου και αν ευρίσκεσθε ακούσατε την φωνήν μας:

ΕΜΠΡΟΣ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΑΣ.


Ε.Ο.Κ.Α.
-Ο-      
ΑΡΧΗΓΟΣ
ΔΙΓΕΝΗΣ






«Η Κύπρος μας που στέναζε τόσους αιώνες σκλάβα
και μάτωναν τα χέρια της τόσα δεσμά βαριά
απ’ τη ψυχή της έχυσε την όμορφή της λάβα
κι άνοιξε δρόμο φωτεινό να ιδεί τη λευτεριά...»

Συμπληρώνονται φέτος εξήντα τρία χρόνια από τη θρυλική έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ. Οι μνήμες όλων, ή τουλάχιστον όσων αδιαλείπτως θυμούνται και τιμούν αυτή την επέτειο, στρέφονται με απαράμιλλο σεβασμό και συγκίνηση προς τα αμούστακα παλικάρια του ’55-’59, τους απαγχονισθέντες ηρωομάρτυρες, τα ολοκαυτώματα, τα βασανιστήρια και τις ανταρτικές μάχες του κυπριακού έπους. Ο παλλαϊκός ξεσηκωμός και το πάθος των Ελλήνων του τόπου για αποτίναξη του αγγλικού ζυγού πήρε σάρκα και οστά στο πρόσωπο των θρυλικών μορφών του Διγενή και των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, οι οποίοι με τη σειρά τους παρέδωσαν τη βαριά τους παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές. 

Στο πρόσωπο των ηρώων μας, που είτε για κάποιους υπήρξαν «βαρελότοι» και «ψευτοδιγενήδες», είτε για εκείνους που  -εσκεμμένα σήμερα-  ξεχνούν πως η ΕΟΚΑ πολέμησε για την Ένωση με την μάνα Ελλάδα, εμείς αντικρίζουμε ό,τι ομορφότερο και ευγενέστερο γέννησε ποτέ η γη μας. Ο αγώνας της ΕΟΚΑ συνεχίζει να αποτελεί το εθνικό στήριγμα, το οποίο μας επιτρέπει να αντιστεκόμαστε σε όσους ριψάσπιδες προσπαθούν, τόσο πολιτικά, όσο και οικονομικά, να διαπραγματευτούν το μέλλον της Κύπρου με τους ξένους εχθρούς και τους διεθνείς τοκογλύφους, αντίστοιχα.

Οφείλουμε, μια τέτοια μέρα, να υπενθυμίσουμε στους σύγχρονους ραγιάδες, το χρέος που έχουμε απέναντι σε αυτούς που πήραν την ανηφοριά για να βρουν την ωραία ελευθερία και μοιάζουν κατά πολύ με εκείνους τους τρελλούς επαναστάτες του 1821. Κόντρα στα κούφια «ρεαλιστικά» δεδομένα και ενάντια στην αισχρή πολιτική της Μ. Βρεττανίας, οι αγωνιστές πραγματοποίησαν τον υπέροχο εθνικό, λαϊκό, αντιαποικιακό και αντιιμπεριαλιστικό αγώνα που όπως σήμερα, έτσι και πάντοτε θα αποτελεί το φάρμακο για την εθνική μιζέρια και την υποδούλωση του τόπου μας. Η ΕΟΚΑ, είτε αρέσει σε κάποιους, είτε όχι, προέταξε τα στήθη ενάντια στην υπερδύναμη της εποχής του 20ού αι. και η ιστορία κρατάει σφραγιστά κλειδωμένους όσους απείχαν από τον αγώνα για την Αυτοδιάθεση του λαού και την Ένωση, όσους σπιλώνουν και απαρνιούνται καθημερινά τις μνήμες των ηρώων και όσους καταθέτουν στεφάνια στα παλικάρια τα οποία προδίδουν καθημερινά με τις πράξεις τους.

Κλείνοντας, υπενθυμίζουμε σε όλους ανεξαιρέτως ότι, η σημερινή επέτειος και ο αγώνας της ΕΟΚΑ αποτελούν ίσως τα μοναδικά στηρίγματα που κρατούν άσβεστη τη φλόγα της ψυχής και καθάριο το μυαλό στον κάθε Έλληνα του οποίου «ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει». Η ΕΟΚΑ είναι το σημαντικότερο κομμάτι της ιστορίας μας, η ελπίδα μας, η αξιοπρέπειά μας, η περηφάνια μας, το όπλο για να αντισταθούμε σε ντόπιους και ξένους εχθρούς. Έχουμε χρέος να την προστατεύσουμε, να την υπερασπιστούμε και να τη βιώσουμε βαθιά μέσα μας.

«Εμπρός, εμπρός, η ΕΟΚΑ κράζει
η γη ας βροντήξει όπου πατάς,
η ΕΟΚΑ ανίκητη προστάζει:
να η ασπίδα ή ταν ή επί τας.

Εμπρός, στη γη κανείς μην σκύψει,
η Ελλάδα κάθε της παιδί
να στεφανώσει με δάφνης κλώνια
στα μαρμαρένια αλώνια καρτερεί...»

Γραφείο Τύπου 
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Αντικατοχική Πορεία Καταδίκης του Ψευδοκράτους 15/11/2019

Ένωση Κυπρίων Φοιτητών Αθήνας-Πειραιά ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.