29η OKTΩΒΡΙΟΥ – ΗΜΕΡΑ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ

Η 29η Οκτωβρίου είναι ημέρα τιμής στους αγνοούμενους της βάρβαρης εισβολής όπως κηρύχτηκε από την βουλή το 2010. Είναι ημέρα μνήμης απέναντι στους 1619 συμπατριώτες μας που κατατάχθηκαν στον μακάβριο εκείνο κατάλογο των ανθρώπων που η τύχη τους δεν εξακριβώθηκε μετά το καλοκαίρι του 1974. Άλλοι ήταν στρατιώτες που αιχμαλωτίστηκαν, άλλοι ήταν άντρες άμαχοι, γυναίκες, ηλικιωμένοι και παιδιά… Ότι και να ήταν όμως ο καθένας, κάποιοι τους περίμεναν να γυρίσουν, κάποιοι τους περιμένουν ακόμη!

Με βάση διάφορες μαρτυρίες στον κατάλογο των αγνοουμένων υπήρχαν και 611 άτομα που ήταν άοπλοι πολίτες που είχαν συλληφθεί ενώ βρίσκονταν στα σπίτια τους ή σε μέρη όπου είχαν καταφύγει για να προφυλαχθούν από τις μάχες. Οι υπόλοιποι ήταν αιχμάλωτοι αγνοούμενοι που είτε συνελήφθησαν ως αιχμάλωτοι πολέμου και έστω και εάν περιλήφθησαν στον κατάλογο των απελευθερωθέντων δεν ελευθερώθηκαν ποτέ, είτε άτομα που αναγνωρίστηκαν σε φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στον τούρκικο τύπο αλλά οι κατοχικές αρχές δεν είχαν δώσει καμία πληροφορία για την τύχη τους, είτε πρόσωπα που αναγνωρίστηκαν από άλλα πρόσωπα που είχαν ελευθερωθεί αργότερα.

Τόσα χρόνια έχουν περάσει και η τύχη των περισσότερων από αυτούς δεν έχει εξακριβωθεί. Παρόλο που υπάρχουν πολλές αδιάσειστες μαρτυρίες και αποδείξεις ότι αρκετοί αγνοούμενοι βρίσκονταν στην ζωή και κρατούνταν από τον τουρκικό στρατό μετά το τέλος του πολέμου, η Τουρκία αρνήθηκε να συνεργαστεί για να εξακριβωθεί η τύχη αυτών των προσώπων. Έστω και εάν έγιναν εκκλήσεις από πολλούς διεθνείς οργανισμούς τίποτα δεν ήταν ικανό να ευαισθητοποιήσει τους αδιάλλακτους και απάνθρωπους βαρβάρους. Οι τούρκοι είναι λαός με ποινικό μητρώο και οι φωτογραφίες των αγνοουμένων θα είναι εκεί να το αποδεικνύουν για πάντα.

Μετά από τόσα χρόνια όλοι έχουμε υποχρέωση να θυμόμαστε! Οι βάρβαροι ασιάτες  δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο, δεν καταλαβαίνουν από ανθρώπινο πόνο και ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι χρέος όλων μας να είμαστε δίπλα από τις οικογένειες των αγνοουμένων και να καταδικάζουμε τον Αττίλα μέχρι να εξακριβωθεί η τύχη και του τελευταίου ανθρώπου από αυτό τον καταλόγου.

Ως Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ - Κ.Ε.Σ. ευχόμαστε ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές των αγωνιστών και των αγνοούμενων που δεν ζουν. Ταυτόχρονα δεν θα σταματήσουμε να απαιτούμε να καταδικαστεί η απάνθρωπη Τουρκία για τις πράξεις της αυτές, που είναι ενάντια στην οικουμενική διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ας γίνει επιτέλους μια ολοκληρωμένη διαδικασία για να εξακριβωθούν οι έρευνες που θέλουν κάποιους αγνοούμενους να είναι ζωντανοί. Ας διατηρεί την μνήμη των αγνοουμένων, η ελληνική και κυπριακή πολιτεία σε εγρήγορση. Ίσως κάποιος από αυτούς να ΖΕΙ, ΙΣΩΣ!

Γραφείο Τύπου

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...

Η ένδοξη, του Έθνους, επέτειος της 28ης Οκτωβρίου

«Άρματ’ αν σου λείπουν και κανόνια, σου περσεύει η πίστη κι η καρδιά.

Τρεις χιλιάδες ένδοξα όλα χρόνια, τη χρυσή σου αγιάζουν λευτεριά.

Μα, γλυκιά μου Ελλάδα, δεν πεθαίνεις, όπως δεν επέθανες ποτέ.

Ζεις αιώνια κι όλους ανασταίνεις, όταν ξαναλές Μολών λαβέ...»

Τιμούμε σήμερα μια από τις ενδοξότερες επετείους της ελληνικής μας ιστορίας, το Έπος του 1940 και του μεγαλειώδους ΟΧΙ των Ελλήνων εναντίον των Ιταλών του Μπενίτο Μουσολίνι. Η ημέρα αυτή συγκαταλέγεται στις δοξασμένες σελίδες του έθνους μας, όχι μόνο επειδή οι Έλληνες υπήρξαν συνεπείς μπροστά στις απειλητικές διαθέσεις του φασιστικού καθεστώτος της Ιταλίας, αλλά κυρίως διότι η 28^η Οκτωβρίου προσθέτει έναν ακόμα πολύτιμο κρίκο στην μαρτυρική μας ιστορία και παράδοση. Στις βουνοκορφές της Πίνδου, από το Αργυρόκαστρο και τους Αγίους Σαράντα, μέχρι το Τεπελένι και την Κορυτσά, επαναλήφθηκε το «Μολών Λαβέ» του Λεωνίδα, η άρνηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου να παραδοθεί το 1453 και το «Ελευθερία ή Θάνατος» των αγωνιστών του 1821. Αναμφίβολο γεγονός, λοιπόν, και αιτία υψίστης εθνικής υπερηφάνειας πρέπει να θεωρείται σήμερα η μακραίωνη και αδιάσπαστη ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού.

Ως Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ - Κ.Ε.Σ, τιμούμε, επίσης, σήμερα τους νεκρούς του αλβανικού μετώπου και κλίνουμε το γόνυ ευλαβικά μπροστά στη συνεισφορά και των Ελληνίδων γυναικών του ελληνοϊταλικού πολέμου. Αποτίνουμε φόρο τιμής στους θυσιασθέντες Κύπριους τελειόφοιτους της Ιατρικής Σχολής, εθελοντές πολεμιστές, Λουκή Λιασίδη και Βαρνάβα Σιερίφη, καθώς και σε όσα παλικάρια έπεσαν ηρωικώς μαχόμενα για την ελευθερία της Ελλάδος. Οι νεκροί του αλβανικού μετώπου και η Ελλάδα του 1940, στο σύνολό της, θύμισαν στο παγκόσμιο ότι ο λαός αυτός γέννησε και ανέθρεψε όντως Μαραθωνομάχους, Σαλαμινομάχους και Διάκους. Μπορεί την ντροπιαστική ήττα που επέφερε στον Μουσολίνι η Ελλάδα να ακολούθησε η εισβολή των ναζιστικών δυνάμεων του Χίτλερ, ωστόσο, στα βουνά της Πίνδου γράφτηκε με ανεξίτηλα γράμματα το έπος του ’40.

Το μήνυμα της 28^ης Οκτωβρίου, σήμερα περισσότερο από ποτέ, αποτελεί διδακτικό και διαχρονικό αγαθό για τις ψυχές μας. Οφείλουμε πέραν των λόγων και των καθιερωμένων εορτασμών να ενσταλάξουμε στο νου μας το πραγματικό νόημα και την ιερά παρακαταθήκη που μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας. Πλάι στις θυσίες και στο υπερήφανο ΟΧΙ του ’40 δεν χωρούν ούτε τα ΝΑΙ των πολιτικάντηδων σε Κύπρο και Ελλάδα, ούτε οι συμβιβασμοί σε θέματα εθνικής ανεξαρτησίας και κοινωνικής αξιοπρέπειας. Όσοι υπερασπίστηκαν μαχόμενοι την ποτισμένη από κόκκαλα γη της πατρίδας μας και ύψωσαν την Ελλάδα στο κορυφαίο βάθρο της δόξης και του θαυμασμού, θα αποτελούν εσαεί τον εθνικό μας πλούτο. Όσοι γονυπετείς συμβιβάζονται με τους εχθρούς του τόπου, ξεχνώντας τα πάμπολλα ιστορικά μαρτύρια σύμπαντος του Ελληνισμού και οδηγώντας έναν ολόκληρο λαό στην καταστροφή, είτε αυτή ονομάζεται εθνική, είτε οικονομική, ας παραμείνουν ανδρείκελα των ξένων αρπακτικών.

«Ἀνδρεῖοι ἐσεῖς πού πολεμήσατε καί πέσατε εὐκλεῶς·

τούς πανταχοῦ νικήσαντας μή φοβηθέντες...»

Γραφείο Τύπου

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ - Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...

Η γιορτή της Ελληνικής Σημαίας

Σήμερα 27 Οκτωβρίου γιορτάζουμε και τιμούμε την ένδοξη Ελληνική Σημαία. Το κάθε μπαλκόνι σήμερα, σημαιοστολίζεται με την γαλανόλευκη περηφάνια του Έθνους μας.

Η πρώτη Ελληνική σημαία με τον λευκό σταυρό και σε γαλανό φόντο σχεδιάστηκε, ευλογήθηκε και υψώθηκε στη Μονή Ευαγγελίστριας στη Σκιάθο το 1807 όταν σε αυτήν ο μοναχός Νήφωνας όρκιζε τους οπλαρχηγούς του έπους του 1821. Η σημαία αυτή, αφού καθορίστηκε από το Σύνταγμα της Επιδαύρου το 1822, απoτελούσε την μόνη επίσημη Ελληνική σημαία εώς το 1878 οπότε και υιοθετήθηκε η ‘’ΝΑΥΤΙΚΗ’’, αυτή δηλαδή με τις οριζόντιες λευκές και γαλάζιες γραμμές.

Το ριγωτό πρότυπο επιλέχτηκε λόγω της ομοιότητας του με τη θάλασσα που περιβάλλει την Ελλάδα. Τα χρώματα της σημαίας, γαλάζιο και λευκό, συμβολίζουν το γαλάζιο της Ελληνικής θάλασσας και το λευκό των κυμάτων.

Πάνω αριστερά υπάρχει ο λευκός σταυρός που συμβολίζει την αφοσίωση των Ελλήνων στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, καθώς και τη συμβολή της Εκκλησίας στο σχηματισμό του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους. Η Ελληνική σημαία αποτελείται από 9 οριζόντιες γραμμές όσες και οι συλλαβές του συνθήματος της Ελληνικής Επανάστασης, ‘’Ελευθερία ή Θάνατος’’.

Σε όλους τους αγώνες του Έθνους, οι Έλληνες πολέμησαν και υπερασπίστηκαν με την ζωή τους αυτό το ιερό σύμβολο. Τρανό παράδειγμα το 1821, όταν ο Ελληνισμός ξεσηκώθηκε ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Ελληνική Σημαία πρωτοστατούσε σε κάθε μάχη για την υπεράσπιση των εδαφών. Στο πλάι της Μητέρας Πατρίδας βρέθηκε σύσσωμος ο λαός της Κύπρου τόσο στο πεδίο των μαχών, όσο πνευματικά και οικονομικά. Ελληνικές σημαίες κοσμούσαν κάθε σπίτι του νησιού μας.

Το 1940 ο ελληνικός λαός ορκίστηκε στην γαλανόλευκη πως θα υπερασπίζονταν με όλες του τις δυνάμεις την τιμή και την Ελευθερία της Πατρίδας.

Η ιστορία μας είναι γεμάτη από περιστατικά αυτοθυσίας για την προστασία της Ελληνικής σημαίας αφού με το αίμα τους πολέμησε όλο το Έθνος για να κυματίζει περήφανα στα Ελληνικά εδάφη. Επίσης ποιος μπορεί να ξεχάσει τι είχε συμβεί στα Ίμια και στην Δερύνεια όπου το 1996 οι ήρωες μας έγιναν οι ίδιοι σημαία και θυσιάστηκαν για τα ιδανικά που συμβολίζει η γαλανόλευκη..

Ταυτόχρονα ας μην ξεχνάμε πως:
1.       Η Ελληνική Σημαία εκπροσωπεί το Έθνος και την πατρίδα μας. Ενώ σε περίπτωση πολέμου η σημαία πρέπει να φυλάσσεται και προστατεύεται ακόμα και με την ζωή μας.

2.       Σε περίπτωση που μια σημαία φθαρεί, τότε καίγεται, αλλά ΠΟΤΕ δεν πετιέται στα σκουπίδια. Στα σκουπίδια μπορούν να πεταχτούν μόνο οι στάχτες.

3.       Η Σημαία χρησιμοποιείται μόνον σε έπαρση επί ιστού. Απαγορεύεται η οποιαδήποτε άλλη χρήση της (π.χ. κρέμασμα κουρτίνας, διακοσμητικό, ένδυμα, κ.λπ.)

4.       Κατά την έπαρση της Ελληνικής Σημαίας στεκόμαστε όλοι προσοχή. Ο σημαιοφόρος αίρει γοργά και κατά την διάρκεια της Έπαρσης της Σημαίας ψάλλετε ο Εθνικός Ύμνος.

5.       Εάν υπάρχουν πολλές σημαίες τότε η Ελληνική πρέπει να βρίσκεται στο ίδιο ύψος ή ψηλότερα από τις υπόλοιπες.

6.       Κατά την υποστολή της Σημαίας στεκόμαστε προσοχή. Ο σημαιοφόρος υποστέλλει αργά.

7.       Κατά την ημέρα πένθους η Σημαία κυματίζει μεσίστια και αφού ο σημαιοφόρος τελειώσει την έπαρση, τότε προχωρεί σε υποστολή μέχρι το μέσο του ιστού.

8.       ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η Ελληνική Σημαία να αγγίζει το έδαφος για οποιονδήποτε λόγο. Σε περίπτωση που η Σημαία είναι πολύ μεγάλη, η έπαρση πρέπει να γίνεται από τον σημαιοφόρο και με την βοήθεια του παραστάτη. Το ίδιο πρέπει να γίνεται και κατά την υποστολή της Σημαίας.

Γραφείο Τύπου

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...

Επέτειος μνήμης για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης

Έπειτα από την επιτυχή προέλαση του Ελληνικού Στρατού στην Ελασσόνα (11 Οκτωβρίου 1912) ανέκυψε ένας μείζον προβληματισμός σχετικά με την πορεία που θα έπρεπε να ακολουθήσει ο Ελληνικός Στρατός. Το Ελληνικό Στρατηγείο με αρχηγό τον Διάδοχο Κωνσταντίνο, θεωρούσε ότι η πορεία του ελληνικού στρατού θα έπρεπε να καθοριστεί ανάλογα με τις κινήσεις του οθωμανικού στρατού, με τη σκέψη ότι βασικός στρατιωτικός στόχος σε ένα πόλεμο είναι η νίκη του αντίπαλου στρατού και όχι η κατάληψη θέσεων. Η πολιτική ηγεσία θορυβημένη από την νικηφόρα πορεία του βουλγαρικού στρατού και την πορεία του προς τη Θεσσαλονίκη, θεωρεί ότι οι ελληνικές δυνάμεις θα πρέπει να κινηθούν άμεσα στην πόλη.

Στις 13 Οκτωβρίου 1912 αφού είχε ακολουθήσει η κατάληψη της Κοζάνης ο Διάδοχος Κωνσταντίνος δέχεται τηλεγράφημα από τον υπουργό Εξωτερικών κύριο Κορομηλά ο οποίος απαριθμούσε τις νίκες των αντίπαλων στρατευμάτων χωρίς να κάνει καμία αναφορά στις επιτυχίες του Ελληνικού στρατού, υποδεικνύοντας τις επόμενες κινήσεις του στρατού. Η οργισμένη απάντηση του Διάδοχου Κωνσταντίνου έφτασε άμεσα : «Ευχαρίστως εμάθαμε τας επιτυχίας του βουλγαρικού, σέρβικου και μαυροβουνιωτικού στρατού» ... «αποτελεί κατόρθωμα του ελληνικού στρατού απαιτήσαν ολόκληρον την έντασιν των δυνάμεων του, δυνάμενον να τιμήση οιονδήποτε στρατόν, τον οποίο δεν παραγνωρίζεται ούτε να υποτιμάται» και κατέληγε φανερά εκνευρισμένος με την εξής φράση « Θα εξακολουθήσω με την αυτήν έντασιν δυνάμεων επιδιώκων την καταστροφή του εχθρού επί τη βάσει του σχεδίου το οποίον προδιέγραψα και του οποίου τον αντικειμενικόν σκοπόν μόνος εγώ είμαι αρμόδιος και υπεύθυνος να κανονίζω. Παρακαλώ δε υμάς όπως ευαρεστούμενος μη προσπαθήτε όπως επηρεάζητε την διεύθυνσιν των επιχειρήσεων».

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, ο Ελευθέριος Βενιζέλος απέστειλε τηλεγράφημα με το οποίο ζητούσε ενημέρωση και κατέληγε ως εξής « Αναμένω να μοι γνωρίσετε την περαιτέρω διεύθυνσιν ην θα ακολουθήσει η προέλασης του στρατού Θεσσαλίας. Παρακαλώ μόνον να έχετε υπ' όψιν ότι σπουδαίοι πολιτικοί λόγοι επιβάλλουσι να ευρηθώμεν μίαν ώραν ταχύτερον εις την Θεσσαλονίκην». Όμως οι σχετικές διαταγές για προέλαση προς τη Θεσσαλονίκη είχαν ήδη εκδοθεί απο τον Διάδοχο Κωνσταντίνο.

Έπειτα από την επιτυχημένη μάχη των Γιαννιτσών ο ελληνικός στρατός φτάνει έξω από την πόλη της Θεσσαλονίκης στις 25 Οκτωβρίου 1912. Εκεί ξεκίνησαν πυρετώδεις διαπραγματεύσεις μεταξύ του Διαδόχου Κωνσταντίνου και του Ταξίν Πασά σχετικά με την παράδοση της Θεσσαλονίκης. Ο Διάδοχος απαιτούσε την παράδοση του οπλισμού του τούρκικου στρατού αλλά και την καθολική παράδοση των τούρκικων στρατιωτικών μονάδων της πόλης. Έπειτα από σκληρές διαπραγματεύσεις τελικά ο Ταξίν Πασάς απεδέχθη τους όρους του Διαδόχου και την νύχτα της 26 Οκτωβρίου-27 Οκτωβρίου 1912 οι αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού Ιωάννης Μεταξάς και Βίκτωρ Δούσμανης στο Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης υπέγραψαν το πρωτόκολλο παράδοσης της πόλης στον ελληνικό στρατό.

Μη γνωρίζοντας την επιτυχή έκβαση της διαπραγμάτευσης του Διαδόχου Κωνσταντίνου ο οποίος επιθυμούσε να διασφαλίσει των πλήρη αφοπλισμό των οθωμανικών στρατευμάτων ώστε να μην διεξαχθεί μάχη εντός της πόλης με δυσάρεστες συνέπειες στον άμαχο πληθυσμό, ο Ελευθέριος Βενιζέλος έστειλε το ακόλουθο τηλεγράφημα προς το Διάδοχο Κωνσταντίνο και στο Βασιλέα Γεώργιο Α' το οποίο έλεγε: «Παραγγέλλεσθε ν' αποδεχθήτε την προσφερόμενης υμίν παράδοσιν της Θεσσαλονίκης και εισέλθητε εις αυτήν ανευ τινος αναβολής. Καθιστώ υμάς υπεύθυνον δια πάσαν αναβολήν έστω και στιγμής».

Όμως όταν εστάλη το τηλεγράφημα ο Διάδοχος Κωνσταντίνος είχε ήδη συμφωνήσει και παραλάβει την πόλη οπότε απέστειλε την ακόλουθη απάντηση: «Συναισθάνομαι πλήρως την ευθύνην ην φέρω και παρακαλώ να μη μοι οπομιμνήσκηται τούτο δι' οποιαδήποτε υπόθεσιν. Εάν ώφειλον η ου να παραδεχθώ την παράδοσιν της Θεσσαλονίκης ήμην ο μόνος αρμόδιος να κρίνω ευρισκόμενος επί τόπου και επιβάλλω τους όρους . Απόδειξις δε το επιτευχθέν αποτέλεσμα»

Σύμφωνα με το πρωτόκολλο, παραδίνονταν ως αιχμάλωτοι 25.000 τούρκοι στρατιώτες και 1.000 αξιωματικοί. Στην κατοχή του ελληνικού στρατού περιέρχονταν όλος ο βαρύς και ελαφρύς οπλισμός του σχηματισμού (70 πυροβόλα, 30 πολυβόλα, 70.000 τυφέκια και πυρομαχικά). Το πρωί της 27ης Οκτωβρίου εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη δύο τάγματα ευζώνων και ύψωσαν την ελληνική σημαία στο Διοικητήριο, ενώ οι υπόλοιπες ελληνικές δυνάμεις άρχισαν να λαμβάνουν θέσεις στα υψώματα γύρω από την πόλη.

Στις 28 Οκτωβρίου 1912, τα ελληνικά στρατεύματα εισήλθαν θριαμβευτικά στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Την επόμενη ημέρα εισήλθε έφιππος στη πόλη ο Βασιλεύς Γεώργιος Α συνοδευόμενος από το Διάδοχο Κωνσταντίνο.

Ζήτω η ΕΛΕΥΘΕΡΗ - ΕΛΛΗΝΙΚΗ Θεσσαλονίκη

Γραφείο Τύπου

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...

Οκτωβριανά 1931. Η πρώτη «εξέγερση» των Ελλήνων στην Κύπρο

Συμπληρώνονται φέτος 84 χρόνια από την πρώτη εξέγερση των Ελλήνων της Κύπρου ενάντια στον άγγλο δυνάστη. Ήταν Τετάρτη, 21 Οκτωβρίου 1931 όταν πλήθη Λαού, αυθόρμητα βγήκαν στους δρόμους της Κυπριακής πρωτεύουσας για να διαμαρτυρηθούν για την αντιλαϊκή και ανθελληνική πολιτική της αποικιοκρατικής κυβέρνησης. Δύναμη τους και καθοδηγητής τους το αιώνιο αίτημα των Κυπρίων: Η Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα.

Ο διάκονος Διονύσιος Κυκκώτης, αφού ύψωσε την Ελληνική σημαία, κάλεσε τους συγκεντρωθέντες να ορκιστούν, στο όνομα της Αγίας Τριάδας, πειθαρχία και πίστη προς την πατρίδα. Ακολούθως τα πλήθη υπό τους ήχους των καμπάνων και ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο ανηφόρησαν προς το Κυβερνείο και υπέστειλαν την αγγλική σημαία ζητωκραυγάζοντας υπέρ της Ενώσεως.

Στο μεταξύ στο κυβερνείο κατέφθασαν ένοπλοι άγγλοι αστυνομικοί, οι οποίοι συνεχώς προκαλούσαν το λαό. Οι διαμαρτυρόμενοι άρχισαν να προβαίνουν σε βίαιες εκδηλώσεις και ν' αρχίσουν να πυρπολούν τα αστυνομικά αυτοκίνητα και το τότε ξύλινο κτίριο του Κυβερνείου. Τότε εξήλθε του κτιρίου ο άγγλος διοικητής Λευκωσίας, ο οποίος κάλεσε τα πλήθη να διαλυθούν. Στην άρνηση τους έδωσε διαταγή στους αστυνομικούς να ανοίξουν πυρ. Από τους πυροβολισμούς πληγώθηκαν σοβαρά 15 διαδηλωτές, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο. Από αυτούς ο 18ετής Ονούφριος Αποστόλου Κληρίδης, ο οποίος υπέκυψε στα τραύματα του. Την ίδια ώρα σ’ όλες τις πόλεις και τα χωριά της Κύπρου βρίσκονται σε εξέλιξη συλλαλητήρια, καταλαμβάνονται αστυνομικοί σταθμοί και υψώνεται παντού η Ελληνική σημαία. Ο άοπλος λαός συγκρούεται με το στρατό σ’ όλο το νησί. Ο αριθμός των νεκρών ανήλθε στους 16 και των τραυματιών στους 60. Ακολούθησαν δύσκολοι καιροί για το νησί αφού οι άγγλοι αποικιοκράτες έλαβαν σκληρά μέτρα ως αντίποινα .

Την επόμενη μέρα ελήφθησαν αυστηρά μέτρα ασφαλείας όπως απαγόρευση κυκλοφορίας, λογοκρισία στα έντυπα και τέλος στο νησί κατέφθασαν 4 πλοία με Βρετανούς στρατιώτες. Επίσης η αποικιοκρατική κυβέρνηση συνέλαβε και εξόρισε κατηγορώντας τους ως κύριους υπαίτιους της εξέγερσης, τον Μητροπολίτη Κιτίου Νικόδημο Μυλωνά, (στα Ιεροσόλυμα) και τον Μητροπολίτη Κυρηνείας Μακάριο Β΄, (στην Αθήνα). Συνέλαβε επίσης 3 περίπου χιλιάδες τους οποίους φυλάκισε, βασάνισε αλλά και εξόρισε! Κατάργησε ακόμα την ελεύθερη εκλογή όλων των Αρχών και επέβαλε σκληρά μέτρα. Ακόμη απαγόρευσε την ίδρυση και λειτουργία κομμάτων και συντεχνιών κι επέβαλε ειδική φορολογία για να καλυφθούν οι ζημιές στο Κυβερνείο, κι όλα αυτά σε μια εποχή που η Κύπρος υπόφερε από μεγάλη ανομβρία και οικονομική δυσπραγία.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, απαγορεύτηκε οτιδήποτε θύμιζε Ελλάδα: Ελληνική σημαία, εθνικός ύμνος, φωτογραφίες ηρώων, χάρτες της Ελλάδας κ.α. Ακόμα και μολύβια και ρίγες με μπλε και άσπρες ραβδώσεις κατασχέθηκαν από τα παιδιά των σχολείων!

Η κυβέρνηση Ελευθέριου Βενιζέλου από την άλλη, συμβούλευσε τους Κυπρίους «να κάτσουν ήσυχοι και να μην προκαλούν προβλήματα στην φίλη και σύμμαχο Μ. Βρετανία.», με την κρυφή ελπίδα και τον ευσεβή πόθο πως με την πολιτική «του καλού παιδιού» οι άγγλοι θα έδιναν αυτονομία στους εξαθλιωμένους οικονομικά και καταπιεσμένους πολιτικά Κυπρίους.

Μέχρι την έναρξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου όμως, οπόταν η Αγγλία είχε ανάγκη τους Κυπρίους, με προκηρύξεις τους καλούσε να στρατολογηθούν και να «πολεμήσουν δια την Ελλάδα και την ελευθερία»! Και όταν οι άγγλοι πιστοί πάντα στο προσφιλές τους «διαίρει και βασίλευε» λησμόνησαν τις υποσχέσεις του, την σκυτάλη παρέλαβε η λεβεντογενιά της Ε.Ο.Κ.Α.

Γραφείο Τύπου      

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...

Ακκιντζί: Παραμονή ΟΛΩΝ των εποίκων, εκ περιτροπής προεδρία κ.α.

Ο ψευδοηγέτης Μουσταφά Ακκιντζί φρόντισε για ακόμη μία φορά να κάνει αυτό που κάνει πάντα. Μίλησε ξεκάθαρα και επεσήμανε τις πάγιες επιδιώξεις της Τουρκίας που θα συντελέσουν στον πλήρη εκτουρκισμό της αενάως Ελληνικής μας νήσου.

Συγκεκριμένα, τόνισε πως ούτε καν πρέπει να συζητείται η αποχώρηση των εποίκων από το νησί καθώς έχουν ζήσει εδώ τόσα χρόνια και πως η εκ περιτροπής  προεδρία είναι ξεκάθαρο πως πρέπει να εφαρμοστεί καθώς διασφαλίζει την πολιτική ισότητα. Ακόμη, ανέφερε πως το περιουσιακό θα λυθεί με το να δοθούν ως επί το πλείστον αποζημιώσεις κάτι που συνεπάγεται πως λίγοι Έλληνες πρόσφυγες θα επιστρέψουν στις πατρογονικές τους εστίες.

Ως Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ - Κ.Ε.Σ. απαιτούμε την αποχώρηση όλων των εποίκων από την Κύπρο. Όλοι αυτοί έχουν έρθει στο νησί από την Τουρκία με μοναδικό σκοπό την αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα του τόπου μας και βολεύτηκαν στα σπίτια μας. Ούτε η γη μας τους ανήκει, ούτε έχουν δικαιώματα στις περιουσίες μας αλλά και ούτε και δικαιούνται παραμονή στο νησί καθώς είναι συνένοχοι στα εγκλήματα πολέμου της χώρας τους.

Παράλληλα, θα το επαναλάβουμε πολλάκις, πως η εκ περιτροπής προεδρία δεν έχει θέση στην Κύπρο γιατί όχι απλώς δεν διασφαλίζει την πολιτική ισότητα του τόπου αλλά μάλιστα την καταργεί πανηγυρικά και την σκεπάζει με ταφόπλακα μια για πάντα. Δεν νοείται σε ένα τόπο με αναλογίες της τάξης του 82 τοις εκατό Έλληνες και 18 τοις εκατό Τουρκο“κύπριοι” να κυβερνούν χωρίς εκλογική μάχη οι δεύτεροι που αποτελούν μειοψηφία.

Τέλος, τονίζουμε για άλλη μια φορά μέχρι την δικαίωση μας. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την επιστροφή όλων των προσφύγων στα σπίτια τους χωρίς καμία εξαίρεση και επιστροφή όλων των περιουσιών στους νόμιμους κατόχους τους. Κανένας δήθεν “χρήστης” δεν έχει δικαιώματα στις περιουσίες των εκτοπισμένων Ελλήνων.

“Κύριε” Ακκιντζί, οι έποικοι έχουν ζήσει εκεί μερικά χρόνια και ήρθαν εγκάθετοι για να ολοκληρώσουν αυτό που άρχισε η Τουρκία στις 20 του Ιούλη. Οι Έλληνες κάτοικοι του νησιού έχουν ζήσει εκεί άλλα τόσα χρόνια. Έχουν χτίσει τις περιουσίες τους με ιδρώτα και κόπο. Βρίσκονται εκεί από τα πανάρχαια χρόνια και δεν έχουν προκαλέσει πρόβλημα σε κανένα. Αντιθέτως, όμως, με την δική σας πλευρά, που ήρθε να τους διώξει πριν 41 χρόνια με την βία των όπλων. Πάρτε το χαμπάρι πως τούτη η γη ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΝΗΚΕΙ!

Και γι αυτό που λέτε πως η γενιά σας είναι η τελευταία που μπορεί να λύσει το “κυπριακό” ακούστε το καλά πως “Χίλια χρόνια αν περάσουν, ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΣΚΛΑΒΟΙ”. Αυτό κύριε ΑναΝστασιάδη βάλτε το και σεις καλά στο εθνοπροδοτικό και τουρκολαγνικό μυαλό σας και σταματήστε να ξεπουλάτε την πατρίδα μας και την περηφάνια του έθνους μας.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ

Γραφείο Τύπου,

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ - Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...

Παύλος Μελάς, ο αγνός Μακεδονομάχος

Τιμούμε σήμερα 13/10/2015 την μνήμη του, μεγάλου αξιωματικού του Ελληνικού στρατού, Παύλου Μελά ο οποίος θεωρείτε ως ο πρωτεργάτης του Μακεδονικού αγώνα.

Γεννήθηκε στη Μασσαλία της Γαλλίας αλλά οι ρίζες της καταγωγής της οικογένειας του ήταν από τη Βόρεια Ήπειρο. Η πάροδος του χρόνου βρίσκει τον Παύλο Μελά στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων απ' όπου αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός του πυροβολικού το 1891.

Η δράση του από νωρίς ουσιαστική... Φέροντας τύψεις για την έκβαση του πολέμου του 1897 συμμετείχε από τους πρώτους στο ιδρυθέν το 1900 Μακεδονικό κομιτάτο για την εμψύχωση του απογοητευμένου ελληνικού πληθυσμού της Μακεδονίας και σε αντίδραση στη δράση των Βουλγάρων κομιτατζήδων. Έτσι από τον Φεβρουάριο του 1904 ο Παύλος Μελάς έσπευσε με άλλους τρεις αξιωματικούς, τους Α. Κοντούλη, Α. Παπούλα και Γ. Κολοκοτρώνη, προς επιτόπια μελέτη της κατάστασης. Αποτυγχάνοντας σε εκείνη την πρώτη προσπάθεια, επανήλθε τον Ιούλιο του ίδιου έτους οπότε και εισήλθε στη Μακεδονία ως ζωέμπορος με το όνομα "Πέτρος Δέδες".

Στις 18 Αυγούστου όταν όλα ήταν έτοιμα κατά το σχέδιο ο Παύλος Μελάς με το επιχειρησιακό όνομα Καπετάν Μίκης Ζέζας, επικεφαλής σώματος εκ 35 μόλις ανδρών, που το αποτελούσαν Μακεδόνες, Μανιάτες και Κρητικοί, ανέλαβε την αρχηγία του Μακεδονικού αγώνα ενάντια στους Βούλγαρους και εισήλθε ένοπλα στα Μακεδονικά εδάφη με την εντολή να ασκεί καθήκοντα αρχηγού και στις μικρότερες ομάδες που δρούσαν εν τω μεταξύ στη περιφέρειες Μοναστηρίου και Καστοριάς. Πληροφορηθέντες οι Τούρκοι από διάφορους καταδότες περί της εισόδου και της δράσης του Παύλου Μελά έθεσαν προς καταδίωξή του πολυάριθμο τουρκικό απόσπασμα. Παρά τις συνεχείς διώξεις του Οθωμανικού στρατού ο Παύλος Μελάς άρχισε ν΄ αποδεκατίζει τις βουλγαρικές ομάδες με βάση τα χωριά Λιγκοβάνη και Λίχυβο. Όμως στις 13 Οκτωβρίου 1904 βρισκόμενος στα Στάτιστα και προδομένος από την βουλγάρικη συμμορία του Μήτρου Βλάχου περικυκλώθηκε από Τουρκικό απόσπασμα 150 ανδρών. Μετά από δίωρη λυσσαλέα μάχη διέταξε αιφνίδια έξοδο τεθείς επικεφαλής των ανδρών του. Στην επιχείρηση αυτή τραυματίσθηκε θανάσιμα στην οσφυϊκή χώρα και πέθανε μετά από μισή ώρα στα χέρια του φίλου του, Γεώργιο Στρατινάκη. Η τελευταία του φράση πριν ξεψυχήσει ήταν:[1]

"Βούλγαρος να μη μείνει"

Γύρω από το σώμα του νεκρού Π. Μελά εκτυλίχθηκε μια διπλωματική επιχείρηση για την παραλαβή και ενταφιασμό του. Οι Έλληνες δεν ήθελαν να γίνει γνωστό στους Τούρκους ποιος ήταν ο νεκρός, και συγκεκριμένα ότι ήταν Έλληνας αξιωματικός, διότι αυτό θα δημιουργούσε διπλωματική κρίση. Αρχικά ο νεκρός θάφτηκε από τους χωρικούς έξω από τη Στάτιστα ενώ οι Τούρκοι δεν γνώριζαν την ταυτότητά του. Αργότερα ο προεστός της Στάτιστας ονόματι Ντίνας απεσταλμένος της ελληνικής πλευράς επιχείρησε να ξεθάψει και να μεταφέρει αλλού τον νεκρό. Στο μεταξύ όμως ο θάνατος του Μελά είχε μαθευτεί στην Αθήνα και η Τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα ειδοποίησε τις Τουρκικές Αρχές της Θεσσαλονίκης να βρουν το πτώμα ώστε να το χρησιμοποιήσουν ως απόδειξη της Ελληνικής επέμβασης σε Τουρκική επικράτεια. Έτσι, ενώ ο Ντίνας έκανε την εκταφή εμφανίστηκε Τουρκικός στρατός. Τότε έκοψε βιαστικά το κεφάλι του νεκρού και έφυγε. Το κεφάλι τάφηκε μπροστά στην Ωραία Πύλη του Ναού της Αγίας Παρασκευής στο χωριό Πισοδέρι ενώ οι Τούρκοι πήραν το ακέφαλο σώμα και το πήγαν στην Καστοριά για αναγνώριση.

Μετά το θάνατο του η δράση των Ελληνικών δυνάμεων έγινε πιο έντονη, περιορίζοντας τη δράση των Βούλγαρων κομιτατζήδων, και επιτυγχάνοντας την ένωση Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας με την Ελλάδα.

Σήμερα, το όνομα του Παύλου Μελά φέρει προς τιμή του το χωριό Στάτιστα ενώ πλήθος προτομών του στολίζουν πλατείες πόλεων μεταξύ των οποίων στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, την Κοζάνη και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.

Ο Παύλος Μελάς θεωρείται σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα, και πολλά προσωπικά του αντικείμενα εκτίθενται τώρα στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα Θεσσαλονίκης και στο μουσείο Παύλος Μελάς στην Καστοριά.

Γραφείο Τύπου 

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...

Και πάλι στο Άγαλμα της Ελευθερίας…

Οι γνωστοί “άγνωστοι” κτύπησαν ξανά και βεβήλωσαν για ακόμη μία φορά το άγαλμα της Ελευθερίας στην Λευκωσία.

Στο ίδιο έργο θεατές για πολλοστή φορά. Μέχρι πότε θα ανεχόμαστε τέτοιους είδους ενέργειες; Μέχρι πότε οι κυβερνήσεις μας θα επιτρέπουν σε αυτούς τους ανθρώπους να δείχνουν τις αντιδράσεις τους κατά αυτόν τον τρόπο;

Σημαντικό ρόλο βέβαια, έχει και η διαπαιδαγώγηση που η πολιτεία  μας παρέχει στα παιδιά και τους νέους. Είναι ανήκουστο οι νέοι αυτού του τόπου να μην σέβονται ένα μνημείο που είναι αφιερωμένο στην Ελευθερία του τόπου και στην θυσία των αγωνιστών μας για να ζούμε σήμερα ελεύθεροι, τουλάχιστον μέχρι το 1974. Γιατί πάντα αυτοί οι “κύριοι” επιλέγουν να βεβηλώνουν το συγκεκριμένο μνημείο; Κανείς δεν τους έμαθε να σέβονται την ιστορία αυτού του τόπου, τις πανανθρώπινες αξίες και τα ιδανικά;

Είναι καιρός οι αρμόδιοι φορείς να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να ληφθούν κατάλληλα μέτρα πριν η κατάσταση ξεφύγει περαιτέρω. Όταν κάποιοι “κύριοι” κατ’ επανάληψη δρουν ανενόχλητοι δεν θα διστάσουν σύντομα να προβούν και σε πιο  ντροπιαστικές αλλά και επικίνδυνες για τους πολίτες ενέργειες.

Και το τραγικότερο ότι οι βέβηλοι μας μιλούν για ανθρωπιά και αξίες!

Γραφείο Τύπου

ΔΡΑΣΙΣ - Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...

Γιορτή για εμάς μόνο η μέρα της ΕΝΩΣΙΣ με την Μάνα Ελλάδα

Ως Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ- Κ.Ε.Σ. δεν μπορούμε να γιορτάζουμε και να πανηγυρίζουμε την Ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν μπορούμε να γίνουμε χειροκροτητές του ενταφιασμού του ιερού αγώνος της ΕΟΚΑ. Σε διαφορετικές καταστάσεις και αν το όραμα των παιδιών του Διγενή πραγματοποιείτο τότε θα ήταν η λαμπρότερη γιορτή. Η γιορτή της ΕΝΩΣΕΩΣ της Κύπρου μας με την Μάνα Ελλάδα.

Τέτοιες μέρες το μαύρο πολιτικό σκηνικό στην Κύπρο, επισκιάζεται από χαρωπές και δοξαστικές ειδήσεις για την  «πολυπόθητη» ανεξαρτησία της Κύπρου. Η προπαγάνδα και η διαστρέβλωση των γεγονότων στο μεγαλείο της. Η ήττα , σε διπλωματικό επίπεδο, που μας προκάλεσε η ενέργεια του  «Εθνάρχη» Μακαρίου αλλά και του Γλαύκου Κληρίδη, απέναντι σε Κιουτσιούκ και Μεντερές, μας προκάλεσε δεινά όπως ο διχασμός, η τουρκοανταρσία και η εισβολή.

Γρήγορα και με τρόπο απαράδεκτο οι περισσότεροι Κύπριοι , Ξέχασαν τι προηγήθηκε της Ανεξαρτησίας της Κύπρου. όταν το 1950, η Εκκλησία, με δική της πρωτοβουλία διενέργησε δημοψήφισμα με σκοπό την προβολή του αιτήματος των Κυπρίων για αυτοδιάθεση και Ένωση με την μητέρα Ελλάδα, το 95,7% των Κυπρίων ψήφισαν υπέρ, μαζί τους και αριθμός τουρκοκυπρίων. Οι Άγγλοι αποικιοκράτες στερούν το δικαίωμα των κατοίκων της Κύπρου για  Ένωση. Ακολούθως, άμεση απάντηση ήταν ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας το 1955- 59 με κύριο σκοπό την απελευθέρωση από τον Αγγλικό ζυγό και την ένωση με τον υπόλοιπο εθνικό κορμό.

Οι Κύπριοι Αγωνιστές, επέδειξαν περίσσιο θάρρος και με αλτρουιστικές θυσίες, πρόταξαν το δικαίωμα μας για αυτοδιάθεση. Σύσσωμος ο Κυπριακός Ελληνισμός, από σκλάβος, μετατράπηκε σε ένα ανήμερο θεριό και υπονόμευσε την δύναμη του τεράστιου ιμπεριαλιστικού στρατού της Βασίλισσας. Κάποιοι όμως. Λογάριαζαν χωρίς την πολιτική εξουσία. Κάποιοι λύγισαν στις απειλές και τους εκφοβισμούς των ξένων και των εγχώριων εχθρών και προδοτών. Όπως είθισται, μέχρι και σήμερα, λαός και ηγέτες έχουν διαφορετικές φιλοδοξίες. Η ηγεσία, φθείρει αρχές και ιδανικά και σκοπεύει μόνο στην ύλη. Αντί της πρόταξης των εθνικών συμφερόντων , αποκλειστική τους μέριμνα είναι η εξαπάτηση του λαού που φροντίζουν να είναι μονίμως στην λήθη.

Μετά τον απελευθερωτικό αγώνα, οι Άγγλοι φέρνουν στην Κύπρο με την συναίνεση των ηγετών μας ένα κρατικό μόρφωμα με τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου. Έτσι οδηγηθήκαμε σε ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας (1/10/60) με ένα δικοινοτικό σύνταγμα που ήταν προσχεδιασμένο για κατάρρευση. Με σαφή αντιδημοκρατικά και διχαστικά στοιχεία. Αποτέλεσμα αυτού, η αποχώρηση των «τουρκοκυπρίων» και η απομόνωση τους σε θύλακες με την γνωστή πολιτική «διαίρει και βασίλευε». Παράλληλα, οι άγγλοι, πέτυχαν τον σκοπό τους, κατέχοντας μέχρι και σήμερα έδαφος χρησιμοποιώντας το ως βάσεις.

Σήμερα έχουμε ένα σύνταγμα το οποίο μας αποτρέπει από το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης το οποίο εφαρμόζεται μόνο από τους Έλληνες αφού η μουσουλμανική μειονότητα τώρα επιζητά ξεχωριστό κράτος. Αυτό λοιπόν πρέπει να γιορτάζουμε; Αυτό μας αναγκάζουν να γιορτάζουμε; Αρνούμαστε λοιπόν! Εμείς, ως γνήσιοι και ανιδιοτελείς ενωτικοί, συνεχίζουμε τον αγώνα μας και πολεμούμε το κάθε ανθελληνικό κατάλοιπο της Αγγλικής αποικιοκρατίας.

Ως Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ –Κ.Ε.Σ. τονίζουμε ότι δεν πρόκειται να σταματήσουμε να εναντιωνόμαστε και να υποδουλωνόμαστε στα όποια δοτά σχέδια προσπαθούν να μας πλασάρουν τα ξένα συμφέροντα. Ακόμη και σήμερα ως Κυπριακός Ελληνισμός απαιτούμε το ανυπέρβατο δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης για την Κύπρο μας. Μέχρι τότε εμείς θα πολεμούμε το κατεστημένο που επικρατεί στον χαροκαμένο τόπο μας και θα εναντιωνόμαστε στην Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία την οποία προσπαθούν να μας πλασάρουν. Σκοπός μας είναι να απελευθερώσουμε την Κύπρο μας  από το δεσμά της κατοχής και να την Ενώσουμε στην αγκαλιά της ΜΑΝΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!!

Γραφείο Τύπου

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ - Κ.Ε.Σ.

Περισσότερα ...