ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Αρθρα

Δελτια Τυπου

Ανακοινωσεις

Εκδηλωσεις

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2017

Ανακήρυξη Αυτονομίας της Βόρειας Ηπείρου



17 Φεβρουαρίου 1914. Ημερομηνία χαραγμένη στις μνήμες των Ελλήνων της Βόρειας Ηπείρου. Οι συνεχιζόμενοι Αγώνες για δικαίωση και Λευτεριά παίρνουν σάρκα και οστά. Την ημέρα αυτή, οι Βορειοηπειρώτες, προδομένοι από το Ελληνικό κράτος, ανακηρύσσουν την Αυτονομία της Βόρειας Ηπείρου, η οποία θα υπογραφεί τρεις μήνες αργότερα, στις 17 Μαΐου του 1914 με το πρωτόκολλο της Κέρκυρας. Μια δέσμευση από την αλβανική διοίκηση, όπου εξασφαλιζόταν ειδική Ελευθερία και η συγκρότηση ειδικού σώματος Χωροφυλακής, κατοχυρωνόταν η χρήση και διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας και η Θρησκευτική Ελευθερία του Ελληνικού πληθυσμού. H Βόρειος Ήπειρος με τις διατάξεις αυτού του Πρωτοκόλλου αποκτούσε ευρεία Αυτονομία μέσα στα όρια της αλβανικής επικράτειας. Η σημασία της υπογραφής του Πρωτοκόλλου, εστιάζεται στο γεγονός ότι αποτελεί τίτλο διεθνούς αναγνώρισης της Ελληνικότητας της Βορείου Ηπείρου.

Παρόλα αυτά το πρωτόκολλο αυτό, δεν θα εφαρμοστεί ποτέ. Τα 103 χρόνια που μεσολάβησαν από τότε, μέχρι και σήμερα, και τα ποτάμια Ελληνικό αίμα που έχυσαν οι Βορειοηπειρώτες, δεν οδήγησαν ούτε αυτή την Ελληνική γη στη λύτρωση. Η αλβανική κυβέρνηση, κάθε άλλο παρά σεβάστηκε και σέβεται την Ελληνικότητα αυτής της περιοχής. Η Βορειοηπειρώτες, όσα δεινά και αν πέρασαν και περνούν από τα η βάρβαρη αλβανική κυβέρνηση, ποτέ δεν υποχώρησαν και μέχρι σήμερα παλεύουν για τη Λευτεριά τους. Δεν το έβαλαν κάτω ακόμα και όταν η Ελληνική κυβέρνηση τους γύρισε την πλάτη, κλείνοντας τους τα σύνορα. Ακόμη χειρότερα, τα τελευταία χρόνια, το ίδιο το Ελληνικό κράτος, αρνείται την Ελληνική ιθαγένεια στους Βορειοηπειρώτες, αφού στις ταυτότητες ομογενών που τους εκδίδει, αναφέρει σαν ιθαγένεια την αλβανική.

Όπως το Κυπριακό, έτσι και το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα αποτελεί μια ανοιχτή πληγή για τον Ελληνισμό και δεν μας αφήνει αδιάφορους. Χιμάρα και Κερύνεια, Αργυρόκαστρο και Μόρφου, Κορυτσά και Αμμόχωστος περιμένουν τη Απελευθέρωση τους. Σήμερα τιμούμε τις αμέτρητες θυσίες των Βορειοηπειρωτών αδερφών μας, που ποτέ δεν έπαψαν να αγωνίζονται για Λευτεριά και Ένωση με τη μητροπολιτική Ελλάδα. Οι Αγώνες μας κοινοί. Η νεολαία της Βόρειας Ηπείρου, όπως και μείς, αγωνίζεται για δικαίωση και λύτρωση των εδαφών τους, αρνούμενοι την υποταγή τους στα πολιτικά παιχνίδια των κατακτητών. Χρέος μας είναι να σταθούμε στο πλευρό του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού με κάθε τρόπο και απαίτηση μας είναι η ανάκτηση της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου, βάσει του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας του 1914.

«Στάσου αντρίκεια Ηπειρώτη
και δεν είσαι μοναχός.
Τον Ιερό σου τον Αγώνα
παραστέκει ο Ελληνισμός !»

Από τη Κερύνεια, ως τη Κορυτσά. Όλοι στον Αγώνα, για τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ!

Συνοπτικά η πρόσφατη Ιστορία της Βόρειας Ηπείρου


Γραφείο Τύπου

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ - Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Αποχώρηση Ακκιντζί από τις διαπραγματεύσεις


Αποχώρησε σήμερα από τις διαπραγματεύσεις ο κατοχικός ηγέτης Ακκιντζί.  Εδώ και καιρό παρακολουθούμε το θέατρο του παραλόγου στις συνομιλίες, με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να αποδέχεται σχεδόν αυτούσιες τις τουρκικές θέσεις και τον Ακκιντζί να σκληραίνει ολοένα και περισσότερο τη στάση του, επιζητώντας και νέες υποχωρήσεις από εμάς, προς τέρψιν του αδηφάγου θηρίου που λέγεται Τουρκία. Κάποιοι οφείλουν να απολογηθούν και να παραδεχθούν επιτέλους την ανικανότητα και την αποτυχία τους. Οφείλουν να απολογηθούν αυτοί που έδωσαν στον εγκάθετο της Τουρκίας την εντύπωση ότι μπορεί είτε να έχει λόγο είτε και να ορίζει τις αποφάσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οφείλουν να απολογηθούν όσοι περιέφεραν τον Ακκιντζί ως τον ιδανικό συνέταιρο για την οικοδόμηση μιας λύσης. Οφείλουν να απολογηθούν όσοι χαριεντίζονταν με τον ηγέτη της κατοχής σε δείπνα και επαναπροσεγγιστικά πανηγύρια. 

Η σημερινή αντίδραση Ακκιντζί, η οποία και αποτελεί πιστή εφαρμογή των εντολών της Άγκυρας, αποτελεί την απάντηση σε όσους πιστεύουν πως μπορεί να λειτουργήσει ένα ομοσπονδιακό τερατούργημα, στο οποίο οι τ/κ θα έχουν δικαίωμα βέτο σε σημαντικές αποφάσεις.

Ως ΕΚΦ ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ απαιτούμε όπως καταστεί ξεκάθαρο προς την Τουρκία, πως η ιστορία της Κύπρου δεν πρόκειται να διαγραφεί. Ο Κυπριακός Ελληνισμός δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει ούτε τον προαιώνιο πόθο για Ένωση με τη Μάνα Ελλάδα, ούτε τα εγκλήματα των Τούρκων εις βάρος του. Είναι καιρός κάποιοι να καταλάβουν πως η ιστορία δεν μπορεί να διαγράφεται για χάριν «οδυνηρών συμβιβασμών» και πολιτικών επιδιώξεων.

Εμπρός λοιπόν ας κινηθεί προς τη λύση ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, μακριά από την κοροϊδία των «δικοινοτικών συνομιλιών». Ας αποδώσει  λοιπόν  στην Τουρκία τις ευθύνες της. Ας ξεκινήσει να μιλά για ΕΙΣΒΟΛΗ και ΚΑΤΟΧΗ, ας απαιτήσει την εφαρμογή των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, ας παρουσιάσει στη διεθνή κοινότητα τα εγκλήματα των Τούρκων και ας απαιτήσει την καταδίκη τους. Κάποιοι θέλουμε όντως λύση. Δεν έχουμε ούτε το χρόνο ούτε και τη διάθεση, πρόσφυγες 42 χρόνια μακριά από τα σπίτια μας να ασχολούμαστε με τα καμώματα του Ακκιντζί και τους προεκλογικούς σχεδιασμούς του Αναστασιάδη. Απαιτούμε από την πολιτική μας ηγεσία με σοβαρότητα και ρεαλισμό να αντιμετωπίσει την προκλητικότητα των Τούρκων.


Περισσότερα ...

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

Υποβολή αιτήσεων για παραχώρηση κρατικής φοιτητικής μέριμνας


Το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού και η Υπηρεσία φοιτητικής Μέριμνας ανακοίνωσαν την υποβολή αιτήσεων για παραχώρηση κρατικής φοιτητικής μέριμνας για το ακαδημαϊκό έτος 2016/2017.

Η ανακοίνωση : http://www.moec.gov.cy/ypiresia_foititikis_merimnas/entypa.html

Ενημερωτίκο έντυπο
Αίτηση

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε μαζί μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή μέσω του ηλεκτρονικού μας ταχυδρομείου info@drasis-kes.org

ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ
Περισσότερα ...

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2017

Άδεια παραμονής στους στυγνούς δολοφόνους;


Τις βάναυσες δολοφονίες εγκλωβισμένων θα ήταν καλό να μελετήσουν οι ομιλούντες για «ελληνοτουρκικές φιλίες» και συμβιβασμούς. Μερικές περιπτώσεις φαίνονται πιο κάτω,  μπροστά στις οποίες οι λέξεις ωχριούν και αδυνατούν να περιγράψουν τη βαρβαρότητα και το μένος των Τούρκων.

-1975 Ελένη Αναστάση, 65 ετών - Τουρκοκύπριοι μπήκαν στο σπίτι της και, αφού την έπνιξαν, τη λήστεψαν. Στη συνέχεια έβαλαν φωτιά και έκαψαν τη σορό και το σπίτι της.
- 1976. Κατίνα Ανδρέα Γιακαλλή, 50 ετών - Τούρκοι έποικοι τη λήστεψαν και τη δολοφόνησαν στο Ριζοκάρπασο. Της έμπηξαν ψαλίδι στο πρόσωπο, την κακοποίησαν άγρια και ύστερα την έκαψαν.
- 1977. Ζαχαρίας Παστουνάς, 65 ετών. Κτυπήθηκε εσκεμμένα θανάσιμα, ενώ οδηγούσε το ποδήλατό του, από έποικο που οδηγούσε τρακτέρ.
- 1977 Λευτέρης Κοτσιεκκάς, 60 ετών. Τραυματίστηκε από έποικο ενώ οδηγούσε το ποδήλατό του. Αφέθηκε να πεθάνει λίγες ώρες αργότερα από εσωτερική αιμορραγία στο νοσοκομείο της Αμμοχώστου.
- 1977 Νικόλας Φραντζιέσκου, 76 ετών. Τρεις έποικοι τον λήστεψαν στο σπίτι του την ημέρα που πληρώθηκε τη σύνταξή του και μετά τον έπνιξαν.
- 1977 - Μαρία Γιοκκαρκού Λαλλακούνα, 75 ετών. Τούρκοι δολοφόνοι καταλήστεψαν το σπίτι της και στη συνέχεια έβαλαν φωτιά και την έκαψαν ζωντανή.
- 1984 - Γιάννης Γιωργαλλάς, 80 ετών. Λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου, μπροστά στα μάτια της 40χρονης κόρης του.
- 1988 - Ελένη Πολυδώρου Πτωχοπούλου, 72 ετών. Έποικοι τη λήστεψαν και μετά τη δολοφόνησαν πολτοποιώντας το κεφάλι της.
- 1990 - Δημήτρης Χριστοφή, 76 ετών, και Φλουρέντζα Αυξέντη Φλούρου, 75 ετών. Τους λήστεψαν και στη συνέχεια τούς κατακρεούργησαν κόβοντάς τους τα χέρα, τα πόδια και τα κεφάλια. Ακολούθως τους περιέλουσαν με πετρέλαιο και τους έκαψαν
- 1991. Μαρία Λαζαρίδου, 74 ετών. Ληστεύθηκε και στη συνέχεια δολοφονήθηκε άγρια.
- 1999 Γιάννης Ηλία Μανιταρά, 84 ετών. Τούρκοι πράκτορες του κατοχικού καθεστώτος εισέρχονται στο σπίτι του, την Κυριακή των Βαΐων, ενώ ετοιμαζόταν να πάει στην εκκλησία, και με στρατιωτική λαβή του σπάζουν τον σβέρκο και τον αφήνουν νεκρό.
- 1999 Στέλιος Χάρπας, 69 ετών. Τούρκοι έποικοι τον μετέφεραν με δόλιο τρόπο σε απόμερη περιοχή και, αφού τον σκότωσαν, τον περιέλουσαν με βενζίνη και τον έκαψαν.
- 2003 Χρίστος Κουράτου 74 ετών. Ενώ επέστρεφε στο Ριζοκάρπασο από την Αγία Τριάδα με μοτοσυκλέτα, τον χτύπησε Τούρκος λαθρέμπορος με αυτοκίνητο στον Άγιο Θύρσο, με αποτέλεσμα να τον τραυματίσει θανάσιμα.


Αυτά είναι τα «αδέλφια» των προσκυνημένων νεοραγιάδων της Κύπρου. Με τη «λύση» τους ΕΣΥ θα ζεις μαζί με αυτούς τους βάρβαρους δολοφόνους. Με τη «λύση» τους ΕΣΥ θα κληθείς να σταθείς απέναντι σε αυτά τα ανθρωπόμορφα κτήνη και να υποστείς τις συνέπειες της δολοφονικής τους διάθεσης. Με τη «λύση» τους ΕΣΥ θα έχεις νομιμοποιήσει τα εγκλήματά αυτά. Αθώες ψυχές θα καρτερούν δικαίωση κι ΕΣΥ υπόδουλε ανθρωπάκο θα ντροπιάσεις τη μνήμη τους, διότι ως γνωστόν «εκάμαμεν τζαι εμείς πολλά». Ας ηχήσουν αυτά τα εγκλήματα ως σειρήνες αφύπνισης, αγωνιστικότητας και εγρήγορσης για το λαό μας. Ας βάλουν καλά στο νου τους οι λεγόμενοι επαναπροσεγγιστές και οι νεοκύπριοι θιασώτες της ομοσπονδίας πως τούτος ο λαός έχει υποφέρει τα πάνδεινα από τους Τούρκους και δεν πρόκειται ποτέ να δεχθεί μια λύση η οποία να δίδει την Κύπρο στην Τουρκία. Ως ΕΚΦ Δράσις ΚΕΣ θα στέκουμε πάντα απέναντι στα ανθελληνικά σχέδια ξεπουλήματος της πατρίδας. Οι θυσίες όσων έχουν  χαθεί για μια Κύπρο Ελεύθερη και Ελληνική δεν πρόκειται να μείνουν χωρίς δικαίωση.
Περισσότερα ...

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2017

Πετράκης Γιάλλουρος - Ο ήρωας μαθητής της Ένωσης


Ο Πετράκης Γιάλλουρος γεννήθηκε στο χωριό Ριζοκάρπασο, της επαρχίας Αμμοχώστου, στις 29 Αυγούστου 1938Γιος της οικογένειας Ζαχαρία και Αννεζούς Γιάλλουρου, ενώ είχε ακόμα 5 αδέλφια, τους Λευτέρη, Μαρία, Καίτη, Νίκο και Γιάννη. Δολοφονήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1956 στην Αμμόχωστο από εγγλέζο υπαξιωματικό, κατά τη διάρκεια μαχητικής διαδήλωσης την οποία καθοδηγούσε. 

Όταν φονεύθηκε ήταν τελειόφοιτος μαθητής του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου, ενώ ήταν απόφοιτος του δημοτικού σχολείου Ριζοκαρπάσου. Από μικρός έβραζε μέσα του ο καημός για την Ελλάδα και την Ένωση. Κάθε του λόγος και κουβέντα ήταν για την Ελλάδα. Όπως χαρακτηριστικά αφηγείται η μητέρα του, συνέχεια της τόνιζε. ''Να αγωνιζόμαστε πρέπει, μάνα, να αγωνιζόμαστε για την Κύπρο μας''. Κι ας ήταν μόλις δεκαεφτάμισή χρονών όταν έφυγε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της τεράστιας Ελληνικής ψυχής του, όταν αιμόφυρτος από τη σφαίρα που του τρύπησε την καρδιά, συνέχισε, κάνοντας τα τελευταία βήματα του, πριν εισέλθει στο πάνθεον τον ηρώων, φώναξε με όση δύναμη του είχε απομείνει, αυτό για το οποίο θυσιάστηκε: «ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ». Αυτά ήταν και τα τελευταία του λόγια. Με αυτά έφυγε από τη σκλαβωμένη Κύπρο, και μας έδειξε το δρόμο για τη Λευτεριά.

Με το ξέσπασμα του αγώνα τον Απρίλη του 1955, γράφει στον πατέρα του, διδάσκοντας μας σήμερα τι είναι φιλοπατρία: «Δεν συμφωνώ αγαπητέ μου πατέρα στο ότι ένας άνθρωπος πρέπει πρώτα να κοιτάξει για τον εαυτό του και ύστερα για την πατρίδα του. Τότε αυτός, καταντά άκρως εγωιστής, τομαριστής και μπορώ να πω αναίσθητος. Διότι όταν δεν κυριαρχεί μέσα του το αίσθημα της φιλοπατρίας, το ευγενέστερο των αισθημάτων, δεν είναι δυνατό να κυριαρχεί κανένα άλλο ευγενές αίσθημα… Εξ άλλου, αγαπητέ μου πατέρα, η ορμή του ανθρώπου προς την ύλη, δηλαδή τον πλούτο και την καλοπέραση και η ικανοποίηση τούτη, δεν προσφέρει την πραγματική ευτυχία του ανθρώπου. Την απόλυτη ευτυχία προσφέρει στους ανθρώπους και ιδίως όταν είναι Έλληνες, η ορμή προς τα ανώτερα ιδανικά την αγάπη προς την Πατρίδα και τον πόθο ακόμη και να θυσιαστεί για την ελευθερία της που είναι και δική του ατομική ελευθερία και αξιοπρέπεια»

Τον Αύγουστο του 1955, και ενώ ο ίδιος ήταν ηγετικό στέλεχος της ΑΝΕ (Άλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ), συμμετέχει στη μαθητική εκδρομή - προσκύνημα στη μητέρα Ελλάδα μαζί με το σχολείο του. Καταθέτουν στεφάνι στον Άγνωστο στρατιώτη. Ο Πετράκης δεν μπορούσε να  μην ήταν εκεί. Σημαιοφόρος του Γυμνάσιου Ριζοκαρπάσου, με τη μαθητική στολή και το πηλήκιο του. Ενθουσιασμένος από τη επίσκεψη του στη Ελλάδα, γράφει στον πατέρα του: «Μόλις πάτησα το Άγιο χώμα της Ελλάδος, μια βαθειά συγκίνησις με κατακυρίευσε και δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια μου, αφ’ ενός λόγω του ότι πατούσα στην Ελεύθερη Πατρίδα, αφ’ ετέρου διότι σκέφτηκα ότι η ιδιαιτέρα μας πατρίς Κύπρος έμενε υπόδουλη κάτω από τον βαρύ ζυγό των Άγγλων, ενώ έπρεπε να είναι κι αυτή ένα κομμάτι της Ελεύθερης Ελλάδος»


Επιστρέφοντας από την μητέρα Ελλάδα αναλαμβάνει υπεύθυνος των μαθητικών ομάδων του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου. Καθήκοντά του ήταν η οργάνωση των μαθητών του σχολείου του, η γραφή και διδασκαλία τραγουδιών αγωνιστικού περιεχομένου, η διανομή φυλλαδίων, η απόκρυψη και διακίνηση οπλισμού, η μεταφορά της αλληλογραφίας και η οργάνωση μαχητικών μαθητικών διαδηλώσεων. Έκανε τα πρώτα του βήματα για να ενταχθεί στο αντάρτικο.

Τον Οκτώβριο του 1955, ο Πετράκης άριστος μαθητής, παραλαμβάνει την Ελληνική σημαία του σχολείου του, από τον διευθυντή του, Γυμνασίαρχο Χαράλαμπο Φελά. Παραλαμβάνει το ιερό χρέος. Το αντιλαμβάνεται.

Την 7η Φεβρουαρίου, οι μαθητές ξεχύνονται στους δρόμους της Αμμοχώστου, μετά την απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει το Γυμνάσιο Αμμοχώστου. Ο Πετράκης εκεί, μπροστάρης της διαδήλωσης, με την γαλανόλευκη του. Με τη γαλανόλευκη θα πορευθεί και θα αφήσει και την τελευταία του πνοή στους δρόμους τις Αμμοχώστου. Δεν την αποχωρίστηκε ποτέ! Γνώριζε τη σημασία του να είσαι Έλληνας, γνώριζε πως είναι να αγωνίζεσαι σαν Έλληνας, μας έδειξε ότι γνώριζε και πώς είναι να πεθαίνεις σαν Έλληνας. Με το αίμα του να κυλάει στην άσφαλτο της κατεχόμενης μας σήμερα γης, πήρε άριστα και στο νόημα του να είσαι Ελληνας. Εξεταστές του οι ήρωες που έφυγαν πριν απ’ αυτόν. Μαθητές του, όλοι εμείς.

Ο Πετράκης Γιάλλουρος μας φωτίζει το δρόμο. Το δρόμο της Ελευθερίας, της αδούλωτης Ελληνικής ψυχής. Ο τάφος του μεγάλου αυτού ήρωα, βεβηλωμένος στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο είναι ο φάρος, για να συνεχίσουμε τον αγώνα που ξεκίνησαν οι νέοι το 1955, για ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ. Είναι χρέος μας, να κυματίσουμε την γαλανόλευκη ΞΑΝΑ πάνω στον τάφο του Πετράκη στο Ελληνικό Ριζοκάρπασο, στην σκλαβωμένη από το τούρκο κατακτητή Καρπασία.


Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης - Ο Γέρος του Μοριά



Μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της επανάστασης του ’21 που έφερε την απελευθέρωση στην επί 400 χρόνια σκλαβωμένη Ελλάδα από τους Οθωμανούς κατακτητές. Γεννηθείς εν έτη 1770 στις 3 Απριλίου και αποθανών στις 4 Φεβρουαρίου του 1843 έδωσε την ψυχή και το πνεύμα του για την ελευθερία της Ελλάδος.

Από μικρός έδειξε το απαράμιλλο θάρρος του και την αγάπη του για την πατρίδα και τον απανταχού ελληνισμό. Στα 15 του ακολούθησε τον πατέρα του στα βουνά και γίνηκε αρματολός για να προστατέψει την περιοχή Λεονταρίου από τους κλέφτες Τούρκικης καταγωγής που λυμαίνονταν την περιουσία των ντόπιων! Συνέχισε τη δράση του ως κουρσάρος έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις του Ρωσικού στόλου κατά των Τούρκων το 1806 και εκδόθηκε για αυτόν διάταγμα σύλληψης από τις τούρκικες κατακτητικές αρχές. Κατάφερε να γλυτώσει την σύλληψη. Το 1818 μυείται στην φιλική εταιρεία. Το 1821 επιστρέφει στην ιδιαίτερή του πατρίδα, την Μάνη, όπου προετοίμασε την επανάσταση στην Πελοπόννησο. Κατά τη διάρκεια του αγώνα πέτυχε αξιόλογες νίκες στο Βαλτέτσι στην Τριπολιτσά και στα Δερβενάκια!

Ως ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ τιμούμε σήμερα την μνήμη του μεγάλου αυτού ήρωα που είχε την τύχη να γεννήσει το Έθνος μας. Έχοντας στο μυαλό την ανδρεία, το θάρρος, το πάθος και προπάντων την φιλοπατρία που επέδειξε είμαστε και εμείς έτοιμοι να υψώσουμε ανάστημα σε κάθε ξεπούλημα της Ελληνικής μας Κύπρου. Είμαστε έτοιμοι να αντισταθούμε και να προτάξουμε τα στήθη μας κόντρα σε κάθε ύπουλο χτύπημα εκ των έσω και εκ των έξω.

Εξάλλου ο ίδιος είχε πει: “Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!”

Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ - Κ.Ε.Σ.
Περισσότερα ...

Αντικατοχική Πορεία Καταδίκης του Ψευδοκράτους 15/11/2019

Ένωση Κυπρίων Φοιτητών Αθήνας-Πειραιά ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.