Το 1949 θα παραμείνει στην ιστορία σαν ένα έτος στο οποίο η κυπριακή 'δεξιά' και 'αριστερά' επιτυγχάνουν μια πλήρη ταύτιση απόψεων όσο αφορά το Εθνικό θέμα στο οποίο βούληση και διεκδίκηση και των δυο δυνάμεων του τόπου είναι η απαίτηση του αιτήματος για άμεση ΕΝΩΣΗ με την ΜΗΤΕΡΑ Πατρίδα των κυπρίων, την Ελλάδα, Έτσι ένα χρόνο μετά στις 15 Ιανουαρίου του 1950, λαμβάνει χώρα το ενωτικό Δημοψήφισμα.
Τον Δεκέμβριο του 1949 η Εθναρχία αποστέλλει πρόσκληση στην αποικιακή κυβέρνηση να αναλάβει αυτή την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος και η δεύτερη αρνείται. Έτσι η Εθναρχούσα Εκκλησία αναλαμβάνει την διοργάνωση του τον επόμενο μήνα. Μεταξύ ο άλλων αναφέρει η εγκύκλιος που κυκλοφόρησε από την Εθναρχία:
«Εμπρός Κύπριοι! Όλοι εις τας επάλξεις διά την μάχην του Δημοψηφίσματος διά την εθνικήν αποκατάστασίν μας. Δια την ένωσιν με την αθάνατον Μητέρα Ελλάδα. Ο δίκαιος Θεός, οστίς εδημιουργησε τον άνθρωπον διά να ζη ελεύθερος, είναι βοηθός και παραστάτης του αγώνος μας.
Ζήτω η Ένωσις»
Το πρωί της ιστορικής εκείνης μέρας η Κύπρος έπλεε στα εθνικά της χρώματα. Είχεν όψη γιορταστική. Και η υπογραφή του συνθήματος: ΑΞΙΟΥΜΕΝ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ άρχισε. Η 15η Ιανουαρίου 1950 ήταν η μεγαλειώδεστέρα εξόρμηση των Κυπρίων, ένα αληθινό ξεχείλισμα πατριωτισμού και αγάπης προς τη λευτεριά. Σύσσωμη η ύπαιθρος δονείται από πατριωτικό ενθουσιασμό. Άντρες και γυναίκες, νέοι και γέροι κατακλύζουν τους ναούς για την υπογραφή του Δημοψηφίσματος που ήταν για όλους έγγραφο τιμής.
Το ενωτικό δημοψήφισμα στέφετε με μεγάλη επιτυχία. Από τους 224,757 χιλιάδες εγγεγραμμένους ψηφοφόρους συλλέγονται 215, 108 υπογραφές με το εκπληκτικό ποσοστό του 95.7 % το οποίο δεν δίνει περιθώρια αμφισβήτησης του πόθου των Κυπρίων, που διατράνωσαν για ακόμη μια φορά την απαίτηση τους να απολαύουν του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης. Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος αποστέλλονται με αντιπροσωπία στην βρετανική κυβέρνηση και στην βουλή των Ελλήνων χωρίς να βρίσκουν ιδιαίτερο αντίκρισμα.
Δυστυχώς το δημοκρατικό δικαίωμα του κυπριακού ελληνισμού, για αυτοδιάθεση, δεν σεβάστηκε ούτε μετά το ενωτικό δημοψήφισμα, αλλά ούτε μετά τον απελευθερωτικό ενωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ του 1955-59 που ακολούθησε του δημοψηφίσματος. Αντί αυτού μας σερβιρίστηκε η «ανεξαρτησία», με την Τουρκία ξαφνικά στο παιχνίδι της διακυβέρνησης. Τα αποτελέσματα, γνωστά σε όλους μας, τα βιώνουμε ακόμη σήμερα, 43 χρόνια μετά από την βάρβαρη τούρκικη εισβολή του 1974, το βόρειο τμήμα του νησιού μας, παραμένει υπό κατοχή.
Η ιστορία μας αποδεικνύει ότι τα συμφέροντα αλλάζουν ριζικά συμπεριφορές, ιδανικά και αξίες, πρωτεργάτες και υπέρμαχοι της Ένωσης μετεξελίσσονται σε επίορκους. Οι πάλαι ποτέ μπροστάρηδες των διεκδικήσεων και της λαϊκής βούλησης έχουν καταντήσει οι πλέον ανίκανοι. Οι άνευρες μαριονέτες του ενδοτισμού και της ματαιοδοξίας. Η δεξιά' και η 'αριστερά' συστρατεύονται ξανά, μόνο που τώρα δεν εκφράζουν πλέον την λαϊκή κυριαρχία ούτε τις αξίες και τα ιδανικά των πατεράδων τους, δεν σέβονται την λαϊκή ετυμηγορία του 2004 αλλά προωθούν με τα πλέον ξεδιάντροπα μέσα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ξένων κέντρων αποφάσεων.
Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου