ΑΜΕΣΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ
«Οι Τούρκοι μου οφείλουν μια πολύ μεγάλη, πραγματικά μεγάλη συγγνώμη. Ούτε καν μια μικρή συγγνώμη, αλλά μια μεγάλη συγγνώμη, που πήραν μακριά μου όλους όσους αγαπούσα. Ό,τι είχα...»
(90χρονη Ελληνίδα του Πόντου)
Συμπληρώνονται σήμερα 100 χρόνια από το ξεριζωμό και τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και θεωρώντας ότι η λήθη αποτελεί την μεγαλύτερη ύβρη στην ιστορία, οφείλουμε να επαναφέρουμε στις μνήμες μας τα τραγικά γεγονότα της δεύτερης δεκαετίας του 20ού αι. Τα εγκλήματα της Τουρκίας εις βάρος των Ελληνικών και χριστιανικών πληθυσμών της περιοχής ξεκίνησαν από το 1914 με τις διώξεις των Ελλήνων της Ιωνίας και της Θράκης, προχώρησαν το 1915 με τη γενοκτονία των Αρμενίων και αιματόβαψαν το βάρβαρο κύκλο των πληθυσμιακών εξοντώσεων το 1916 με τον Πόντο.
Ο μαρτυρικός Γολγοθάς των Ελλήνων του Πόντου ξεκίνησε την πρώτη του φάση με την επιστράτευση ανδρών -ηλικίας 15 μέχρι 45- και την αποστολή αυτών στα Τάγματα Εργασίας («Αmele Taburu»). Αξίζει να σημειωθεί ότι τα Τάγματα Εργασίας θεωρήθηκαν τότε, σε διεθνές επίπεδο, ως η πιο μεθοδευμένη μαζική εξόντωση πληθυσμού στην ανθρωπότητα. Έτσι, ουσιαστικά, ήταν η ευκαιρία για τις εξαγριωμένες ορδές των Τούρκων να επιτεθούν στα απομονωμένα Ελληνικά χωριά, λεηλατώντας, κλέβοντας, σκοτώνοντας και αρπάζοντας γυναίκες νεαρής ηλικίας. Άλλωστε, από έγγραφα της εποχής θεωρείται πλέον γνωστή «η βουλιμία των Τούρκων για την πλούσια Ελληνική περιουσία». Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησαν κατά των Ελλήνων του Πόντου, όπως οι εκτοπίσεις μέσα στο χειμώνα που εκρίζωσαν ολόκληρες οικογένειες και οι ειδικοί «λουτρώνες», εκτός από πρωτοφανείς, δημιούργησαν τέτοια ένταση και έκταση αθλιότητας που οδήγησαν αρκετούς από τους συμμάχους των τούρκων να παραθέσουν τις αντιρρήσεις τους.
Η ηθικά ειδεχθής δολοφονία του Ποντιακού Ελληνισμού ολοκληρώθηκε επί Μουσταφά Κεμάλ με το κίνημα των νεοτούρκων και τη ληστοσυμμορία των Τσετών. Κύριο μέλημά τους αποτέλεσε η κάθαρση της Μικράς Ασίας από τις διάφορες εθνότητες και ο πλήρης έλεγχος της περιοχής από τους «εκδημοκρατισμένους» Νεότουρκους. Τα σχέδια για αφανισμό των Ελλήνων ολοκληρώθηκαν στις 19 Μαϊου 1919 όταν ο Κεμάλ αποβιβάστηκε στην Σαμψούντα και διέταξε τους Τσέτες για την τελική εξόντωση και εθνολογική κάθαραση των περιοχών. Μετά και το 1922 με την καταστροφή της Σμύρνης ο αριθμός των θυμάτων κατέγραφε 353.000 δολοφονημένους Έλληνες.
Ο Ελληνισμός του Πόντου αποτέλεσε ένα από τα πλέον ζωντανά τμήματα της οικουμενικής διάστασης και δυναμικής του Έθνους με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του στα ήθη και στα έθιμα. Όλοι ανεξαιρέτως οι Έλληνες οφείλουμε να τιμήσουμε με ευλάβεια και σεβασμό τα θύματα της γενοκτονίας εάν θέλουμε να διατηρήσουμε τον εθνικό αυτοσεβασμό και την συλλογική μας αξιοπρέπεια. Απαιτούμε, πρωτίστως, την άμεση διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας και την ποινικοποίηση της τουρκίας. Επίσης, χαιρετίζουμε όσες χώρες και κοινοβούλια έχουν αναγνωρίσει τα γεγονότα, με πιο πρόσφατη την Ολομέλεια της Εθνοσυνέλευσης της Δημοκρατίας της Αρμενίας (24η Μαρτίου 2015).
Ως Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. υπερασπιζόμαστε ακράδαντα ότι η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου πρέπει να αποτελέσει αναπόσπαστο τμήμα της διδακτέας σχολικής ύλης. Παρά την αδικαιολόγητη, σε ιστορικά πλαίσια, αχλή που χαρακτηρίζει τους πλείστους σημερινούς νεο-Έλληνες και αρκετούς από τους δουλοπρεπείς πολιτικούς μας, θεωρούμε ντροπιαστικό να απουσιάζει ένα τέτοιο ιστορικό γεγονός από τα σχολικά εγχειρίδια. Παράλληλα, καταδικάζουμε την συμπεριφορά όλων αυτών που -εκουσίως- αγνοώντας τα ιστορικά γεγονότα, φαίνονται αμετανόητοι εθνομηδενιστές, είτε χαρακτηρίζοντας τις σφαγές και τον πυρπολισμό της Σμύρνης το ’22 ως «συνωστισμό στην προκυμαία», είτε απουσιάζοντας από το Ελληνικό κοινοβούλιο κατά την μονόλεπτη σιγή που πραγματοποιήθηκε ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στους χιλιάδες νεκρούς του Πόντου.
Οι πληγές που ενσαρκώνει το Ελληνικό Έθνος στην αιματοβαμένη ιστορία του δεν έχουν επουλωθεί ακόμη. Δεν μποροούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι η τουρκία αρνείται διεθνώς τα εγκλήματά της και την ίδια ώρα οι δικοί μας πολιτικοί, είτε χορεύοντας ζεϊμπέκικα, είτε παραγράφοντας την ιστορική αλήθεια στα σχολικά εγχειρίδια, είτε αγνοώντας τις παραβιάσεις που γίνονται καθημερινά σε Θράκη, Αιγαίο και Κύπρο, την αφήνουν ατιμώρητη, επιτρέποντάς της μάλιστα να διεκδικεί με άπλετη ευκολία το ρόλο της περιφερειακής δύναμης της περιοχής. Η ιστορική και η εθνική μνήμη δεν θα θυσιαστούν ποτέ στο βωμό των συμφερόντων και των σκοπιμοτήτων. Πλέον, αποτελούν βασικό όρο της επιβίωσης του Έθνους μας...
Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου