Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας

Με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, είναι χρέος μας να τιμήσουμε τις Ελληνίδες που στερήθηκαν τόσα, για να έχουμε εμείς πολλά.

Οφείλουμε να αναφερθούμε στις Ελληνίδες μάνες που ενώ σπάραζαν για την απώλεια των νεκρών τους παιδιών, στρατεύονταν για τα ιδανικά και τις επιδιώξεις τους, γίνονταν η προέκτασή τους και συνέχιζαν τον αγώνα τους. Η Ελληνίδα γυναίκα κατά το παρελθόν αλλά και σήμερα, με την πολύπλευρη προσφορά της και την έντονη παρουσία της, διαδραμάτισε και διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο όχι μόνο στα ελληνικά αλλά και στα παγκόσμια δρώμενα.

Πρωτοστάτησε, στους κοινωνικούς αλλά και στους εθνικούς αγώνες του τόπου μας. Σε χαλεπούς καιρούς, η απελευθέρωση της πατρίδας υπήρξε η μόνη της μέριμνα. Με κάθε τρόπο, στην πόλη ή στο βουνό, στα χωριά, στα χαρακώματα ή τα μετόπισθεν εκτέλεσε το καθήκον της και δείχνοντας απαράμιλλο ηρωισμό κατέγραψε της δικές της σελίδες δόξας και μεγαλείου.
Σύζυγοι, κόρες, αδελφές, μανάδες και γιαγιάδες, βρίσκονται κατά την διάρκεια των πολέμων, στο πλευρό των στρατιωτών μας, με αγάπη για την Πατρίδα, την Λευτεριά, μα πάνω από όλα το Θεό.

Τις συναντάμε στο Ζάλογγο όταν οι Σουλιώτισσες, μπροστά στον κίνδυνο να πέσουν στα χέρια του εχθρού, προτιμούν τον τιμημένο θάνατο πέφτοντας στο γκρεμό.
Τις συναντάμε στην ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου κρατώντας στο ένα χέρι το σπαθί και στο άλλο το μωρό τους. «Ψυχή μεγάλη και γλυκειά μετά χαράς σ’ το λέω, Θαυμάζω τες γυναίκες μας και στ’ όνομά τους μνέω» γράφει ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός στο έργο του «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι». Τις συναντάμε στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου όπου γράφουν τη δική τους εποποιία ανοίγοντας δρόμους στα χιόνια και μεταφέροντας πολεμοφόδια στο στρατό.

Τις συναντάμε και στην Κύπρο, να μην υποτάσσονται στον Αγγλικό ζυγό αλλά να κάνουν την υπέρβασή τους με πράξεις μεγαλείου. Ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής στα Απομνημονεύματά του περιγράφει την αγωνίστρια Ελληνίδα της Κύπρου, απονέμοντάς της τον δίκαιο έπαινο: «Αι νεάνιδες της Κύπρου όχι μόνον δεν υστέρησαν εις τόλμην και αυτοθυσίαν, αλλά και εφάνησαν πραγματικαί Σπαρτιάτισσες, Σουλιώτισσες κα Μεσολογγίτισσες».

Μια ελάχιστη αναφορά, στις Ελληνίδες που γίνανε σύμβολα ζωής, για μια προσφορά απέραντη.

Γραφείο Τύπου

Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.